Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Ημέρες γιορτινές και μια ιδέα για ξεχωριστά στεφάνια

Οι ημέρες που πέρασαν ήταν γεμάτες και η αλήθεια είναι, ότι παρά την καθημερινή τρέλα, τραβούσα διάφορες φωτογραφίες, μιας και σκόπευα να κάνω πολλές-πολλές αναρτήσεις. Έλα μου όμως που δεν υπολόγισα σωστά τα πράγματα και μαζί με όλα τα απρόοπτα, αλλά και τα προγραμματισμένα, δεν έμενε χρόνος για αναρτήσεις... 

Ας είναι. Δεν πρόλαβα να φτιάξω όσα θα ήθελα φέτος και νιώθω ότι κάθε χρόνο καταφέρνω όλο και λιγότερα. Ούτε κουραμπιέδες φέτος, ούτε διάφορα μπισκότα, ούτε πολλές και απολαυστικές βόλτες στα μαγαζιά, ούτε περιπάτους, ούτε πολλά παιχνίδια με τα παιδιά. Ωστόσο δεν παραπονιέμαι, οι γιορτές είναι ακόμη μπροστά μας κι ελπίζω να καταφέρουμε να αναπληρώσουμε τα κενά.

Χαίρομαι όμως που καταφέραμε να μαζέψουμε τους φίλους μας μια βραδιά στο σπίτι, με αφορμή τη γιορτή του Ανδρέα. Κάθε λαμπάκι, κάθε κερί, όλα άναψαν για να υποδεχτούμε τους φίλους μας. Τα γλυκά απλώθηκαν στο τραπέζι, μαζί με λικεράκια και καφέδες. 


Κι ενώ την παράσταση έκλεψαν εμφανισιακά τα αστερένια μπισκότα, που κρατούσαν στην αγκαλιά τους ένα κομμάτι σοκολάτας, γευστικά νομίζω ότι τα μελομακάρονα αγαπήθηκαν πολύ. Ήταν και το μόνο παραδοσιακό γλυκό που κατάφερα να φτιάξω φέτος. Όσο για το κέικ, το στόλισα με δέντρα φτιαγμένα με λιωμένη κουβερτούρα, το πασπάλισα με άχνη ζάχαρη, ώστε να μοιάζει χιονισμένο και οι τρελοί οι φίλοι έκρυψαν μέσα του ένα φλουρί κι έσπαγαν πλάκα με την απορημένη φάτσα μου, όταν μία από τις φίλες το έτυχε...


Κι έπειτα τα γλυκά αντικαταστάθηκαν από τα φαγητά και τα κρασιά ανοίχτηκαν και οι σαλάτες βγήκαν από το ψυγείο και τελικά δεν θυμάμαι αν ήταν νόστιμα αυτά που τρώγαμε, θυμάμαι μόνο ότι λέγαμε βλακείες ο ένας μετά τον άλλο και γελούσαμε σαν παιδιά. Και για το τέλος αφήσαμε ένα επιτραπέζιο, βάζοντάς το στη μέση του τραπεζιού, πλάι στην πιατέλα με τα μελομακάρονα, γιατί το παιχνίδι ανοίγει την όρεξη (ξανά...). Όλα τα παιδιά ήταν γύρω μας κι έπαιζαν ανέμελα μεταξύ τους, χαρούμενα και χορτασμένα από φίλους. Τι ευλογία!
Και καθώς έφευγαν τους μοιράσαμε τα μικρά δωράκια που είχαμε ετοιμάσει με τα παιδιά και χωριστήκαμε με την υπόσχεση να μαζευόμαστε συχνότερα και την επόμενη φορά να σκίσουμε τα αγόρια (εμέις τα κορίτσια γκουχου γκουχου) με ένα άλλο επιτραπέζιο χοχο


Ωστόσο τις προηγούμενες ημέρες κατάφερα να κάνω και μικρές κατασκευές, γιατί τα Χριστούγεννα βγάζουν πάντα από μέσα μου μια δημιουργική διάθεση. Έτσι, ενώ ζωγράφιζα και ετοιμάζα τα γούρια για το 2019 και διάφορα στολίδια για το e-shop, βρήκα χρόνο να ψέκασω με χρυσό χρώμα λίγα καρύδια και τα έβαλα σε ένα βάζο με ένα μεγάλο κερί. 


