Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Χειμερινή διακόσμηση στο σπίτι

Τα Χριστούγεννα πέρασαν, τα στολίδια μαζεύτηκαν και η ανοίξη είναι ακόμη δυο μήνες μακριά. Οπότε τί γινεται τώρα με τη διακόσμηση;  Πώς γεμίζουν τα κενά που άφησαν πίσω τους όλα αυτά τα γιορτινά στολίδια; Άπαξ και αποθηκευτεί ο χριστουγεννιάτικος στολισμός, το σπίτι αδειάζει. Μοιάζει μεγαλύτερο, πιο κενό, λιγότερο λαμπερό, αλλά σίγουρα πιο καθαρό (στα δικά μου μάτια τουλάχιστον). Η δε χειμερινή διακόσμηση είναι σίγουρα λιγότερο φορτωμένη, ενώ τα χρώματα των αντικειμένων είναι πιο ήπια και ουδέτερα.

Πάντα κρατάω κάποια από τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, αυτά που κατά τη γνώμη μου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αυτή την εποχή, όπως για παράδειγμα οι χιονονιφάδες. Γι αυτό λοιπόν πάνω από το τζάκι κρέμασα ένα ξερό κλαδί με λίγες διακοσμητικές νιφάδες. Το κλαδί ήταν πολύ εύκολο να το βρω, αφού όλοι κλαδεύουν τα δέντρα τους και αφήνουν τα κλαδιά στα πεζοδρόμια, μέχρι να τα μαζέψουν ο άνθρωποι του Δήμου.


Νιφάδες κρέμονται και πάνω από την τραπεζαρία, χάρτινες αλλά και μια που μοιάζει με κρυστάλλινη και είναι πολύ αγαπημένη μου, οπότε δεν ήθελα να την αποχωριστώ ακόμη.


Κάτι ακόμη που κράτησα, είναι η πράσινη ελάτινη γιρλάντα, που είναι φυσικά συνθετική, αλλά μοιάζει πολύ φυσική. Τα έλατα είναι στο μυαλό μου απόλυτα συνδεδεμένα με τον χειμώνα, οπότε σκέφτηκα να τη συμπεριλάβω στη χειμερινή διακόσμηση του σπιτιού. Κρέμασα μόνο λίγα κουκουνάρια και μαζί με τα λαμπάκια είναι πραγματικό στολίδι.


Από τις ημέρες των γιορτών περίσσεψε ένα φυσικό κλαδί ελάτου, το οποίο ήταν ακόμη σε πολύ καλή κατάσταση, οπότε αποφάσισα να το κρατήσω και να το κρεμάσω στο παράθυρο της κουζίνας. Μαζί με δύο στολίδια και μια γιρλάντα με λαμπιόνια, χαρίζουν λίγη από την ομορφιά τους στον χώρο!


Τα κουκουνάρια, τα κεριά, κλαδιά φυσικά ή συνθετικά, τα καρύδια που είχα ψεκάσει με χρυσό χρώμα, τα λαμπάκια, λίγα φτερά, όλα αυτά είναι στοιχεία της διακόσμησης του σπιτιού μας αυτή την εποχή.


Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το λευκό, το γκρι, το καφέ, το χρυσό και οι παστέλ αποχρώσεις του ροζ και του γαλάζιου. Και πάντα, μα πάντα συντροφεύουν τον στολισμό κάποια από τα διακοσμητικά ζωάκια. Μικρά πουλιά, ο σκίουρος, αλλά και το μικρό αυτό ελάφι, που είναι η αδυναμία μου και το κρατάω συνήθως μέχρι να μπει η άνοιξη.



Γνωρίζω καλά πως η περίοδος που διανύουμε δεν είναι απλή και ενδεχομένως η διακόσμηση του σπιτιού να είναι τελευταία στη λίστα των προτεραιοτήτων σας. Ωστόσο θεωρώ ότι το σπίτι μας αντικατοπρτίζει τα συναισθήματά μας και θέλοντας να το ομορφύνουμε, είναι σαν να θέλουμε να εκφράσουμε ή ακόμη και να μοιραστούμε αυτά τα συναισθήματά μας με τους υπόλοιπους. Με τους φίλους, τους συγγενείς, με όλους αυτούς στους οποίους ανοίγουμε διάπλατα τις πόρτες του σπιτιού μας.

