Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Το τριήμερο της συμφοράς!

Χαμός!
Λίγο πριν το τριήμερο, το οποίο περιμέναμε με λαχτάρα, μας πήρανε τηλέφωνο τα κουμπαράκια από Κέρκυρα (ο Θωμάς και η Κατερίνα) και μας ανακοίνωσαν με χαρά ότι θα έρθουν να μας δούνε!
Πάρτι στο σπίτι. Ο Φαίδωνας περίμενε την νονά, εγώ την κολλητή μου, ο Ανδρέας τον κουμπάρο του να δούνε κανέναν αγώνα και γενικότερα να κάνουμε μια ωραία μάζωξη με το τρελοπαρεάκι... (το μισό, γιατί κάποιοι λείπανε)

ΧΑΧΑ

Ο Ανδρέας όλη την Παρασκευή δεν μπορούσε να ισιώσει από πόνο στην μέση. Ο Φαίδωνας ανέβασε πυρετό, το μικρό μας είχε δέκατα και ήταν άφωνο εξαιτίας μιας λαρυγγίτιδας, εμένα με ταλαιπωρούσε μια ίωση που γύρισε σε φαρυγγίτιδα, μπήκανε στο σπίτι μιας φίλης και το κλέψανε και ΤΕΛΟΣ... την τελευταία μέρα η κουμπάρα μου ήταν κρεβατωμένη, γιατί υποφέρει από ισχυρές ημικρανίες και δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι... Αυτάάά

Εγώ όμως κρατάω μόνο τα καλά.
Και τελικά περάσαμε όμορφα!

Ο Φαίδωνας ξετρελαμένος, έδειξε όλα του παιχνίδια στην νονά του και δεν ξεκόλλησε από την αγκαλιά της. Η καημένη αν και πολύ ταλαιπωρημένη ανεχόταν όλες τις φωνές, τα ουρλιαχτά, τα πειράγματα. Διότι όταν "κουδουνίζει" το κεφάλι και μάλιστα για μέρες, είναι δύσκολο να τα αντέξεις όλα αυτά γύρω σου!
Αλλά το Κατερινάκι άντεξε!


Η μόνη μέρα που καταφέραμε να διασκεδάσουμε ήταν η Παρασκευή (βέβαια ο Ανδρέας έμεινε σπίτι, γιατί η μέση του δεν αστειευόταν).
Βγήκα επιτέλους, παρά το χάλι μου και τον απίστευτο πόνο που ένιωθα όταν μιλούσα.
Είδα τα παιδιά μετά από πολύ καιρό και είπαμε πολλά... Είναι πάντα όμορφα όταν βρισκόμαστε. Σαν να είμαστε ακόμη στα 25, σαν να μην πέρασε μια μέρα...
Πήγαμε αλλού για καφέ, αλλού για ποτό και κλείσαμε με μπριζολάκια στην Βαλαωρίτου.
Δεν θυμάμαι από πότε είχα να κατέβω στο κέντρο, πάνω από χρόνο σίγουρα! Συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο όμορφα είναι εκεί!
Επισκέφθηκα επιτέλους και το μπαράκι του Γιώργου και της Θοδώρας, το Down Town - Ερμού με Συγγρού γωνία. Μικρό, ζεστό και παρεΐστικο.   
Ο Γιώργος μάς έπαιζε μουσική κι εμείς κουτσομπολεύαμε ασταμάτητα και λέγαμε τα νέα μας για τη δουλειά, τα παιδιά, τις δίαιτες! Κι ο καημένος ο Θωμάς, μόνος, μας άκουγε χωρίς να παραπονιέται.

Αν αναρωτιέστε, εγώ είμαι το ταλαίπωρο με το άσπρο κασκόλ

Φυσικά δεν έλειψαν τα ωραία φαγοπότια.
Να 'ναι καλά τα πεθερικά μου που στείλανε δέμα από Κρήτη με χίλια δυο καλούδια.
Σταμναγκάθι, βολβούς, τσακιστές ελιές (αγαπημένες), λουκάνικα, τυριά και καλό κρασί! Και τα καταβροχθίσαμε παρέα με μια μακαρονάδα με κιμά!!


Το πρωί της Κυριακής μαζευτήκαμε όλοι σπίτι και κάναμε ένα καλό πρωινό, για να πούμε με ησυχία όσα ξεχάσαμε...
Φυσικά έκανα διπλή δόση Kaiserschmarrn στο φούρνο.
Και πριν με κατηγορήσουν τα κορίτσια, θα σας εξομολογηθώ ότι έκαψα τις αυγόφετες, γιατί μιλούσα στο τηλέφωνο (δεν φαντάζεστε τι άκουσα). Ευτυχώς που είχαν φέρει μπουγάτσες.


