Φαιδωνί ταλιμπανί και Ορφέας ο καταστροφέας...

Αλήθεια ποιος θυμάται καλά την εποχή πριν αποκτήσει παιδιά; Τότε που ο χρόνος γέμιζε με... "ταβανοθεραπεία"; Έτσι έλεγα εγώ τις ώρες σιωπής, χαζεύοντας απλά... το ταβάνι με κενό μυαλό.
Τώρα η κάθε μέρα είναι αγώνας δρόμου και όποιος έχει σπίτι του έναν σχεδόν πεντάχρονο κι έναν σχεδόν δίχρονο... ξέρει καλά τι εννοώ. Όποιος πάλι δεν έχει... μπορεί να πάρει μια γεύση!
Από το πρωί ικανοποιώ επιθυμίες "θέλω να φάω αυτό, τώρα να φάω το άλλο, δεν μ' αρέσει θέλω από τ'άλλο, κάτι να πιω..." κι όλο αυτό γίνεται εναλλάξ, μόλις τελειώσει ο ένας έρχεται ο άλλος και μόλις φύγει, ξαναέρχεται ο πρώτος και μετά ξανά ο δεύτερος και πάει λέγοντας. Κι αφού τους ταΐσω, αλλάξω, ξεδιψάσω, παίξω... έρχεται η ώρα να πιω εκείνο τον ξεχασμένο και παγωμένο πια καφέ μου! Και πάνω στην πρώτη, λαχταριστή γουλιά αρχίζουν οι καυγάδες, τσιρίδες, κλάματα, σπρωξίδια, σκουντήματα, μιλώντας ο ένας στα ελληνικά και ο άλλος σε άπταιστα "Ορφεΐστικα"...
Και όλη αυτήν την ώρα σκέφτομαι τι να κάνω, να επέμβω ή όχι, πότε να επέμβω, πόσο ν' αφήσω να χοντρύνει το πράγμα και και και... ώσπου πια τα νεύρα μου γίνονται σχοινιά και προσπαθώ να μετρήσω από μέσα μου μέχρι το δέκα, γιατί είναι ακόμη πρωί, τι θα κάνω ως το βράδυ; Αλλά αντί να καλμάρω, φουσκώνω σαν μπαλόνι, σε κάθε αριθμό όλο και περισσότερο...

Ω ναι! Αν κάτι έχει αποκτήσει η ζωή μας με τον Φαίδωνα και τον Ορφέα, είναι... ενδιαφέρον!!
Ποτέ δεν ξέρεις τι κάνουν όσο εσύ πιστεύεις ότι κοιμούνται... Έτσι είχα βρει τον Φαίδωνα στην κούνια του, γεμάτο sudocreme (στόκος!). Δεν βγαίνει με τίποτα σας λέω!

Φαίδωνας, 2 χρονών. Άπλωσε παντού την sudocreme, που βρισκόταν στην αλλαξιέρα, δίπλα στην κούνια του.

Και παρόλο που έμαθα από το πάθημά μου και την έκρυψα, όταν μεγάλωσε πια κι έφτανε παντού, επανέλαβε αυτό το τόσο απολαυστικό... πως να το πω; Παιχνίδι;

Φαίδωνας  3 χρονών, ο τρυποφράχτης ξαναβρήκε την κρέμα "στόκο"...

Επίσης, έχει αποφασίσει ότι ο καφές μου είναι πιο νόστιμος με ένα ξύλινο τρενάκι μέσα! Και πάντα κόκκινο.

Αααα κι από την άλλη ήρθε να μεγαλώσει την οικογένειά μας ο Ορφέας. Μικρός και θαυματουργός! Δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο!

1. το μωβ φωτιστικό
2. το πράσινο βάζο
3. το πώμα στο μπουκάλι
4. η γυάλινη τουρτιέρα
5. τα βάζα (κίτρινο και πράσινο)
6. το άσπρο κηροπήγιο

Α ναι! Και το γυάλινο μωβ μανιτάρι...

Τα βλέπετε όλα τα παραπάνω; Δεν υπάρχουν πια, έσπασαν από τα θαυματουργά χεράκια του Ορφέα!
Έτσι εξηγείται και ο σημερινός τίτλος, γιατί δηλαδή τους αποδόθηκαν (εντελώς αυθόρμητα) εδώ και καιρό αυτά τα παρατσούκλια. 