Αν πάλι η ψυχολογία είναι πεσμένη, μήπως θα βοηθούσε μια μικρή ανανέωση στη διακόσμηση του σπιτιού; Δίχως έξοδα και σπουδαίες αγορές. Ένα νέο κερί, ένα νέο φυτό, λίγα κλαδιά ελάτου ή πεύκου στο βάζο, ένα ξερό κλαδί με ένα κρεμαστό στολίδι, μια νέα σύνθεση στα αντικείμενα, νέες φωτογραφίες στα κάδρα, αυτά είναι νομίζω ικανά για ένα μικρό λίφτινγκ στον χώρο μας!

Και μιας και στο σπίτι μας πρέπει να αντικατοπτρίζεται το προσωπικό μας γούστο, οι διακοσμητικές αυτές αναρτήσεις του blog δεν έχουν ως στόχο να δείξουν τι είναι σωστό ή λάθος (δεν ξέρω καν τι είναι σωστό ή όχι) ή ποιες είναι οι τάσεις και η μόδα της κάθε εποχής. Μοναδικός τους στόχος είναι η έμπνευση και το μοίρασμα της δημιουργικής μου διάθεσης! 

Κι αν μετά από τόσα χρόνια είστε ακόμη εδώ, αν ακόμη εμπνέεστε από αυτά που βλέπετε εδώ μέσα, αν ακόμη απολαμβάνετε να διαβάζετε όσα μοιράζομαι μαζί σας, τότε σας ευχαριστώ από καρδιάς!

Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι!

Litsa

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019

Το αγαπημένο μας κέικ!

Ότι θα καθόμουν νυχτιάτικα να ετοιμάσω ανάρτηση για ένα κέικ και μάλιστα αμέσως μετά τη χθεσινή, γιορτινή ανάρτηση... ε δεν το φανταζόμουν. Μπορεί να μην γράφω για μήνες ολόκληρους, αλλά όταν γράφω ξεπερνάω τα όρια έτσι; Χοχο

Λοιπόν, τα πράγματα έχουν ως εξής: ανέβασα εχθές στο instagram μια φωτογραφία από το ταπεινό, αλλά πολύ αγαπημένο μας κέικ. Αυτό που φτιάχνω τουλάχιστον μία φορά στις δέκα μέρες και κάθε φορά προσθέτω κάτι διαφορετικό μέσα, αφενός για να μην βαριόμαστε, αφετέρου για να δοκιμάζουμε νέες γεύσεις (τα παιδιά κυρίως).  Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό ότι πολλοί από εσάς (ναι, ναι εσάς που με βάλατε βραδιάτικα να γράφω), θα ζητούσαν τη συνταγή! Έτσι λοιπόν, κάθομαι εδώ ακούγοντας μουσική, ενώ όλοι οι υπόλοιποι χαλαρώνουν στον καναπέ κι ετοιμάζω την ανάρτηση, που εσείς θα διαβάσετε το πρωινό της Παρασκευής. Σήμερα δηλαδή. Τι; Σας μπέρδεψα; Ώχου πάμε παρακάτω...

Όσοι παρακολουθείτε τις φωτογραφίες μου στο instagram, θα έχετε δει άπειρες εικόνες του κέικ (κάποιες από τις οποίες θα δείτε και παρακάτω, σε κακή ανάλυση ομολογουμένως). Κάθε φορά βάζω μέσα ή έξω ό,τι έχω στη διάθεσή μου ή ό,τι τραβάει η όρεξή μου ή το στολίζω σύμφωνα με την εποχή που διανύουμε.




Το φτιάχνω πότε με κακάο, πότε με κουβερτούρα, με βανίλια, με καρύδα, με πορτοκάλι, με φρούτα, με καστανή ζάχαρη κι ούτε που θυμάμαι σε πόσες ακόμη παραλλαγές το έχω ετοιμάσει.
Αυτήν τη φορά το έφτιαξα στην πιο χειμερινή εκδοχή του: με χυμό μανταρινιού, σταγόνες κουβερτούρας, κανέλα και μοσχοκάρυδο και ακριβώς αυτή είναι η συνταγή που θα μοιραστώ μαζί σας. Μπορείτε αντί για μανταρίνι, να βάλετε χυμό πορτοκαλιού, να παραλείψετε το μοσχοκάρυδο ή την κανέλα ή αντιθέτα να αυξήσετε λιγάκι τη δόση τους, για πιο μυρωδάτο αποτέλεσμα. Γενικά πειραματιστείτε ελεύθερα!