Ετοίμασα επίσης τα τέσσερα παραδοσιακά κεριά (ξενόφερτο έθιμο), που ανάβουν - ένα τη φορά - τις τέσσερις τελευταίες Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα. Γέμισα τέσσερα μικρά βάζα με ξύλα κανέλας, αστεροειδή γλυκάνισο, μικρά κουκουνάρια, αποξηραμένες φέτες πορτοκαλιού, ενώ κόλλησα στον πάτο κάθε βάζου ένα λευκό κερί. Μου αρέσει αυτή η διαδικασία και η αντίστροφη μέτρηση, γι αυτό και κάθε χρόνο ετοιμάζω ένα Advent.


Το πιο διασκεδαστικό από όσα έχω φτιάξει όμως φέτος, είναι αυτά τα γλυκά στεφάνια. Φτιαγμένα με σοκολατάκια και κορδέλες, αποτελούν ένα πολύ ιδιαίτερο δωράκι. Εννοείται ότι την ιδέα τη βρήκα στο διαδίκτυο (εδώ) και μου άρεσε τόσο πολύ, που την έφτιαξα αμέσως μόλις αγόρασα τα σοκολατάκια που ήθελα.


Η διαδικασία είναι απλή και γρήγορη. Σε σελοφάν τοποθετείτε τα σοκολατάκια στη σειρά, με κενό ανάμεσά τους.

 

Στα κενά ανάμεσα στα σοκολατάκια δένετε κορδέλες.


Και αφού δέσετε όλα τα σοκολατάκια στη σειρά, τους δίνετε σχήμα κυκλικό και δένετε τις δύο άκρες του σελοφάν με σελοτέιπ.


Το μόνο που μένει, είναι σχηματίσετε πάνω σε πράσινο χαρτόνι φύλλα από γκι, να τα κόψετε και να τα κολλήσετε επάνω στο σελοφάν. Κολλάτε και λίγους κόκκινους συνθετικούς καρπούς (αν δεν έχετε, μπορείτε να κόψετε κόκκινο χαρτόνι) και έτοιμο!


Και έτσι, αντί να προσφέρετε ένα απλό κουτί με σοκολατάκια, τα δένετε σε χριστουγεννιάτικο στεφάνι χαρίζοντας χαμόγελα!


Οπότε ξέρετε τώρα... βγάλτε σελοφάν, χαρτιά και κόλλες και ετοιμάστε μέσα στο ΣΚ τα στεφάνια των Χριστουγέννων! Έτσι για χαρά!

Μπήκαμε σε τελική ευθεία φίλοι αγαπημένοι! Τελευταίο ΣΚ πριν την ομορφότερη γιορτή του χρόνου κι εύχομαι από καρδιάς να έχετε όλοι γύρω σας αγαπημένους ανθρώπους! Να περάσετε όμορφα και να είναι οι ημέρες αυτές ξεχωριστές και γιορτινές για όλους!

Καλές Γιορτές με υγεία και χαμόγελα!

Litsa

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

Με στολίδια και λαμπιόνια

Στολίσαμε! Φέτος πιο νωρίς από άλλες χρονιές, γιατί τα παιδιά ανυπομονούσαν να ζήσουν τη μαγεία λίγο νωρίτερα. Εγώ όμως κάθε χρόνο νιώθω και πιο κουρασμένη, οπότε φέτος το στόλισμα μου φάνηκε βουνό! Είχα όλη την καλή διάθεση και τη χαρά, αλλά όταν όλα βγήκαν από τα κουτιά και απλώθηκαν άτακτα τριγύρω με έπιασε απογοήτευση. Μία εβδομάδα οι κούτες ήταν μες στα πόδια μας και προσπαθούσα κάθε μέρα κι από λίγο να στολίσω και να βαλω μία τάξη. Όχι δεν έχει πλάκα όταν γίνεται έτσι... Ωστόσο η απόλαυση είναι μεγάλη όταν όλα είναι πια έτοιμα! Η μαγεία είναι εκεί, γύρω μας, αλλά την είδα μόνο όταν ηρέμησα και ξεκουράστηκα λιγάκι.