Τα παιδιά μες στην καλή χαρά, το σπίτι γεμάτο κόσμο, αγκαλιές και παιχνίδια.


Σήμερα το πρωί το σπίτι άδειασε. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του κι επιστροφή στη ρουτίνα μας και στις δουλειές μας. 
Ήπια μόνη μου τον καφέ μου και διαπίστωσα ότι τελικά με τα κορίτσια δεν είπαμε ούτε τα μισά κι ότι ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός!!


Καλή εβδομάδα!

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Η γωνιά μου

Στο σπίτι έχω μαζέψει διάφορα γυάλινα βαζάκια από παιδικούς χυμούς, γάλατα, μαρμελάδες κλπ. Είναι πολύ όμορφα για να τα πετάξω.
Το βλέμμα μου έπεσε σήμερα πάλι επάνω τους και αποφάσισα ότι πρέπει κάπως να τα αξιοποιήσω, γιατί προς το παρόν το μόνο που κάνουν είναι να πιάνουν χώρο - και κατά συνέπεια να μ' εκνευρίζουν!


Άνοιξα τα συρτάρια μου και άρχισα να ψάχνω κάτι για να τα στολίσω εύκολα και γρήγορα!
Βρήκα... κουμπιά σε διάφορα σχέδια και χρώματα! Πήρα και κλωστή σε μπεζ απόχρωση...


Χρήσιμα ως βάζα ή και κηροπήγια!


Και όλα αυτά στολίζουν την αγαπημένη μου γωνιά δίπλα στο τζάκι, την οποία έφτιαξα για ν' απολαμβάνω (στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου) τα αγαπημένα μου περιοδικά και βιβλία, πίνοντας το καφεδάκι μου...


Καλό και απολαυστικό τριήμερο σε όλους!


Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Ruffle Cake

Ώρα λοιπόν να σας παρουσιάσω την τούρτα που χρωστούσα στον Ανδρέα για τα γενέθλιά του.
Την έφτιαξα με μεράκι, αν και ο χρόνος μου ήταν ως συνήθως περιορισμένος. Άλλωστε πάντα φτιάχνω τα γλυκά με μεράκι, το μαγείρεμα είναι που βαριέμαι...
Η συνταγή είναι του Στέλιου Παρλιάρου (Γλυκές Ιστορίες, τεύχος 1) - ε, ποιανού θα ήταν;
Το Frosting όμως όχι. Στο περιοδικό η τούρτα είναι σοκολατένια, φτιαγμένη για παιδικό πάρτι! Εγώ ήθελα να τη στολίσω, οπότε έφτιαξα το Frosting.
Την είχα ξαναφτιάξει για τα γενέθλια του Φαίδωνα, ακριβώς όπως είναι γραμμένη στο περιοδικό. Μου άρεσε εξαρχής, γιατί έχει σιρόπι, οπότε δεν είναι καθόλου στεγνή!
Απλά τώρα είπα να την εξελίξω λιγάκι. Ευτυχώς πέτυχε...

Ξεκινάμε;

Υλικά

Παντεσπάνι
5 αυγά μέτρια
125 γρ ζάχαρη
125 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
30 γρ κακάο σε σκόνη

Σιρόπι
200 ml νερό
200 γρ ζάχαρη

Γέμιση
500 γρ σοκολάτα κουβερτούρα 55% κακάο
250 ml γάλα πλήρες
500 ml κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά

Διαδικασία

Παντεσπάνι
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς.
Χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν.
Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το κακάο και τα προσθέτουμε σιγά σιγά στα χτυπημένα αυγά, ανακατεύοντας απαλά με μια κουτάλα.
Αδειάζουμε το μείγμα σε ένα βουτυρωμένο ταψί ή τσέρκι διαμέτρου 24 εκ. και το ψήνουμε για 20-30 λεπτά (εγώ ήθελα να δώσω στην τούρτα ύψος, οπότε το τσέρκι είχε διάμετρο 20 εκ. Απλά ψήθηκε για περισσότερη ώρα).
Βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει. Έπειτα το ξεφορμάρουμε και με ένα μαχαίρι το κόβουμε σε δύο οριζόντιες φέτες.
Σιρόπι
Βράζουμε σε μια κατσαρόλα το νερό με τη ζάχαρη για 2 λεπτά.
Γέμιση
Τεμαχίζουμε την κουβερτούρα και τη βάζουμε σε ένα μπολ.
Βράζουμε το γάλα και το ρίχνουμε πάνω από την κουβερτούρα. Αφήνουμε 1 λεπτό και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα, μέχρι να λιώσει η σοκολάτα και να γίνει ένα λείο μείγμα.
Χτυπάμε σε ένα μπολ με το μίξερ την κρέμα γάλακτος μέχρι να γίνει παχύρρευστη σαν γιαούρτι, την προσθέτουμε στο μπολ με τη λιωμένη σοκολάτα και ανακατεύουμε απαλά με τη σπάτουλα.
Μεταφέρουμε το 1/3 από τη σοκολατένια γέμιση σε άλλο μπολ και το βάζουμε στο ψυγείο
(Εγώ ακολούθησα την ίδια ακριβώς διαδικασία για τη γέμιση, μόνο που έφτιαξα την μισή δόση, διότι στόλισα την τούρτα με το Frosting, οπότε δεν μου ήταν χρήσιμη όλη η γέμιση).
Συναρμολόγηση
Βάζουμε τη μία φέτα παντεσπάνι σε μια πιατέλα και τη βρέχουμε με σιρόπι, χρησιμοποιώντας πινέλο.
Απλώνουμε από πάνω τη γέμιση που έχουμε εκτός ψυγείου.
Σκεπάζουμε με τη δεύτερη φέτα παντεσπάνι και τη βρέχουμε κι αυτή με το υπόλοιπο σιρόπι.
Απλώνουμε με τη σπάτουλα σε όλη την επιφάνεια της τούρτας και στα πλαϊνά μέρη, το μείγμα γέμισης που είχαμε βάλει στο ψυγείο. Βάζουμε την τούρτα για 2 ώρες στο ψυγείο πριν τη σερβίρουμε.
(Εγώ εξωτερικά άπλωσα μία πολύ λεπτή στρώση σοκολάτας, ώστε να σταθεί καλύτερα το Frosting).



Frosting
2-3 φακελάκια κρέμα βανίλια (pudding)- περίπου 110 γρ σε σκόνη

375 γρ βούτυρο

Ετοιμάζουμε την κρέμα σύμφωνα με τις οδηγίες που αναγράφονται στο φακελάκι, αλλά με λιγότερο γάλα, να γίνει πιο πηκτή (αν θέλετε μειώστε και τη ζάχαρη). Μόλις η κρέμα κρυώσει, την προσθέτουμε στο βούτυρο και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν ένα παχύρρευστο μείγμα. Τοποθετούμε το μείγμα στο ψυγείο να σφίξει.
(Αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε και μια κουταλιά μαρμελάδα της αρεσκείας σας ή χρώμα ζαχαροπλαστικής για να το χρωματίσετε).

Βάζετε το μείγμα σε κορνέ, διαλέγετε όποια μύτη θέλετε - ίσια ή με δοντάκια - και βάζετε όλη σας την τέχνη και τη φαντασία για να στολίσετε την τούρτα!


Στο κέντρο της τούρτας έβαλα φραγκοστάφυλα, τα οποία είναι ξινά, για να τις δώσω λίγο χρώμα, αλλά και να "σπάσω" την γλύκα.



Είναι πραγματικά νόστιμη, ειδικά για όσους αγαπούν τη σοκολάτα!

Κεραστείτε λοιπόν!!




Χρόνια πολλά και σε όλους εσάς που σήμερα γιορτάζετε!
Φιλιά









Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Όμορφο ΣΚ

Ήσυχο Σαββατοκύριακο, πολύ ήσυχο, με τις ιώσεις και τα κρυολογήματα να μας γυροφέρνουν οικογενειακώς!!

