Παγωτό αστραπή!

Πριν έναν μήνα περίπου είχα βάλει στο μάτι τη συνταγή για το παγωτό με γεύση φράουλα, της Ερμιόνης. Δεν είχα διαβάσει αναλυτικά τη διαδικασία, παρά μόνο τα υλικά. Εχθές λοιπόν έβαλα μπρος για να το φτιάξω και ξαφνικά διαπίστωσα ότι χρειάζεται παγωτομηχανή. Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, δεν έχω παγωτομηχανή...

Τώρα τι κάνουμε; Μένουμε με την όρεξη; Με τίποτα!! Ψάχνουμε για εναλλακτικές λύσεις... και να μία γρήγορη, πανεύκολη και αποτελεσματική!! Και το καλύτερο; Χρειάζονται μόνο τρία υλικά:

300 γρ φράουλες, τις οποίες έχουμε καταψύξει την προηγούμενη μέρα

75 γρ ζάχαρη άχνη

200-250 ml κρέμα γάλακτος

Αφήνουμε τις φράουλες για λίγο έξω από την κατάψυξη, ώστε να μπορέσουμε να τις δουλέψουμε πιο εύκολα. Τις τοποθετούμε στο μπλέντερ μαζί με την άχνη και τις περιχύνουμε με την κρέμα γάλακτος (200-210 ml). Χτυπάμε όλα τα υλικά στο μπλέντερ μέχρι να δημιουργηθεί μια παχύρρευστη κρέμα και τη δοκιμάζουμε. Αν επιθυμούμε προσθέτουμε περισσότερη άχνη. Αν θέλουμε να έχει έντονη τη γεύση της κρέμας προσθέτουμε κι άλλη κρέμα γάλακτος.

(Μπορούμε να προσθέσουμε και σταγόνες κουβερτούρας).

Το τοποθετούμε σε μπολάκια ή σε ένα μεγάλο μπολ και το βάζουμε στην κατάψυξη για περίπου 2 ώρες. 

Εγώ επέλεξα να το βάλω σε μικρά χάρτινα κυπελλάκια (σούπερ μάρκετ), τοποθέτησα μέσα και ξυλάκια παγωτού (εναλλακτικά μπορείτε να βάλετε κουταλάκια) και όταν πάγωσαν, έσκισα τα κυπελλάκια.

Το σερβίρουμε με πουρέ φράουλας ή σιρόπι ή λιωμένη κουβερτούρα. Βασικά με ό,τι τραβάει η όρεξή μας.

Αλήθεια πόσο ροζ αντέχουν τα μάτια σας; 

Αν δεν αντέχουν, τότε επιχειρήστε το με άλλα φρούτα. 

Εγώ σίγουρα θα το δοκιμάσω με βερίκοκα ή ροδάκινα ή κεράσια.

Σας εύχομαι καλή επιτυχία - που είναι σίγουρη - καλή... απόλαυση κι ένα γλυκό-γλυκό Σαββατοκύριακο! 

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Η ημέρα των γενεθλίων μου

Το πρωινό της Κυριακής, όχι πολύ πρωί, ξύπνησα πρώτη και διάβασα λίγες σελίδες από το βιβλίο που υπάρχει αυτή την περίοδο στο κομοδίνο μου. Επικρατούσε ησυχία.

Ήπια το καφεδάκι μου και άνοιξα το δώρο που είχαν στείλει πριν μέρες οι γονείς μου. Ναι, εννοείται ότι δεν το είχα ανοίξει και περίμενα μέχρι την ημέρα των γενεθλίων μου.

Διάβασα την απόλυτα καλοκαιρινή κάρτα τους και φόρεσα το φραουλένιο και γυαλιστερό δαχτυλιδάκι, που ήταν ένα από τα δώρα τους. 

Ευχές για χαλάρωση, τύχη, αγάπη, χρόνο, χαρά και ήλιο! Ω ναι!

Ένας-ένας άρχισαν οι άντρες του σπιτιού να ξυπνούν και να μου δίνουν ευχές. Ο Ανδρέας με πιασμένη μέση και ανυπόφορο πόνο μου ευχήθηκε χρόνια πολλά. "Ωραία" σκέφτηκα...

Είχαμε προγραμματίσει πώς θα περάσουμε το πρωινό μας, αλλά δυστυχώς τα σχέδια άλλαξαν. Πήγαμε μια γρήγορη βόλτα στη θάλασσα και τα παιδιά έκαναν το πρώτο τους μπάνιο.

Αράξαμε στην ακροθαλασσιά και μαζέψαμε ήλιο. Κάναμε μια γύρα και απολαύσαμε τη θέα. Το μάτι μπορούσε να διακρίνει μέχρι απέναντι, την Πιερία...