Τώρα απολαμβάνω τις γωνιές του σπιτιού και πιάνω τον εαυτό μου να επεξεργάζεται στο μυαλό του διάφορες ιδέες για μικρές κατασκευές, μένει μόνο να βρω τον χρόνο για όλα αυτά! Αλλά σήμερα δεν ήρθα εδώ για να γκρινιάξω, ούτε να μοιραστώ μαζί σας την κούρασή μου, άλλωσε το ξέρω καλά ότι όλοι είμαστε λίγο-πολύ στην ίδια ακριβώς φάση...

Στολίσαμε λοιπόν και φέτος φροντίσαμε να βάλουμε λαμπιόνια και φωτεινές γιρλάντες σχεδόν παντού, γιατί τα λαμπάκια είναι στολίδια από μόνα τους! 


Ωστόσο βγάλαμε και τα υπόλοιπα στολίδια από τα κουτιά, τα διακοσμητικά αντικείμενα και φυσικά τις κάρτες με τις ευχές όλων αυτών των ανθρώπων, που κάθε χρόνο μας σκέφτονται! Τις κάρτες τις αγαπάω πολύ και κάθε χρόνο παίρνουν μέρος στο στολισμό του σπιτιού. Τα τελευταία τρία χρόνια τις κρεμάω, μαζί με μια πράσινη γιρλάντα, στη σκάλα του σπιτιού. Μαζί με τα πολύχρωμα λαμπάκια δίνουν μια όψη παιχνιδιάρικη, που μας αρέσει πολύ.


Φυσικά βγήκαν πάλι τα ελάφια, τα μεγάλα επιτραπέζια αστέρια, τα χιονισμένα δεντράκια, οι πράσινες γιρλάντες και τόσα άλλα, που πήραν θέση στα ράφια και μοιράστηκαν στις διάφορες γωνιές του σπιτιού.

 

Κάτι ακόμη που αγαπώ πολύ είναι όλα τα μεταλλικά και χαρτόνινα κουτιά, που μας έχουν κάνει δώρο στο παρελθόν. Άλλα είχαν στο εσωτερικό τους μπισκότα, άλλα ζαχαρωτά, αλλά μικρά δωράκια, μα τώρα είναι πια άδεια και είναι τόσο όμορφα, που θέλω να τα χαρώ, οπότε και φέτος στόλισαν μια μικρή γωνιά.


Το τραπέζι της καρδιάς μας, το μεγάλο τραπέζι του σπιτού στολίστηκε σε λευκό και κόκκινο, με κεριά κι αγγέλους και φυτά και μονόκερους, που είναι το νέο μας απόκτημα για τα φετινά Χριστούγεννα, απόκτημα έκπληξη από το μεγάλο αγόρι του σπιτιού!


Μα το πραγματικό στολίδι σε κάθε σπίτι, δεν είναι άλλο από το δέντρο! Έτσι και στο δικό μας σπίτι φόρεσε στα κλαδιά του τα πιο όμορφα κι αγαπημένα στολίδια, φωτίστηκε με τα λαμπιόνια του κι από κάτω το αγαπημένο τρένο των αγοριών κάνει τις βόλτες του, με εκείνα να το παρατηρούν μαγεμένα...


Και κάπως έτσι η αρχική απόγνωση που ένιωσα πριν μια βδομάδα, έγινε τώρα πια χαρά! 
Χαρά και γιορτή έχουμε μάλιστα σήμερα, μιας και γιορτάζει το πιο μεγάλο αγόρι του σπιτιού μας! Χρόνια Πολλά λοιπόν στον Ανδρέα της καρδιάς μας, αλλά και σε όσους έχουν σήμερα τη γιορτή τους!


Εύχομαι σε όλους σας καλά στολίσματα και μια υπέροχη προεόρτια περίοδο!
Καλή Χαρασκευή φίλοι αγαπημένοι!