Επιτέλους όμως βρεθήκαμε με τα ξαδέρφια μας που είχαμε να δούμε καιρό. Πάντα είναι ευχάριστες αυτές οι συναντήσεις. Μας πηγαίνουν χρόνια πίσω, τότε που ήμασταν εμείς παιδιά και μας "έδερνε" η χαζομάρα... Γελάμε, τρώμε του σκασμού, κουτσομπολεύουμε, χαζολογάμε, θυμόμαστε... Και βλέπουμε τα παιδιά μας να αυξάνονται, να μεγαλώνουν και να παίρνουν τις θέσεις μας... Και χαιρόμαστε, γιατί έχουμε περάσει πολύ όμορφα στο παρελθόν όλοι μαζί. Κι ευχόμαστε το ίδιο και για τους μικρούς μας απογόνους! 
Το καταπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι όλοι μας κάναμε αγόρια, μόνο ο μεγάλος μας ξάδερφος έχει δύο κοριτσάρες, οι οποίες σπάνε την μονοτονία με τα κοκαλάκια τους, τις κορδελίτσες, τα ροζ, τα φουξ και τις χορευτικές τους επιδείξεις. Όλοι οι υπόλοιποι "σκοτώνονται" στα πατώματα, παλεύοντας και μονομαχώντας!! Η αναλογία: 7 προς 2!
Στις χθεσινές επιδείξεις των κοριτσιών μάθαμε το Zumba, το ξέρετε; Είναι τρόπος εκγύμνασης με συγκεκριμένες χορογραφίες, πολύ ethnic. Εγώ ξετρελάθηκα.
Επίσης είχαν ετοιμάσει για όλες μας χρωματιστά κολιέ με χαντρούλες. Σκέτη γλύκα!

Τόπος συνάντησης, το σπίτι των Kapa!! Που αλλού; Σ' εκείνη την καταπληκτική αυλή και το φορτωμένο με λουλούδια σπίτι... Η χαρά των παιδιών και όχι μόνο!
Βάλαμε λοιπόν τα καλά μας - επιτέλους ξαναφόρεσα τις αγαπημένες μου γαλότσες - στολιστήκαμε, πήραμε και την τούρτα που κατάφερα να φτιάξω για τα γενέθλια του Ανδρέα και ανηφορίσαμε.

Οι άντρες είχαν ήδη ανάψει φωτιά και ψήνανε τα λουκάνικα, τα οποία και φάγανε έξω με τα τσιπουράκια τους. Αυτό, έχει καταντήσει έθιμο, έτσι;
Τρελό φαγοπότι!


Η καλύτερη στιγμή βέβαια, είναι αυτή του καφέ και του γλυκού, που σαν τους βόες πια, αράζουμε γύρω από το τζάκι για να σαχλαμαρίσουμε...
Όμορφα...

Τελικά ναι, χρειαζόμαστε λίγα για να νιώθουμε ευτυχισμένοι...

Γλυκάκι να κεράσω;

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Ο δικός μας κόσμος

Σκέτη τρέλα οι τελευταίες μέρες.
Η χώρα μας φαίνεται να διαλύεται, οι άνθρωποι χάνονται και δυστυχώς τίποτα δεν αλλάζει. Τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο.
Δεν θέλω πια να βλέπω ειδήσεις, δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον. "Οι στιγμές είναι κρίσιμες, κρίσιμες, κρίσιμες...", αυτό λένε μόνο. Ανοίγουν 5-6 παράθυρα και αλληλοσκοτώνονται.
Η κατάσταση απογοητευτική και οι εικόνες από τον υπόλοιπο κόσμο σκληρές...
Είναι στιγμές που νιώθω την επανάσταση να βράζει μέσα μου, να κοχλάζει ο θυμός. Κι όταν κοπάζει, παίρνει τη θέση του η ανασφάλεια... Και είναι χειρότερη!
Της αντιστέκομαι όμως, έχω αναπτύξει διάφορους μηχανισμούς οι οποίοι, προς το παρόν τουλάχιστον, λειτουργούν μια χαρά.
Το σίγουρο είναι ότι εξαφανίζεται μόλις κλείσω πίσω μου την πόρτα του σπιτιού μας. Τουλάχιστον εδώ, είναι κόσμος μας όπως τον φτιάξαμε εμείς.
Τώρα πια είναι χειμωνιάτικος!! Στρώσαμε επιτέλους τα χαλιά και το τζάκι ανάβει σχεδόν καθημερινά.
Ο Φαίδωνας, μόλις είδε τα χαλιά, κουβάλησε όλα του τα τραίνα για να τα εγκαινιάσει. Επιτέλους μπορεί να ξαπλώσει και να παίξει στα πατώματα, δίχως γκρίνιες (από μέρους μου φυσικά). Το δε μικρό και τρινταφυλλένιο βρήκε ευκαιρία να μας δείξει τα κατορθώματά του, ναι ναι μπουσουλάει. Μπερδεύεται και το χάνει ακόμη, αλλά μετακινείται! 6,5 μηνών και τα έχει ήδη καταφέρει. Βέβαια δεν είναι πάντα καλό αυτό, διότι μαντέψτε ποιοι θα τρέχουν ξωπίσω...;;
Αφήστε που έτσι φτάνει στις ράγες που στήνει ο Φαίδωνας, τις χαλάει και το τι επακολουθεί υποθέτω ότι το φαντάζεστε... Μεγάλος σαματάς.