Και θα ΄ταν ψέματα αν σας έλεγα ότι δεν νοσταλγώ καμιά φορά εκείνες τις ώρες σιωπής και τις στιγμές απόλυτης ησυχίας, όπου κάθομαι στον καναπέ δίχως να χοροπηδάει συνεχώς κάποιος δίπλα μου, κάνοντας τρέλες! Όπου βρίσκω τα πάντα εκεί που τα άφησα και όχι στο μαγικό συρτάρι του Ορφέα, στο οποίο καταχωνιάζει ό,τι βρει, ή στο ψυγείο, ή μέσα στα παιχνίδια τους ή ή ή... Αλλά μόνο για λίγο χάνομαι σε αυτήν τη σκέψη, γιατί με επαναφέρουν τα αεροπλανάκια/ελικοπτεράκια/σαΐτες/τρενάκια που περνάνε ξυστά από το κεφάλι μου. 

Μα οι αγαπημένες μας στιγμές, είναι εκείνες που τους ακούμε να γελούν κακαριστά!
Και γελάω κάτω απ' τα μουστάκια μου όταν τους ανακαλύπτω σκαρφαλωμένους παντού/αφοσιωμένους στην τηλεόραση καταβροχθίζοντας φιστίκια, που πήραν δίχως να ρωτήσουν/να χοροπηδούν στο κρεβάτι μας, διαλύοντάς το (τι μανία αυτό το κρεβάτι)! 

Τι θα ΄ταν η ζωή μας δίχως αυτούς; Μια απλή καθημερινότητα, μια ευθεία γραμμή. 

Τώρα πια που έζησα και τις δύο φάσεις της ζωής, το ξέρω καλά!

Και όσο μεγαλώνουν, διαπιστώνω όλο και περισσότερο πως "τα καλύτερα έρχονται"!! 

Καλημέρα σε όλα αυτά τα όμορφα μικρά μουτράκια που αλατοπιπερώνουν τις ζωές μας!

Καλημέρα και σ'εσάς φιλαράκια μου!

Υ.Γ. ο μόνος που καταλαβαίνει τα "Ορφεΐστικα" είναι ο Φαίδωνας, που μας τα μεταφράζει κιόλας...

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Σοκολατόπιτα!

Ξέρω, σας υποσχέθηκα ελαφριές συνταγές, αλλά σε αυτήν την σοκολατόπιτα δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ και θα καταλάβετε αμέσως γιατί!

Πριν λίγες ημέρες πήγαμε στον φούρνο για ψωμί και ο Φαίδωνας κόλλησε στην βιτρίνα, χαζεύοντας μια σοκολατόπιτα.

"Μαμά την άλλη φορά θέλω ένα τέτοιο γλυκό" μου είπε. Ε, πως να αδιαφορήσω απέναντι σε μια τέτοια επιθυμία, πόσο μάλλον όταν ο Φαίδωνας ζητά εξαιρετικά σπάνια γλυκά από ζαχαροπλαστεία!

Σάββατο λοιπόν, μπήκα στην κουζίνα και ξεκίνησα, αυτήν την φορά δίχως τη βοήθεια των αγοριών, που "ξεδίπλωναν" τις ζωγραφικές τους ικανότητες στο χαρτί!

Η συνταγή απλή, αλλά απαιτεί αρκετά σκεύη.

Σας προειδοποιώ, η σοκολατόπιτα αυτή είναι πραγματικά... σαν πίτα. Δεν είναι ζουμερή, αλλά τραγανή! 

 Υλικά

500γρ κουβερτούρα

160γρ βούτυρο

2 αυγά

100γρ ζάχαρη

μία πρέζα αλάτι

200γρ αλεύρι

1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν

50γρ φουντουκόψιχα ή αμυγδαλόψιχα

50γρ κρέμα γάλακτος

Εκτέλεση

Θα χρειαστούμε δύο μπεν μαρί. Στο ένα λιώνουμε 300γρ κουβερτούρα και 80γρ βούτυρο. Στο άλλο τους δύο κρόκους των αυγών, την ζάχαρη και το υπόλοιπο βούτυρο. Αυτό το μείγμα το χτυπάμε παράλληλα, μέχρι να γίνει μια άσπρη κρέμα. Προσθέτουμε σε αυτό σιγά σιγά την λιωμένη κουβερτούρα, συνεχίζοντας το χτύπημα.

