Μπισκότα με τρία υλικά

Η σωστή διατροφή συνεχίζεται και το διαιτολόγιό μου είναι πια πλούσιο σε λαχανικά, φρούτα και... σπόρους. Στον πάγκο της κουζίνας έχω γεμίσει βάζα με διάφορους σπόρους και καρπούς που μου δίνουν ενέργεια και είναι η καλύτερη παρέα μου όταν πεινάω ή όταν είμαι έτοιμη ν' ανοίξω το ντουλάπι με τις λιχουδιές.

Λιναρόσποροι, σπόροι chia, αμύγδαλα και σταφίδες, βρώμη, cranberries και goji berries, είναι μερικά μόνο από αυτά που συνοδεύουν το γάλα μου, τo γιαούρτι μου και γενικά το πρωινό μου. 

Καταναλώνω επίσης πολλές βιολογικές ρυζογκοφρέτες, τις οποίες τρώω συνήθως με φέτες φρούτων, μέλι και διάφορους καρπούς. 

Ας πρόσεχα, να έτρωγα λιγότερο τις ημέρες των γιορτών. Τώρα πληρώνω το τίμημα, το οποίο βέβαια μου κάνει πολύ καλό, αφού είχα μειώσει κατά πολύ την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, οπότε τώρα βρήκα πάλι τους ρυθμούς μου. Και είμαι τυχερή, γιατί λατρεύω όλα αυτά τα περίεργα βιολογικά προϊόντα και τους αποξηραμένους καρπούς. Το μόνο που μου λείπει είναι... τα γλυκά, τι άλλο; Έτσι, φτιάχνω διάφορα σνακ που μου κόβουν τη λιγούρα και ένα από αυτά είναι τα παρακάτω μπισκότα, που έφτιαξα με τρία μόνο υλικά.

Βρώμη, βούτυρο και μέλι.

Πιο συγκεκριμένα:

120 γρ βούτυρο

200 γρ βρώμη

2 κουταλιές σούπας μέλι

Η διαδικασία απλούστατη:

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς, στον αέρα. 

Λιώνουμε (δεν καίμε) το βούτυρο με το μέλι σε χαμηλή φωτιά και το ρίχνουμε σε ένα μπολ με τις νιφάδες βρώμης. Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε λίγο να κρυώσει το μείγμα και να ρουφήξουν οι νιφάδες το βούτυρο. Έπειτα πλάθουμε μπισκότα (τα σφίγγουμε αρκετά) στο μέγεθος που θέλουμε - εγώ έφτιαξα 16 κομμάτια.

Τα ψήνουμε για 8-10 λεπτά, μέχρι να χρυσίσουν και προσοχή: τα αφήνουμε να κρυώσουν κι έπειτα τ' αγγίζουμε. Όσο είναι ζεστά, διαλύονται, γι αυτό περιμένουμε λιγάκι, πριν τα δοκιμάσουμε.

Φυσικά μπορούμε να προσθέσουμε στο άψητο μείγμα ό,τι άλλο μας αρέσει. Εγώ έριξα λίγες σταφίδες, μπορείτε να προσθέσετε ψιλοκομμένους ξηρούς καρπούς, cranberries, σουσάμι κλπ. Μόνο που αν ρίξετε πολλά επιπλέον υλικά στο μείγμα, θα χρειαστεί να προσθέσετε λίγο λιωμένο βούτυρο, γιατί αλλιώς δεν θα πλάθονται.  Επίσης, αν τα θέλετε πιο γλυκά, μπορείτε να προσθέσετε καστανή ζάχαρη. 
Δοκιμάστε τα όμως μια φορά με τη βασική συνταγή, ώστε να δείτε αν σας αρέσουν ή αν σας είναι αρκετά γλυκά και την επόμενη φορά μπορείτε να προσθέσετε ό,τι άλλο επιθυμείτε.

Καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο σε όλη την παρέα εκεί έξω. Να περνάτε καλά!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Λίγο πιο νωρίς...

