Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Εδώ είμαι!

Ναι εδώ είμαι!
Ακόμα μπουκωμένη, με πονοκέφαλο και πονόλαιμο, αλλά καλύτερα.
Και η διάθεση καλύτερα...


Είμαι εδώ, μεσημεράκι, αραχτή στο κρεβάτι μου (τα παιδιά στα δικά τους κρεβάτια), παρέα με όλα τ' αγαπημένα μου περιοδικά - έστω και περσινά, τα χαρτομάντιλα και ένα τσάι. 




Εδώ είμαι, δεν σας ξέχασα!
Θα επανέλθω, το υπόσχομαι!
Ως τότε σας φιλώ και σας ευχαριστώ... όλους!




Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286   

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Παραπονιέμαι, απογοητεύομαι και επαναπροσδιορίζω!

Σήμερα θα δεχτώ την πρόσκληση της MyStickland και θα πάρω μέρος σ' ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να σας αποκαλύψω το γραφείο μου, τον προσωπικό μου χώρο!
Βέβαια, το ξέρετε ήδη, σας το έχω ξαναδείξει.
Αυτό είναι. Είναι το σημείο απ' όπου σας γράφω, σας διαβάζω, επικοινωνώ μαζί σας.
Αυτό είναι το αγαπημένο μου μέρος, όπου ανάβω ένα κεράκι, πίνω καφεδάκι, αραδειάζω τα σημειωματάριά μου, τα post it και σας γράφω. Όλα εδώ πάνω είμαι εγώ. Η κούπα, τα χρώματα, τα αντικείμενα...




Βέβαια είναι αρκετά τακτοποιημένο, γιατί τον τελευταίο καιρό έκανα γραφείο μου την τραπεζαρία, μπροστά απ΄το laptop του Ανδρέα. Έτσι έχω τον έλεγχο της κουζίνας, των παιδιών, του σπιτιού γενικότερα.



Ναι, εδώ γίνεται πραγματικός χαμός τελευταία. Σωρός από χαρτιά, μπλοκ και παιδικά παιχνίδια. 
Όχι, η φωτογραφία δεν είναι αντιπροσωπευτική της πραγματικής κατάστασης, αλλά δεσμεύομαι να επανέλθω με άλλη φωτό, πιο... αληθινή.


Από εδώ σας γράφω για τις δημιουργίες μου, τις εμπνεύσεις, τις ανησυχίες, την καθημερινότητα.
Έτσι και τώρα...
Δεν ξεκίνησε καλά η εβδομάδα μου, είναι μια...εξίσου "κακή" συνέχεια της προηγούμενης!
Εδώ και 15 μέρες δεν μπορούμε να συνέλθουμε.
Μετά τον Φαίδωνα αρρώστησε και ο μικρός. Τώρα ήρθε η σειρά μου, είμαι χαπακωμένη και με μια κούπα τσάι στο χέρι. Αϋπνία, κούραση, μαυρίλα.
Δεν αναγνωρίζω πια τον εαυτό μου. Θαρρείς και χάθηκε καθετί, το οποίο κάποτε με χαρακτήριζε.
Η φρεσκάδα μου, το χιούμορ μου, η αισιοδοξία μου, η δημιουργικότητά μου, οι εμπνεύσεις μου.
Τελευταία νιώθω όλο και περισσότερο κουρασμένη, θλιμμένη, ατάλαντη, ανίκανη και άχρηστη. Νιώθω αβεβαιότητα και απογοήτευση... Νιώθω τα χέρια μου δεμένα... Προοπτική πουθενά...
Και όχι, δεν τα γράφω μπας και αποκομίσω κανέναν καλό λόγο από εσάς. Τα πιστεύω όλα.
Χάθηκε κάθε όρεξη για βόλτες, για γέλιο, για διασκέδαση, για μουσική, για γράψιμο, για διάβασμα - έστω και περιοδικών - , ακόμη και για παιχνίδι με τα παιδιά. Όλα γίνονται με το ζόρι και ο καιρός δεν βοηθάει καθόλου, αντιθέτως μάλιστα, θα χειροτερέψει και πάλι.
Όλα μου τα προγράμματα πήγαν περίπατο, κι εγώ δεν μπορώ χωρίς πρόγραμμα.
Διεκπεραιώνω δίχως ν' απολαμβάνω.
Γύρω βλέπω μόνο μουντά πρόσωπα και κλειδωμένους ανθρώπους.
Σαφώς και αιτία αυτής της κακής διάθεσης δεν είναι το κρυολόγημα, προφανώς όμως χειροτερεύει την κατάσταση... 
Αντιστέκομαι, όπως όλοι μας, τόσον καιρό τώρα. Αντιστέκομαι και προσπαθώ για χάρη της οικογένειάς μου, των παιδιών μου κυρίως. Όμως, ειλικρινά, αναρωτιέμαι, πώς όλοι εμείς οι θλιμμένοι και αγχωμένοι γονείς, μπορούμε να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα παιδιά...;
Καιρό τώρα ξυπνάω το πρωί συνοφρυωμένη. Πριν καν ανοίξω τα μάτια μου, "ισιώνω" το πονεμένο μέτωπό μου και χαλαρώνω τα σφιγμένα δόντια μου. Όχι δεν υπερβάλλω! 
Ο ελαφρύς πονοκέφαλος έχει γίνει μόνιμο φιλαράκι μου.
Παίρνω βαθιές ανάσες και ξεφυσάω με δύναμη, αλλά ο κόμπος και το σφίξιμο παραμένουν. Πάντα εκεί, στη θέση τους, λίγο πιο κάτω απ' τον λαιμό και πάνω από το στήθος...