Σε άλλο μπολ χτυπάμε το αλάτι με τα ασπράδια σε μαρέγκα και την προσθέτουμε σιγά σιγά στο μείγμα με την κουβερτούρα, ανακατεύοντας απαλά με μια σπάτουλα. Τέλος, ανακατεύουμε το αλεύρι με το μπέικιν και την φουντουκόψιχα και τα ρίχνουμε στο υπόλοιπο μείγμα, συνεχίζοντας το ανακάτεμα με τη σπάτουλα.

Ρίχνουμε το μείγμα σε βουτυρωμένη φόρμα (24 εκ διάμετρος) και το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για 35-40 λεπτά (ανάλογα πόσο τραγανή θέλετε  την σοκολατόπιτα και πόσο δυνατός είναι ο φούρνος σας).

Όταν ψηθεί, την ξεφορμάρουμε και την αφήνουμε να κρυώσει, ενώ παράλληλα ετοιμάζουμε την επικάλυψη. 

Λιώνουμε σε μπεν μαρί την υπόλοιπη κουβερτούρα και στο τέλος προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος. Ανακατεύουμε καλά και καλύπτουμε την πίτα. Αφήνουμε να κρυώσει.

Tip: αν προτιμάτε μια πιο ζουμερή εκδοχή, μπορείτε πριν καλύψετε την πίτα, να την σιροπιάσετε.

Για το σιρόπι θα χρειαστείτε 200γρ ζάχαρη και 200ml νερό. Αφήνετε να βράσει για περίπου 3 λεπτά, σιροπιάζετε κι έπειτα καλύπτετε το γλυκό με την κουβερτούρα.

Εγώ, αφού κρύωσε, την κάλυψα με ένα δαντελένιο χάρτινο πετσετάκι και την πασπάλισα με άχνη. Μπορείτε όμως να πασπαλίσετε και με φουντουκόψιχα ή με σκόνη κακάο.

Κι έπειτα κόβουμε ένα κομμάτι, παίρνουμε μια κούπα καφέ και...

...απολαμβάνουμε!!!

Σας εύχομαι μια γλυκιά, γλυκιά εβδομάδα!
Υ.Γ. σας ευχαριστώ πολύ για όλα τα υπέροχα σχόλια και μηνύματα στην προηγούμενη ανάρτηση!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Οι μικρές χαρές της ζωής!

Θέλω να φτιάξω ένα γρήγορο κέικ, εύκολο και νόστιμο. Θέλω επίσης να μπορώ να το πάρω μαζί μου στις βόλτες, στη δουλειά, στο πικ νικ (άνοιξη πλησιάζει) ή να το σερβίρω σε κάποιον σε ένα όμορφο μπολ. Α! Και όχι πολύ βαρύ παρακαλώ. Γίνεται; Αμέ! Εγώ το δοκίμασα και γίνεται.

Τα υλικά:

125γρ μαργαρίνη

110γρ ζάχαρη άχνη

3 αυγά

75γρ γιαούρτι στραγγιστό 2%

150γρ αλεύρι

1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν

1 κουταλάκι γλυκού κανέλα

1 μήλο κόκκινο

2 κουταλιές σούπας σταφίδες

Αρχικά λάδωσα λίγο τα γυάλινα βαζάκια.

Χτύπησα σε ένα μπολ μαργαρίνη, ζάχαρη και κανέλα και όταν έγιναν σαν κρέμα, έριξα ένα-ένα τα αυγά. Έπειτα το γιαούρτι και τέλος το κοσκινισμένο αλεύρι με το μπέικιν.

Έτριψα μέσα το μήλο, έριξα και τις σταφίδες, ανακάτεψα καλά και γέμισα τα γυάλινα μπολάκια μέχρι τη μέση.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 175 βαθμούς για 30 λεπτά.

Αν μάλιστα βράσετε για δύο λεπτά τα καπάκια από τα βάζα και τα καπακώσετε μόλις τα βγάλετε από τον φούρνο, τότε μπορείτε να διατηρήσετε τα κλειστά κέικ μέχρι και 10 μέρες.

Εμείς αυτό δεν προλάβαμε να το κάνουμε, διότι, πασπαλισμένα με λίγη άχνη, έφυγαν σε δύο μέρες!