Μ' αρέσει να ξυπνάω νωρίς το πρωί. Ειδικά όταν όλοι ακόμα κοιμούνται κι εγώ πίνω τις πρώτες γουλιές του πρωινού καφέ μέσα στην απόλυτη ησυχία. Λατρεύω αυτή την ησυχία, ιδιαίτερα το χειμώνα που όλα είναι μουντά και άχρωμα έξω και το μόνο που ακούγεται είναι ο θόρυβος από τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι. Στιγμές απόλυτης ηρεμίας, λίγο πριν γεμίσει το σπίτι με τις φωνές και τις τρέλες τους.
Θυμάμαι που ένας παλιός μου φίλος έλεγε: "οι ώρες που κοιμάμαι είναι ώρες χαμένες από τη ζωή μου", μοιάζει υπερβολικό, το ξέρω, αλλά νιώθω ακριβώς αυτό που εννοούσε και συμφωνώ μαζί του, άσχετα αν υπάρχουν μέρες που εκμεταλλεύομαι κάθε δευτερόλεπτο ύπνου!
Το Σάββατο σηκώθηκα νωρίς, πολύ νωρίς, πριν ακόμη ξημερώσει. Ντύθηκα ζεστά, έφτιαξα έναν καφέ, τον έβαλα στο θερμός, άρπαξα τη φωτογραφική μηχανή και μπήκα στο αυτοκίνητο. Πήγα μέχρι την παραλία κι έμεινα εκεί στην άκρη του δρόμου, να παρακολουθώ το ξημέρωμα. Φταίει που είχα ανάγκη από λίγη μοναξιά, φταίει που ήταν ο καιρός βροχερός, μα κυρίως φταίει που ήταν τα γενέθλια της κολλητής μου, που έχασα πριν 2,5 χρόνια. Έφυγε στα 34, αφήνοντας πίσω της ένα κενό τεράστιο και μια διαφορετική πραγματικότητα... Μια πραγματικότητα, στην οποία όλα μπορούν να συμβούν, τα μεγάλα μα και τα μικρά, τα ασήμαντα μα και τα σημαντικά, τα σπουδαία μα και τα σαχλά, τα αναμενόμενα μα και τα απρόσμενα, το δίκαιο μα και το άδικο...

Κοίταξα μακριά και είδα το πρώτο φως, λίγο πριν σβήσουν τα φώτα της πόλης, λίγο πριν αρχίσει πάλι να βρέχει. Η μηχανή μιας ψαρόβαρκας χάλασε για λίγο την ησυχία μου κι ένα σμήνος πουλιών που πέταξαν από πάνω μου.

Κι έπειτα είδα τις πρώτες αχτίδες, αυτό το υπέροχο κιτρινοκόκκινο πλούσιο φως, είδα μια φύση ολόκληρη να ξυπνάει, λίγο πριν οι ήχοι της χαθούν από τη βοή της πόλης που έχει πια ξυπνήσει. Τι σπουδαίο δώρο το φως, ο ήλιος που χαράζει!

Κι ύστερα άρχισε να βρέχει, ενώ εγώ είχα ήδη χορτάσει ησυχία. Τόση χρειαζόμουν, μόνο τόση μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι μου 'χαν λείψει ήδη οι φωνές τους και οι τρέλες του σπιτιού, το άλλο σπουδαίο δώρο μου! Σταμάτησα στο φούρνο και πήρα πρέτσελ που τα αγαπούν κι ένα μυρωδάτο τσουρέκι. Τα καταβρόχθισαν χαρούμενοι δίπλα στη φωτιά, βλέποντας τ' αγαπημένα τους παιδικά, παρέα με τον μπαμπά τους. 

Εγώ από την άλλη, ετοιμάστηκα για μια συνάντηση με τις υπόλοιπες κολλητές μου στο κέντρο της πόλης. Προέκυψε μια παρουσίαση βιβλίου, στην οποία θα πήγαιναν όλες, εκτός από εμένα, διότι ο Ανδρέας δεν έχει ποτέ ρεπό το Σάββατο. Σχεδόν ποτέ, γιατί τα πράγματα ήρθαν απρόσμενα καλά και είχε ρεπό, οπότε μπόρεσα να τις συναντήσω. Σαν δώρο από εκείνη, ανήμερα των γενεθλίων της...

Βρεθήκαμε στην παρουσίαση ενός επιστημονικού βιβλίου, όλες μαζί σαν τότε. Κι ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που ένιωσα και πάλι να ανήκω εκεί, ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν την επιστήμη τους.

