Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Μέρες ξεκούρασης

Το τριήμερό μας ήταν ήσυχο, απολαυστικό και τα είχε όλα! Καφέ με άλλες μαμάδες, ποιήματα και εορτασμό της 28ης, ένα γενέθλιο πάρτι με μπόλικο γέλιο και ωραία παρέα, δουλειές και μερεμέτια, ξεκούραση, νόστιμο φαγητό και πλούσιο πρωινό. Το είχαμε ανάγκη αυτό το τριήμερο!
Ο Ανδρέας έχει λίγες ημέρες άδεια και κοντά σε αυτά που πρέπει να γίνουν, κάνουμε και όλα εκείνα που μας δίνουν χαρά.
Εγώ για παράδειγμα, χαίρομαι να φτιάχνω γλυκά και πρωινά. Να χαρίζω χαμόγελα ευτυχίας με βραστά αυγά και τηγανίτες!


Τα αγόρια χαίρονται με τα στρωμένα χαλιά, την αίσθηση της ζεστασιάς και με το γεγονός ότι μπορούν να ξαπλώνουν επάνω τους και να μην φορούν πια αυτές τις - ενοχλητικές - παντόφλες...


Ο Ανδρέας χαίρεται όταν κατασκευάζει με τα παιδιά πύργους και γέφυρες, όταν φτιάχνουν παζλ, όταν τους τσιγκλάει, τσιμπάει, ζουλάει, γαργαλάει και αυτοί κακαρίζουν με κομμένη την ανάσα...


Τώρα πια που το τριήμερο πέρασε, πρέπει να μπούμε σε σειρά, ώστε να διαγράψω από την λίστα μας όλες τις δουλειές που πρέπει να γίνουν. Και αυτό, ως το τέλος της εβδομάδος... Πφφφ 
Αλλά ας τ' αφήσουμε αυτά.

Λοιπόν, αν θέλετε κι εσείς να κάνετε τους αγαπημένους σας να χαμογελάσουν, φτιάξτε τηγανίτες (με μήλα) για τις οποίες θα χρειαστείτε:

2 αυγά
6 κοφτές κουταλιές σούπας αλεύρι
1 βανιλίνη
50 ml γάλα
1-2 μήλα

Χωρίζουμε τα αυγά. Σε ένα μπολ χτυπάμε καλά τους κρόκους, με το αλεύρι, το γάλα και τη βανίλια. Σε άλλο μπολ χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα. Έπειτα ρίχνουμε την μαρέγκα στο υπόλοιπο μείγμα, ανακατεύοντας απαλά με μια κουτάλα.
Καθαρίζουμε τα μήλα και τα κόβουμε σε λεπτές φέτες. 
Αλείφουμε ένα τηγάνι με λίγο λάδι και μόλις ζεσταθεί, ρίχνουμε με τη βοήθεια  ενός κουταλιού λίγο από το μείγμα. Τοποθετούμε σε κάθε τηγανίτα λίγες φέτες μήλου (εάν θέλουμε φυσικά). Μόλις ψηθούν από την μια πλευρά, τις γυρίζουμε για λίγο από την άλλη. 
Σερβίρονται ζεστές, με μέλι, μαρμελάδα, φρούτα, πραλίνα φουντουκιού και ό,τι άλλο σας κάνει όρεξη. Μάλιστα, επειδή είναι άγλυκες (αν παρατηρήσατε δεν έχω προσθέσει ζάχαρη), μπορούν να καταναλωθούν και με αλμυρά συνοδευτικά.


Σας καλημερίζω και τρέχω να προλάβω!


Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook 

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Στολίζοντας με φύλλα, καρπούς και κολοκύθες

Χμμ, μπορεί εσείς να έχετε βαρεθεί να διαβάζετε παντού για το φθινόπωρο κι εγώ από την άλλη να γλυκοκοιτάζω ήδη τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, αλλά προς το παρόν έβαλα λίγες ακόμη φθινοπωρινές πινελιές στο σπίτι, πριν πάρουν τη θέση τους τα χριστουγεννιάτικα!

