Οι τελευταίες ημέρες του '14 και οι πρώτες του '15

Πρώτη ανάρτηση του χρόνου, φορτωμένη με εικόνες και συναισθήματα από τις ημέρες που πέρασαν οριστικά... "Οριστικά!" Πόσο τελεσίδικο ακούγεται αυτό ε; Σχεδόν μου προκαλεί πικρία. Όμως μαλακώνει το συναίσθημα, όταν έχεις περάσει όμορφα, κι εμείς, παρά το ότι ήμασταν για πρώτη φορά μακριά από όλους, σε ένα μέρος άγνωστο ακόμη, φροντίσαμε να περάσουμε ξεχωριστά! 
Δεν μας έλειψε τίποτα, παρά μόνο οι άνθρωποί μας! Βάλαμε τα καλά μας, στολίσαμε το σπίτι μας, ανάψαμε λαμπιόνια και κεριά, στρώσαμε το τραπέζι γιορτινά και μοιράσαμε ευχές.

Δεν μας ξέχασε κανείς! Νομίζω πως ήταν η πρώτη φορά που επικοινωνήσαμε με όλους και που λάβαμε τόσα δώρα. Τα δέματα κατέφθαναν από παντού! Κρήτη, Γερμανία, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Κατερίνη, γεμάτα με σοκολάτες, δώρα και κάρτες με ευχές για τα παιδιά κι εμάς. Πόσο σας ευχαριστούμε όλους! Χαρίσατε πολλά χαμόγελα, κι ας μην ήσασταν εδώ να τα δείτε...
Όμορφα κουτιά με γλυκίσματα για τα αγόρια και μικρά φωτεινά στολίδια που αλλάζουν χρώματα.

Όμορφα γούρια για τη νέα χρονιά κι ένας χαμογελαστός χιονανθρωπάκος.

Κάρτες χειροποίητες από ξαδέρφια και δυο μικρά δεντράκια ραμμένα στο χέρι, με τα αρχικά των ονομάτων τους.

Ένας δίσκος, ειδικά φτιαγμένος, ώστε να με συντροφεύει μαζί με τον καφέ μου στον καναπέ ή ακόμη και στο κρεβάτι. Όμορα κηροπήγια, αλλά και σοκολάτες στο σχήμα του πέταλου για καλή τύχη κι ένα μικρό γουρλίδικο γουρουνάκι από μάρτζιπαν, που στέλνει η μαμά μου κάθε χρόνο. 

Αυτά κι άλλα πολλά κατέφθασαν με το ταχυδρομείο, κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα, γιατί κανείς δεν το έκανε από υποχρέωση. Όλοι από αγάπη και φροντίδα!

Με αγάπη και φροντίδα έφτασε στο κατώφλι μας η αδερφή του Ανδρέα με τα ανίψια μας από Κρήτη, κρατώντας ένα μάτσο πολύχρωμες νεραγκούλες και ένα κουτάκι μάκαρονς, που ξέρει πως μου αρέσουν και τα δύο!

Περάσαμε μαζί τους τα Χριστούγεννα και στολίσαμε το τραπέζι, για να τους καλωσορίσουμε και να τους φροντίσουμε με τη σειρά μας.

Κι όσο πλησίαζε η Πρωτοχρονιά και αυξανόταν το κρύο, τόσο χαιρόμασταν για το χιόνι που υποτίθεται πως θα έριχνε, αλλά τίποτα τελικά... Χιόνισε μόνο στην οθόνη του κινητού μου, που ακόμη μου δείχνει τον καιρό και τις θερμοκρασίες της Θεσσαλονίκης.

Είχα όμως καιρό να νιώσω τόσο κρύο, ειδικά το βράδυ της παραμονής και ξημερώνοντας πρωτοχρονιά. Έβρεχε και φυσούσε διαολεμένα κι εμείς τρέχαμε φορώντας τα καλά μας, για να γιορτάσουμε την αλλαγή του χρόνου σε ένα σπίτι φιλικό. Νέοι φίλοι, που μας γνωρίζουν μόλις 3 μήνες και άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους, ώστε να μην περάσουμε μόνοι μας την παραμονή. "Εμείς στρώσαμε τραπέζι και τα πιάτα σας σάς περιμένουν" μας είπαν και η πρόσκληση δε χωρούσε άρνηση. Φτάσαμε σε ένα σπίτι ζεστό, γεμάτο χαμογελαστούς ανθρώπους και πανέμορφα στολισμένο.

Και μόλις μπήκε ο νέος χρόνος, μπήκε και ο Άι Βασίλης από την μπαλκονόπορτα. Ήταν το τζάκι αναμμένο και φοβήθηκε μην καεί. Επικράτησε ένας μικρός χαμός όταν τον αντίκρισαν όλα τα πιτσιρίκια και ξαφνικά έπεσε σιγή ιχθύος, όταν άρχισε να φωνάζει τα ονόματά τους για να τους παραδώσει τα δώρα που του είχαν παραγγείλει. Δέος και σεβασμό έβλεπα στα μάτια τους, που τον κοίταζαν επίμονα και με αγωνία. Έπρεπε να βλέπατε από μια μεριά πόσο διστακτικά τον πλησίαζαν για να πάρουν τα δώρα τους. 

Σαν άσπρος σίφουνας ο Άγιος βγήκε πάλι από την μπαλκονόπορτα, ώστε να προλάβει να μοιράσει τα υπόλοιπα δώρα του. Έκανε μια στάση και στο δικό μας σπίτι, κι άφησε δώρα για όλους. Ήπιε το γάλα του να ξεδιψάσει κι έφυγε πάλι.