Ο Φαίδωνας έχει κι άλλον λόγο να είναι χαρούμενος: επιτέλους δεν θα τον κυνηγάω με τις παντόφλες στο χέρι!! Χαχα Αρνείται πεισματικά να τις φορέσει.
Δεν ξέρω αν περνάτε κάποιες από εσάς τα ίδια με τα δικά σας τριανταφυλλένια, αλλά εγώ προς μεγάλη μου χαρά βρήκα την λύση!! Ορίστε:


Παντοφλοκαλτσάκια με δερματίνη από κάτω! Χα, έτσι κατάφερα να τον ξεγελάσω, χώρια που έχουν τον περιβόητο "Κεραυνό" επάνω! Που τα βρήκα; Στο H&M, με 9,95  ευρώ. 'Εχει διάφορα σχέδια για αγόρια και κορίτσια!

♥♥♥

Αυτά ζούμε τις τελευταίες μέρες!
Βλέπουμε τα παιδιά μας να χαίρονται και να χωροπηδάνε, απλά και μόνο επειδή στρώσαμε τα χαλιά... 
Έτσι έπρεπε να είναι ο κόσμος.
Εύκολος και ολιγαρκής... 
Ευτυχισμένος!


Χαρούμενο Σαββατοκύριακο

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Kaiserschmarrn στο φούρνο!

Θυμόσαστε εκείνη την "Αυτοκρατορική νοστιμιά" που σας έδειξα πριν λίγο καιρό;
Ε λοιπόν θα σας κάνω την ζωή ακόμη πιο εύκολη!
Ούτε τηγάνια, ούτε βούτυρα τίποτα.
Μια συνταγή για Kaiserschmarrn στο φούρνο, γρήγορη και πανεύκολη!

Θα χρειαστείτε:
 2 αυγά
125 ml γάλα
80 γρ αλεύρι
40 γρ σταφίδες
1 κουταλιά σούπας ζάχαρη (προαιρετική)
βούτυρο για την φόρμα ψησίματος
άχνη για πασπάλισμα
Μους μήλου για τα το συνοδεύσετε

Χωρίζετε τα αυγά. Χτυπάτε τα ασπράδια σε μαρέγκα.
Σε άλλο μπολ χτυπάτε τους κρόκους με το αλεύρι, την ζάχαρη και το γάλα.  Προσθέτετε και την μαρέγκα σιγά σιγά, ανακατεύοντας ελαφρώς με μια κουτάλα. Στο τέλος ρίχνετε και τις σταφίδες.
Αδειάζετε το μείγμα σε μια φόρμα ψησίματος, την οποία έχετε προηγουμένως βουτυρώσει (εγώ χρησιμοποίησα πυρέξ) και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου μισή ώρα (ξέρετε... το τρυπάτε με ένα ξυλάκι, και αν δεν μένει τίποτα από την ζύμη επάνω του τότε είναι έτοιμο)!
Πασπαλίζετε με άχνη και το συνοδεύετε με μους μήλου ή με μια μαρμελάδα της αρεσκείας σας ή με μέλι φυσικά!


Είμαι σίγουρη πως θα το ευχαριστηθείτε.

Καλημέρα!!








 
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286


Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Πάει κι αυτό το ΣΚ...


Άλλο ένα Σαββατοκύριακο πέρασε στο παρελθόν... φέρνοντάς μας όμως πιο κοντά στα Χριστούγεννα!! Ξέρετε για πότε θα περάσουν 2 μηνάκια;;

Περάσαμε ήρεμα, ήμουν μόνη με τ' αγόρια μου (αχ αυτές οι δουλειές...).
Κρύο έξω και δυνατός αέρας, αναμμένο το τζάκι μέσα, είδα και την αδερφή μου το Σάββατο που είχα να την δω σχεδόν έναν μήνα - ήρθε να τσεκάρει το εργαστήρι μου -, ήπιαμε τα καφεδάκια μας, φυσικά έφτιαξα και γλυκά με βοηθό το μεγάλο μου αντράκι - κι επειδή είμαι ειλικρινής, θα σας πω ότι δεν έγιναν όπως τα περίμενα και απογοητεύτηκα, γιατί είχα φάει όλη την ημέρα μου στην κουζίνα. Ο Φαίδωνας βέβαια τα έφαγε! Το αγόρι μου! Το μικρό και τριανταφυλλένιο ήταν εκεί δίπλα μας, ντυμένο "κάμπια", και μας παρακολουθούσε.

