Να ζήσεις Λιτσάκι και χρόνια πολλά!

Άλλος ένας χρόνος πέρασε και προστέθηκε στο βάρος που σηκώνω στην πλάτη μου.

Ναι, τα φέρω βαρέως τα χρόνια που περνούν.

Η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω μεγαλύτερη από πέρυσι, ούτε από πρόπερσι, ούτε καν απ' ότι ένιωθα πριν 10 χρόνια.

Σωματικά το νιώθω το πέρασμα του χρόνου, αλλά ούτε κι αυτό μ' ενοχλεί τόσο, με λίγη άσκηση όλα διορθώνονται, ή σχεδόν όλα.

Την ψυχή όμως τι την κάνουμε; Πως την πείθουμε ότι δεν πειράζει να κυλάει ο χρόνος, ότι όλα είναι στο μυαλό κι ότι ναι μεν τα χρόνια περνούν, αλλά περνούν όμορφα...;

Άλλος ένας χρόνος έκανε τον κύκλο του και τέτοια μέρα, κάθε χρόνο, κάνω μια μικρή απογραφή. Απογραφή του γενέθλιου έτους μου, για να δω τι κατάφερα, ποιους στόχους πέτυχα, πόσο άλλαξα...

Μια μικρή σύσκεψη με τον εαυτό μου για να τα βρούμε και ν' αρχίσουμε πάλι απ' την αρχή.

Κάθε χρόνο στις 26 του Μάη.

Και κάθε χρόνο λέω σ΄αυτό το ζουμπουρλούδικο Λιτσάκι ότι τα έχει καταφέρει καλά ως τώρα και να μην ανησυχεί.

Το βλέπω έτσι ξέγνοιαστο και του λέω μόνο τα καλά.

Ότι έχω καταφέρει να γνωρίσω πολλούς τόπους, ότι σπούδασα κάτι ξεχωριστό, ότι γνώρισα ένα ωραίο τυπάκι και φτιάξαμε μια πανέμορφη οικογένεια, στην οποία προστέθηκαν άλλα δυο απίστευτα τυπάκια που μας πήραν τα μυαλά, ότι βέβαια έχω απογοητευτεί βαθιά από ανθρώπους, αλλά αυτό αποδείχτηκε τελικά σωτήριο, γιατί έμειναν στη ζωή μου οι καλύτεροι απ΄όλους, ότι έχω πολλούς κι αγαπημένους φίλους, ότι τα περισσότερα απ' όσα είχε φανταστεί το Λιτσάκι, έγιναν πραγματικότητα. Με σκληρή δουλειά βέβαια... Αλλά έγιναν! 

Δεν του λέω όμως τίποτα για τ΄άλλα, τα σκούρα, τα μουντά.

Ότι αυτό που σπούδασα με τόσο μεράκι δεν μου 'δωσε ποτέ "ψωμί", ότι αναγκάζομαι να κάνω πράγματα που δεν μου δίνουν χαρά, ότι εξακολουθούν να μ'απογοητεύουν κάποιοι, μόνο που τώρα δεν με νοιάζει πια για μένα, αλλά για τα δυο μικρά τυπάκια και το μέλλον τους, ότι οι φίλοι μπορεί και να χαθούν απροσδόκητα... 

Αυτά δεν του τα λέω... Φοβάμαι μην απογοητευτεί.

Αυτό που φοβάμαι περισσότερο όμως είναι μην έρθω αντιμέτωπη με αυτό το Λιτσάκι, που μεγαλώνει κι αρχίζει πια να καταλαβαίνει.

Αυτό που ήταν ατίθασο, αεικίνητο, όλο τσαχπινιά και χάρη, όλο γέλια κι ανέκδοτα.

Με μακριά μαλλιά και χαϊμαλιά. Μονίμως επάνω σ΄ένα ποδήλατο να αλωνίζει τις γειτονιές και να μαζεύει αδέσποτα.

Με γόνατα μαυρισμένα και γδαρμένα από το τρέξιμο κι από τις σκανταλιές. Με την τρέλα μόνιμο κάτοικο μέσα του, να πηδάει από το δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας επάνω σε χαλίκια για μια και δυο και τρεις φορές. Για πλάκα!

Κάθε σημάδι και μια ανάμνηση, κάθε μέρος και μια ιστορία.

Φοβάμαι μην έρθει και - με βλέμμα επικριτικό - μου ζητήσει το λόγο για όλες αυτές τις χάρες που χάθηκαν... 

Μα δεν χάθηκαν, απλώς θάφτηκαν - για λίγο - αλλά θα με πιστέψει αν του το πω;

Πάντα αυστηρό με τον εαυτό του το Λιτσάκι, είμαι σίγουρη πως θα με μαλώσει...

Γιατί, καλές οι ηθικές αξίες και η κάθε είδους αποκατάσταση, αλλά με την Λίτσα τι έγινε; Που χάθηκε, πότε έπαψε να είναι ο "Καραγκιόζης" της παρέας, που χάθηκε η παιδικότητα, η ξεγνοιασιά, η πίστη στον εαυτό της, η αισιοδοξία, το ρίσκο, το πείσμα;

Μα δεν χάθηκαν Λιτσάκι, εδώ είναι όλα, λίγο καταχωνιασμένα γιατί είναι οι καιροί δύσκολοι, αλλά θα βγουν στην επιφάνεια, θα δεις... Μόνο κάνε υπομονή.

"Μη χάνεσαι" θα μου φωνάξει και θα με κοιτάξει επίμονα, σαν να τη βλέπω...

Όχι, όχι βέβαια, δεν θα το κάνω, γιατί δεν είναι καθόλου του χαρακτήρα μου. Στο υπόσχομαι! Κι όλους τους στόχους θα τους επιτύχω, κι αυτό στο υπόσχομαι!
Και είμαι σίγουρη πως το μικρό Λιτσάκι θα νιώσει ασφαλές, γιατί μου 'χει εμπιστοσύνη και ξέρει καλά πως κρατάω τις υποσχέσεις μου... πάντα!!


Και φεύγοντας θα μου θυμίσει πως το πέρασμα των χρόνων είναι προνόμιο, είναι ευλογία!

http://pursuitoffelicity.tumblr.com/

Χρόνια πολλά Λιτσάκι!
Μη ξεχάσεις να κάνεις ευχή...

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286