Με την επιστροφή μας στο σπίτι μπήκα κατευθείαν στην κουζίνα.

Φέτος θα ετοίμαζα ένα πάρτι μόνο για μένα. Ροζοκόκκινο και γλυκανάλατο. Απόλυτα κοριτσίστικο! Έτσι το είχα σχεδιάσει στο μυαλό μου και έτσι έγινε. Κι αν είχα περισσότερο χρόνο, θα έφτιαχνα πολλά περισσότερα. Αν μάλιστα είχα κήπο, θα γινόταν χαμός!
Συμβιβάστηκα όμως και έστησα μια μικρή γιορτή στην τραπεζαρία.

Με γιρλάντα για χαρούμενα γενέθλια παρακαλώ!

'Εφτιαξα αναδευτήρες με κορδέλες, για να δείχνουν πιο όμορφα τα ποτήρια, τα οποία γέμισαν με ροζ λεμονάδα φτιαγμένη από λάιμ και ζωμό φράουλας.

Οι φουξ ζέρμπερες έκλεψαν καρδιές...

Ένα-ένα, τοποθετήθηκαν όλα στο γιορτινό τραπέζι. Λίγα πράγματα, έτσι για το καλό!

Τελευταία η αγαπημένη μου τούρτα, που την έφτιαξα για πρώτη φορά στα 15 μου. Από τότε αποτελεί μια γλυκιά μανία... 

Φράουλες βουτηγμένες σε κουβερτούρα

Έφτιαξα και πάλι τα πιτάκια με γέμιση φράουλας, αλλά δυστυχώς βιάστηκα να τα βγάλω και δεν ψήθηκαν καλά...

Raffaello και ζαχαρωτά κεράσια

Μπολ με ζάχαρη και φράουλες, μετατράπηκαν σε κηροπήγια

Κι έπειτα άρχισαν όλοι να καταφθάνουν, με λουλούδια, δώρα, παγωτά, γλυκά και πολλές πολλές ευχές!
Και ναι!! Έσβησα όόόλα τα κεράκια με μια αναπνοή!

Και φυσικά, επειδή δεν είμαστε τόσο λιτοδίαιτοι, βγάλαμε λίγο αργότερα τα κρασιά, τις ρακές, τα κεφαλοτύρια, τους ντάκους, τις πίτσες κλπ. 

Περασμένα μεσάνυχτα πια και λίγο πριν πέσω για ύπνο, έριξα μια ματιά στον υπολογιστή και είδα να με περιμένουν αμέτρητα μηνύματα ευχών! Αμέτρητα και παντού!

Πόσα ευχαριστώ είναι άραγε αρκετά για να καλύψουν τη χαρά που μου δώσατε;

Σας ευχαριστώ θερμά! Μέσα απ΄την καρδιά μου. Τις διάβασα όλες ξανά και ξανά...

Είσαστε φοβεροί, πραγματικά!

Να είστε καλά και να ονειρεύεστε...

Και... αν και λίίίγο νωρίς, θα σας αφήσω με την πιο όμορφη ευχή. 

Ευχή για καλό, ονειρεμένο, ξέγνοιαστο, ενθουσιώδες, περιπετειώδες, υπέροχο και αγαπησιάρικο καλοκαίρι!

Ευχαριστώ για όλα αγαπημένοι!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Βirthday girl!

Παράξενο, αλλά σήμερα που είναι τα γενέθλιά μου, δεν ξέρω τι να γράψω. Νιώθω να περιαυτολογώ...

Τα γενέθλια αποτελούν σημαντικό γεγονός για εμένα. Όχι μόνο τα δικά μου, αλλά και όλων των αγαπημένων μου ανθρώπων. Σπάνια ξεχνάω τα γενέθλια κάποιου, αν και τώρα που απέκτησα τα παιδιά ξεχνάω πολύ εύκολα (όχι δεν είναι θέμα ηλικίας γκούχου), είναι που έχω αλλού το μυαλό μου!

Ως τώρα συνήθιζα να κάνω μια μικρή απογραφή και να βάζω νέους στόχους, αλλά φέτος κάτι άλλαξε και δεν το έκανα ούτε στο ξεκίνημα του νέου έτους, ούτε και τώρα... Βαρέθηκα τους στόχους, τα όρια, τις προθεσμίες, τους υπολογισμούς, τα αν, τα ίσως, τα μήπως, τα πρέπει και τα θα... Τίποτα δεν πρέπει! Τίποτα!

Ή μάλλον ναι, υπάρχουν "πρέπει". 

Πρέπει να περνάω καλά.