Τη συνταγή την κάνω πια με κλειστά μάτια. Είναι το κέικ που έφτιαχνε η μαμά μου και δεν έχω καθίσει ποτέ να μετρήσω τις ποσότητες σε γραμμάρια. Οπότε σας την παραθέτω όπως ακριβώς την έχω στο μυαλό μου (δεν θέλω γκρίνιες).

Υλικά:

2 κούπες ζάχαρη
250γρ μαργαρίνη
3 αυγά κανονικού μεγέθους
χυμό από 2 μανταρίνια 
3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κουταλάκια του γλυκού μπέικιν πάουντερ
μία-δύο σταγόνες εκχύλισμα βανίλιας (ή μία κάψουλα)
ένα κοφτό κουταλάκι γλυκού κανέλα σε σκόνη
μισό κουταλάκι γλυκού μοσχοκάρυδο σε σκόνη
200ml γάλα
σταγόνες κουβερτούρας (όσες θέλετε)
Προσοχή: χρησιμοποιούμε την ίδια κούπα για να μετρήσουμε τη ζάχαρη και το αλεύρι! Επίσης οι κούπες να είναι κανονικά γεμάτες, χωρίς να ξεχειλίζουν.

Εκτέλεση:
  • Φροντίζουμε τα υλικά να είναι σε θερμοκρασία δωματίου.
  • Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στις αντιστάσεις (προσωπικά σπάνια χρησιμοποιώ αέρα).
  • Χτυπάμε καλά τη ζάχαρη με τη μαργαρίνη σε μέτρια ταχύτητα! Προσθέτουμε ένα-ένα τα αυγά, χτυπώντας συνεχώς. Προσθέτουμε τον χυμό μανταρινιού και τη βανίλια (αν είναι σε υγρή μορφή).
  • Κοσκινίζουμε όλες τις σκόνες μαζί (αλεύρι, μπέικιν πάουντερ, βανίλια - αν είναι σε μορφή σκόνης- κανέλα, μοσχοκάρυδο).
  • Χαμηλώνουμε την ταχύτητα στο μίξερ και προσθέτουμε στο μείγμα μας εναλλάξ λίγες κουταλιές από τις σκόνες (αλέυρι κλπ) και έπειτα λίγο γάλα. Συνεχίζουμε μέχρι να εξαντληθούν και τα δύο.
  • Φροντίζουμε με μια σπάτουλα να ανακατέψουμε καλά το μείγμα, διότι μπορεί να έχει κολλήσει λίγο στον πάτο του μπολ. Ξαναχτυπάμε για λίγο και προσθέτουμε όσες σταγόνες κουβερτούρας θέλουμε. Εγώ πρόσθεσα περίπου 2 κουταλιές της σούπας.
  • Ρίχνουμε το μείγμα σε μια φόρμα για κέικ, καλά βουτυρωμένη! 
  • Τοποθετούμε το κέικ στον προθερμασμενο φούρνο και το ψήνουμε για μία ώρα περίπου. Εξαρτάται από τον φούρνο σας σε ποιο επίπεδο θα το τοποθετήσετε (εγώ ας πούμε το βάζω χαμηλά) και σε πόση ώρα ακριβώς θα ψηθεί πλήρως. Οπότε στα 55 λεπτά περίπου τρυπήστε το με ένα μαχαίρι ή ένα ξυλάκι και δείτε αν βγαίνει καθαρό.
  • Αφήνουμε να κρυώσει κι έπειτα ξεφορμάρουμε. 

Συχνές ερωτήσεις:
  1. Ποια φόρμα χρησιμοποιώ; Είναι της εταιρίας Kaiser και κατά τα άλλα, είναι μια πολύ συνηθισμένη φόρμα. 
  2. Πώς γίνεται τόσο φουσκωτό το κέικ που φτιάχνω; Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω. Υποθέτω ότι είναι και η φόρμα που παίζει ρόλο, ίσως είναι το ότι το έχω κάνει άπειρες φορές κι έχω πάρει το κολάι, είναι η συνταγή... δεν ξέρω.
Αυτά λοιπόν και καλή σας επιτυχία! Εννοείται ότι περιμένω τις φωτογραφίες σας στο instagram, αλλά και το facebook! Άλλωστε το ΣΚ είναι μπροστά μας, οπότε όλο και θα βρείτε χρόνο να ετοιμάσετε ένα κέικ. Σωστά; Ανυπομονώ για το μοίρασμά σας λοιπόν!!

Και τι είναι σήμερα; Χαρασκευή yesss

Καλημέρα!

Litsa

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2019

Από τη χρυσόσκονη... στην καθημερινότητα!

Κάθε χρόνο η πρώτη ανάρτηση είναι φορτωμένη με εικόνες από τις γιορτινές ημέρες που πέρασαν. Έτσι και η φετινή. Και κάθε μα κάθε χρόνο η σκέψη είναι πάντα η ίδια: πόσο γρήγορα πέρασαν όλα...
Εννοείται ότι και φέτος δεν πρόλαβα να φτιάξω ή να κάνω όσα είχα σχεδιάσει, αλλά είμαι χαρούμενη που κατάφερα έστω και τα μισά. Και μπισκότα έψησα (μια φορά μόνο) και μελομακάρονα έφτιαξα (κουραμπιέδες δεν πρόλαβα) και μια ωραία μάζωξη με φίλους κανονίσαμε στο σπίτι μας (θέλαμε πολύ και μια δεύτερη, αλλά ήταν ανέφικτο μέσα στις γιορτές) και μικρές χριστουγεννιάτικες κατασκευές έφτιαξα... Το ότι κάποια πράγματα έγιναν με την ψυχή στο στόμα και μάλιστα τελευταία στιγμή, είναι νομίζω αυτονόητο, αλλά είμαι πια πεπεισμένη ότι η περίοδος πριν τις γιορτές έχει την τρέλα της, γιατί έτσι πρέπει! Το έχω πια αποδεχτεί αυτό κι έχω σχεδόν (σχεδόν λέω) πάψει να γκρινιάζω.

Μα φέτος, όσο τρελή κι αν ήταν η προεόρτια περίοδος, τόσο ήρεμες ήταν οι μέρες των γιορτών. Φτάσαμε βράδυ στο πατρικό μου κι όπως ήμασταν κουρασμένοι δεν προλάβαμε να δούμε και πολλά. Την επόμενη μέρα, με το πρωινό φως, έμεινα να χαζεύω το στολισμένο σπίτι απολαμβάνοντας τη συντροφιά όλων.


Μπαίνοντας στο σαλόνι είδα το τραπέζι στολισμένο και φορτωμένο με σπιτικά γλυκά, διότι η μαμά μου είχε αποφασίσει ότι όλοι μας θα επιστρέφαμε σπίτια μας κουτρουβαλώντας σαν τα γιουβαρλάκια (όπερ και εγένετο). 


Ήταν όλα απολαυστικά! Οι πρωινοί καφέδες με μαμά και αδερφή, οι απογευματινοί καφέδες που συνοδεύονταν με ένα βουνό γλυκά, οι τρέλες των παιδιών, οι βόλτες στο πάρκο Κατερίνης για πατινάζ και ζεστό κρασί, τα κάλαντα που ακούγαμε στους δρόμους, τα δώρα κάτω από το δέντρο και τα μαγεμένα βλέμματα των παιδιών...

Πρωινός καφές με μαμά και αδερφή
Το Πάρκο των Χρωμάτων (Κατερίνη)
Ο Ορφέας χαζεύει τα δώρα...

Κι έπειτα ξημέρωσαν Χριστούγεννα με τα παιδιά να προσπαθούν να συναρμολογήσουν τα δώρα τους κι εμάς να στρώνουμε το γιορτινό τραπέζι.

Ο θείος βοηθάει των Ορφέα να συναρμολογήσει το πλοίο του

Μα στις ημέρες των διακοπών χώρεσαν πολλές ακόμη βόλτες. Κάναμε ένα πέρασμα από το χιονοδομικό κέντρο, βρεθήκαμε Θεσσαλονίκη με φίλους παλιούς κι αγαπημένους, μα και για καφέ στο σπίτι της αδερφής μου, ενώ την παραμονή βρεθήκαμε όλοι στη στολισμένη πλατεία Αριστοτέλους, κάτω από τον ουρανό που φωτίστηκε από τα χιλιάδες πυροτεχνήματα!

Χιονοδρομικό Κέντρο Ελατοχωρίου
Στο σπίτι των ΚαΠα
Πλατεία Αριστοτέλους
Θεσσαλονίκη 1/1/2019

Κι όταν όλα τελείωσαν και τα βεγγαλικά σώπασαν, όταν το 2019 άνοιξε με ενθουσιασμό την πόρτα και μπήκε με ένα χαμόγελο φρέσκο και λαμπερό - όπως αυτό που έχουν τα νιάτα - τότε βρήκαμε κάτω από το δέντρο ένα σημείωμα για τα αγόρια από Εκείνον! Εκείνον τον μουσάτο, πληθωρικό τύπο, που δεν μας ξεχνά και μας μαγεύει κάθε φορά! 


Μια μέρα πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, βγήκαμε μια βόλτα στην παραλία. Ο καιρός ήταν υπέροχος, μαγικός κι ο ήλιος τόσο λαμπερός! Τίποτα δεν προμήνυε την κακοκαιρία που θα ακολουθούσε εικοσιτέσσερις ώρες αργότερα... Περπατήσαμε στην αμμουδιά, μαζέψαμε κοχύλια και πέτρες, βγάλαμε φωτογραφίες, βρήκαμε άπειρους μικρούς θησαυρούς και γεμίσαμε τα πνευμόνια μας με τον κρύο, θαλασσινό αέρα.


Ο δρόμος της επιστροφής ήταν μακρύς λόγω της έντονης χιονόπτωσης, αλλά ήταν ένα από τα πιο διασκεδαστικά μας ταξίδια. Χαζεύαμε την ομορφιά τριγύρω και απολαμβάναμε κάθε νιφάδα που έπεφτε στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου.
Χαρήκαμε για λίγες ημέρες ακόμη το στολισμένο μας σπίτι και στρώσαμε το πρώτο γιορτινό τραπέζι της χρονιάς και στο δικό μας σπιτικό, με τη Βασιλόπιτα του 2019.


Κι έπειτα ήρθε ο χιονιάς και μας χάρισε άλλη μια μέρα χαράς! Το άνοιγμα των σχολείων πήρε παράταση για λίγο μόνο και παρόλο που τα χιόνια έλιωσαν μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο, η χαρά μας ήταν απερίγραπτη όταν το πρωί ξυπνήσαμε και αντικρίσαμε αυτή την εικόνα!


Ντυθήκαμε άρον άρον και τα παιδιά ξεχύθηκαν στους δρόμους και τις λιγοστές αλάνες για χιονοπόλεμο. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσαν να κλείσουν καλύτερα οι διακοπές... Αυτό το λιγοστό χιόνι το είχαμε ανάγκη. Έμοιαζαν όλα τριγύρω τόσο ομοιόμορφα, καθώς ήταν ντυμένα στα λευκά, μα και τόσο γαλήνια, καθώς επικρατούσε μια ησυχία απόκοσμη. Δεν υπήρχαν αμάξια στους δρόμους, ούτε και κόσμος. Είμασταν μόνοι σχεδόν, μόνο εμείς και οι φωνές μας. Τέλεια!

Και τίναξαν τη χιονισμένη νεραντζιά

Και τώρα; Τωρά επανένταξη! Όλα φαίνεται να επιστρέφουν σιγά σιγά στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς. Στο τετράδιο σημειώσεων έχω ήδη ζωγραφίσει τον Ιανουάριο του 2019 και μοιάζουν όλα να είναι έτοιμα. Δίχως φοβερούς και τρομερούς στόχους για την νέα χρόνια, δίχως μεγαλεπήβολα σχέδια, δίχως τρελές και εξωπραγματικές προσδοκίες... Αλλά με ένα βήμα τη φορά! Αργά και σταθερά! Αυτός είναι ο στόχος του 2019...


Χρόνια Πολλά φίλοι μου αγαπημένοι! Μπορεί να φτάσαμε στα μισά του Γενάρη, αλλά δεν είναι ποτέ αργά για ευχές! Σας εύχομαι λοιπόν να έχετε μια υπέροχη χρονιά! Μια μοναδική, ξεχωριστή, πλούσια σε όμορφες εμπειρίες χρονιά! Να έχετε την υγειά σας και όλους τους αγαπημένους σας ανθρώπους κοντάς σας. Κι αν πάλι είναι μακριά σας, να είναι ασφαλείς και χαρούμενοι!

 Καλημέρα!

Litsa