Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Κυριακή, γιορτή και σχόλη

Νομίζω πως ήταν η πρώτη φορά που δέχτηκα τόσες ευχές για τα γενέθλιά μου! Όχι γιατί απλά με θυμήθηκαν όλοι, αλλά γιατί τον τελευταίο χρόνο η παρέα μου μεγάλωσε και αποτελείτε ΟΛΟΙ κομμάτι της. Δέχτηκα μηνύματα κι ευχές στο blog, στο facebook, στο mail, σε κινητά και σταθερά... παντού! Τι χαρά!! Τρελοχαρά!
Σας ευχαριστώ όλους ειλικρινά. Με κάνατε πολύ χαρούμενη!
Φαίνεται βέβαια πως στενοχώρησα και κάποιους με την ανάρτηση των γενεθλίων μου, αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου! Νόμισα πως πέρασα ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, μα προφανώς έκανα λάθος και κάποιοι νομίσατε ότι είμαι στις μαύρες μου... Όμως ήμουν πραγματικά χαρούμενη κι έπειτα ήρθατε όλοι εσείς  και μετατρέψατε τη χαρά μου από μπαλόνι σε πολύχρωμο αερόστατο! Ωωωωω και πέταξα ψηλά κι είναι όλα τόσο όμορφα και ήσυχα από ψηλά...
Ούτε που φαντάζεστε πόσο σας ευχαριστώ για τις ευχές σας, αλλά και γιατί με νοιάζεστε... Με συγκινείτε! Σας στέλνω τα φιλιά μου, μια τεράστια αγκαλιά και βέβαια ένα εικονικό (έστω) κέρασμα, από το τραπέζι που έστησα για να κεράσω όσους ήρθαν να μου ευχηθούν κι από κοντά.




Το τραπέζι δεν είχε πολλά. 
Λίγα cupcakes, φράουλες με σοκολάτα και την τούρτα.
Από τα σουβλάκια με πίτα που έφτιαξε ο Ανδρέας δεν έχω φωτογραφίες, χαζεύαμε Eurovision και ξεχάστηκα χεχε. Ήταν όμως πεντανόστιμα, αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά!



Η τούρτα ευτυχώς πέτυχε. Δεν την είχα ξαναφτιάξει και είχα τους ενδοιασμούς μου, αλλά τελικά δεν ήταν καθόλου δύσκολη.
(Η συνταγή προσεχώς)



Σειρά είχαν τα κεράκια (φωτιά θα πάρουμε...), το τραγούδι, ένα δυνατό φουουουουου και μια ευχή!




Και όλα αποτυπώθηκαν σε μια πανέμορφη φωτογραφία που έβγαλε ο Ανδρέας. Σκέτος καλλιτέχνης!




Το εσωτερικό της τούρτας ένα όμορφο ουράνιο τόξο στις αποχρώσεις του ροζ!




Ήταν μια όμορφη βραδιά!
Κάποιοι μάλιστα, πριν φύγουν έγραψαν τις ευχές τους στον πίνακα.
"Χρόνια χαμογελαστά"!!




Και ξημέρωσε μια βροχερή, μουντή και τεμπέλικη Κυριακή. Άκρως τεμπέλικη! Καθόμουν στον καναπέ μόνη και άλαλη, με το βλέμμα κολλημένο στο κενό, την ώρα που οι τρεις άντρες μου ανακάτευαν κατσαρολικά στην κουζίνα.  Κι όταν με ρώτησε ο Ανδρέας τι σκέφτομαι του απάντησα "τι πρώτα να μην κάνω". Και πράγματι δεν έκανα τίποτα!
Χάζεψα μόνο μερικά από τα δώρα μου, όπως αυτό το υπέροχο κομμάτι με κορνίζες που μου πήραν οι Kapa, αγορασμένο από το αγαπημένο Trimar.




Έριξα και μια ματιά στο βιβλίο του Oliver - που πάλι οι Kapa φρόντισαν να γίνει δικό μου - και βρήκα άκρως ενδιαφέρουσες συνταγές, συνδυασμένες με ωραίες εικόνες. Πρέπει να τις δοκιμάσω!!




Όσο για το δώρο που μου έκαναν οι άντρες μου... χμμ το αφήνω για άλλη στιγμή. Έτσι για να σας παιδέψω λιγάκι!


Και το απογευματάκι τ' αγόρια έβαλαν τα φθινοπωρινά τους (έλεος) και βγήκαν μια γρήγορη βολτίτσα να ξεσκάσουν και να βραχούν.





Κι εγώ μόνη στο σπίτι (γιούχουουου) έκανα... τίποτα! Α όχι ψέμματα, είδα την εκπομπή του Jamie Oliver και ζήλεψα τον κήπο και τον μπαχτσέ του! Κι αυτά τα πολύχρωμα λαχανικά που φαίνονται τόσο νόστιμα!
Ναι φίλοι μου, ήτα ένα όμορφο Σαββατοκύριακο με φίλους, συγγενείς, γλυκά, καλό φαγητό (που έφτιαξε ο Ανδρέας) και καθισιό!
Όλα χρειάζονται!
Αααχ Κυριακή, γιορτή και σχόλη να 'ταν η βδομάδα όλη!!