Litsa

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Φθινοπωρινό μπαλκόνι

Μπορεί σε λίγο μόνο καιρό οι αναρτήσεις να γίνουν πιο γιορτινές, ωστόσο το φθινόπωρο είναι ακόμη εδώ! Ο καιρός άρχισε σιγά σιγά να γίνεται πιο δροσερός και υγρός, οι μέρες μίκρυναν και τα χρώματα γύρω μας γίνονται ολοένα και πιο πορτοκαλοκαφέ, πιο ζεστά και όμορφα... πολύ όμορφα!

Η αλήθεια είναι ότι το φθινόπωρο εγκαταστάθηκε από μόνο του και στο μπαλκόνι μας, αφού τα φυτά άρχισαν είτε να χάνουν τα φύλλα τους, είτε να αλλάζουν χρώμα. Όμως στο τραπέζι που βρίσκεται έξω, το βλέμμα μου πέφτει καθημερινά ανοίγοντας τα παντζούρια ή την μπαλκονόπορτα. Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που θέλησα να το διακοσμήσω λιγάκι και να το στολίσω με όσα η φύση μας χαρίζει απλόχερα. 

Δε χρειάστηκε να κάνω και πολλά. Το μόνο που αγόρασα ήταν τρία-τέσσερα φυτά της εποχής και κολοκύθες. Όλα τα υπόλοιπα είτε τα είχα, είτε τα μαζέψαμε με τα παιδιά από τα πάρκα, στα οποία κατά καιρούς κάνουμε τις βόλτες μας.



Αυτό το κλαδί πεύκου ας πούμε, που είναι φορτωμένο με όμορφα κουκουνάρια, το βρήκαμε σπασμένο από τον αέρα και πεσμένο κάτω. Το μαζέψαμε δίχως δεύτερη σκέψη και παρόλο που τώρα πια έχει κιτρινίσει, εξακολουθεί να είναι όμορφο.


Φέτος το μόνο που ήθελα να πάρω για το μπαλκόνι, ήταν ένα πορτοκαλοκόκκινο χρυσάνθεμο, αλλά πώς ν΄αντισταθεί κανείς στις έρρικες; Έτσι, μαζί με το χρυσάνθεμο μπήκαν στο καλάθι μου και δύο έρρικες, αλλά και μια μικρή λεβαντίνη, μιας και μου άρεσε πολύ το γκριζοπράσινο χρώμα της.


Στο σπίτι λοιπόν, μπήκαν όλα τα φυτά σε κασπό. Πλάι τους μια φλούδα ξύλου φορτωμένη με φύλλα βελανιδιάς, κουκουνάρια και μια μικρή διακοσμητική κολοκύθα, παραδίπλα μια γλάστρα σε σχήμα καρδιάς γεμισμένη με κόκκινα μήλα, λίγα φαναράκια και φυσικά η μεγάλη κολοκύθα, που σίγουρα κάποια στιγμή θα γίνει σούπα (μάλλον...).


Η αλήθεια είναι ότι οι φωτογραφίες αυτές τραβήχτηκαν πριν καιρό και το χρυσάνθεμο έχει αρχίσει να χάνει τα άνθη του και το όμορφο χρώμα του, όμως όλα τα υπόλοιπα φυτά έχουν μεγαλώσει και διατηρούν τα χρώματά τους. Η κολοκύθα δεν έχει πάθει τίποτα, ενώ τα μήλα έχουν λιγάκι συρρυκνωθεί, πράγμα που δεν μ' ενοχλεί καθόλου...


Αυτό που έχει σημασία , είναι ότι ανοίγοντας το πρωί το παντζούρι, αντικρίζω αυτή την όμορφη εικόνα και μου φτιάχνει τη διάθεση! Σε λίγο θα στολίσουμε το σπίτι γιορτινά και σίγουρα το τραπέζι στο μπαλκόνι δεν θα μείνει παραπονεμένο!


Ναι, είναι νωρίς για στολισμούς, όμως τα παιδιά ανυπομονούν και ξέρετε κάτι...; Κι εγώ ανυπομονώ τελικά! Γιατί οι στολισμοί είναι μια όμορφη αλλαγή, μια απόδραση από τη ρουτίνα. Όλα αυτά τα λαμπάκια και η χρυσόσκονη και τα λαμπερά στολίδια μου φτιάχνουν τη διάθεση! Ω ναι ανυπομονώ μαζί με τα παιδιά!

