Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020

Το Σαββατοκύριακο μέσα από εικόνες

Και ξάφνου... πάλι εδώ σαν να μην πέρασε μια μέρα. Στην πραγματικότητα βέβαια, από την τελευταία μου ανάρτηση πέρασαν 263 ημέρες, μία καραντίνα, μια άνοιξη, ένα καλοκαίρι και υποδεχτήκαμε το φθινόπωρο του 2020 και μια πανδημία που καλά κρατεί!

Όλα όσα βιώσαμε αυτή την περίοδο ήταν (και είναι) σίγουρα πρωτόγνωρα κι όσο κι αν προσπάθησα να δω την καραντίνα σαν να μια μοναδική ευκαιρία, μια ξεχωριστή συνθήκη... δεν τα κατάφερα. Έχασα τη διάθεσή μου για κάθε τι δημιουργικό και ένιωσα περισσότερο να βουλιάζω, παρά να "ανθίζω".

Ωστόσο το καλοκαίρι ήρθε για ν' ανεβάσει λίγο την πεσμένη μας διάθεση και παρόλο που ήταν πολύ διαφορετικό, δίχως πολλές μετακινήσεις, με ακυρώσεις ταξιδιών και με αρκετούς περιορισμούς, καταφέραμε να χαλαρώσουμε και να ξεκουραστούμε.

Και κάπως έτσι φτάσαμε πια στο σήμερα... Σε ένα Σαββατοκύριακο που ήταν φορτωμένο με ταινίες, αφού με τον Ανδρέα κάναμε έναν μικρό μαραθώνιο, βλέποντας τρεις ταινίες back to back, το οποίο είχαμε τελικά περισσότερη ανάγκη απ' όσο φανταζόμασταν. Την Κυριακή γιορτάσαμε τα γενέθλιά του οι τέσσερίς μας, με ένα εορταστικό πρωινό και αργότερα, όσο εκείνος πάλευε να βάλει σε τάξη τα φυτά στο μπαλκόνι, εγώ μάζεψα τα κοχύλια και τα θαλασσόξυλα από το σπίτι και τα αντικατέστησα επιτέλους με κολοκύθες, φθινοπωρινά φύλλα και κουκουνάρια.  

Θα αφήσω τις παρακάτω εικόνες να "διηγηθούν" με περισσότερες λεπτομέρειες το ΣΚ που πέρασε...

 

Κυριακάτικο πρωινό με αφορμή τα γενέθλια του Ανδρέα
Τα φυτά έχουν ανάγκη από περιποίηση...
Είναι ολοφάνερο ότι τα γεράνια χρειάζονται κλάδεμα...

Κι έπειτα άνοιξα το κουτί με τα φθινοπωρινά αντικείμενα και στόλισα μικρές γωνιές του σπιτιού. Προ ημερών είχαν στολίσει μόνο το ράφι της κουζίνας, αλλά αυτό το ΣΚ αποφάσισα να ασχοληθώ με το σαλόνι. Κι ενώ στην αρχή δεν είχα πολλή διάθεση, τελικά συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά, πόσο χαλαρωτική και δημιουργική διαδικασία είναι η διακόσμηση του σπιτιού. Ψυχοθεραπευτική σχεδόν...

Το ράφι της κουζίνας

 

 



Φίλοι αγαπημένοι καλώς σας βρήκα και πάλι. Δεν ξέρω πότε θα γράψω ξανά, δεν ξέρω καν αν καταφέρω να γράφω και πάλι συστηματικά κάθε μήνα. Δεν μου αρέσει να δίνω υποσχέσεις, τις οποίες δεν μπορώ να κρατήσω... Μακάρι κάπου μεταξύ υποχρεώσεων, διαβασμάτων, δραστηριοτήτων κλπ να βρω ξανά χρόνο για το blog. Ως τότε θα μπορούμε να επικοινωνούμε στο instagram.

Σας  στέλνω την καλημέρα μου και ευχές για μια εβδομάδα καλή και ομαλή! Να είστε πάντα καλά!

Litsa