Και φυσικά μπορείτε να αντικαταστήσετε το μήλο με αχλάδι ή μπανάνα ή κεράσια κλπ και τις σταφίδες με σταγόνες σοκολάτας ή με αποξηραμένα cranberries και και και...

Και παρόλο που στο σπίτι μας τρύπωσε για λίγο η άνοιξη, οι μέρες είναι βροχερές και κρύες. Τα παιδιά είναι στην πρώτη φάση του κρυολογήματος και παλεύουμε να του αντισταθούμε. Φτιάχνουμε τσάι στο οποίο βουτάμε μέσα ένα κλαράκι από θυμάρι, από το αποξηραμένο θυμάρι που έστειλε η γιαγιά από την Κρήτη και το οποίο κρέμασα στην κουζίνα, πλάι στην μέντα. 

Το θυμάρι κάνει καλό στους πόνους, λέει η γιαγιά και ειδικά στον κοιλόπονο. 

Και σε ό,τι αφορά τα βότανα, εμπιστεύομαι την Κρητικιά πεθερούλα μου... Και πάντα με μέλι το τσάι! Ποτέ με ζάχαρη, μας φωνάζει!

Σήμερα λοιπόν είναι μια μουντή μέρα, με μπόλικη υγρασία κι όταν αποχαιρέτησα το πρωί τον Φαίδωνα για το σχολείο, χάθηκε μέσα σ'ένα λεπτό στρώμα ομίχλης.

Είναι μια μέρα ιδιαίτερη, για μένα, ξεχωριστή. Σήμερα η κολλητή μου, που την έχασα ξαφνικά, η αγαπημένη μου Ν., είχε τα γενέθλιά της. Κι αν όλα ήταν όπως παλιά, θα την έπαιρνα και θα χαζολογούσαμε για αρκετή ώρα, μιλώντας για τα παιδιά μας και τις υποχρεώσεις, για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, για τις δουλειές, για τις άλλες κολλητές, για την ρουτίνα και την καθημερινότητα, θα γκρινιάζαμε για τα λεφτά, για το άγχος, για τους λογαριασμούς...

Αλλά δυστυχώς, δεν είναι όλα όπως παλιά. Και η Ν. δεν μπορεί ν' απολαύσει αυτήν την "αγχωτική" ρουτίνα και καθημερινότητα. Ούτε και τις κόρες της, που μεγαλώνουν χωρίς εκείνη...

Γι αυτό κι εγώ σήμερα, θα χουχουλιάσω στην πολυθρόνα μου, όσο κοιμάται ακόμη ο Ορφέας και θ' απολαύσω το τσάι με τα μπισκότα που έφτιαξα εχθές... Θ' απολαύσω αυτές τις μικρές χαρές της ζωής.

Και δεν θα γκρινιάξω καθόλου σήμερα... για τίποτα. Ούτε και θα μαλώσω με τα παιδιά!

Αλλά θα ρουφήξω κάθε λεπτό της αγαπημένης αυτής ρουτίνας.

Ναι, αυτό θα είναι το δώρο μου σ' εκείνη...

Σ΄εκείνη που θα έδινε τα πάντα για ένα φιλί και μια αγκαλιά απ΄τα κορίτσια της...

Έστω για μια στιγμή...

Σήμερα που ήταν τα γενέθλιά της...

Καλημέρα αγαπημένοι μου!

Μην ξεχνάτε ν' απολαμβάνετε...

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Λίγο από άνοιξη...

Σε όλο το σπίτι η εικόνα είναι ακόμα φθινοπωρινή. Λίγα κάστανα, κουκουνάρια,  μισοκαμμένα κεριά, κάτι ξεχασμένα χριστουγεννιάτικα σοκολατάκια...

Αλλά σε μια μικρή γωνιά του σπιτιού ήρθε η άνοιξη. Μου χτύπησε την πόρτα και της άνοιξα...

Δεν μπόρεσα ν΄αντισταθώ σ' αυτές τις όμορφες τουλίπες!

Δίπλα τους τα ζουμπουλάκια, έτοιμα να σκάσουν.

Σ' ένα κλαδάκι κρέμμονται με σχοινί κάρτες που αποπνέουν χαρά και ηρεμία...

Μια γωνιά που έφερε στο σπίτι άρωμα, ζωντάνια και χρώμα.

Μια γωνιά γεμάτη φως!

Καλημέρα ομορφιές!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Oreo Pops και η μεταμόρφωση ενός κουτιού

Τελικά νομίζω πως οι αγαπημένες μας ημέρες είναι οι Παρασκευές.