Καλημέρα με χαμόγελα σε όλους εκεί έξω! Είναι Χαρασκευή!

Litsa

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

Κολοκυθοψωμάκια σε σχήμα κολοκύθας

Λοιπόν τη συγκεκριμένη ανάρτηση ήθελα να την ανεβάσω την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά ως συνήθως βγήκα εκτός προγράμματος, μιας και όλα τα "γύρω-γύρω" που προκύπτουν, είναι απρόβλεπτα. Ας είναι... Αν σκεφτεί κανείς ότι τη συνταγή την είχα βάλει στο μάτι από πέρυσι και κατάφερα να τη δοκιμάσω μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, οι δύο εβδομάδες που καθυστέρησα να τη μοιραστώ μαζί σας, είναι νομίζω μια χαρά... Χοχο

Όταν ανέβασα στο instagram τη φωτογραφία με τα κολοκυθοψωμάκια που έφτιαξα προ ημερών, μου ζητήθηκε από πολλές φίλες η συνταγή και η αλήθεια είναι, ότι αξίζει να τα δοκιμάσετε! Είναι αφράτα, είναι νόστιμα, έχουν υπέροχο χρώμα και το καλύτερο είναι, ότι έχουν το σχήμα της κολοκύθας.


Φυσικά η συνταγή δεν είναι δική μου, υπάρχουν πολύ καλές και καλοί food bloggers εκεί έξω, οπότε εγώ περιορίζομαι στο να διακοσμώ το σπίτι ή να δημιουργώ διάφορα αντικείμενα και όχι να κατεβάζω από το μυαλό μου νέες συνταγές. Έτσι λοιπόν, τα συγκεκριμένα ψωμάκια τα ξετρύπωσα από εδώ, όπου θα βρείτε την αρχική συνταγή. Κι επειδή είναι γραμμένη σε άπταιστα γερμανικά, θα την μεταφέρω εδώ στα ελληνικά (με κάποιες μικροαλλαγές που έκανα), ώστε να δοκιμάσετε κι εσείς αυτά τα μικρά έργα τέχνης!

Υλικά για περίπου 8 ψωμάκια:
60 ml χλιαρό νερό
1 1/2 κουταλάκι του γλυκού ξηρή μαγιά
1 κουτάλι σούπας μέλι
220 γρ πουρέ κολοκύθας (βλέπε τη συνταγή του παρακάτω)*
450 - 500 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις (εγώ χρειάστηκα 450 γρ) 
1 κουταλάκι γλυκού αλάτι
κολοκυθόσπορους για να τους χρησιμοποιήσετε αργότερα ως κοτσάνι
Επιπλέον θα χρειαστείτε ειδικό σχοινί ψησίματος

Εκτέλεση:
Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε το χλιαρό νερό, με τη μαγιά και το μέλι. Τα ανακατεύουμε ελαφρώς με το χέρι να ενωθούν και αφήνουμε το μπολ στην άκρη για δέκα λεπτά. 
Έπειτα προσθέτουμε τον πουρέ και ανακατεύουμε ξανά. 
Ρίχνουμε το αλεύρι και το αλάτι και τα αναμειγνύουμε όλα με το χέρι. Ζυμώνουμε το ζυμάρι που θα δημιουργηθεί για ένα δεκάλεπτο στο χέρι (ή πέντε λεπτά στην κουζινομηχανή με τον ειδικό γάντζο). Αν το ζυμάρι κολλάει στα χέρια, προσθέτουμε λίγο αλεύρι (δεν το παρακάνουμε όμως ε;). Αφήνουμε για 90 λεπτά το ζυμάρι να ξεκουραστεί και να φουσκώσει σε καπακωμένο μπολ και σε ζεστό περιβάλλον.
Ξαναζυμώνουμε το ζυμάρι σε αλευρωμένη επιφάνεια και το χωρίζουμε σε οχτώ ίσα μέρη. Πλάθουμε το κάθε κομμάτι σε μπάλα. 
Κόβουμε 8 κομμάτια των 50 εκατοστών από το σχοινάκι και με αυτά τυλίγουμε το κάθε μπαλάκι. Δένουμε τις δύο άκρες του σχοινιού στο πάνω μέρος της μπάλας. Προσοχή, το σχοινάκι δεν πρέπει να κόψει το ζυμάρι καθώς το τυλίγουμε. 