Καλή εβδομάδα φιλαράκια μου
Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Να ζήσεις Λιτσάκι και χρόνια πολλά!

Άλλος ένας χρόνος πέρασε και προστέθηκε στο βάρος που σηκώνω στην πλάτη μου.
Ναι, τα φέρω βαρέως τα χρόνια που περνούν.
Η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω μεγαλύτερη από πέρυσι, ούτε από πρόπερσι, ούτε καν απ' ότι ένιωθα πριν 10 χρόνια.
Σωματικά το νιώθω το πέρασμα του χρόνου, αλλά ούτε κι αυτό μ' ενοχλεί τόσο, με λίγη άσκηση όλα διορθώνονται, ή σχεδόν όλα.
Την ψυχή όμως τι την κάνουμε; Πως την πείθουμε ότι δεν πειράζει να κυλάει ο χρόνος, ότι όλα είναι στο μυαλό κι ότι ναι μεν τα χρόνια περνούν, αλλά περνούν όμορφα...;

Άλλος ένας χρόνος έκανε τον κύκλο του και τέτοια μέρα, κάθε χρόνο, κάνω μια μικρή απογραφή. Απογραφή του γενέθλιου έτους μου, για να δω τι κατάφερα, ποιους στόχους πέτυχα, πόσο άλλαξα...
Μια μικρή σύσκεψη με τον εαυτό μου για να τα βρούμε και ν' αρχίσουμε πάλι απ' την αρχή.
Κάθε χρόνο στις 26 του Μάη.
Και κάθε χρόνο λέω σ΄αυτό το ζουμπουρλούδικο Λιτσάκι ότι τα έχει καταφέρει καλά ως τώρα και να μην ανησυχεί.


Το βλέπω έτσι ξέγνοιαστο και του λέω μόνο τα καλά.
Ότι έχω καταφέρει να γνωρίσω πολλούς τόπους, ότι σπούδασα κάτι ξεχωριστό, ότι γνώρισα ένα ωραίο τυπάκι και φτιάξαμε μια πανέμορφη οικογένεια, στην οποία προστέθηκαν άλλα δυο απίστευτα τυπάκια που μας πήραν τα μυαλά, ότι βέβαια έχω απογοητευτεί βαθιά από ανθρώπους, αλλά αυτό αποδείχτηκε τελικά σωτήριο, γιατί έμειναν στη ζωή μου οι καλύτεροι απ΄όλους, ότι έχω πολλούς κι αγαπημένους φίλους, ότι τα περισσότερα απ' όσα είχε φανταστεί το Λιτσάκι, έγιναν πραγματικότητα. Με σκληρή δουλειά βέβαια... Αλλά έγιναν! 
Δεν του λέω όμως τίποτα για τ΄άλλα, τα σκούρα, τα μουντά.
Ότι αυτό που σπούδασα με τόσο μεράκι δεν μου 'δωσε ποτέ "ψωμί", ότι αναγκάζομαι να κάνω πράγματα που δεν μου δίνουν χαρά, ότι εξακολουθούν να μ'απογοητεύουν κάποιοι, μόνο που τώρα δεν με νοιάζει πια για μένα, αλλά για τα δυο μικρά τυπάκια και το μέλλον τους, ότι οι φίλοι μπορεί και να χαθούν απροσδόκητα... 
Αυτά δεν του τα λέω... Φοβάμαι μην απογοητευτεί.



Αυτό που φοβάμαι περισσότερο όμως είναι μην έρθω αντιμέτωπη με αυτό το Λιτσάκι, που μεγαλώνει κι αρχίζει πια να καταλαβαίνει.


Αυτό που ήταν ατίθασο, αεικίνητο, όλο τσαχπινιά και χάρη, όλο γέλια κι ανέκδοτα.
Με μακριά μαλλιά και χαϊμαλιά. Μονίμως επάνω σ΄ένα ποδήλατο να αλωνίζει τις γειτονιές και να μαζεύει αδέσποτα.
Με γόνατα μαυρισμένα και γδαρμένα από το τρέξιμο κι από τις σκανταλιές. Με την τρέλα μόνιμο κάτοικο μέσα του, να πηδάει από το δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας επάνω σε χαλίκια για μια και δυο και τρεις φορές. Για πλάκα!
Κάθε σημάδι και μια ανάμνηση, κάθε μέρος και μια ιστορία.