Η στιγμή που παίρνουμε τον Φαίδωνα από το σχολείο και πηγαίνουμε σπίτι, έχοντας μπροστά μας ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο είναι ενθουσιώδης.

Κι αυτοί ξέρουν πολύ καλά τι τους περιμένει. Τους κάνω το χατίρι: μακαρόνια, για την ακρίβεια βίδες, ώστε να τις τρώνε εύκολα, ένα αγαπημένο DVD και να φάνε το μεσημεριανό τους βλέποντας τηλεόραση. Και τα μακαρόνια νερόβραστα παρακαλώ, με ελαιόλαδο και λίγο αλάτι, άντε και τριμμένο τυρί, ως εκεί! Και τους αφήνω να κάνουν το κέφι τους κάθε Παρασκευή. Αυτήν τη φορά νοικιάσαμε την νέα ταινία της Tinker Bell, που λατρεύει ο Φαίδωνας και δεν μου κάνει βέβαια καμία εντύπωση, αφού κι εγώ την παρακολουθώ με τρομερό ενδιαφέρον! Και κάθε μα κάθε φορά μου λέει με παράπονο "μαμά θέλω να με πας εκεί, θέλω να είμαι μαζί τους..." 

"Κι εγώ" μου 'ρχεται να του απαντήσω...

Αυτή η Παρασκευή λοιπόν σήμανε με περισσή χαρά την έναρξη του Σαββατοκύριακου και το καλύτερο ήταν όταν ξυπνήσαμε το Σάββατο και ο ήλιος ήταν ψηλά! Επιτέλους να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας!

Αγαπημένη συνήθεια στο τέλος κάθε εβδομάδος είναι τα γλυκά, αυτό το ξέρετε ήδη φαντάζομαι. 

Σκέφτηκα να φτιάξουμε κάτι γρήγορο κι εύκολο, έτσι απλά για να παίξουν λιγάκι με κουτάλες και σοκολάτες.

Βουτήξαμε λοιπόν μικρά και μεγάλα μπισκότα Oreo σε γλάσο σοκολάτας, τα πασπαλίσαμε με κας κας και τα καρφώσαμε σε ξυλάκια. Έτοιμα τα Oreo Pops!! Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, είναι ωραία ιδέα για παιδικό πάρτι! Με κορδέλες, ζαχαρωτά και διάφορα γλάσα, μπορούν να γίνουν πολύ εντυπωσιακά!

Εγώ δοκίμασα ένα από τα μικρά (κάνουμε και διατροφή, μην ξεχνιόμαστε) και ενθουσιάστηκα. Απορώ γιατί τόσο καιρό δεν μου άρεσαν τα Oreo... Τέλος πάντων.

Μεταξύ άλλων βρήκα λίγο χρόνο ν' ασχοληθώ και με τα δικά μου. Διάφορες κατασκευές που έχω αφήσει στην μέση, λουλούδια που θέλουν φύτεμα, αντικείμενα στα οποία θέλω να κάνω αλλαγές κλπ.

Ξεκίνησα από αυτό το ξύλινο κουτί. 

Έβαψα με ένα λευκό σπρέι το κούμπωμά του, διάλεξα ένα αυτοκόλλητο για συρτάρια και το έντυσα, οπότε το κουτί μεταμορφώθηκε σε αυτό:

Το καλύτερο είναι ότι χωράει όλες τις αυτοκόλλητες ταινίες (washi tape) που έχω μαζέψει και είναι όμορφα τακτοποιημένες.

 Σιγά σιγά έχω αρχίσει να στολίζω και τις παρατημένες γωνιές του σπιτιού! Αυτές, που μετά τα χριστουγεννιάτικα μένουν άδειες και δεν θυμίζουν καμιά εποχή του χρόνου...
Αλλά για όλα αυτά θ' ακολουθήσουν άλλες αναρτήσεις!

Σας εύχομαι μια απολαυστική  Κυριακή!
Φιλιά σε όλη την παρέα

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Breakfast (homemade)

Μετά τις γιορτές μπούχτισα από το φαγητό και τα γλυκά! Ειλικρινά! Δεν έχω καν διάθεση να φτιάξω γλυκά, πέρα από ρυζόγαλο, άντε και κανένα κέικ για τα παιδιά.

