Γέλια, κοψίδια και μπουγέλα

Η Κυριακή μας ήταν υπέροχη!

Ξυπνήσαμε νωρίς, ώστε να προλάβουμε να χωρέσουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε μια μέρα. Ετοιμαστήκαμε και κατευθυνθήκαμε προς Κατερίνη. Κάναμε μια στάση στο πατρικό μου σπίτι, να του ρίξουμε μια ματιά και να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για το καλοκαιράκι. Πάντα νιώθω όμορφα όταν επιστρέφω στην Κατερίνη, νιώθω... βολικά. Είναι όλα τόσο οικεία εκεί. Το σπίτι, οι γείτονες που χαίρονται όταν μας βλέπουν και δεν ενοχλούνται από τον χαμό που δημιουργούν τα παιδιά, ακόμη και η θάλασσα νιώθω να με γνωρίζει. 

Εκεί κάναμε τη δεύτερη στάση μας. 

Στα δεξιά μου, κοιτάζοντας προς Λάρισα

Αριστερά, κοιτάζοντας προς Θεσσαλονίκη

Ο κόσμος λιγοστός, η ακτή ατελείωτη, τα παιδιά ξετρελαμένα και η άμμος ζεστή, στην ιδανική θερμοκρασία. Σ' εκείνη, που όταν βουλιάζουν τα πόδια σου στην άμμο δεν καίγονται και νιώθεις τα πέλματά σου ν'ανακουφίζονται. Κι εκεί πάνω που απολαμβάνεις αυτή την αίσθηση, σου καρφώνεται η εικόνα του παγωμένου καφέ, για να συμπληρωθεί το καλοκαιρινό σκηνικό. Και τελικά είναι μεγάλο προνόμιο να είσαι υποχρεωμένος να πληρώσεις μόνο τον καφέ σου και όχι και την ξαπλώστρα και την ομπρέλα!

Καθίσαμε για λίγο, ίσα να χαρούν τα παιδιά και να γεμίσουν τα πνευμόνια μας ιώδιο, να νιώσουμε πάνω μας τον ήλιο και την αλμύρα.

Τελευταία - και καλύτερη - στάση, στο κτήμα της ξαδέρφης μου, για να γιορτάσουμε τα γενέθλια των αγοριών της, που γεννήθηκαν ένας την πρώτη μέρα του Μάη κι ο άλλος την τελευταία.

Κι ήταν όλα τόσο όμορφα και τόσο αλλαγμένα από πέρυσι. Τα κατοικίδια αυξήθηκαν, τα αμπέλια μεγάλωσαν και τελικά, ενώ όλα τριγύρω αλλάζουν, εμείς παραμένουμε συνεπείς στις συνήθειές μας... 

Γι αυτό και βάλαμε τα κοψίδια στη θράκα, μαζί με το κοντοσούβλι, τα μπιφτέκια και τα σουβλάκια. Στρωθήκαμε στο φαγητό και όταν νιώσαμε αρκετά δυνατοί (μετά από τόση πρωτεΐνη), το ρίξαμε στο μπουγέλο. Εκσφενδονίζονταν από παντού μπαλόνια γεμάτα νερό, κι όταν αυτά τελείωσαν, πιάσανε όλοι τα μπουκάλια. Ευτυχώς όσοι κρατούσαν φωτογραφικές μηχανές την γλίτωσαν χεχε

Κάποιοι βέβαια, συνέχισαν να τρώνε ανενόχλητοι τα κοψίδια τους και στη συνέχεια το παγωτό τους...

Ειλικρινά, νομίζω πως δεν έχω δει ξανά τα παιδιά μου τόσο βρώμικα και κουρασμένα! Ήταν ευτυχισμένα και χορτασμένα από παιχνίδι, παρέα, φαγητό και επαφή με τη φύση. 
Άλλαξαν χρώμα τα πάντα επάνω τους. Τα γόνατα, οι πατούσες, τα νύχια, τα μαλλιά, τα ρούχα. Γέμισαν μελανιές και αμυχές, δίχως να ξέρουν από που ή πώς.

Ο Ορφέας λίγο πριν φύγουμε, έγειρε στην αγκαλιά της μεγάλης του ξαδέρφης και στο δρόμο της επιστροφής έπεσε σαν λιπόθυμος στο καρεκλάκι του.

Ω ναι, ήταν μια πολύ όμορφη Κυριακή!

Μα όχι, δεν θα σας αφήσω έτσι. Θα σας αφήσω με εικόνες κόκκινες και ζουμερές, από την μαρμελάδα που έφτιαξα το Σάββατο. 

Είχα στο ψυγείο φράουλες και λίγα κεράσια και πριν χαλάσουν, τα συνδύασα με κατεψυγμένα σμέουρα που βρήκα σε σούπερ μάρκετ, για να φτιάξω την αγαπημένη μου μαρμελάδα. 

Μια πανδαισία γεύσεων και αισθήσεων! Γλυκόξινη και μυρωδάτη, με ελάχιστη ζάχαρη, έχω την εντύπωση πως θα τελειώσει ώσπου να πούμε κύμινο...

Τις λεπτομέρειες στις ετικέτες τις προσέξατε; Ναι, αυτό είναι το καλύτερο απ' όλα, ένα μικρό μυστικό που θα μοιραστώ μαζί σας. Μπορείτε κι εσείς να τις φτιάξετε πολύ εύκολα, μπαίνοντας ΕΔΩ. Δίνοντας τις πληροφορίες που θέλετε και επιλέγοντας χρώμα και σχέδιο, θα έχετε ένα από τα δύο αποτελέσματα, εντελώς δωρεάν. 
Υπάρχουν κι άλλα σχέδια, για τα οποία όμως πρέπει να πληρώσετε ένα μικρό ποσό.

Μια όμορφη λύση σε περίπτωση που θέλετε να δωρίσετε ένα βαζάκι από την σπιτική σας μαρμελάδα ή αν απλά θέλετε να οργανώσετε τα βάζα σας.

Τώρα θα σας αφήσω λοιπόν! Με άρωμα από κόκκινα βατόμουρα...

Καλημέρα φίλοι μου!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286