Είχα την ευκαιρία να διαφωνήσω με όσα άκουγα, να συμφωνήσω, να σκεφτώ, να προβληματιστώ, να θυμηθώ. Να θυμηθώ ότι πέρα από μαμά, υπήρξα στο παρελθόν και επιστήμονας και μάλιστα από εκείνους τους τρελούς που χάνονται στα εργαστήρια για μερόνυχτα. Και παρόλο που τότε έβριζα, τώρα μου λείπει... 
Ήταν υπέροχη αίσθηση, ειδικά όταν πίστεψα ότι επειδή τα έχω αφήσει όλα πίσω μου, τα έχω ξεχάσει, αλλά όχι, είναι εκεί και περιμένουν απλώς να τ' ανασύρω από τη λήθη! Κι ένιωσα πάλι ν'ανάβει μια σπίθα μέσα μου, μια ελπίδα πως ποτέ δεν είν' αργά ν' ασχοληθείς μ' αυτό που πραγματικά έχεις αγαπήσει... 

Μετά την παρουσίαση καθίσαμε σε ένα καφέ και μιλούσαμε και αναλύαμε και λέγαμε, λέγαμε, λέγαμε... Ξεθάψαμε μνήμες, ιστορίες, καταστάσεις αστείες και θυμηθήκαμε κι όλους αυτούς που δεν ήταν εκεί, μαζί μας... Συνεχίσαμε με ιταλικό φαγητό και μάλιστα ελαφρύ, γιατί το καλοκαίρι είναι μπροστά μας και έχουμε πολλές βαφτίσεις, οπότε πρέπει να χωρέσουμε στα αέρινα φορέματά μας και τελικά χωριστήκαμε δίνοντας ραντεβού για την επόμενη έξοδο. 

Επιστρέφοντας στο σπίτι, έκανα μια στάση σε δύο-τρία αγαπημένα μαγαζιά του κέντρου κι έπειτα πήρα το δρόμο για το λατρεμένο μου μικρόκοσμο, την ασφάλειά μου, γεμάτη και χορτασμένη από φίλους, ιστορίες, μνήμες, γέλια και καλό φαγητό.

Η Κυριακή ξημέρωσε ντυμένη στα λευκά, ή τουλάχιστον... το προσπάθησε! Ξύπνησα από τις φωνές των παιδιών και του Ανδρέα, που φώναζαν "χιονίζει χιονίζει". Τους βρήκα κολλημένους στο τζάμι να παρακολουθούν τις ολόλευκες και παχουλές νιφάδες. Μου σηκώθηκε δε η τρίχα, όταν ο Φαίδωνας μου είπε με ενθουσιασμό "να στολίσουμε μαμά, χιονίζει, θα έρθει ο Άι Βασίλης!". Πρέπει να τον κοίταξα έντρομη, αν κρίνω από το απορημένο του βλέμμα.

Όμως κάποια, παρά το κρύο, μας έδειξε την ομορφιά της. Η ορχιδέα μου αποφάσισε ν' ανθίσει μες στην καρδιά του χειμώνα, δίχως να νοιάζεται καθόλου για το χιόνι που έπεφτε έξω απ' το παράθυρό της.

Εμείς πάλι πουντιάσαμε από την απότομη αλλαγή στη θερμοκρασία και μπουμπουνίσαμε για τα καλά το τζάκι, ανάψαμε τα κεριά για όμορφη ατμόσφαιρα και ο καθένας επέλεξε τη γωνιά του, να κάνει αυτό που τον χαλαρώνει. Και μαζί και χώρια... 

Η εβδομάδα βέβαια μπήκε δύσκολα, με την υπομονή στα όριά της και τα νεύρα τεντωμένα, αλλά θα περάσει κι αυτή, όπως πέρασαν τόσες και τόσες ως τώρα. Όπως πέρασε κι ο Γενάρης, σαν αστραπή.
Γι αυτό σας λέω, ξυπνήστε μια ώρα νωρίτερα, κερδίστε μια ώρα απ' την ημέρα σας, μια ώρα για τον εαυτό σας, γιατί οι μέρες περνούν τόσο γρήγορα...