Γέμισα τα βάζα με πυράκανθους, που μάζεψα μια μέρα με την αδερφή μου. Μπορεί να μην προλαβαίνουμε να πιούμε ούτε έναν καφέ μαζί τον τελευταίο καιρό, αλλά κάθε εποχή βρίσκουμε χρόνο, ώστε να κουβαλήσουμε λίγη από τη φύση στα σπίτια μας.


Λατρεμένο το πρωινό φως που κάνει τα πάντα να λάμπουν -  και τα παράθυρά μου να φαίνονται τόσο βρώμικα! Βέβαια στα πλαίσια της γενικής τα καθάρισα, μην τα βλέπετε έτσι - (το ότι λίγες μέρες μετά έπιασε για 3 μέρες αέρας με βροχή και είναι σαν να μην τα έκανα ποτέ, το αντιπαρέρχομαι...).


Καιρό τώρα γλυκοκοίταζα όλα τα κόκκινα φύλλα που έβλεπα γύρω μου, οπότε κάποια στιγμή έκοψα λίγα και τα "πρέσαρα" με βαριά βιβλία, για να είναι επίπεδα. Ένα ζεστό πρωινό, έφτιαξα τον καφέ μου και βγήκα στο μπαλκόνι μαζί με τον Ορφέα. Εκείνος έπαιξε κι εγώ στόλισα ένα κασπώ με μικρά βάζα, βρύα, φύλλα και κάστανα.


Τώρα που θα κλειστούμε πάλι μέσα, νοστάλγησα τα κεριά, τα οποία συνηθίζω να ανάβω συχνότερα στα κρύα παρά στις ζέστες.


Μεταφύτεψα επιτέλους και όλα τα φυτά, τα οποία ασφυκτιούσαν στα μικρά τους γλαστράκια. Όταν τα είδα έτοιμα και τελειωμένα, με έπιασε το μεράκι και στόλισα την "πράσινη" γωνιά του σπιτιού με κολοκύθες και κουκουνάρια. 


Αυτά, για κανέναν μήνα ακόμη, μέχρι να τα αλλάξω όλα με τα χριστουγεννιάτικα. Τότε οι κολοκύθες θα γίνουν σούπα και γλυκό. Αμέ!

Μαζί με την καλημέρα μου, σας στέλνω ευχές για ένα υπέροχο τριήμερο!

Litsa


Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook 

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Να μην ξεχάσω...

Μου λένε όλοι να χαρώ τα παιδιά μου τώρα που είναι μικρά, τώρα που αναζητούν ακόμη τις αγκαλιές και τα φιλιά μου. Ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα και σε βρίσκει πάντα μετανιωμένη που δεν τους είπες περισσότερα γλυκόλογα, που δεν τους έδωσες περισσότερα φιλιά, που δεν τους διάβασες περισσότερα παραμύθια. 
Δε βιάστηκα ποτέ να μεγαλώσουν και το μόνο που σκέφτομαι, είναι πως καθώς τα χρόνια θα περνούν, εγώ δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσω όλα όσα προφανώς προκαλούσαν πανικό στους γονείς μου, όλα όσα δεν θα ήθελα ποτέ να μου κάνουν, όλες τις επικίνδυνες τρέλες των παιδικών μου χρόνων, όλα τα έντονα και σχεδόν παράλογα συναισθήματα της εφηβείας μου!