Πατάμε ελαφρώς την κάθε μπάλα στο πάνω μέρος.
Τοποθετούμε τα ζυμαράκια επάνω στο αντικολλητικό χαρτί, με το οποίο έχουμε καλύψει το ταψί. Τα σκεπάζουμε με μεμβράνη ή με μια καθαρή πετσέτα και αφήνουμε για άλλα 30 λεπτά να ξεκουραστούν και να φουσκώσουν ελαφρώς.


Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170 βαθμούς (αντιστάσεις) και ψήνουμε τα ψωμάκια για 15-20 λεπτά. Θέλουμε να αποκτήσουν ένα όμορφο χρώμα, αλλά όχι να παραψηθούν και να σκουρύνουν πολύ.
Μόλις κρυώσουν αφαιρούμε τα σχοινάκια προσεκτικά. Όχι όσο είναι ζεστά τα ψωμάκια, γιατί χαλάνε.
Προαιρετικά στολίζουμε τα ψωμάκια με τους κολοκυθόσπορους.

[*Για τον πουρέ:
1 κιλό γλυκιά κολοκύθα
ελάχιστο αλάτι (στην μύτη του μαχαιριού)
3 κουταλιές σούπας βούτυρο
100 - 150 ml κρέμα γάλακτος

Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε την κολοκύθα από τη φλούδα και τους σπόρους και την κόβουμε σε κομμάτια. Την βράζουμε σε λίγο αλατόνερο για περίπου 25 λεπτά, μέχρι να μαλακώσει. Αποσύρουμε από τη φωτιά, αδειάζουμε το νερό, προσθέτουμε το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος και με το ραβδομπλέντερ αλέθουμε την κολοκύθα σε πουρέ. 

(Από τον πουρέ θα χρειαστούμε 220 γρ για τα ψωμάκια. Τον υπόλοιπο μπορείτε να τον απολαύσετε ως συνοδευτικό στο φαγητό σας ή για γέμιση σε πίτες. Αν όμως δεν σας είναι χρήσιμος, ετοιμάστε απλά τη μισή δόση).]



Μπορεί η όλη διαδικασία να μοιάζει πολύπλοκη, αλλά πιστέψτε που σας λέω, είναι πραγματικά απλή. Και σας το λέω εγώ, που δεν συμπαθώ τη μαγιά και σπάνια καταπιάνομαι μαζί της. Εκτός αυτού είναι και διασκεδαστικό το όλο εγχείρημα, με τα ζυμαράκια να τυλίγονται με σχοινάκι και να μετατρέπονται σε μικρές κολοκύθες!


Επίσης έχετε υπόψιν, ότι τα ψωμάκια δεν είναι γλυκά λόγω της κολοκύθας, αλλά έχουν μια πολύ ισορροπημένη γεύση. Είναι πολύ αφράτα και όσο είναι ελαφρώς ζεστά τρώγονται δύο-δύο. Καταλαβαίνετε...


Τώρα που το Σαββατοκύριακο πλησιάζει και οι κολοκύθες υπάρχουν σε αφθονία, αξίζει να τα φτιάξετε και να τα απολαύσετε με το πρωινό ή το μεσημεριανό σας γεύμα. Κι αν μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα έχετε καλεσμένους, θα τους εντυπωσιάσετε σίγουρα με τα κολοκυθοψωμάκια σας!
Καλή επιτυχία φίλοι αγαπημένοι! 

Καλημέρα


Litsa

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

Λίγο από φθινόπωρο

Τις τελευταίες ημέρες ο καιρός είναι απόλυτα φθινοπωρινός. Στο σπίτι βέβαια η κατάσταση είναι κάπου στη μέση, μιας και η διακόσμηση είμαι μεν φθινοπωρινή, αλλά τα καλύμματα, τα μαξιλάρια και όλα τα λοιπά είναι ακόμη καλοκαιρινά και τα χαλιά δεν έχουν στρωθεί.