Η Κυριακή πιο ξεκούραστη, χωρίς πολλά πολλά στην κουζίνα χαχα, με περιοδικά, λίγη τηλεόραση, λίγο καλλωπισμό, λίγο παιχνίδι, λίγο απ' όλα...



Επίσης, σήμερα γίναμε 100 και χάρηκα πολύ! Στο Facebook κοντεύουμε 120 (παρά έναν)!
Πριν τρεις μήνες που ξεκίνησα δεν φανταζόμουν καν ότι μέσα στο διαδίκτυο υπάρχει ένας ολόκληρος, ξεχωριστός κόσμος!! Όμορφος κόσμος, που ομορφαίνει την καθημερινότητά μου, την εμπλουτίζει και μ΄αφήνει να ταξιδεύω και να γίνομαι πιο δημιουργική!! Επίσης με μορφώνει (πόσο ακόμη;; χεχε) - μαθαίνει πολλά κανείς στο διαδίκτυο...

Σας καλωσορίζω φίλοι μου και πιστέψτε με, σας ξέρω έναν έναν. Κι αν μου ζητήσει κάποιος να γράψω τα ονόματά σας, θα τα θυμηθώ όλα, δίχως να κρυφοκοιτάξω!! Οκ παραδέχομαι ότι με βοηθάει λιγάκι και η φωτογραφική μου μνήμη (είναι καλό αυτό...;;).
Χρωστάω δώρο, θα έρθει κι αυτό! Είναι στα σκαριά!

Σας στέλνω τα φιλιά μου και τις ευχές μου για καλή και εύκολη εβδομάδα!

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Μικρό μου εργαστήρι!!

Επιτέλους κατάφερα να φτιάξω το μικρό μου εργαστήρι και να τακτοποιήσω τα πράγματά μου. Περίμενα εδώ και καιρό ένα επιπλάκι που είχα παραγγείλει από ΕΔΩ κι επιτέλους έφτασε!! Μεγάλη χαρά! Να το:


Αγαπημένο κομμάτι και το τοποθέτησα πάνω από την αγαπημένη μου συρταριέρα (ΙΚΕΑ), στην οποία άλλαξα χερουλάκια (αυτά τα τριανταφυλλάκια είναι ZARA HOME).



Όλες οι κορδέλες, οι χάντρες, τα υφάσματα, τα σημειωματάρια, τα καλάθια βρήκαν την θέση τους!!



Και απέναντι, το γραφείο μου, για το οποίο σας είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση (ΕΔΩ)


Έτοιμος ο μικρός κοριτσίστικος κόσμος μου!!
Φιλιά και καλό σας Σαββατοκύριακο!
 








Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Beauty

Πριν λίγο καιρό τελείωσε η κρέμα μου (προσώπου) και ήταν αδύνατο να την ξαναγοράσω, όχι μόνο επειδή είναι ακριβή, αλλά νιώθω να με κοροϊδεύουν. Κι επειδή είμαι καταναλώτρια με συνείδηση (τουλάχιστον προσπαθώ) αποφάσισα να δοκιμάσω την OLAY.


Κορίτσια είμαι ευχαριστημένη, μυρίζει πολύ όμορφα (υπάρχει και χωρίς άρωμα), έχει αντηλιακή προστασία (υπάρχει και χωρίς), έχει απαλή υφή και δεν είναι καθόλου βαριά και λιπαρή. Επίσης μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις ηλικίες, γιατί έχει μεγάλη γκάμα προϊόντων. Κόστος: κάτι λιγότερο από 17 ευρώ. Όπως καταλαβαίνετε δεν πρόκειται να ξαναγοράσω την παλιά μου κρέμα. Γιατί να μην πάρω τρεις αντί για μία;; Με πιάνετε;

Και πριν επιστρέψω σπιτάκι μου πέρασα κι από το αγαπημένο H&M. Πήρα μία όζα (οκ μανό, εκεί θα τα χαλάσουμε;) στο αγαπημένο μωβ χρώμα. Χειμωνιάτικο μωβ. Η τιμή της μόλις 0,95 ευρώ. Με άλλα λόγια, καταξοδεύτηκα!