Να μην ξεχάσω πως στην εφηβεία μου δεν μιλιόμουν και είχα συνεχώς νεύρα. 
Πως είχα αμέτρητα κόμπλεξ κι ανασφάλειες.
Πως δεν έκοβα για κανένα λόγο τα άθλια μαλλιά μου και δεν έβγαζα με τίποτα τις αρβύλες, ούτε καν στην παραλία.
Να μην ξεχάσω πως δυνάμωνα επιδεικτικά την μουσική όταν μου μιλούσε η μαμά μου, για να μην ακούω λέξη, γνωρίζοντας ότι την έφερνα στα όριά της.
Ότι χαιρετούσα με το ζόρι τους γνωστούς και τους γείτονες μ' ένα ξερό "γειάάά" κι έφερνα τους γονείς μου σε δύσκολη θέση.
Να μην ξεχάσω ότι όταν μου απαγόρευαν κάτι να φάω, το έτρωγα κρυφά και σε μεγαλύτερες ποσότητες.
Ότι όταν έφτανε η ώρα του μεσημεριανού φαγητού (και αυτό δεν μου άρεσε) πονούσε η κοιλιά μου και αρνούμουν να φάω.
Να μην ξεχάσω ότι με τους γονείς μου ήμουν φωνακλού, επαναστάτρια και πνεύμα αντιλογίας.
Να μην ξεχάσω ότι τους είπα πως θα βγω μια απλή βόλτα με φίλες κι εμείς πήραμε το τρένο και πήγαμε σε άλλη πόλη, σε συναυλία.
Ότι τσάκισα τα πόδια μου και το κεφάλι μου πέφτοντας από μηχανάκι και δεν μπορούσα να κουνηθώ για ένα ολόκληρο καλοκαίρι.
Ότι στα πλαίσια του παιχνιδιού (και των προκλήσεων) με τους φίλους της γειτονιάς μου, πήδηξα από το δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας επάνω σε χαλίκια, χτυπώντας το σαγόνι μου. Αλλά τα κατάφερα!
Να μην ξεχάσω ότι έλεγα στην μαμά μου πως θα βρίσκομαι με το ποδήλατο και τους φίλους μου στη γειτονιά κι εμείς φτάναμε μέχρι την εθνική οδό για αγώνες.
Να μην ξεχάσω πως όλα τα ζούσα στο έπακρο γύρω στα 15 κι έκανα τ' ασήμαντα σημαντικά.
Πως έζησα φιλικές και ερωτικές απογοητεύσεις και πως η απογοήτευση ήταν το χειρότερο όλων των συναισθημάτων, οπότε την ένιωθα μέχρι το μεδούλι.
Πως ήμουν εσωστρεφής και μυστικοπαθής, αφήνοντας τους γονείς μου στο σκοτάδι.
Να μην ξεχάσω πως δεν ήθελα ποτέ να διαβάσουν τα ημερολόγια, τις σημειώσεις, τα γράμματα που κρατούσα τότε. Τα φυλούσα σαν κόρη οφθαλμού, μην καταφέρει και εισβάλει κανείς στον μυστικό μου κόσμο.
Πως η omerta που υπήρχε με τους φίλους μου, δεν έσπαγε ούτε με την πιο επίμονη ανάκριση των γονιών μου.



Να μην ξεχάσω αυτά κι άλλα πολλά, τώρα που τα χρόνια πέρασαν και βρίσκομαι πια στη θέση των γονιών μου, για να μην...
Για να μην προσβληθώ ή απορήσω από την ανεξήγητη συμπεριφορά των αγοριών μας...
Για να μην φτάσω στα όριά μου...
Για να μην ουρλιάξω...
Για να μην νιώσω άβολα...
Για να μην τους απαγορεύω τα πάντα...
Για να μην ταραχτώ, μην φοβηθώ, μην πάθω πανικό με το παραμικρό...
Για να μην τους πληγώσω ή απογοητεύσω και κλονίσω την εμπιστοσύνη τους...
Γιατί όλα αυτά κάποτε θα περάσουν μαζί με την κρίσιμη ηλικία τους!
Θα τα καταφέρω σε όλα άραγε; Απίθανο, αλλά θα έχω προσπαθήσει.

Μα κυρίως να μην ξεχάσω πως αγαπούσα - και αγαπάω- βαθιά τους γονείς μου κι ας μην τους το λεγα ποτέ! Γιατί... πως να το κάνουμε, ήμουν σκληρό καρύδι - έτσι νόμιζα!


Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook 

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Η Αλίκη και τ' αγόρια μου στη χώρα των θαυμάτων

Τ' αγόρια μας ζουν σ' έναν κόσμο μαγικό!
Έναν κόσμο παραμυθένιο, δίχως τέρατα, φόβους και άγχη, αλλά γεμάτο ένταση, αδρεναλίνη, ταχύτητα και μπόλικη μαγεία.
Επιβιβάζονται στο δικό τους Πολικό Εξπρές και ταξιδεύουν σε μέρη που μόνο στα όνειρά μας έχουμε δει. Βλέπουν τοπία απερίγραπτης ομορφιάς και οι γραμμές του τρένου τους περνούν από τις πιο απόκρημνες πλαγιές και τις ψηλότερες γέφυρες, σκαρφαλώνοντας έτσι στα επιβλητικότερα βουνά.
Ρίχνουν κάρβουνο ασταμάτητα, αψηφώντας το κρύο και τον πάγο, γιατί πρέπει να φτάσουν στην ώρα τους στον προορισμό τους. Κανείς και τίποτα δεν θα τους σταθεί εμπόδιο!


Οδηγούν τα αγωνιστικά τους αυτοκίνητα και τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κάνουν τα πιο τρελά πράγματα! Παίρνουν απότομα τις στροφές, κινούνται σε δυο τροχούς, αγωνίζονται με την όπισθεν, τραβάνε χειρόφρενο κι αν τουμπάρουν βγαίνουν πάντα αλώβητοι.



Τριγύρω βρίσκονται ασθενοφόρα, ελικόπτερα, περιπολικά, πυροσβεστικά για να βάλουν τάξη στο χάος! Ακόμη κι αεροπλάνα, τα οποία φυσικά πιλοτάρουν οι ίδιοι, αφού είναι και άριστοι πιλότοι.


Όσο για τ' αυτοκίνητά τους, είναι τα πιο τρελά εργαλεία που υπάρχουν! Κάθε φορά οδηγούν διαφορετικό για να μην βαριούνται, μα τα βράδια περιφέρονται σε δρόμους πολυσύχναστους με δυο λαμπερά αγωνιστικά, που φεγγίζουν στο σκοτάδι, για να μην περνούν απαρατήρητοι, μαρσάροντας δυνατά.


Τ' αγόρια μας έχουν φίλους που δεν γνώρισαν ποτέ από κοντά, αλλά μιλούν γι αυτούς σαν να τους ξέρουν καλά. Φίλους σαν την Αλίκη.
Η μικρή Αλίκη, επέλεξε μαζί με την μαμά της, να στείλει από ένα δώρο στον Φαίδωνα και τον Ορφέα.


Και ξάφνου τ' αγόρια μεταμορφώθηκαν σε σούπερ ήρωες! Ο Super Jaco κι ο Panthero μπούκαραν ξαφνικά σαν μικροί ανεμοστρόβιλοι στο σπίτι και τάραξαν την ησυχία του με φωνές, τσιρίδες, κακαρίσματα, σπρωξιές, τρεχάλες κι ουρλιαχτά. Ενθουσιασμένοι κι ασυγκράτητοι, συνεργάστηκαν, σκαρφάλωσαν παντού, πέταξαν ψηλά και χρησιμοποιώντας τις σούπερ δυνάμεις τους, έσωσαν όσους κινδύνευαν. 
Τελικά ξεκουράστηκαν, νιώθοντας ευτυχία κι ικανοποίηση!


Αλλά ακόμη και οι ήρωες έχουν τις αδυναμίες τους, γι αυτό ο Super Jaco χτύπησε ένα tattoo χαμηλά στην πλάτη και για δες τι γράφει:


Αχ η μανούλα! Η μανούλα, που βγήκε επίσης κερδισμένη, αφού τα δώρα των αγοριών ήταν μέσα σε υφασμάτινη σακούλα, η οποία είναι πολύ σικάτη κι εξυπηρετική. 