Πρέπει ν' ακούω δυνατά μουσική.

Πρέπει να χορεύω συχνότερα.  

Πρέπει να χαίρομαι με τα απλά, τα καθημερινά.

Πρέπει ν' απολαμβάνω το φαγητό, τα γλυκά, το παγωτό.

Πρέπει να βλέπω πιο συχνά τους φίλους μου, γιατί με κάνουν και γελάω.

Πρέπει να γελάω συχνά, γιατί με κάνει να μοιάζω φρέσκια.

Πρέπει να διαβάσω όλα αυτά τα βιβλία που δεν έχω καταφέρει να διαβάσω.

Πρέπει να κυνηγήσω τα όνειρά μου και να παλέψω γι αυτά.

Πρέπει ν' αντισταθώ στην μιζέρια.

Πρέπει να πάω σινεμά με τον Ανδρέα.

Πρέπει να μπω κάτω από (ή μέσα σε) ένα συντριβάνι με τα παιδιά.

Πρέπει να φορτώσω την οικογένειά μου στο αυτοκίνητο και να κάνω ταξίδια.

Πρέπει να πάω Νέα Υόρκη, Παρίσι, Ρώμη.

Πρέπει να πάω Αφρική.

Πρέπει να πάω Νότια Αμερική.

Πρέπει να ξαναπάω Λονδίνο.

Πρέπει να γνωρίσω ακόμη πολύ κόσμο και νέους πολιτισμούς.

Αυτά και άλλα πολλά είναι τα "πρέπει" μου. Τα όμορφα, τα αγαπημένα, που με γεμίζουν χαρά όταν τα σκέφτομαι.  Που όλα μαζί έχουν έναν και μοναδικό στόχο: να είμαι καλά!

Σε όλα τα υπόλοιπα, τα καταπιεστικά, γυρίζω πεισματικά την πλάτη μου.

Γιατί, αν κάτι διδάχτηκα από την Ανθρωπολογία, είναι ότι το ανθρώπινο είδος δε δημιουργήθηκε για να μπει σε καλούπια, να φοράει παρωπίδες, να είναι είδος αντικοινωνικό και αυτοκαταστροφικό - αυτά τα καταφέραμε μόνοι μας!

Ο άνθρωπος, δημιουργήθηκε για να γεννά ιδέες και να δημιουργεί. Να μετατρέπει το ξύλο και την πέτρα σε εργαλεία και να κατασκευάζει θαύματα. Γεννήθηκε ελεύθερος στη φύση και όχι φυλακισμένος μέσα σε στερεότυπα. Γεννήθηκε και γέννησε τον έλλογο λόγο, με αρχή, μέση και τέλος. Με νόημα. Αυτά διδάχτηκα... Τώρα ακούω μόνο παραλογισμούς που με κάνουν να απορώ...

Βέβαια υπάρχει κι ένα "πρέπει" απαγορευτικό, αυτό που λέει πως:

Δεν πρέπει ποτέ να χάσω το παιδί που έχω μέσα μου. Αυτό που κάνει την εμφάνισή του όταν δεν το περιμένω και φαίνεται στις λεπτομέρειες. Φαίνεται, όταν με κάνει να χαίρομαι με ένα γλειφιτζούρι, όταν με κάνει να χαμογελάω στη θέα μιας μακαρονάδας, όταν με κάνει να χοροπηδάω που θα πάμε μια μεγάλη βόλτα, όταν με κάνει να ανυπομονώ ν΄ανοίξω τα δώρα μου, όταν με ξεσηκώνει να χορέψω με δυνατή μουσική, κρατώντας πια στην αγκαλιά μου τα δικά μου παιδιά! 

Ναι, τώρα πια το ξέρω πως είναι ένας ο στόχος...

via http://missindeedy.com/2012/06/03/thanks-for-making-me-nap/

Γι αυτό ετοιμάζω πάρτι σήμερα. Το δικό μου πάρτι, το ροζοκόκκινο. Με κορδέλες, ζαχαρωτά και λουλούδια! Με γλυκά και λεμονάδες! Με πολλές φράουλες!

Και το σημερινό μου "πρέπει": να σβήσω όλα τα κεριά με μια αναπνοή! Κάθε χρόνο και πιο δύσκολη η επίτευξη αυτού του στόχου...

Οι ευχές έχουν αρχίσει ήδη να καταφθάνουν... Ακόμη και από την Google, που μου ετοίμασε μια σειρά από τουρτίτσες, γράφοντας "Χρόνια Πολλά Litsa".

via https://www.google.gr/

Τι χαρά αγαπημένοι μου, τι μεγάλη χαρά!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Φιόγκοι σε κλαδιά

Μου αρέσουν τα κλαδιά. Αποτελούν εύκολο και φθηνό τρόπο διακόσμησης. 