Εκτός αυτού πρέπει πραγματικά να ξαναβρώ τους ρυθμούς μου και να μπει μια τάξη στο θέμα της διατροφής.

Εγώ που λέτε δεν μπορώ να περάσω μια μέρα δίχως να πιω γάλα. Ναι, ναι σαν τα μωρά που πίνουν γάλα πριν τον ύπνο. Με ηρεμεί και στρώνει το στομάχι μου. Μπορώ να αντικαταστήσω όλα μου τα γεύματα με γάλα και δημητριακά. Πρέπει να έχω φάει τόνους δημητριακών... και πάντα με γάλα! 

Το μούσλι είναι επίσης πολύ αγαπημένο και αποφάσισα να το φτιάξω μόνη μου. Την ιδέα μου την έδωσε η αδερφή μου, αλλά την κεντρική ιδέα την πήρα από την Martha Stewart.

Η διαδικασία είναι πολύ απλή και ουσιαστικά βάζει κανείς ό,τι του αρέσει πολύ.

Εγώ λοιπόν έβαλα τα εξής:

300 γρ νιφάδες βρώμης (αγόρασα ένα μείγμα με νιφάδες βρώμης, νιφάδες καλαμποκιού και σταφίδες)

50 γρ ηλιόσπορους

50 γρ σπασμένα καρύδια

50 γρ αμύγδαλα φιλέ

200 ml μέλι

2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο

Τα ανακάτεψα όλα σε ένα μπολ, άπλωσα το μείγμα στο ταψί - επάνω σε αντικολλητικό χαρτί και το έψησα στους 150 βαθμούς για περίπου 35 λεπτά. Μέχρι να αποκτήσει λίγο χρώμα. Κάθε τόσο το ανακάτευα για να ψηθεί ομοιόμορφα. Μόλις το έβγαλα, το άφησα να κρυώσει και το έβαλα στο βάζο (για την ακρίβεια σε δύο βάζα).

Μπορείτε να προσθέσετε και τόσα άλλα, για παράδειγμα φουντούκια, σουσάμι, λιναρόσπορο, κολοκυθόσπορο, διάφορα αποξηραμένα φρούτα, ινδοκάρυδο (που μόλις συνειδητοποίησα ότι ξέχασα να το προσθέσω) κλπ.

Μαζί με φρέσκο χυμό είναι το απόλυτο πρωινό! Δυναμωτικό, υγιεινό (ξέρω τι περιέχει, αφού το έφτιαξα μόνη μου), αλλά και πολύ φθηνότερο από αυτό του εμπορίου. 

Και ξέρετε κάτι; Είναι πραγματικά νόστιμο!

Νομίζω ότι για ένα χρονικό διάστημα θα σας τρελάνω με συνταγές χαμηλών λιπαρών!
Ελαφριά και νόστιμα γλυκά θα έχει το μενού!

Καλημέρα ομορφιές!
Έι! Έρχεται Σαββατοκύριακο! Να περάσετε τέλεια!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Το κίτρινο παπί

Σήμερα λέω να γράψω ένα post διαφορετικό.

Θέλω να σας συστήσω έναν φίλο. Έναν φίλο καλό, πιστό, υπομονετικό, κεφάτο και ακούραστο. 

Το αγαπημένο μας παπί, στο οποίο ομολογώ ότι έχω αδυναμία!

Έγινε μέλος της οικογένειά μας πριν τέσσερα χρόνια, όταν ένας φίλος των γονιών μου, το δώρισε στον Φαίδωνα (αγορασμένο από Γερμανία).

Είναι κατακίτρινο, όμορφο, παίζει μουσική, χορεύει και είναι γενικώς πολύ αγαπησιάρικο.

Όταν το πρωτοείδε ο Φαίδωνας ενθουσιάστηκε! Ο ενθουσιασμός του όμως χάθηκε γρήγορα, γιατί αυτό το γλυκό παπάκι κάνει και κάτι ακόμη. Αν το πιάσεις από τον λαιμό - κεφάλι - μαλλί, φωνάζει σαν τρελό και χτυπιέται - πάντα σε φυσιολογικά πλαίσια βέβαια! Στον Φαίδωνα όμως, που προφανώς είναι ευαίσθητος, δεν αρέσουν και πολύ οι φωνές (ή μάλλον δεν άρεσαν, τώρα το έχει ξεπεράσει). 

