Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα προγραμματίζεις, αυτό είναι πια επιβεβαιωμένο. Έτσι και η δική μας καθημερινότητα, διαταράχθηκε από τον ξαφνικό χαμό ενός αγαπημένου θείου. Ο αδερφός της μαμάς μου, ξαφνικά, έφυγε... Και παρότι δεν ήταν μικρός, μα ούτε και μεγάλος, παρότι είχε προβλήματα υγείας, παρότι παρότι παρότι, έφυγε και ήταν απρόσμενο. Μεσάνυχτα πήρα την μαμά μου από το αεροδρόμιο με σφιγμένο στομάχι και ξημερώματα ταξιδέψαμε μέχρι το πατρικό της για να τον αποχαιρετήσουμε. Συνάντησα όλους τους αγαπημένους μου συγγενείς - που 'χα καιρό να τους δω - κι ήταν τα πρόσωπά τους γκρίζα και παραμορφωμένα από το κλάμα και τον πόνο. Σμίξαμε πάλι όλοι εκεί, στα όμορφα μα και στα δύσκολα κι ήταν τα συναισθήματα ανάμεικτα. Δεν έλειψε το δάκρυ, ούτε και το γέλιο. Θυμηθήκαμε τα λόγια του, τις συνήθειές του, τα καμώματά του, είδαμε παλιές φωτογραφίες και τον θαυμάσαμε νέο και όμορφο...
Τυχερός ο θείος μου! Αγαπήθηκε πολύ! Από την γυναίκα του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Τα εγγόνια του... Μεγάλα παιδιά πια, έκλαιγαν απαρηγόρητα και δεν έφυγαν στιγμή από δίπλα του, μιλώντας του και χαϊδεύοντάς τον μέχρι το τέλος.
Ο θείος μου... Ψηλός, λυγερός, πάντα περιποιημένος, με φωνή βροντερή, αυστηρός και αυταρχικός, γινόταν βούτυρο μόλις έβλεπε τα εγγόνια του.
Τώρα είναι όλα εκεί, το πορτοφόλι του, τα τσιγάρα του, τα γυαλιά του, οι παντόφλες του, τα εργαλεία του, τα μελίσσια του, όλα εκεί, όπως τα άφησε, για να θυμίζουν το πέρασμά του.
Όμως έχω παραγγελιά από τις όμορφες ανιψιές μου - και εγγονές του - να κάνω μια "ανεβαστική" και χαρούμενη ανάρτηση και λέω να μην τους χαλάσω χατίρι.
Δεν έχω να γράψω λόγια σημαντικά, να κάνω βαρύγδουπες και σπουδαίες δηλώσεις. Έχω μόνο να μοιραστώ μαζί σας εικόνες από τα δροσερά ροφήματα και τις μικρές νοστιμιές που ετοιμάζω στην κουζίνα, ψάχνοντας τρόπους να πείσω τα παιδιά να δοκιμάσουν νέες γεύσεις, αλλά και να ικανοποιήσω την μόνιμη πείνα τους...
Η μαρμελάδα σύκο είναι από τις αγαπημένες μου και την φτιάχνει η μαμά μου κάθε χρόνο με καρπούς από τη συκιά μας. Την χρησιμοποίησα για να γεμίσω muffins και ήταν πολύ νόστιμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι υπόλοιποι δεν τα τίμησαν. Δεν αγαπούν τα σύκα όσο εγώ βλέπετε...
.JPG)
Εννοείται ότι ο Φαίδωνας περίμενευπομονετικά ανυπόμονα να τελειώσει η φωτογράφιση, για να δοκιμάσει και τα δύο. Τελικά προτίμησε να πιει το νερό με το λεμόνι και το δυόσμο.