Αυτά τα λίγα για σήμερα. Αν προλάβω θα επανέλθω αύριο με πιο ζουμερά νέα.
Φιλιά

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Έτσι είμαι εγώ - Βραβείο




Σήμερα η princess  και η Andria μου χάρισαν αυτό το βραβειάκι, με την προϋπόθεση να γράψω κάτι για μένα και πιο συγκεκριμένα επτά στοιχεία που με χαρακτηρίζουν. 
Νομίζετε ότι είναι εύκολο; Καθόλου... Εφόσον πρέπει όμως να διαλέξω θα το κάνω.
Ορίστε λοιπόν το δικό μου μαγικό ΕΠΤΑ!


1) Λατρεύω τα γλυκά, είμαι ικανή να μην φάω φαγητό όλη την ημέρα, θα χορτάσω με γλυκά!! 


2) Θυμάμαι το παιδί μέσα μου: όταν θέλω μπουγάτσα παρέα με κακάο, όταν θέλω να φάω την Nutella με το κουτάλι, όταν θέλω να φάω εγώ τις παιδικές κρέμες που ταΐζω στο μικρό μου, όταν θέλω ν' αγοράσω όλες τις καραμέλες που υπάρχουν στην αγορά, όταν βλέπω με τον Φαίδωνα όλα τα παιδικά στην τηλεόραση.


3) Δεν καπνίζω και δεν πίνω αλκοόλ, ούτε καν λίγο κρασάκι. Όχι επειδή σκέφτομαι την υγεία μου, απλώς είναι θέμα DNA, δεν τα ζήλεψα ποτέ μου...


4) Λατρεύω την οδήγηση, με χαλαρώνει και με ξεκουράζει (αρκεί να μην πέσω σε μποτιλιάρισμα). Παλαιότερα έμπαινα στο αυτοκίνητο κι έπαιρνα τους δρόμους (μιλάμε για πολλά χιλιόμετρα).


5) Αγαπημένο μου ζώο οι γάτες. Μικρή μάζευα ό,τι γατί κυκλοφορούσε αδέσποτο (η μαμά μου αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα). Γύρω στα 20 παρουσίασα εντελώς ξαφνικά αλλεργία στις γάτες και τώρα πια δεν μπορώ ούτε να τις χαϊδέψω. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή η αλλεργία μου θα εξαφανιστεί μαγικά, όπως ήρθε!!


6) Λατρεύω την ταχύτητα και ό,τι είναι ριψοκίνδυνο. Ανεβαίνω σε όλα τα γρήγορα τρενάκια στα Λούνα Παρκ (όλα αυτά που σε γυρίζουν ανάποδα), έχω πετάξει με αλεξίπτωτο (εντάξει από κάτω είχε θάλασσα) και όνειρό μου είναι να βρεθώ σε μια ωραία ψηλή γέφυρα και να κάνω bungee jumping. Που θα μου πάει...


7) Είμαι Ανθρωπολόγος και αυτό είναι κάτι που με χαρακτηρίζει και στην καθημερινότητά μου (πολλές φορές δίχως να το συνειδητοποιώ). Επιστήμη σημαντική κι αδικημένη και δυστυχώς λίγοι την γνωρίζουν στην Ελλάδα.


Αυτά!! Εν καιρώ θα μάθουμε κι άλλα η μία για την άλλη, είμαι σίγουρη. Αυτό που μου άρεσε σ' αυτό το "παιχνίδι", είναι ότι μαθαίνω πράγματα για εσάς τα οποία σας χαρακτηρίζουν, οπότε σας γνωρίζω καλύτερα.
Γι αυτό ελπίζω να ανταποκριθούν και οι επόμενες 15 στο κάλεσμά μου.
Έχουμε και λέμε:


Zambia            http://www.kitchenstori.es/
Mara                http://marascookrevolution.blogspot.com/
Eri                    http://eri-captaincook.blogspot.com/
Maria Villioti   http://pnoestexnis.blogspot.com/
Georgina          http://profanws8adunatisw.blogspot.com/
Nantia              http://nantiashandmadegoodies.blogspot.com/
Zaxaroula        http://nostimotato.blogspot.com/
Deppy              http://creative-journey-deppy11.blogspot.com/
Despoina          http://life-blueprint.blogspot.com/
Xrysanthi         http://chrysanthisart.blogspot.com/
Axtida               http://aktida.blogspot.com/
Evita                 http://greekmoms.blogspot.com/
Olga                  http://mamadoparea.blogspot.com/
Elena                http://kerasopites.blogspot.com/
Liza                   http://myhomegr.blogspot.com/


Ευχαριστώ τα κορίτσια (princess - Andria) για το δωράκι!!


Σας φιλώ 
Litsa

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Κρύο!