Έτσι το παπί μπήκε στην κούτα με τα παιχνίδια και δεν ξαναβγήκε μέχρι που... έκανε την εμφάνισή του ο Ορφέας! Αααα ξετρελάθηκε όταν το πρωτοείδε! Όταν μάλιστα ανακάλυψε ότι παίζει μουσική και χορεύει, το είχε από κοντά! Και... πως; Τσιρίζει;; Ε λοιπόν αυτό το παπί που κινείται, παίζει μουσική και λέει δυνατά την άποψή του είναι φιλαράκι!! 

Κάθε που το βλέπει φτιάχνει η διάθεσή του!

Ναι έχω αδυναμία σ΄αυτή την φάτσα, γιατί είναι η απόλυτη συντροφιά του Ορφέα!

Και για να πάρετε μια γεύση από τον κίτρινο φίλο μας, σας έχω ένα μικρό βιντεάκι. 

Ξέρω, ξέρω ότι πολλοί θα δείτε τα ματάκια του και θα το λυπηθείτε, αλλά μην "μασάτε", κατά βάθος του αρέσει! Είναι φιλαράκι σας λέω!

Έκανα μάλιστα μια μικρή έρευνα και βρήκα το παπί στο διαδίκτυο. Αν κάποιος λοιπόν ενδιαφέρεται, ας ρίξει μια ματιά εδώ.

Σας φιλώ και σας αφήνω με την υπόσχεση να επανέλθω σύντομα!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Τα βροχερά και κρύα Σαββατοκύριακα...

Όταν έρχεται Σαββατοκύριακο και ο καιρός είναι βροχερός με πιάνει απελπισία. Τα παιδιά βαριούνται κι εγώ σκαρφίζομαι χιλιαδυό για να τους απασχολήσω.

Εκτός αυτού, έπιασε πάλι αέρας, ο οποίος μας πήρε τα κεφάλια την προηγούμενη εβδομάδα! Προφανώς το φαινόμενο συνεχίζει και κάνει τους +4 βαθμούς να μοιάζουν με -4.

Πρωί Σαββάτου λοιπόν και ξύπνησαν ορεξάτοι.

Κάναμε τα πάντα! Παίξαμε, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, φουσκώσαμε μπαλόνια, είδαμε τηλεόραση, διαβάσαμε παραμύθια κι όταν όλα τελείωσαν, αρχίσαμε τις καθαριότητες και τα μαγειρέματα. Φτιάξαμε ρυζόγαλο και ξαναθυμηθήκαμε το κέικ μήλου.

Το μεσημέρι τους έβαλα για ύπνο με τον Φαίδωνα να με ρωτάει: μαμά τι θα κάνουμε όταν ξημερώσει το αύριο; Αναστέναξα... (για την ακρίβεια βόγγηξα...). Κάτσε να βραδιάσει πρώτα!

Όσο κοιμόντουσαν, έκανα κάτι πολύ θεραπευτικό, φύτεψα τους βολβούς που μου είχε φέρει ο Ανδρέας, γιατί γκρίνιαζα ότι όλα μοιάζουν άδεια μετά τα Χριστούγεννα.

Πήρα λοιπόν αυτό το ξύλινο σκεύος (πως να το πω;) που είχε μέσα ποτπουρί και μπάλες διακοσμητικές (τις οποίες σιγά σιγά ξέκανε ο Ορφέας) και το μετέτρεψα σε κασπώ.

Πολύ καλύτερο έτσι. Απέκτησε χαρακτήρα!

Και τελικά ήρθε ο Ανδρέας σπίτι (επιτέλους) κουβαλώντας ένα δέμα σταλμένο από Κρήτη!

Και ανάμεσα σε όόόλα τα καλούδια είχε μανουσάκια που μου τα έστειλε η πεθερούλα μου!

Τι χαρά! Κι άλλα λουλούδια. Και είναι η πρώτη χρονιά που το σπίτι είναι τόσο κρύο, οπότε οι χειμερινοί βολβοί αντέχουν μέσα και μπορούμε να τους χαρούμε! Να βρε κι ένα θετικό χοχο...

Κυριακή πρωί τώρα πια και θ' απολαύσω τα καλτσουνάκια που έστειλε ο πεθερός μου, γιατί ξέρει ότι είναι η αδυναμία μου!

Καλημέρα σε όλη την παρέα!
Καλή Κυριακή!!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286