Η πρώτη μέρα του χρόνου με βρήκε με τη φωτογραφική στο χέρι, ν' αποτυπώνω στο φακό τη χαρά και τον εκστασιασμό τους... Τον Ανδρέα τον βρήκε η μέρα στο χαλί, να συναρμολογεί τα δώρα! Κι όσο εκείνοι ήταν απασχολημένοι, εγώ έστρωνα το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. 

Τι κι αν ήταν μόνο για εμάς τους τέσσερις; Ήθελα να 'ναι γιορτινό και όμορφο! Να τιμήσουμε την πρώτη μέρα του 2015 και να την υποδεχτούμε με στολίδια, κεριά και λουλούδια. Όπως της αξίζει, όπως μας αξίζει...
Ετοίμασα την Βασιλόπιτα που με τόση αγωνία περίμενε ο Ορφέας και την έβαλα στο τραπέζι, μαζί με όλα τα υπόλοιπα. Στο πιάτο του καθενός, άφησα ένα μικρό, εντελώς συμβολικό δωράκι και στο τέλος άναψα τα κεριά.

Τώρα πια οι μέρες κυλούν ήρεμα. Όλο και κάτι προκύπτει να φτιάξουμε στο σπίτι, αφού τα κάδρα και τα ράφια στέκουν ακόμα σε διάφορες μεριές του σπιτιού και μας περιμένουν να τα κρεμάσουμε. 
Οι απολαύσεις όμως δε λείπουν. Τα παιδιά απολαμβάνουν να παίζουν τα καινούρια παιχνίδια, ο Ορφέας απολαμβάνει τον Φαίδωνα, που δεν έχει σχολείο και είναι μαζί του στο σπίτι, Ο Φαίδωνας πάλι... δεν απολαμβάνει και τόσο την παρέα του Ορφέα, απολαμβάνει όμως να τον πειράζει και να τον προκαλεί, εγώ απολαμβάνω τον καφέ μου ξεφυλλίζοντας βιβλία και περιοδικά, την ώρα που η τηλεόραση παίζει Scooby Doo ή οποιοδήποτε άλλο παιδικό, ο Ανδρέας απολαμβάνει να μαγειρεύει, απολαμβάνει τον καιρό, το σπίτι, τα παιδιά, ακόμη και τις ειδήσεις...

Απολαύσεις μικρές, που όμως μας κάνουν χαρούμενους αν και παραδέχομαι, ότι όσο τα χρόνια περνούν, όσο ο χρόνος γλιστρά, τόσο χάνεται και η μαγεία και εννοώ εκείνη την μοναδική μαγεία, που κρύβεται στα παιδικά μάτια και κάνει τα πάντα να φαντάζουν μεγαλειώδη, υπέροχα, ξεχωριστά, φανταστικά, μαγικά... Κάποτε ήταν και για εμένα μαγικά τα Χριστούγεννα κι εδώ που τα λέμε, είναι ακόμη, μόνο που δεν με αφήνουν να τα χαρώ οι ενοχές και οι δεύτερες σκέψεις. Γιατί ναι, νιώθω ενοχές όταν λαχταράω να χιονίσει, ενώ η ζωή κάποιων άλλων θα καταδικαστεί από το χιόνι αυτό. Σε κάθε χαρά που νιώθω, έρχεται η δεύτερη σκέψη να με βάλει στη θέση μου κι αποκαρδιώνομαι. Φταίει που μεγαλώνω, μα φταίνε και οι ειδήσεις, που επιμένουν στο ίδιο γκρίζο μοτίβο...
Εγώ όμως, που δεν επιμένω στο γκρίζο μοτίβο, κάθε άλλο μάλιστα, δεν θα κλείσω την πρώτη ανάρτηση του νέου έτους με χρώματα μουντά! 
Το 2014 ήταν για εμάς μια χρονιά αλλαγών, μικρών και μεγάλων. Χρειάστηκε να αποχωριστούμε ανθρώπους και αντικείμενα, να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις και να κάνουμε το επόμενο βήμα. Δεν ήταν κακή χρονιά, όμως κάτι έπρεπε να αλλάξει.
Μαζί με το νέο έτος λοιπόν, είναι νέα και όλα τα υπόλοιπα! Η πόλη, οι φίλοι, το σπίτι, οι καταστάσεις κι εμείς ανυπομονούμε να τα ανακαλύψουμε και να τα γνωρίσουμε καλύτερα! 

Σε λίγο... που τα λαμπιόνια θα σβήσουν, τα στολίδια θα μπουν σε κουτιά, το δέντρο στην αποθήκη και η καθημερινότητα θα αρχίσει ξανά, εύχομαι να 'ναι αλλιώτικη, ξεχωριστή, να 'χει λίγη λάμψη παραπάνω από την προηγούμενη. Να 'ναι μια ρουτίνα εμπλουτισμένη με όμορφες στιγμές που θα σας προσφέρουν "ενέσεις" χαράς και που μόνο εσείς ξέρετε ποιες είναι αυτές και πώς να τις προκαλέσετε... Μόνο εσείς!

Σας εύχομαι ένα λαμπερό 2015, σαν τα sparkles που κρατούν στα χέρια τους τα αγόρια. Ήθελα η λάμψη να έρχεται από χέρια παιδικά, για να 'ναι μαγική!

Έπεσα επάνω σε αυτά τα ωραία λόγια πριν λίγες ημέρες, αναφερόμενα στο χρόνο που περνάει, πετάει και χάνεται, μα τι ωραίο να ξέρεις πως είσαι εσύ ο πιλότος αυτής της μοναδικής πτήσης, ε;

via http://positivelifethought.blogspot.gr/2013/04/quotes-to-live-by.html?m=1

Καλή χρονιά φίλοι αγαπημένοι! 

Μείνετε υγιείς και μην ξεχνάτε να ονειρεύεστε!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286