Κι αν νομίζετε ότι το σημερινό μου post είναι απαισιόδοξο, κάνετε λάθος. Προβληματισμένο είναι! 
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι, όταν χάνεσαι στις σκέψεις, πρέπει να πάρεις μολύβι και χαρτί και ν' αρχίσεις το γράψιμο. Ακόμη κι αν είναι όλα συγκεχυμένα στην αρχή, σιγά σιγά θα ξεδιαλύνουν και το "τοπίο" θα ξεκαθαρίσει. Και ξαφνικά... θα δεις! Θα δεις αυτό που τόσον καιρό ήταν κάτω απ΄την μύτη σου!
Συνειδητοποιώ λοιπόν, όλο και περισσότερο, ότι κάτι πρέπει ν' αλλάξει.
Τα πάντα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, γιατί όλα γύρω αλλάζουν...
Από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή.
Θα τη βρω την αρχή μου. Λίγο χρόνο θέλω και θα τη βρω... ξεκινώντας από τον εαυτό μου!




Προς το παρόν θ' αράξω στην πολυθρόνα μου τυλιγμένη με την κουβέρτα και θα πιω το τσάι μου, όσο είναι ακόμη ζεστό (και για όση ώρα μου το επιτρέψουν τα τριανταφυλλένια μου)...



Litsa


Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286  

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ας μιλήσουμε για μουσική


Κυκλοφορεί ένα μουσικό βραβείο, το οποίο εγώ παρέλαβα από την Myrto και την Stone.
Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ!


Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να αναφέρω 5 αγαπημένα μου τραγούδια... Σας φαίνεται εύκολο; 
Ε λοιπόν, είναι πολύ δύσκολο!! Ποιο να ξεχωρίσω; Είναι τόσα... κι άλλα τόσα που ξεχνάω! Ελληνικά, ξένα, τα πάντα!
Αγαπώ την  μουσική και ακούω τα πάντα (σχεδόν).
Κατάφερα να ξεχωρίσω αυτά που μου είναι σημαντικά , γιατί όταν τα ακούω δεν θέλω να μου μιλάει κανείς, γιατί τα ακούω με την ένταση στο τέρμα, γιατί μιλούν στην ψυχή μου, το καθένα για διαφορετικούς λόγους και τέλος, γιατί μου θυμίζουν ανθρώπους και καταστάσεις!
Πάμε λοιπόν:

- The Quest - Bryan Cristopher
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που το άκουσα, πριν 2,5 χρόνια, καθισμένη στον καναπέ μου και βλέποντας Grey's Anatomy. 
Το είχα παντού, στο κινητό, στον υπολογιστή, στο αμάξι, ΠΑΝΤΟΥ!
Ξετρελάθηκα, είναι από τα πολύ αγαπημένα μου, λατρεύω την μουσική του!
Αγαπημένος στίχος:
"I' ve said goodbye to all my troubles
'cause now I've found my place to go"