Πάει και η Κυριακή...
Το κρύο σήμερα στα μέρη μας δεν αστειεύτηκε καθόλου κι εμείς το πήραμε στα σοβαρά, γι αυτό και πήραμε χθες τα ξύλα μας. Ο Ανδρέας όλη την ημέρα την έφαγε έξω στοιβάζοντάς τα και μόλις τα κατάφερε έπιασε μια γλυκιά βροχούλα... φθηνά τη γλιτώσαμε.
Πριν μετακομίσουμε ζούσαμε σ' ένα σπίτι πολύ μικρότερο, μακριά από όλους τους συγγενείς και φίλους και... δίχως τζάκι. Προς μεγάλη μας χαρά το νέο μας σπίτι έχει τζάκι, το οποίο τώρα που χειμωνιάζει (και που το πετρέλαιο έχει ξεφύγει) θα το μπουμπουνίζουμε μέρα-νύχτα.

Όπως καταλαβαίνετε δεν κάναμε τίποτα από αυτά που είχαμε σχεδιάσει για το ΣΚ, οπότε είπα να αφήσω και την τούρτα για κάποια άλλη φορά. Ευτυχώς ο Φαίδωνας είναι καλύτερα.

Πρωί πρωί λοιπόν ο Ανδρέας μας έφερε μπουγάτσες. Στο άκουσμα του χαρμόσυνου αυτού νέου, ο Φαίδωνας ξεκόλλησε με την μία από την τηλεόραση.


Αχ άλλη γλυκιά αμαρτία αυτή η μπουγάτσα με το αχνιστό καφεδάκι...
Ο Ανδρέας βέβαια της..."αλλάζει τα φώτα". Θα σας εξηγήσω αμέσως. 
Ο άντρας μου ο Κρητικός (συγκρατήστε το) παίρνει μπουγάτσα με τυρί - οι Αθηναίοι μην σχολιάζετε... δεν είναι ώρα για διαφωνίες - και της ρίχνει από πάνω ζάχαρη. ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!!


Έτσι, λέει, τρώμε μπουγάτσα στην Κρήτη. Μα αν την θέλεις γλυκιά χριστιανέ μου, του λέω, πάρτην με κρέμα!!
Όπως και να 'χει, εγώ είμαι κλασική στις γεύσεις. Το γλυκό, γλυκό και το αλμυρό, αλμυρό. Το Φαιδωνάκι φυσικά, έμοιασε στην μαμά κι όταν κάποια στιγμή δοκίμασε το αριστούργημα του μπαμπά του έφριξε!! Το παιδί μου.
Αχνιστό καφεδάκι και μπουγάτσα, τέλεια!













Θυμόσαστε επίσης ότι κάθε Κυριακή μαγειρεύει ο Ανδρέας.
Ψαρόσουπα παιδιά. Μου έκανε κι ένα μάθημα, διότι σε ό,τι αφορά τα ψάρια είμαι σκράπας.


Θυμάμαι όταν πρωτογνωριστήκαμε με τον Ανδρέα και του είπα ότι δεν τρώω ψάρια γιατί δεν μου αρέσουν με κοίταζε με γουρλωμένα μάτια σαν του είπα "με λένε Ε.Τ. και είμαι εξωγήινος". Από τότε βάλθηκε να με πείσει ότι νομίζω πως δεν μου αρέσουν, κι αυτό, γιατί δεν τα έχω φάει σωστά μαγειρεμένα. Είπα κι εγώ στον Κρητικό ότι δεν τρώω ψάρια... καλά να πάθω.
Τέλος πάντων, η αλήθεια είναι ότι είχει δίκιο και κατάφερε να μου μάθει να τα τρώω. Τώρα πια μου αρέσουν, αλλά και πάλι δεν είναι από τ' αγαπημένα μου!

Έξω αυτή τη στιγμή φυσάει και βρέχει, η δε θερμοκρασία έχει πέσει κατακόρυφα!
Σκέφτομαι τα καημένα μου τα λουλουδάκια που θα παγώσουν. Η μόνη που αντιστέκεται είναι η βουκαμβίλια μου, η οποία πέρα από ξερή κι απότιστη, είναι και ολάνθιστη. Καλά λένε λοιπόν ότι η βουκαμβίλιες πρέπει να ταλαιπωρηθούν για ν' ανθίσουν. ΜΗΝ τις ποτίζετε χαχα!

Έτσι θα σας αφήσω λοιπόν, με αυτήν την όμορφη εικόνα και με ευχές για καλή εβδομάδα!
Τα φιλιά μου