Αδράξτε τη μέρα φίλοι αγαπημένοι, σαν σπουδαίο προνόμιο, που άλλοι το στερήθηκαν...

via http://fitness-window.blogspot.gr/

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Φυτεύοντας βολβούς

Τη Δευτέρα επιστρέφοντας με τα παιδιά σπίτι, βρήκα κρεμασμένα στη μικρή μας λεμονιά δύο σακουλάκια. Ένα με macarons και ένα με μικρά καλλωπιστικά μήλα. Τα είχε αφήσει η αδερφή μου, η οποία αψήφισε της προσπάθειες που κάνω ν' αποφύγω τα γλυκά.  Κι αν ήταν οτιδήποτε άλλο δε θα μ' ένοιαζε, αλλά... macarons; Ε όχι! 

Αν τα δοκίμασα; Εχμμμ ναι ναι το ομολογώ, δοκίμασα μερικά και ήταν υπέροχα. Ειδικά αυτό με το άρωμα και τη γεύση του λεμονιού ήταν ονειρεμένο. Όσα δεν φαγώθηκαν (ακόμη) στολίζουν την τραπεζαρία, εκεί δίπλα στους βολβούς, τους οποίους περιποιήθηκα και φύτεψα επιτέλους.

Κάποιοι μούχλιασαν και τους πέταξα και όσοι ήταν εντάξει, έδειξαν όμορφοι στις γυάλες και τα μικρά γλαστράκια.

Κράτησα λίγους μέσα στο σπίτι να τους βλέπω με ανυπομονησία, περιμένοντας ν' ανθίσουν. Λίγα ζουμπούλια και λίγα μούσκαρι, τα οποία μεγαλώνουν πολύ γρήγορα.

Όλους τους υπόλοιπους βολβούς τους άφησα στο μπαλκόνι και για να είναι λίγο συμμαζεμένα, τους φύτεψα και μάζεψα όλες τις γλάστρες στο τραπέζι του μπαλκονιού. 

Μαζί με λίγα κλαδιά και ξύλα που μάζευα κατά καιρούς από τις βόλτες μας, με μανιτάρια και κουκουνάρια, αλλά και τις κόκκινες πιπεριές - δικής μας παραγωγής -, έδειξαν αμέσως πιο όμορφα και περιποιημένα. Κι αν είχα κήπο, τις τελευταίες ημέρες που ήταν τόσο ζεστές και ηλιόλουστες, θα τις περνούσα εκεί έξω, γιατί η ενασχόληση με τη γη και τα λουλούδια είναι απίστευτα θεραπευτική διαδικασία! Προς το παρόν όμως, ασχολούμαι με το μπαλκόνι μας, το οποίο ομολογώ ότι παραμελώ πολύ τους χειμερινούς μήνες και μοιάζει παρατημένο...

Τώρα που τελείωσα και με αυτή τη διαδικασία και δε δείχνουν πια όλα παραμελημένα, πίνω την πρώτη γερή γουλιά απ' τον μυρωδάτο καφέ μου και τρέχω να γεμίσω την ημέρα μας, αφού έχω σπίτι και τα δυο μου αγόρια, μιας και ο Φαίδωνας δεν έχει σχολείο για λίγες ημέρες.

Καλημέρα σε όλους!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Το στεφάνι του χειμώνα

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε θα το χαρακτήριζα... δημιουργικό. Στα πλαίσια αυτής της δημιουργικότητας ανήκει και το στεφάνι που έφτιαξα για τους μήνες που απομένουν πριν μπει η άνοιξη. Ένα στεφάνι χειμωνιάτικο, για το οποίο είχα αρχικά μηδενική έμπνευση. Σκέφτηκα όμως ότι ο χειμώνας έχει χρώματα ουδέτερα και παγωμένα. Χρώμα ουδέτερο είναι το άσπρο αλλά και το μαύρο. Ωραία, είχα τη βάση και μου έλειπαν οι λεπτομέρειες, στο χρώμα του πάγου, κάτι που να "σιελίζει". Για να είμαι ειλικρινής έψαχνα κάτι στο χρώμα της μέντας, που τελευταία είναι πολύ μόδα και λατρεμένο μου, αλλά δεν βρήκα τίποτα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω κάτι από σιέλ, πράσινο και μπλε.