- Supreme - Robbie Williams
Το άκουγα στη διαπασών καθ' όλη τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων!
Οι λόγοι... αυτονόητοι για όσους γνωρίζουν το τραγούδι!
Αγαπημένος στίχος και ποιον να πρωτοδιαλέξω...:
"Turn down the lovesongs that you hear
'cause you can't avoid the sentiment
that echoes in your ear"


- Qualcosa di grande - Lunapop
Δεν θα μπορούσα να μην συμπεριλάβω ένα ιταλικό! Λατρεύω την ιταλική μουσική και τη Ιταλία γενικότερα. Μου ήταν πολύ δύσκολο να διαλέξω, γιατί είναι άπειρα του Eros, της Giusy Ferreri, του Tiziano Ferro κλπ
Αυτό το άκουσα για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2000, σ΄ένα χωριό της Σικελίας, στο οποίο είχαμε βρεθεί με τα κορίτσια (συμφοιτήτριες και κολλητές από τότε), ώστε να παρακολουθήσουμε κάποια μαθήματα του μεταπτυχιακού μας. Ένα καλοκαίρι αλλιώτικο, υπέροχο, συναρπαστικό.
Όλες αυτές οι υπέροχες αναμνήσεις επανέρχονται στο άκουσμα αυτού του τραγουδιού! 
Οι στίχοι υπέροχοι...
(Αν δεν παίζει, πατήστε εδώ http://www.youtube.com/watch?v=tYWNUuEHl7Q)



- Η Τίγρης - Ψαραντώνης
Αυτό το τραγούδι το αγαπώ γιατί το ακούμε συχνά με τον Ανδρέα και πέφτει πολλή ανάλυση! 
Την πρώτη φορά που το άκουσα κατάλαβα τα μισά από αυτά που έλεγε ο Ψαραντώνης, λόγω προφοράς και χροιάς. 
Με εκφράζει. 
Όλοι έχουμε μια τίγρη μέσα μας κι εγώ καθημερινά παλεύω με τη δική μου τίγρη...
Αγαπημένος στίχος (αν και είναι ένα ολόκληρο αριστούργημα):
"Έχει τα δόντια στην καρδιά,
τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου,
για 'κείνη πολεμώ"


- Χειμωνανθός - Γιάννης Χαρούλης
Συγκλονίστηκα όταν το άκουσα πρώτη φορά...
Η μελωδία, τα λόγια, η φωνή του Χαρούλη...
Το άκουγα τόσο πολύ, που όταν ο Φαίδωνας ήταν 2,5 χρονών, σιγοτραγουδούσε το ρεφρέν!!
Δεν φαντάστηκα ποτέ, ότι το τραγούδι αυτό θα με σημαδέψει για πάντα πριν μήνες...
Αγαπημένος στίχος: 
"τη λύπη την κατοίκισα σε νύχτα και σε μέρα, 
σ' αφήνω στον αέρα, για να σε βρω στο φως..."


Τη σκυτάλη δίνω σε:
Dee Dee http://katkag.blogspot.com/
Vailie http://vailie-in-escapeland.blogspot.com
Lyriel http://spittingdragon.blogspot.com/
Tzeni http://jennysdreamylife.blogspot.com/
MyStickland http://mystickland.blogspot.com/
Theano http://mammy-on-line.blogspot.com/
Marianna http://artinlovemarianna.blogspot.com/
Σοφία http://shareyourlikes.wordpress.com/
Ανθομέλι http://anthomeli.blogspot.com/
Λαμπρούκα http://lamproukam.blogspot.com/
Αναστασία http://modernanastasia.blogspot.com/

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286  

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Νευράκια!!