Όμως ξέρετε κάτι; Δεν θα με πείραζε καθόλου να ζω κι εγώ στον κόσμο τους, σ' αυτόν τον μαγικό κόσμο, που άφησα πίσω μου πριν χρόνια. Στον κόσμο τους, όπου τα πάντα είναι πιθανά, δυνατά και εφικτά και που για να πετάξεις ψηλά, δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από λίγη χρυσόσκονη...


Litsa

Υ.Γ. ευχαριστούμε πολύ το Alice on board για τα δώρα και περισσότερο για τον ενθουσιασμό και την ευτυχία που χάρισε στ' αγόρια.
Το Alice έχει υπέροχα πράγματα, φιλικά προς τα παιδιά και το περιβάλλον. Και αν νομίζετε ότι απευθύνεται μόνο στους μικρούς μας φίλους χμμμ... μάλλον κάνετε λάθος, αφού εγώ λάτρεψα τις θερμομονωτικές τσάντες φαγητού και την αστεράτη τσάντα



Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook 

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Ένα καλάθι για τα παιχνίδια τους

Πριν πολύ καιρό, δύσκολα να θυμηθώ πότε ακριβώς, είχα δει μια ιδέα που παρουσίασε η Άσπα στο facebook. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω τη φωτογραφία, μιας και πέρασε αρκετός καιρός, μπορώ όμως να σας την περιγράψω:
μια μαμά, έφτιαξε ένα καλάθι για τα παιχνίδια των παιδιών της και το τοποθέτησε στην εσωτερική σκάλα του σπιτιού, έτσι ώστε τα παιδιά να το γεμίζουν κατά τη διάρκεια της ημέρας με τα παιχνίδια/βιβλία/διάφορα αντικείμενά τους και κάθε βράδυ να το κουβαλάνε στο δωμάτιό τους και να τακτοποιούν τα πράγματα.
Μου φάνηκε τότε καταπληκτική λύση και τη συγκράτησα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Τώρα τελευταία ήρθε στην επιφάνεια, μιας και το σαλόνι μας έχει καταντήσει ο παιδότοπός τους. Κι επειδή κάθε βράδυ που τους ζητούσαμε να συμμαζέψουν τα παιχνίδια τους, γκρίνιαζαν ότι δεν χωράνε στην αγκαλιά τους, ε, η λύση αυτή μου προσφέρθηκε στο πιάτο! Αμ, τώρα να σας δω πουλάκια μου!
Βρήκα ένα όμορφο καλάθι στο μέγεθος που το έψαχνα (ΙΚΕΑ) και το Σαββατοκύριακο το έντυσα εσωτερικά με ύφασμα.


Τώρα πια βρίσκεται στα πρώτα σκαλοπάτια και ξέρουν από μόνοι τους ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας το γεμίζουμε και κάθε βράδυ το αδειάζουμε. Επίσης δεν αφήνουμε πεταμένα παιχνίδια παντού, αλλά ό,τι δεν χρειαζόμαστε το ρίχνουμε στο καλάθι και έτσι ξέρουμε ανά πάσα στιγμή πού θα το βρούμε (χωρίς να σερνόμαστε κάτω από τους καναπέδες, ψάχνοντάς το...). Και βέβαια - το καλύτερο - κόπηκε η γκρίνια, αφού τώρα υπάρχει τρόπος να κουβαλήσουν όόόλα τα υπάρχοντά τους στο δωμάτιο!
Η ιδέα αυτή μου έλυσε τα χέρια και μου εξοικονόμησε μεγάλες ποσότητες ενέργειας, αφού κόπηκαν τα πολλά πάνω-κάτω. Και είναι τόσο απλό, που απορώ πώς δεν το είχα σκεφτεί...


