Χαμός!
Λίγο πριν το τριήμερο, το οποίο περιμέναμε με λαχτάρα, μας πήρανε τηλέφωνο τα κουμπαράκια από Κέρκυρα (ο Θωμάς και η Κατερίνα) και μας ανακοίνωσαν με χαρά ότι θα έρθουν να μας δούνε!
Πάρτι στο σπίτι. Ο Φαίδωνας περίμενε την νονά, εγώ την κολλητή μου, ο Ανδρέας τον κουμπάρο του να δούνε κανέναν αγώνα και γενικότερα να κάνουμε μια ωραία μάζωξη με το τρελοπαρεάκι... (το μισό, γιατί κάποιοι λείπανε)
ΧΑΧΑ
Ο Ανδρέας όλη την Παρασκευή δεν μπορούσε να ισιώσει από πόνο στην μέση. Ο Φαίδωνας ανέβασε πυρετό, το μικρό μας είχε δέκατα και ήταν άφωνο εξαιτίας μιας λαρυγγίτιδας, εμένα με ταλαιπωρούσε μια ίωση που γύρισε σε φαρυγγίτιδα, μπήκανε στο σπίτι μιας φίλης και το κλέψανε και ΤΕΛΟΣ... την τελευταία μέρα η κουμπάρα μου ήταν κρεβατωμένη, γιατί υποφέρει από ισχυρές ημικρανίες και δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι... Αυτάάά
Εγώ όμως κρατάω μόνο τα καλά.
Και τελικά περάσαμε όμορφα!
Ο Φαίδωνας ξετρελαμένος, έδειξε όλα του παιχνίδια στην νονά του και δεν ξεκόλλησε από την αγκαλιά της. Η καημένη αν και πολύ ταλαιπωρημένη ανεχόταν όλες τις φωνές, τα ουρλιαχτά, τα πειράγματα. Διότι όταν "κουδουνίζει" το κεφάλι και μάλιστα για μέρες, είναι δύσκολο να τα αντέξεις όλα αυτά γύρω σου!
Αλλά το Κατερινάκι άντεξε!
Η μόνη μέρα που καταφέραμε να διασκεδάσουμε ήταν η Παρασκευή (βέβαια ο Ανδρέας έμεινε σπίτι, γιατί η μέση του δεν αστειευόταν).
Βγήκα επιτέλους, παρά το χάλι μου και τον απίστευτο πόνο που ένιωθα όταν μιλούσα.
Είδα τα παιδιά μετά από πολύ καιρό και είπαμε πολλά... Είναι πάντα όμορφα όταν βρισκόμαστε. Σαν να είμαστε ακόμη στα 25, σαν να μην πέρασε μια μέρα...
Πήγαμε αλλού για καφέ, αλλού για ποτό και κλείσαμε με μπριζολάκια στην Βαλαωρίτου.
Δεν θυμάμαι από πότε είχα να κατέβω στο κέντρο, πάνω από χρόνο σίγουρα! Συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο όμορφα είναι εκεί!
Επισκέφθηκα επιτέλους και το μπαράκι του Γιώργου και της Θοδώρας, το Down Town - Ερμού με Συγγρού γωνία. Μικρό, ζεστό και παρεΐστικο.
Ο Γιώργος μάς έπαιζε μουσική κι εμείς κουτσομπολεύαμε ασταμάτητα και λέγαμε τα νέα μας για τη δουλειά, τα παιδιά, τις δίαιτες! Κι ο καημένος ο Θωμάς, μόνος, μας άκουγε χωρίς να παραπονιέται.
Φυσικά δεν έλειψαν τα ωραία φαγοπότια.
Να 'ναι καλά τα πεθερικά μου που στείλανε δέμα από Κρήτη με χίλια δυο καλούδια.
Σταμναγκάθι, βολβούς, τσακιστές ελιές (αγαπημένες), λουκάνικα, τυριά και καλό κρασί! Και τα καταβροχθίσαμε παρέα με μια μακαρονάδα με κιμά!!
Το πρωί της Κυριακής μαζευτήκαμε όλοι σπίτι και κάναμε ένα καλό πρωινό, για να πούμε με ησυχία όσα ξεχάσαμε...
Φυσικά έκανα διπλή δόση Kaiserschmarrn στο φούρνο.
Και πριν με κατηγορήσουν τα κορίτσια, θα σας εξομολογηθώ ότι έκαψα τις αυγόφετες, γιατί μιλούσα στο τηλέφωνο (δεν φαντάζεστε τι άκουσα). Ευτυχώς που είχαν φέρει μπουγάτσες.
Τα παιδιά μες στην καλή χαρά, το σπίτι γεμάτο κόσμο, αγκαλιές και παιχνίδια.
Σήμερα το πρωί το σπίτι άδειασε. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του κι επιστροφή στη ρουτίνα μας και στις δουλειές μας.
Ήπια μόνη μου τον καφέ μου και διαπίστωσα ότι τελικά με τα κορίτσια δεν είπαμε ούτε τα μισά κι ότι ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός!!
Λίγο πριν το τριήμερο, το οποίο περιμέναμε με λαχτάρα, μας πήρανε τηλέφωνο τα κουμπαράκια από Κέρκυρα (ο Θωμάς και η Κατερίνα) και μας ανακοίνωσαν με χαρά ότι θα έρθουν να μας δούνε!
Πάρτι στο σπίτι. Ο Φαίδωνας περίμενε την νονά, εγώ την κολλητή μου, ο Ανδρέας τον κουμπάρο του να δούνε κανέναν αγώνα και γενικότερα να κάνουμε μια ωραία μάζωξη με το τρελοπαρεάκι... (το μισό, γιατί κάποιοι λείπανε)
ΧΑΧΑ
Ο Ανδρέας όλη την Παρασκευή δεν μπορούσε να ισιώσει από πόνο στην μέση. Ο Φαίδωνας ανέβασε πυρετό, το μικρό μας είχε δέκατα και ήταν άφωνο εξαιτίας μιας λαρυγγίτιδας, εμένα με ταλαιπωρούσε μια ίωση που γύρισε σε φαρυγγίτιδα, μπήκανε στο σπίτι μιας φίλης και το κλέψανε και ΤΕΛΟΣ... την τελευταία μέρα η κουμπάρα μου ήταν κρεβατωμένη, γιατί υποφέρει από ισχυρές ημικρανίες και δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι... Αυτάάά
Εγώ όμως κρατάω μόνο τα καλά.
Και τελικά περάσαμε όμορφα!
Ο Φαίδωνας ξετρελαμένος, έδειξε όλα του παιχνίδια στην νονά του και δεν ξεκόλλησε από την αγκαλιά της. Η καημένη αν και πολύ ταλαιπωρημένη ανεχόταν όλες τις φωνές, τα ουρλιαχτά, τα πειράγματα. Διότι όταν "κουδουνίζει" το κεφάλι και μάλιστα για μέρες, είναι δύσκολο να τα αντέξεις όλα αυτά γύρω σου!
Αλλά το Κατερινάκι άντεξε!
Η μόνη μέρα που καταφέραμε να διασκεδάσουμε ήταν η Παρασκευή (βέβαια ο Ανδρέας έμεινε σπίτι, γιατί η μέση του δεν αστειευόταν).
Βγήκα επιτέλους, παρά το χάλι μου και τον απίστευτο πόνο που ένιωθα όταν μιλούσα.
Είδα τα παιδιά μετά από πολύ καιρό και είπαμε πολλά... Είναι πάντα όμορφα όταν βρισκόμαστε. Σαν να είμαστε ακόμη στα 25, σαν να μην πέρασε μια μέρα...
Πήγαμε αλλού για καφέ, αλλού για ποτό και κλείσαμε με μπριζολάκια στην Βαλαωρίτου.
Δεν θυμάμαι από πότε είχα να κατέβω στο κέντρο, πάνω από χρόνο σίγουρα! Συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο όμορφα είναι εκεί!
Επισκέφθηκα επιτέλους και το μπαράκι του Γιώργου και της Θοδώρας, το Down Town - Ερμού με Συγγρού γωνία. Μικρό, ζεστό και παρεΐστικο.
Ο Γιώργος μάς έπαιζε μουσική κι εμείς κουτσομπολεύαμε ασταμάτητα και λέγαμε τα νέα μας για τη δουλειά, τα παιδιά, τις δίαιτες! Κι ο καημένος ο Θωμάς, μόνος, μας άκουγε χωρίς να παραπονιέται.
Αν αναρωτιέστε, εγώ είμαι το ταλαίπωρο με το άσπρο κασκόλ |
Φυσικά δεν έλειψαν τα ωραία φαγοπότια.
Να 'ναι καλά τα πεθερικά μου που στείλανε δέμα από Κρήτη με χίλια δυο καλούδια.
Σταμναγκάθι, βολβούς, τσακιστές ελιές (αγαπημένες), λουκάνικα, τυριά και καλό κρασί! Και τα καταβροχθίσαμε παρέα με μια μακαρονάδα με κιμά!!
Το πρωί της Κυριακής μαζευτήκαμε όλοι σπίτι και κάναμε ένα καλό πρωινό, για να πούμε με ησυχία όσα ξεχάσαμε...
Φυσικά έκανα διπλή δόση Kaiserschmarrn στο φούρνο.
Και πριν με κατηγορήσουν τα κορίτσια, θα σας εξομολογηθώ ότι έκαψα τις αυγόφετες, γιατί μιλούσα στο τηλέφωνο (δεν φαντάζεστε τι άκουσα). Ευτυχώς που είχαν φέρει μπουγάτσες.
Τα παιδιά μες στην καλή χαρά, το σπίτι γεμάτο κόσμο, αγκαλιές και παιχνίδια.
Σήμερα το πρωί το σπίτι άδειασε. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του κι επιστροφή στη ρουτίνα μας και στις δουλειές μας.
Ήπια μόνη μου τον καφέ μου και διαπίστωσα ότι τελικά με τα κορίτσια δεν είπαμε ούτε τα μισά κι ότι ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός!!
Καλή εβδομάδα!