Φοβάμαι μην έρθει και - με βλέμμα επικριτικό - μου ζητήσει το λόγο για όλες αυτές τις χάρες που χάθηκαν... 
Μα δεν χάθηκαν, απλώς θάφτηκαν - για λίγο - αλλά θα με πιστέψει αν του το πω;


Πάντα αυστηρό με τον εαυτό του το Λιτσάκι, είμαι σίγουρη πως θα με μαλώσει...
Γιατί, καλές οι ηθικές αξίες και η κάθε είδους αποκατάσταση, αλλά με την Λίτσα τι έγινε; Που χάθηκε, πότε έπαψε να είναι ο "Καραγκιόζης" της παρέας, που χάθηκε η παιδικότητα, η ξεγνοιασιά, η πίστη στον εαυτό της, η αισιοδοξία, το ρίσκο, το πείσμα;
Μα δεν χάθηκαν Λιτσάκι, εδώ είναι όλα, λίγο καταχωνιασμένα γιατί είναι οι καιροί δύσκολοι, αλλά θα βγουν στην επιφάνεια, θα δεις... Μόνο κάνε υπομονή.
"Μη χάνεσαι" θα μου φωνάξει και θα με κοιτάξει επίμονα, σαν να τη βλέπω...


Όχι, όχι βέβαια, δεν θα το κάνω, γιατί δεν είναι καθόλου του χαρακτήρα μου. Στο υπόσχομαι! Κι όλους τους στόχους θα τους επιτύχω, κι αυτό στο υπόσχομαι!
Και είμαι σίγουρη πως το μικρό Λιτσάκι θα νιώσει ασφαλές, γιατί μου 'χει εμπιστοσύνη και ξέρει καλά πως κρατάω τις υποσχέσεις μου... πάντα!!


Και φεύγοντας θα μου θυμίσει πως το πέρασμα των χρόνων είναι προνόμιο, είναι ευλογία!


http://pursuitoffelicity.tumblr.com/


Χρόνια πολλά Λιτσάκι!
Μη ξεχάσεις να κάνεις ευχή...



Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286 
 

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Καλοκαιρινή διάθεση

Τα χαλιά μαζεύτηκαν και όλα τα ανοιξιάτικα αντικαταστάθηκαν από τα καλοκαιρινά.
Ακόμη και τα καλύμματα και τα μαξιλάρια, όλα άλλαξαν.




Όλα τα χρώματα φωτεινά και στις αποχρώσεις του ήλιου και της θάλασσας.




Το κεραμίδι με τα κοχύλια και το στεφάνι που μου έφτιαξε πέρυσι η αδερφή μου, ξαναβρήκαν τη θέση τους.




Λίγες πέτρες και κοχύλια σε μια γυάλα και δυο τρία κεριά για ομορφιά.




Και στην είσοδο, για καλωσόρισμα, έφτιαξα ένα στεφάνι. 
Είδα την καρδιά της Κατερίνας και θυμήθηκα ότι έχω κι εγώ ένα φελιζόλ - εκείνο που είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν τα κρεμμυδάκια. 
Το στόλισα με κομμάτια από ύφασμα και λίγες χάντρες.




Και το σπίτι μύρισε λεμονόχορτο, αγαπημένο καλοκαιρινό άρωμα, που μου θυμίζει τα καλοκαίρια στη Λευκάδα.




Λίγες σταγόνες μέσα στο ειδικό κεραμικό σκεύος για αιθέρια έλαια - δώρο της αδερφής μου- είναι αρκετές ώστε ν' απλωθεί στο σπίτι ένα άρωμα φρέσκο, "λεμονάτο" και μεθυστικό.


Άναψα λοιπόν όλα τα κεράκια χθες βράδυ κι έφτιαξα ατμόσφαιρα...
Που θα πάει; Θα μυρίσει καλοκαίρι...




 Σας φιλώ!







Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286 






Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Το περασμένο Σαββατοκύριακο...

...πήγα στην καταπληκτική έκθεση συρταριών κι ενθουσιάστηκα, γιατί από κοντά είναι όλα ομορφότερα!
Είδα φίλες που πρωτοσυνάντησα πριν μήνες και γνώρισα κι άλλες, νέες φίλες και όμορφους ανθρώπους!
Και χάρηκα, χάρηκα πολύ, γιατί ήταν μια υπέροχη βραδιά που ξεχείλιζε από δημιουργικότητα.


Το  δε Σάββατο, αντίκρισα αυτήν την εικόνα στο δωμάτιο του Φαίδωνα κι έφριξα, οπότε ανασκουμπώθηκα κι έκανα ντου! 




Και μέσα σε τρεις ώρες και κάτι έφερα τα πάνω κάτω, τακτοποίησα, πέταξα, ξεσκαρτάρισα, σκούπισα και... φυσικά δεν τελείωσα. Έπεται συνέχεια...
Και το βράδυ της Κυριακής έβαλα τα ψηλά, αγαπημένα μου γοβάκια - μετά από πολύ καιρό - και βγήκα να συναντήσω τα κορίτσια και να γιορτάσουμε τα γενέθλια της Εύης.




Και η βραδιά είχε απ' όλα...
...είχε δροσερό κρασάκι...




...είχε τούρτα "σοκόλαση" με φράουλες...




...είχε φίλες αγαπημένες...




και πολύ πολύ γέλιο, κους κους, αμπελοφιλοσοφίες, αναλύσεις κι αναμνήσεις... Ατέλειωτες αναμνήσεις!


Χρόνια πολλά Ευάκι!




Καλή εβδομάδα φιλαράκια μου!







Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286