Κάθε εποχή αλλάζω το στολισμό τους, ανάλογα με τα κέφια. Έτσι παραμένουν τα βάζα γεμάτα, μιας και τα φρέσκα λουλούδια αποτελούν πια είδος πολυτελείας!

Από τη στιγμή όμως που τα πασχαλινά μπήκαν και πάλι στα κουτιά, τα κλαδιά μοιάζουν με απλά ξερόκλαδα...

Με μικρά κομμάτια υφάσματος και κορδέλες, έφτιαξα φιόγκους και τα "έντυσα". 

Τίποτα σπουδαίο, τίποτα πολύπλοκο, τίποτα μόνιμο... Μόνο χρωματιστό και χαρούμενο, έως ότου το βαρεθώ! Έως ότου το αλλάξω και πάλι.

Με μια βιαστική καλημέρα θα σας αφήσω, γιατί έχω να κάνω πολλά!

Αυτό το σαββατοκύριακο θα είναι αφιερωμένο στην κουζίνα. Λέω να παίξουμε με τις τελευταίες φράουλες, τα κεράσια, το κακάο και πολλά άλλα!

Σας εύχομαι καλό και διασκεδαστικό Σαββατοκύριακο!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Άρωμα καλοκαιριού

Χάθηκα μέρες τώρα, είναι που με συνεπήρε η καθημερινότητα με τις υποχρεώσεις της και τις ατελείωτες δουλειές που επιβάλει η εποχή (άτιμα χαλιά και ντουλάπες...).

Οι μέρες που περνούν είναι ήρεμες, με μπόλικη ακαταστασία από τις προετοιμασίες για το καλοκαιράκι που έρχεται. Το σπίτι είναι στον αέρα! Στο ένα δωμάτιο εγώ φτιάχνω και στο διπλανό ο Ορφέας χαλάει, όπως προχθές που τακτοποίησα στις ντουλάπες τα καλοκαιρινά ρούχα και μετά από λίγο τον είδα να τα σέρνει στα πατώματα, λέγοντας "τη μαμάθ, τη μπαμπάθ, τη Νίνηθ". Μετάφραση: της μαμάς, του μπαμπά, του Φαιδωνή. Όλα θηλυκά και απαραίτητο το τελικό "θίγμα".

Τα έβγαλε και τα χώρισε σε κατηγορίες... Αχ!

Το πρωινό της Κυριακής βρεθήκαμε σε ένα σχολείο της περιοχής, που για φιλανθρωπικούς λόγους έστησε μια μικρή γιορτή στην αυλή του. Μια γιορτή για έναν άνθρωπο σημαντικό και αγαπητό από τα παιδιά, τον Νώντα.

Φορέσαμε όλοι το μπλε κορδελάκι στις μπλούζες μας, για να μας θυμίζει ότι η μέρα ήταν αφιερωμένη σε αυτόν και τα παιδιά ζωγράφισαν, στέλνοντάς του τις ευχές τους.

Ο Ορφέας ξεδίπλωσε το ταλέντο του...

Φυσικά δεν φύγαμε με άδεια χέρια. Εγώ απορροφήθηκα στους πάγκους με τα βιβλία και τα λουλούδια. Φεύγοντας πήρα αρμέριες, που μου άρεσαν πολύ! Μου κάνουν παρέα στο μπαλκόνι, το οποίο έχω βαλθεί ν' αλλάξω (και αυτό)...

Η περίοδος αυτή είναι ιδιαίτερα δημιουργική, ίσως φταίει ο καιρός που μου ανεβάζει τη διάθεση, ίσως το ότι όλα τα χειμερινά αντικείμενα αντικαθίστανται από τα καλοκαιρινά, ίσως που το σπίτι είναι πιο φωτεινό, με τον ήλιο να τρυπώνει από παντού...

Κάθε μέρα, στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου, φτιάχνω κι από κάτι. Στολίζω-ξεστολίζω-ανανεώνω-κατασκευάζω, με ρυθμούς αργούς, πολύ αργούς...

Ο χρόνος δεν περισσεύει ώστε να επεξεργαστώ όλο αυτό το υλικό και να το μεταφέρω στις αναρτήσεις, με αποτέλεσμα να τα λέμε σπανιότερα. 
Δεν πειράζει, θα περάσει κι αυτό!

Και παρόλο που εδώ ο καιρός είναι σήμερα μουντός, σας εύχομαι λαμπερή καλημέρα!

Θα επανέλθω σύντομα...

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286