Επίσης το Σάββατο με έπιασε μια μανία και ξεκαθάρισα όλα τα είδη ζαχαροπλαστικής. Έκανα ένα καλό ξεσκαρτάρισμα, πέταξα/κράτησα/τακτοποίησα και τώρα είμαι έτοιμη για τις προετοιμασίες των Χριστουγέννων. Είναι νωρίς ε; Το ξέρω, αλλά έριξα μια ματιά στα παλιά περιοδικά και ξεσηκώθηκα από τις πρώτες γιορτινές εικόνες. Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε να ρίξουμε πολύ ψήσιμο κοντά στις γιορτές!


Ήταν ένα όμορφο Σαββατοκύριακο για έναν ακόμη λόγο... Το Χριστινάκι, φίλη αγαπημένη, απέκτησε μια κόρη μαυρομαλλούσα και ζουμερή.
Επιτέλους, οι φίλες μου αποφάσισαν να μεγαλώσουν την παρέα μας!
Να μας ζήσει λοιπόν!

τα περιοδικά που με ξεσηκώνουν...

Νέα εβδομάδα φίλοι μου! Παίρνω βαθιά ανάσα και ρίχνομαι κατά πάνω της, πριν μου πάρει τον αέρα και μου κόψει τη φόρα! Που θα πάει... θα τελειώσουν αυτές οι άτιμες οι δουλειές!
Την καλημέρα μου σε όλους...

Litsa


Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook 

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Ένα στεφάνι και λίγα μήλα για το καλωσόρισμα

Το φθινόπωρο μπήκε για τα καλά κι εμείς εδώ ψηλά το νιώσαμε στο πετσί μας, γιατί το κρύο θρονιάστηκε για λίγες μέρες και δεν έλεγε να δώσει τη θέση του σε τίποτε άλλο! Και επειδή το στραβό δεν έρχεται ποτέ μόνο του, έφερε μαζί του κι ένα βοριαδάκι και λίγη βροχούλα, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Ξέρω ξέρω, κάποιοι σκέφτεστε: "επιτέλους, εμένα μ' αρέσει αυτός ο καιρός!". Κι εμένα μ' αρέσει, αλλά ούτε τις δουλειές μου πρόλαβα να τελειώσω, ούτε και να προετοιμαστούμε για το κρύο! Το μεγάλο και πονεμένο θέμα της θέρμανσης εκκρεμεί -ακόμα- για φέτος, οπότε το κρύο μπορεί να περιμένει παρακαλώ!
Εκτός αυτού, κρυολόγησαν οι άντρες του σπιτιού - που δεν είναι λίγοι- και τρέχω να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα... 
Αλλά ως εδώ η μουρμούρα!
Παρά το χαμό λοιπόν, εγώ βρήκα χρόνο να στολίσω και την είσοδο του σπιτιού μας. Ε, πως να το κάνουμε, να χτυπάς το κουδούνι και να μην έχει η πόρτα στεφάνι; Ξύλα μπορεί να μην έχουμε, αλλά έχουμε στεφάνι (θυμήθηκα μια αγαπημένη φίλη που μου λέει συνέχεια: "βρακί δεν έχει ο κ...ς μας, γαρύφαλο στ' αυτί μας"! Με το συμπάθειο, ε; χοχο).
Πήρα λοιπόν το στεφάνι από φελιζόλ, πήρα και τη λινάτσα, πήρα και τα ξερά φύλλα που είχα από πέρυσι ακόμα, λίγες κορδέλες και καρφίτσες και έτοιμο.



Φυσικά δεν παρέλειψα ν' αγοράσω και φέτος μικρές έρικες, που τους έχω αδυναμία όταν φθινοπωριάζει. Κάρφωσα σε κάτι ξύλα που είχα και δυο πολύ μικρά μήλα (το γαρύφαλο που λέγαμε και παραπάνω...) και έτοιμο το καλωσόρισμα.


Και αφού τα είπα και ξέσκασα, πρέπει να σας αφήσω φίλοι μου αγαπημένοι, γιατί καλή η διακόσμηση, αλλά έχω και κάτι κουρτίνες για σιδέρωμα...


Μαζί με τα φιλιά μου, σας στέλνω και πολλές ευχές για ένα όμορφο τελείωμα εβδομάδος. 

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook