Ανδρέας

Είμαι άραγε γεννημένη αγορομάνα, αναρωτιέμαι... 

Η σκέψη του να μεγαλώνω κορίτσια μου φαινόταν πάντα πιο εύκολη. Ήξερα να τους δείξω να παίζουν με κούκλες, να δημιουργώ διαλόγους και ιστορίες, να φτιάχνω ρούχα από κουρελάκια και να στήνω ένα ολόκληρο σκηνικό-κουκλόσπιτο από το μηδέν. Να τους δείξω πως να συλλέξουν φύλλα αλληλογραφίας και χαρτοπετσέτες. Ήξερα τι θα δω μαζί τους στην τηλεόραση. Ήξερα να τους δείξω πως να κάνουν πλεξούδα τα μαλλιά τους ή μια όμορφη αλογοουρά, πως να βάψουν τα νύχια τους, πως να συνδυάσουν τα χρώματα και τα ρούχα τους, τα αξεσουάρ. Έχω άπειρα μπιζού που θα μπορούσα να τους δώσω. Βίωσα την ψυχολογία ενός κοριτσιού στην εφηβεία, τα σκαμπανεβάσματα, την κυκλοθυμία, τα ξεσπάσματα.  Ήξερα να τους πω για τις δύσκολες μέρες του μήνα, τις ερωτικές απογοητεύσεις, τις προδοσίες των φίλων... Μου φαινόταν γνώριμο. 

Και τελικά είχα την τύχη να είμαι μαμά δύο αγοριών και από την πρώτη μέρα τις γέννησής τους μαθαίνω. Μαθαίνω να παίζω μαζί τους με τα αυτοκινητάκια κάνοντας βρουμ βρουμ, μπρουμ, ίου ίου, αλλά και πως να τα τρακάρω μεταξύ τους φωνάζοντας μππππχχχχχ. Έμαθα ότι τα πάντα διαλύονται για να συναρμολογηθούν από την αρχή. Ότι τα τρένα και τα αεροπλάνα έχουν τρομερό ενδιαφέρον. Ότι όλα τα αντικείμενα στο σπίτι μπορούν να μετατραπούν σε αυτοσχέδια όπλα κι ότι όλα τα παιχνίδια του δρόμου κρύβουν μέσα τους τον ανταγωνισμό... 

Και είναι φορές που σκέφτομαι τις ημέρες που θα έρθουν, εκείνες όπου δεν θα είναι πια το παιχνίδι προτεραιότητά τους, αλλά όλα τα υπόλοιπα. Όλα εκείνα που εγώ τα έζησα και τ' αντιμετώπισα ως κορίτσι. Τι θα κάνω λοιπόν όταν θ΄αρχίσουν οι βόλτες και οι μαγκιές με τα μηχανάκια, τι θα κάνω όταν θ' αρχίσουν οι καυγάδες και θα έρχονται με μαυρισμένα μάτια, όταν θα εμφανιστούν τα πρώτα αμόρε, όταν θα ξημεροβραδιάζονται σε μέρη άγνωστα; Τι θα κάνω; Τι θα τους συμβουλέψω; 

Και πάνω που με πιάνει το άγχος έρχεται μία και μόνο σκέψη να με ηρεμήσει. Η σκέψη του Ανδρέα. Του μπαμπά τους. 

Ο Ανδρέας, μεγαλωμένος στην Κρήτη και τελευταίο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, είναι σαν να βγήκε από άλλη εποχή. Έχουμε μόλις λίγα χρόνια διαφορά, αλλά είναι σαν να  μεγαλώσαμε σε κόσμους διαφορετικούς.

Αγκαλιά με τον Ορφέα

Δούλεψε για πρώτη φορά πριν καλά καλά κλείσει τα 5, σχεδόν όσο είναι τώρα ο Φαίδωνας. Τον έπαιρναν μαζί τους η μαμά του και οι αδερφές του στους αμπελώνες, όπου μάζευαν τις σουλτανίνες και δουλειά του ήταν να κουβαλάει νερό από κοντινή πηγή με τη στάμνα, για να ξεδιψάσει τους εργάτες. Μέχρι να δροσίσει και τον τελευταίο έπρεπε πάλι να φέρει νερό για τον πρώτο. Μου περιγράφει με μεγάλη περηφάνια την απόλυτα πειθαρχημένη διαδικασία, λέγοντας πως αν δεν ήταν αυτός, η δουλειά δεν θα έβγαινε, αφού η ζέστη ήταν αφόρητη. Πληρωνόταν κανονικά στο τέλος κάθε ημέρας.