Ανάγκη για γλυκό έγραψα και την θυμήθηκα! Προσπαθώ να απεξαρτηθώ πλήρως από τα γλυκά, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ψάχνω εναλλακτικούς τρόπους να ικανοποιήσω την ανάγκη αυτή και φτιάχνω διάφορα πειράματα στην κουζίνα. Μιλώντας με την αδερφή μου, μου έδωσε μια ιδέα και τελικά κατέληξα ν' ανακατεύω άπαχο γιαούρτι με λιωμένες φράουλες, μπανάνα και ελάχιστο μέλι. Έβαλα το μείγμα στις θήκες των minigugls και κάθε μέρα τρώω ένα μικρό παγωμένο γλυκάκι, βουτηγμένο ενίοτε σε γλυκό του κουταλιού βύσσινο. Ωραίο, αλλά παγωτό δεν το λες... Τέλος πάντων, την λιγούρα την παίρνει!
Και βέβαια υπάρχουν κι εκείνες οι γεύσεις που με παραπέμπουν απευθείας στο καλοκαίρι, παλιές και λατρεμένες, που με πηγαίνουν χρόνια πίσω, όπως αυτή απ' τα γεμιστά, μα και άλλες που έμαθα να αγαπώ και να εκτιμώ από τότε που γνώρισα τον Ανδρέα, όπως τα ψάρια.
Δεν θες πολλά το καλοκαίρι για να νιώσεις ευτυχισμένος. Ένα περιποιημένο καφεδάκι, ένα νόστιμο φαγητό, δροσερό νεράκι, ήλιο, θάλασσα, ένα βιβλίο, άντε κι ένα παγωτό.
Όλα καλά ως τώρα, μόνο που ο ήλιος κρύβεται που και που πίσω από μαύρα σύννεφα...
Ένα μπουρίνι που ξέσπασε μετά την κηδεία του θείου μου, μου χάρισε αυτήν τη φωτογραφία, στην οποία με το ζόρι έπιασα έναν από τους κεραυνούς. Και από όλους τους συναισθηματισμούς και τα λόγια που άκουσα εκείνη την ημέρα, θα μοιραστώ μαζί σας αυτά της μαμάς μου, που μου είπε:
"Απολαύστε την κάθε σας στιγμή. Απολαύστε τους ανθρώπους που αγαπάτε, γιατί φεύγουν και κάθε φόρα που ένας φεύγει, παίρνει μαζί του κι ένα κομμάτι της καρδιάς σου. Τίποτα δεν είναι όπως πριν..."
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Τυχερός ο θείος μου! Αγαπήθηκε πολύ! Από την γυναίκα του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Τα εγγόνια του... Μεγάλα παιδιά πια, έκλαιγαν απαρηγόρητα και δεν έφυγαν στιγμή από δίπλα του, μιλώντας του και χαϊδεύοντάς τον μέχρι το τέλος.
Ο θείος μου... Ψηλός, λυγερός, πάντα περιποιημένος, με φωνή βροντερή, αυστηρός και αυταρχικός, γινόταν βούτυρο μόλις έβλεπε τα εγγόνια του.
Τώρα είναι όλα εκεί, το πορτοφόλι του, τα τσιγάρα του, τα γυαλιά του, οι παντόφλες του, τα εργαλεία του, τα μελίσσια του, όλα εκεί, όπως τα άφησε, για να θυμίζουν το πέρασμά του.
Όμως έχω παραγγελιά από τις όμορφες ανιψιές μου - και εγγονές του - να κάνω μια "ανεβαστική" και χαρούμενη ανάρτηση και λέω να μην τους χαλάσω χατίρι.
Δεν έχω να γράψω λόγια σημαντικά, να κάνω βαρύγδουπες και σπουδαίες δηλώσεις. Έχω μόνο να μοιραστώ μαζί σας εικόνες από τα δροσερά ροφήματα και τις μικρές νοστιμιές που ετοιμάζω στην κουζίνα, ψάχνοντας τρόπους να πείσω τα παιδιά να δοκιμάσουν νέες γεύσεις, αλλά και να ικανοποιήσω την μόνιμη πείνα τους...
Η μαρμελάδα σύκο είναι από τις αγαπημένες μου και την φτιάχνει η μαμά μου κάθε χρόνο με καρπούς από τη συκιά μας. Την χρησιμοποίησα για να γεμίσω muffins και ήταν πολύ νόστιμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι υπόλοιποι δεν τα τίμησαν. Δεν αγαπούν τα σύκα όσο εγώ βλέπετε...