Με ένα κομμάτι φελιζόλ, ένα ασπρόμαυρο ύφασμα, φτερά, pom poms, κορδέλες, σύρμα και καρφίτσες προέκυψε ένα χειμερινό στεφάνι, που έγινε ένα από τ' αγαπημένα μου.

Δεν ξέρω γιατί μου άρεσε τόσο, ίσως φταίνε τα χρώματα, ίσως τα φτερά, πάντως το ξεχώρισα μαζί με δύο τρία άλλα, που έχω φτιάξει στο παρελθόν.

Και είναι τόσο απλό, που δεν μου πήρε πάνω από 15 λεπτά να το φτιάξω. Ουσιαστικά έκοψα μια λωρίδα υφάσματος, την τύλιξα γύρω από το φελιζόλ, έδεσα κάτω αριστερά μια κορδέλα και επάνω τις καρφίτσωσα τα φτερά και ένα pom pom, ενώ τα άλλα δύο pom poms τα κρέμασα με χάλκινο σύρμα στο επάνω κεντρικό σημείο. Έτοιμο.

Για όποιον ενδιαφέρεται, τα υλικά - εκτός από το φελιζόλ και το ύφασμα -  τα αγόρασα από κατάστημα που πουλάει χάντρες και διάφορα άλλα υλικά για κοσμήματα.

Και πριν σας αφήσω, να σας δείξω το ημερολόγιο που κατέβασα για φέτος. Το βρήκα εδώ (κλικ) και υπάρχει σε 10 διαφορετικά σχέδια. Εγώ επέλεξα το λουλουδάτο, γιατί μου άρεσαν τα χρώματα. Η διαδικασία είναι απλή: επιλέγετε αυτό που σας αρέσει, το κατεβάζετε και το εκτυπώνετε δωρεάν.

Το έβαλα στον πίνακα ανακοινώσεων της κουζίνας και σε λίγο καιρό θα είναι γεμάτο με μπλε και κόκκινο μελάνι, με κυκλάκια και σημειώσεις.

Σας αφήνω φίλοι αγαπημένοι με ευχές για καλή εβδομάδα γεμάτη έμπνευση.
Καλημέρα!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Λίγη διακόσμηση, ένα ελαφρύ κέικ και μια όμορφη έκπληξη

Βγαίνοντας χθες να πάρω τον Φαίδωνα από το σχολείο, βρήκα στο γραμματοκιβώτιο ένα γράμμα στο όνομά του. Πριν καν προλάβω να παρατηρήσω το χριστουγεννιάτικο φάκελο, ξαφνιάστηκα όταν είδα ότι παραλήπτης είναι ο Φαίδωνας "μα από ποιον;". Κι έπειτα πήρε το μυαλό στροφές κι άρχισα να βλέπω όλα εκείνα που προσπέρασα. Προφανώς ήταν από τον Άγιο Βασίλη, ως απάντηση στο γράμμα που του 'χε στείλει ο Φαίδωνας. 

Τελικά το άνοιξε μόλις επιστρέψαμε σπίτι και αποστολέας ήταν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία εκ μέρους πάντα του Άι Βασίλη.  Το διαβάσαμε και δυο και τρεις φορές, το αναλύσαμε, λύσαμε τις απορίες και τελικά το βάλαμε στο συρτάρι, ως ένα γράμμα-ενθύμιο. Μεγάλη χαρά!

Από την άλλη η διακόσμηση του σπιτιού συνεχίζεται και δεν σας κρύβω ότι η άνοιξη αρχίζει να μου "μυρίζει" και με το ζόρι κρατιέμαι να μην γεμίσω το σπίτι από τώρα με ζωηρά χρώματα. Ανυπομονώ ν' ανθίσουν οι βολβοί μας και να γεμίσουν τα φυτώρια με ανοιξιάτικα λουλούδια!

Προς το παρόν όμως τα χρώματα που επικρατούν στο σπίτι είναι το καφέ του ξύλου, το πράσινο των βρύων και το κόκκινο των μανιταριών. Άντε και λίγο σκούρο κίτρινο.

Το τζάκι το στόλισα με ένα φλοιό δέντρου, τον οποίο γέμισα με βρύα, κουκούλια από κάστανα και ψεύτικα μανιτάρια. Στα ξύλα που είχαμε κόψει τα Χριστούγεννα έβαλα κεριά, που δείχνουν τόσο όμορφα όταν ανάβουν όλα μαζί... 