Με τον Φαίδωνα στην θάλασσα που λατρεύουν και οι δυο

Γύριζε όλη την Κρήτη με το μηχανάκι και τους φίλους του και πήγαινε σε αυτοκινητιστικούς αγώνες μαζί με τον μεγάλο του αδερφό. Αυτός του έμαθε να οδηγάει από παιδί.

Ορφέας, Ανδρέας

Ως πρώην παίκτης του ΟΦΗ παίδων, λατρεύει το ποδόσφαιρο και ακόμη αναρωτιέται τι θα γινόταν αν ο μπαμπάς του δεν τον μάζευε από τα γήπεδα για να αφοσιωθεί στο σχολείο. Τι θα γινόταν αν τον άφηνε να μπει τελικά σ' εκείνο το κλιμάκιο της Εθνικής Ομάδας...

Φωτογραφία από Kapaworld

Δούλευε παράλληλα με το σχολείο, ώστε να πληρώνει τα φροντιστήριά του και τελικά αποφάσισε να φύγει μόνος του στο εξωτερικό, μα η Βιέννη δεν κατάφερε να τον κρατήσει για πάντα.

Και όπως κάθε μπαμπάς, είναι ο ήρωας των παιδιών του. Αυτός που ξέρει τα πάντα και μπορεί να κατασκευάσει το καθετί. Αυτός που ξέρει από αεροπλάνα και γρήγορα αυτοκίνητα και τρένα, αφού υπήρξε αρχηγός πληρώματος στα τρένα της Compagnie des Wagons-Lits. Μαζί τους γύρισε όλη την Ευρώπη, οπότε γι αυτούς, ο μπαμπάς τους έχει δει τον κόσμο όλο! 

Πάντα φροντίζει για το σνακ τους στη θάλασσα

Ο μπαμπάς τους λατρεύει τη θάλασσα και μαζί του κάνουν τα πιο ξεκαρδιστικά παιχνίδια σ' αυτήν. Είναι αυτός που τους φέρνει σε επαφή με τη φύση. Αυτός που πιάνει πυγολαμπίδες ώστε να τις θαυμάσουν.
Με τον μπαμπά παρακολουθούν τα πιο τρελά βιντεάκια με αεροπλάνα, ελικόπτερα και ελεύθερες πτώσεις στο διαδίκτυο και αφήνει ελεύθερο τον Φαίδωνα να ονειρεύεται αλλά και να πιστεύει, πως μια μέρα θα κάνει αυτά που βλέπει.
Είναι ο πιο δυνατός μπαμπάς του κόσμου, αφού τους κάνει τούμπες στον αέρα χωρίς να τους χάσει από τα χέρια του.

Αυτός είναι για τους γιους του.

Ο Ορφέας "καλλιτεχνεί" στην αγκαλιά του μπαμπά του

Για εμένα είναι ο πιο ακέραιος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.
Είναι αυτός που μεγάλωσε σαν το αγριοκάτσικο στις κακοτράχαλες πλαγιές της Κρήτης. 

Αυτός που έμαθε να μοιράζεται από νωρίς τα πάντα μαζί με τ' αδέρφια του. 
Αυτός που θα μάθει στους γιους του κολύμπι και ποδήλατο.

Αυτός που θα τους διδάξει να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, να είναι ντόμπροι και αληθινοί. Να είναι ευγενικοί και φιλότιμοι. Να σέβονται και να έχουν ευαισθησίες. Να είναι τίμιοι και κιμπάριδες. Ν' αγαπούν τα ζώα και να υποστηρίζουν τους πιο αδύναμους. Να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να παραδέχονται τα λάθη τους.
Αυτός που θα τους στηρίξει και θα τους ενθαρρύνει.

Αυτός με τον οποίο θα συζητήσουν όσα δεν θα μπορούν να πουν μ' εμένα...
Ναι, του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη!

Ανδρέας και Φαίδωνας, σαν δυο σταγόνες νερό

Έτσι κι εμείς για να του ευχηθούμε χρόνια πολλά στην γιορτή του Πατέρα, δείχνοντάς του την αγάπη μας, του φτιάξαμε μια μικρή κατασκευή με πέτρα, σύρμα, και τις ζωγραφιές των παιδιών. Να το βάλει στο γραφείο του, εκεί στη δουλειά και χαζεύοντάς το να θυμάται ότι τ' αγόρια είναι σπίτι και τον περιμένουν με ανυπομονησία, για να τους βγάλει την καθιερωμένη βραδινή βόλτα με τα ποδήλατα.

Χρόνια Πολλά μπαμπά!

Αποχαιρετώντας από το πλοίο το Ηράκλειο

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286