Ναι νευράκια!
Γιατί δεν πρόλαβε να τελειώσει η αντιβίωση του Φαίδωνα και ανέβασε πάλι 39,5! Μωρέ είμαι σίγουρη ότι οι αντιβιώσεις την κάνουν τη δουλειά, φτιάχνουν το ένα και χαλάνε κάτι άλλο, σε απλά ελληνικά.
Τα αποτελέσματα των ιώσεων τα ξέρετε. Αϋπνίες, εξάψεις, μούσκεμα στον ιδρώτα, άλλαγμα, πονόλαιμος, βήχας ουφ! Γκρίνια!!! Και το σπίτι σαν βομβαρδισμένο...
Προσπαθώ να προφυλάξω και τον μικρό...
Ε, για να περάσουμε λίγο ευχάριστα εχθές, μπήκαμε στην κουζίνα. 
Γλυκό ζήτησε ο Φαίδωνας, όχι για να φάει, αλλά για να απασχοληθεί.
Ήθελα να φτιάξουμε κάτι καινούριο. Ζαχαρωτό! Αμ πως!
Στην αρχή πήγε καλά, στο τέλος χάλια. Δεν πέτυχε... 
Το χρώμα  υπέροχο, το αποτέλεσμα απογοητευτικό.
Μωρέ θα το ξαναπροσπαθήσω με επιτυχία - ελπίζω!




Κοιτάζω γύρω μου και δεν μου αρέσει τίποτα. Θέλω να κάνω παντού αλλαγές, κάτι σαν ψύχωση.
Αυτό το σκαμνί για παράδειγμα, πρέπει να μεταμορφωθεί πάραυτα!!




Βλέπω σε μια γωνιά και τα βάζα, τα οποία (όπως σας έχω πει) ετοιμάζω γιατί μου κόλλησε μια ιδέα στο μυαλό, αλλά μ' εκνευρίζουν κι αυτά, εκεί στην γωνιά τους, μισοτελειωμένα.




Έκανα και το λάθος να βγω στο μπαλκόνι...
Αυτός ο αέρας τα έχει διαλύσει όλα, χώρια το χώμα που υπάρχει παντού. Ε, λοιπόν δεν έχω χειρότερο από το να πατάω κάτω και να κάνει "κρίτσι κρίτσι"... Τρέλα με πιάνει!
Τα λουλούδια, πόσο ν' αντέξουν τα καημένα, παγωμένα και παρατημένα παλεύουν να επιβιώσουν!




Οι βολβοί σχεδόν στάσιμοι... 
Δεν άνθισαν και αναρωτιέμαι αν θα τα καταφέρουν.




Το καλύτερο βέβαια είναι το δωμάτιο του Φαίδωνα. Τούμπα θέλω να το κάνω. Τον "Άσπρο Σίφουνα" χρειάζομαι, να μπουκάρουμε, να ξεσκαρτάρουμε, να ανακαινίσουμε...
Και βέβαια όλες οι εξωτερικές δουλειές έχουν πάει περίπατο. Με τέτοιον καιρό, με ωτίτιδες και πυρετούς, οι απλήρωτοι λογαριασμοί μπορούν να περιμένουν.
Με άλλα λόγια μια ανακατωσούρα. Τρέχω να προλάβω και δεν καταφέρνω τίποτα. 
Σαν τα γατιά που κυνηγούν την ουρά τους, έτσι κι εγώ!
Νομίζω πως ήρθε η ώρα ν' ανοίξει λιγάκι ο καιρός. Φτάνει το κρύο.
Αλλά τι να το κάνεις; Έρχεται ο παλουκοκαύτης, οπότε μας βλέπω πάλι να κουκουλωνόμαστε...



Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286  

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Στεφάνι ή στιφάδο;

Δε θα χρειαστείτε πολλά!
-Ένα στεφάνι από φελιζόλ (εγώ το αγόρασα από βιβλιοπωλείο, αν όχι μπορείτε να αγοράσετε τετράγωνο κομμάτι και να κόψετε μόνοι σας ένα στεφανάκι στο μέγεθος που θέλετε).
-Λίγα μικρά κρεμμυδάκια στιφάδου.
-Καρφίτσες




Διαλέγετε τα πιο μικρά κρεμμύδια, καρφώνετε το κεφάλι μιας καρφίτσας στο κέντρο τους και τα καρφιτσώνετε στο φελιζόλ. Έπειτα τα σταθεροποιείτε με άλλες δύο καρφίτσες (είναι αρκετές) στις άκρες τους.