Επίσης τα σοκολατάκια που περίσσεψαν ομορφαίνουν τις γυάλες. Τώρα πια που βρήκαμε τους ρυθμούς μας στο φαγητό, τα κοιτάζω από μακριά. Μακριά κι αγαπημένοι...

Μη νομίζετε όμως πως δεν σας έχω και κάτι γλυκό για το Σαββατοκύριακο! Γλυκό, αλλά όχι λιπαρό και με καστανή ζάχαρη παρακαλώ. Όπως καταλαβαίνετε άρχισα διατροφή, οπότε από εδώ και πέρα, κάποιες από τις συνταγές θα είναι... ελαφριές!

Γιατί όπως λέει και η δασκάλα μας στη Zumba "Summer bodies are made in Winter", οπότε ξεκινήσαμε δυναμικά και αποφασιστικά, όχι για να χτίσουμε κορμιά "θανατηφόρα", αλλά κορμιά, μέσα στα οποία θα αισθανόμαστε όμορφα και άνετα!

Έφτιαξα, λοιπόν, ένα κέικ με άγλυκο κακάο και βατόμουρα, το οποίο δεν υστερεί καθόλου σε γεύση! Φυσικά είναι πολύ καλή λύση και για τα παιδιά. Επίσης είναι γρήγορο και εύκολο, ε... με ξέρετε εμένα τώρα, με πολύπλοκες συνταγές πειραματίζομαι μόνο αν υπάρχει ξεχωριστός λόγος. Στην καθημερινότητά μου επιμένω στην απλότητα!

Υλικά:

150 γρ μαργαρίνη

250 γρ καστανή ζάχαρη

50 γρ άγλυκο κακάο σε σκόνη

3 αυγά

75 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις

100 γρ κατεψυγμένα (ή και φρέσκα αν βρείτε) βατόμουρα

(σημείωση: αν δεν σας ενδιαφέρει η ελαφριά εκδοχή, μπορείτε φυσικά να αντικαταστήσετε τη μαργαρίνη με βούτυρο αγελάδος και την καστανή ζάχαρη με λευκή κρυσταλλική. Επίσης μπορείτε να παραλείψετε τα βατόμουρα, αν και αναβαθμίζουν τη γεύση του γλυκού).

Εκτέλεση:

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 160 βαθμούς (αντίσταση).

Σε ένα κατσαρολάκι λιώνουμε τη μαργαρίνη μαζί με τη ζάχαρη και το κακάο, ώσπου να διαλυθούν.

Ρίχνουμε το μείγμα σε ένα μπολ και προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά, ανακατεύοντας με το μίξερ. Ρίχνουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε καλά. Στο τέλος προσθέτουμε τα παγωμένα βατόμουρα και ανακατεύουμε απαλά με μια σπάτουλα ή κουτάλα.

Ρίχνουμε το μείγμα σε μια καλά βουτυρωμένη και μακρόστενη φόρμα ή καλυμμένη με λαδόκολλα (η φόρμα μου είναι 30x10 εκ) και το ψήνουμε για 40 λεπτά.  Εσωτερικά παραμένει υγρό, οπότε δεν ανησυχούμε όταν στη δοκιμή με το μαχαίρι ή το ξυλάκι βλέπουμε ότι δεν βγαίνει τελείως καθαρό, αρκεί να μην είναι εντελώς ρευστό. Αφήνουμε να κρυώσει πριν το ξεφορμάρουμε.

Φυσικά το μείγμα μπορεί να το μοιράσει κανείς και σε θήκες για muffins, μόνο που τότε θα χρειαστούν λιγότερο ψήσιμο. 

Δε φουσκώνει πολύ, ούτε είναι πολύ μεγάλο, οπότε μάλλον θα καταναλωθεί γρήγορα! Εύχομαι να σας αρέσει όσο άρεσε και σ'εμάς.

Σας στέλνω τα φιλιά μου κι εύχομαι να περάσετε ένα ξεκούραστο Σαββατοκύριακο.

Καλημέρα είπαμε; Όχι; Ε, τότε καλημέρα!!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286