Όμως το φθινόπωρο επανερχόμαστε όλοι στη ρουτίνα μας και η καλοκαιρινή χαλαρότητα αρχίζει να φθίνει. Οι ώρες που περνάμε πια στο σπίτι αυξάνονται πάλι, οπότε νιώθω την ανάγκη να βάλω γύρω μου μια τάξη.  
Εννοείται ότι είναι η εποχή της γενικής καθαριότητας (πφφφ) και το μόνο που την κάνει πιο ευχάριστη είναι ότι παράλληλα στολίζω τους χώρους με τα ζεστά χρώματα της εποχής. Τα ζωηρά ανοιξιάτικα χρώματα και τα κοχύλια αποθηκεύτηκαν πάλι στα ντουλάπια και τη θέση τους πήραν τα χρυσοκίτρινα, καφετιά, πορτοκαλί και κοκκινωπά διακοσμητικά αντικείμενα.

Τίποτα δεν περνάει απαρατήρητο στους δρόμους και τα σοκάκια. Παρατηρώ γύρω μου τα δέντρα, τα φυτά που κιτρινίζουν, τα ξερά κλαδιά, τα κυκλάμινα που ξεφυτρώνουν, χαζεύω τα πεσμένα φύλλα, κουκουνάρια, κάστανα και δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψω σπίτι δίχως να κουβαλήσω κάτι μαζί μου.


Πριν μέρες βγήκαμε με τον Φαίδωνα μια βόλτα και μαζέψαμε κουκουνάρια και πεσμένα κλαδιά. Επιστρέψαμε σπίτι μόνο όταν το καλάθι μας είχε σχεδόν γεμίσει με μικρούς θησαυρούς. Με τα όσα μαζέψαμε έφτιαξα ένα μικρό στεφάνι. Κόλλησα τα κουκουνάρια με θερμοκόλλα γύρω από ένα παλιό, ξύλινο στεφάνι.


Το στεφάνι που προέκυψε είναι πολύ απλό και βρήκε επιτέλους τη θέση του πάνω από το τζάκι, εκεί που μέχρι πρότινος κρέμονταν το ανοιξιάτικο στεφάνι με τα ροζ ανθάκια.


Τα πρώτα λαμπιόνια άρχισαν δειλά-δειλά να ανάβουν και να ζεσταίνουν το χώρο με τον όμορφο φωτισμό τους, ενώ τα κεριά άρχισαν να αυξάνονται.


Δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσω στην τραπεζαρία για δουλειά και να μην ανάψω έστω και ένα κεράκι. Όταν ζωγραφίζω, όταν ετοιμάζω αναρτήσεις, όταν οργανώνω την εβδομάδα μου, σε ό,τι κι αν κάνω, τα κεριά με συντροφεύουν. Τα κεριά και ένα ξεχασμένο ακουστικό στο αυτί μου. Με το ένα αυτί ακούω μουσική και με το άλλο τα παιδιά και τις απορίες τους. Έτσι κυλάει η καθημερινότητα...


Κι αν βρεθείτε σε ένα μεγάλο πάρκο ή αν είστε τυχεροί και κάνετε την κυριακάτικη βόλτα σας στο δάσος, μην προσπεράσετε τα πεσμένα φύλλα ή τους καρπούς των δέντρων. Μπορούν πολύ εύκολα να στολίσουν όμορφα έναν δίσκο με κεριά.


Έφτασε λοιπόν η εποχή των μήλων, των αχλαδιών και της κολοκύθας και γέμισαν τα προφίλ στα social media με μηλόπιτες, τάρτες αχλαδιού και κολοκυθόπιτες. Τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει λίγη κομμένη κολοκύθα στο ψυγείο μου, που μάλλον θα μαγειρευτεί σε μια "βελούδινη" κολοκυθόσουπα. Πάω στις κουτάλες μου...

Καλημέρα σε όλους εκεί έξω!

Litsa