Προσθέστε λίγες κορδέλες για ομορφιά στα κενά (ή καρφώστε φρέσκα λουλούδια) και κρεμάστε το στεφάνι έξω για να διατηρηθεί περισσότερο καιρό. Βέβαια είναι όμορφο και για την κουζίνα...
Εγώ το κρέμασα στην πόρτα της εισόδου!
Μου άρεσε πολύ και από κοντά είναι πολύ πιο εντυπωσιακό!



Εντυπωσιάστε με απλά υλικά από την κουζίνα σας!
Σίγουρα είναι ξεχωριστό!
Ε και αν το βαρεθείτε... φτιάξτε ένα στιφάδο!
Φιλιά






Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook

http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286  

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Μια όμορφη ιστορία

Όμορφη μέρα η σημερινή.
Κρύα και λαμπερή. 
Ο Ανδρέας είχε ρεπό και η μέρα είχε απ' όλα.
Βόλτα στα αγαπημένα μας μαγαζιά. 
Είχε παιχνίδι.
Μια βόλτα στην παραλία, όπου χαζέψαμε τα σκάφη... 



 ...ο Φαίδωνας μάζεψε λίγα κοχυλάκια "για την μαμάκα".




Είχε καλό σπιτικό φαγητό, απόλυτα κρητικό, οπότε ο Ανδρέας το απόλαυσε διπλά.
Είχε αχνιστό καφεδάκι και καλή ταινία. 
Όλα τόσο απλά, τόσο καθημερινά, τόσο ανεκτίμητα!
Όλα σε μία μέρα όπως η σημερινή, μία μέρα σημαντική, την παγκόσμια ημέρα για τον καρκίνο παιδικής ηλικίας...


Πριν λίγο καιρό "γνώρισα" τον Moloch. Τον γνώρισα μέσω του Μαμά δες... Μπαμπά δες..., διαβάζοντας μια υπέροχη ανάρτησή του
Ο Moloch είναι κι αυτός μαχητής, σπουδαίος μαχητής.
Έγραψε λοιπόν μια υπέροχη ιστορία, ένα μικρό παραμύθι για όλους αυτούς τους μικρούς ήρωες, με την ελπίδα ότι θα διαδοθεί, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η ιστορία έχει τίτλο: Ο κ. Καβουράκης και το ταξίδι του και είναι γραμμένη "για τα παιδιά που με τη φαντασία τους μπορούν να κερδίσουν τα πάντα"!!
Διαδώστε την!
Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286 

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ο παλιός μου πίνακας

Σήμερα το πρωί ξύπνησα και χάζευα τον αγαπημένο μου πίνακα.
Όχι δεν είναι κανένα τεράστιο έργο τέχνης, ούτε καν ακριβός. 
Βέβαια δε μου φαίνεται καθόλου εύκολος.
Τον αγόρασα πριν 3,5 χρόνια, όταν ζούσαμε ακόμη στο προηγούμενο σπίτι. 
Δεν ξέρω γιατί, αλλά με ηρεμεί. Σαν να κάθομαι εκεί, στις μεταλλικές καρέκλες με το μικρό τραπέζι, χαζεύοντας τα ήρεμα νερά της λίμνης και γύρω τόσο πράσινο και τόσα λουλούδια. Χρώμα!
Κάπου αλλού, στο παράλληλο σύμπαν!




Τώρα τον έχω τοποθετήσει στην κρεβατοκάμαρα, δεν ταιριάζει κάπου αλλού... 
Σε μια φωτεινή γωνιά. 
Κι όταν ξυπνάω τον χαζεύω και ξεχνιέμαι.




Έριξα μια ματιά και στα υπόλοιπα κάδρα του δωματίου και συνειδητοποίησα ότι έχω πολύ καιρό να προσθέσω κάτι καινούριο στη συλλογή μου, αλλά δεν πειράζει. Οι ανάγκες άλλαξαν...




Το μάτι μου στάθηκε σε αυτό και χαμογέλασα.




Δεν γιορτάζουμε τη σημερινή ημέρα. Εννοώ, όχι με γλυκά, λουλούδια, δώρα και άλλα.
Έτσι κι εγώ δεν έφτιαξα τίποτα σήμερα, έβαλα μόνο δύο κορδέλες στα μικρά κηροπήγια.




Για κάποιους εκεί έξω, ακόμη κι αυτό είναι θησαυρός.
Είναι πολυτέλεια...





Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286 

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Μήλο μου κόκκινο

Σαββατοκύριακο στο σπίτι. Έξω κρύο, πρώτα χιόνι, έπειτα βροχή. Ο Φαίδωνας με αντιβίωση λόγω ωτίτιδας. 
Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να κρατήσω ζωντανά το ενδιαφέρον τους και την όρεξή τους, ώστε να μην βαρεθούνε! Δουλειές - εγώ τις βαριέμαι, αλλά αυτοί το διασκεδάζουν - παιχνίδι, λίγη τηλεόραση και γλυκές δημιουργίες στην κουζίνα - τι άλλο;
Φτιάξαμε το καθιερωμένο κέικ, με νέα γεύση αυτή τη φορά κι έπειτα πιάσαμε τα μήλα. Ε, μέρες αγαπησιάρικες διανύουμε, ας φτιάξουμε κι άλλες καρδούλες. Καρδούλες που θα μπορούσαν να στολίσουν ένα όμορφο τραπέζι!
Ένα μήλο κόκκινο, ένα πράσινο και ένα κουπάτ σε σχήμα καρδιάς.
Την ιδέα τη βρήκα εδώ (κλικ), μόνο που εγώ δεν είχα μικρότερο κουπάτ! Όσο πιο μικρό, τόσο πιο εύκολο!




Είχε και συνέχεια.
Κολλήσαμε σε δύο μήλα αυτοκόλλητα σε σχήμα καρδιάς. Σε ένα πιάτο ανακατέψαμε άχνη ζάχαρη με χυμό λεμονιού και αλείψαμε με αυτό δύο κόκκινα μήλα, τα οποία έπειτα βουτήξαμε σε κρυσταλλική ζάχαρη. Αφαιρέσαμε τα αυτοκόλλητα, δέσαμε και μια κορδέλα στο κοτσάνι και το αποτέλεσμα ήταν αυτό:



Όμορφος τρόπος να στολίσατε ένα τραπέζι για ανθρώπους που σας είναι σημαντικοί, όμορφος τρόπος να δείξετε την αγάπη σας, όμορφος και εύκολος τρόπος να απασχολήσετε τα παιδιά σας!



Τα φιλιά μου και τις ευχές μου για καλή εβδομάδα!


Υ.Γ. πολλοί με ρωτάτε που βρήκα τις ταινίες της προηγούμενης ανάρτησης (http://fraulitsasworld.blogspot.com/2012/02/blog-post_10.html).
Στο Jumbo, στα είδη περιτυλίγματος έχει πολλές, αλλά και σε βιβλιοπωλεία που πουλούν και είδη χειροτεχνίας. Είναι πλαστικές και όχι χάρτινες.




Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286 

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Άνοιξη μες στο καταχείμωνο

Ξύπνησα το πρωί και από το παράθυρό μου αντίκρισα αυτήν την εικόνα. 
Όμορφη εικόνα!



Κι έπειτα, στάθηκα λίγο μπροστά στο βάζο με τα μοσχομυριστά μου μανουσάκια, τα οποία μου έστειλε η πεθερούλα μου από Κρήτη, μαζί με μια χούφτα κουμκουάτ και ένα σωρό άλλα καλούδια!
Χρωματιστή, ανοιξιάτικη εικόνα μέσα σ' αυτό το χειμερινό τοπίο!




Έχοντας κι εγώ την ίδια διάθεση, πήρα τις αγαπημένες μου ταινίες, πήρα τα κρατημένα μου βαζάκια και λίγα ρεσώ, κάθισα αναπαυτικά στον καναπέ και άρχισα να κολλάω και να στολίζω.




Το ξέρετε... το έχω ξαναφτιάξει εδώ: http://fraulitsasworld.blogspot.com/2011/07/blog-post_19.html
Όλη αυτή η... βαζοκατάσταση είναι κομμάτι μιας ιδέας που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό εδώ και κάτι μέρες...




Δεν ξέρω αν θα πετύχει, ούτε αν θα δείξει όμορφο τελικά! Θα το προσπαθήσω και θα σας πω.


Αυτά προς το παρόν...
Σας αφήνω με ευχές για ένα όμορφο και ήρεμο Σαββατοκύριακο!



Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286