Για τη δίψα μας, αλλά και για να καταναλωθούν τα φρούτα που κοντεύουν να χαλάσουν, ετοιμάζω ανάμεικτους χυμούς. Ο Φαίδωνας ήπιε μονορούφι αυτόν που ήταν φτιαγμένος με φράουλες, κεράσια, καρπούζι και μπανάνα. Χρησιμοποιώ και βερίκοκα, ροδάκινα, πεπόνι, ακτινίδια και ό,τι άλλο υπάρχει στο ψυγείο.
Αυτό που λατρέψαμε όμως, είναι το αρωματισμένο νερό ή σόδα.
Εγώ είμαι σκέτη καμήλα, δεν πίνω αρκετό νερό, ούτε καν το καλοκαίρι. Αυτός λοιπόν, είναι ένας τρόπος να κατεβαίνει το νεράκι πιο εύκολα. Αρωματισμένο με λεμόνι ή λάιμ και δυόσμο, με φράουλες και μέντα, με φλούδες πορτοκαλιού ή ακόμη και με λίγο αγγούρι, γίνεται καταπληκτικό! Ξεδιψάει, δροσίζει, ικανοποιεί την ανάγκη του γλυκού, αφού αποκτά μια γλυκιά γεύση από τα φρούτα και βέβαια δεν έχει θερμίδες.
Εννοείται ότι ο Φαίδωνας περίμενε
Ανάγκη για γλυκό έγραψα και την θυμήθηκα! Προσπαθώ να απεξαρτηθώ πλήρως από τα γλυκά, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ψάχνω εναλλακτικούς τρόπους να ικανοποιήσω την ανάγκη αυτή και φτιάχνω διάφορα πειράματα στην κουζίνα. Μιλώντας με την αδερφή μου, μου έδωσε μια ιδέα και τελικά κατέληξα ν' ανακατεύω άπαχο γιαούρτι με λιωμένες φράουλες, μπανάνα και ελάχιστο μέλι. Έβαλα το μείγμα στις θήκες των minigugls και κάθε μέρα τρώω ένα μικρό παγωμένο γλυκάκι, βουτηγμένο ενίοτε σε γλυκό του κουταλιού βύσσινο. Ωραίο, αλλά παγωτό δεν το λες... Τέλος πάντων, την λιγούρα την παίρνει!
Και βέβαια υπάρχουν κι εκείνες οι γεύσεις που με παραπέμπουν απευθείας στο καλοκαίρι, παλιές και λατρεμένες, που με πηγαίνουν χρόνια πίσω, όπως αυτή απ' τα γεμιστά, μα και άλλες που έμαθα να αγαπώ και να εκτιμώ από τότε που γνώρισα τον Ανδρέα, όπως τα ψάρια.
Δεν θες πολλά το καλοκαίρι για να νιώσεις ευτυχισμένος. Ένα περιποιημένο καφεδάκι, ένα νόστιμο φαγητό, δροσερό νεράκι, ήλιο, θάλασσα, ένα βιβλίο, άντε κι ένα παγωτό.
Όλα καλά ως τώρα, μόνο που ο ήλιος κρύβεται που και που πίσω από μαύρα σύννεφα...
Ένα μπουρίνι που ξέσπασε μετά την κηδεία του θείου μου, μου χάρισε αυτήν τη φωτογραφία, στην οποία με το ζόρι έπιασα έναν από τους κεραυνούς. Και από όλους τους συναισθηματισμούς και τα λόγια που άκουσα εκείνη την ημέρα, θα μοιραστώ μαζί σας αυτά της μαμάς μου, που μου είπε:
"Απολαύστε την κάθε σας στιγμή. Απολαύστε τους ανθρώπους που αγαπάτε, γιατί φεύγουν και κάθε φόρα που ένας φεύγει, παίρνει μαζί του κι ένα κομμάτι της καρδιάς σου. Τίποτα δεν είναι όπως πριν..."
Ας είναι αυτό το σύνθημα για το φετινό καλοκαίρι, για κάθε καλοκαίρι, για κάθε εποχή:
"Απολαύστε"!
Καλή εβδομάδα φίλοι αγαπημένοι.
Litsa
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
.JPG)
