Αντίο...

Μια μέρα του Ιούνη ήταν το 2011, όταν έφυγε η κολλητή μου. Μια μέρα του Ιούνη ήταν πέρσι, όταν έφυγε ο θείος μου. Μια μέρα του Ιούνη και φέτος που έφυγε η Άννα μας. Οι αγγελιοφόροι μου κάθε φορά μαγκωμένοι "λυπάμαι, μα έχω δυσάρεστα νέα...". Κι εγώ πάντα μακριά, να παλεύω με τα "πώς" και τα "γιατί".

Θα μου λείψουν όσα δεν πρόλαβα να ζήσω μαζί τους και θα πορεύομαι με όσα ζήσαμε μαζί. Οι αναμνήσεις μου θα 'ναι κουρνιασμένες στα χαμόγελά τους, στις αξέχαστες ατάκες τους, στα όμορφα λόγια τους, στις γενναίες ψυχές τους.

Ω ας μη γελιόμαστε, η σπουδαιότητα της ζωής δε βρίσκεται πουθενά αλλού, πάρα μόνο στην υγειά μας. Στο να μεγαλώνουμε όμορφα, βλέποντας γύρω μας τους αγαπημένους μας να μεγαλώνουν μαζί μας. Στο ν' ανοίγουμε τα μάτια μας με το πρώτο φως της ημέρας. 
Όσο για την ομορφιά της ζωής, αυτή κρύβεται σε όλα τα υπόλοιπα. Στις αχτίδες του ήλιου, στο απέραντο μπλε, στο απάτητο χιόνι, σε ένα άγγιγμα, στα χαμόγελα των παιδιών μας...
Κι όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω, τόσο περισσότερο θα απολαμβάνουμε τη ζωή, δίχως ν' αναλωνόμαστε σε οτιδήποτε ασήμαντο. 

Σε εσάς τις δυο αγαπημένες μου που φύγατε τόσο νωρίς, τώρα που ο πόνος σας πέρασε πια και ηρεμήσατε, εύχομαι να γελάτε με την ψυχή σας εκεί πάνω! Θα κάνετε καλή παρέα αν βρεθείτε. Σας συνδέει το καυστικό σας χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός σας, το γαργαριστό σας γέλιο, το κοφτερό σας μυαλό, η ομορφιά της ψυχής σας! 

Εμείς; Εμείς... θα συνεχίσουμε έχοντάς σας στο μυαλό και την καρδιά μας, εξιστορώντας στα όμορφα πιτσιρίκια σας τις πιο αξέχαστες τρέλες σας, τις πιο όμορφες πράξεις σας, για να γνωρίσουν και να θυμούνται πόσο σπουδαίες ήσασταν!


Θα μου λείψετε τόσο...

Litsa

Υ.Γ. η φωτογραφία τραβήχτηκε τη στιγμή που τα αγόρια μας έπαιζαν με το θαλασσινό νερό και ξαφνικά άρχισαν να φωνάζουν "καρδιά, καρδιά, μια καρδιά από σύννεφα".

 Ευτυχώς που οι μικροί μας άνθρωποι, βλέπουν ακόμη την ομορφιά παντού και πάντα με ενθουσιασμό...

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Στεφάνι με αύρα καλοκαιρινή

Την αδυναμία μου για τα στεφάνια την έχω μοιραστεί μαζί σας πολλές φορές. Η κάθε εποχή στο σπίτι μας  χαρακτηρίζεται από ένα στεφάνι, το οποίο συνήθως στολίζει την εξώπορτα. Φυσικά υπάρχουν φορές, που επιλέγω να τα κρατήσω στο εσωτερικό του σπιτιού, διακοσμώντας έτσι τοίχους, ράφια κλπ

Όταν λοιπόν σκαρώναμε με τα κορίτσια το ενδέκατο τεύχος του Cook Craft Create, αποφάσισα ότι ήταν καιρός για ένα στεφάνι ακόμα. Η τεχνοτροπία του το κάνει ξεχωριστό και ιδιαίτερο, δίνοντας του όγκο, ενώ παράλληλα είναι πανεύκολη. Ομολογώ ότι κι εγώ την έμαθα πρόσφατα, όταν η φίλη μου Μ. μού έστειλε φωτογραφίες από ένα παρόμοιο στεφάνι, το οποίο είδε κρεμασμένο στη βιτρίνα ενός καταστήματος. Ήταν υπέροχο και μου περιέγραψε τον απλούστατο τρόπο κατασκευής του. Το δοκίμασα, ενθουσιάστηκα από το αποτέλεσμα και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας.

Για να δείτε πώς ακριβώς θα το φτιάξετε κι εσείς, ξεφυλλίστε το νέο τεύχος του περιοδικού μας. 
Ε μα σταθείτε, σταθείτε, όχι έτσι... Φτιάξτε πρώτα ένα μερακλίδικο καφεδάκι, ετοιμάστε το πρωινό σας γεύμα, καθίστε αναπαυτικά στη θέση σας, βάλτε λίγη μουσικούλα και τώρα... Κλικ. Πατήστε εδώ και απολαύστε ένα τεύχος καλοκαιρινό και δροσερό. Πάρτε ιδέες και δημιουργείστε με πάγο, με χάντρες, με ύφασμα, με χρώματα και γευτείτε μικρές νοστιμιές με φρούτα, με φυστικοβούτυρο και μπισκότα.

Καλό ξεφύλλισμα και καλές δημιουργίες.

Κι αν θέλετε να θυμηθείτε κάποια απ' τα παλιότερα στεφάνια του "Home", ρίξτε μια ματιά εδώ, ή εδώ, όπως επίσης κι εδώ.

Καλημέρα!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Εύκολο σπιτικό παγωτό

Σε δύο μέρες το καλοκαίρι μπαίνει κι επίσημα πια! Κι αφού τα σχολεία έκλεισαν και ο καιρός ζέστανε, λέω να γιορτάσουμε το γεγονός με σπιτικό παγωτό, τι άλλο; Το καλύτερο είναι ότι θα χρειαστούμε μόνο δύο υλικά! Μόνο δύο, ναι! Δεν το λέω εγώ, η Gemma το λέει, δείτε και μόνοι σας. 

Ήταν αδύνατο να μην το δοκιμάσω! Άλλαξα ελάχιστα τις ποσότητες και χτύπησα 400 ml κρέμα γάλακτος μαζί με 1 κουτάκι ζαχαρούχο γάλα (περίπου 305 ml). Η διαδικασία έχει ως εξής:

Φροντίζουμε τα υλικά μας να είναι κρύα, γι αυτό βάζουμε και το κουτί με το ζαχαρούχο στο ψυγείο.

Χτυπάμε με το μίξερ την κρύα κρέμα γάλακτος μέχρι να δημιουργηθεί μία σφιχτή σαντιγί.

Χαμηλώνουμε λιγάκι την ταχύτητα στο μίξερ και προσθέτουμε το ζαχαρούχο γάλα. Αν κάποιος επιθυμεί, μπορεί να προσθέσει και λίγο άρωμα βανίλιας.

Αυξάνουμε και πάλι την ταχύτητα και χτυπάμε καλά το μείγμα, μέχρι να σφίξει. 

Αυτή είναι η βάση μας, την οποία μπορούμε να μοιράσουμε σε θήκες παγωτού ή σε ένα μεγάλο μπολ και το βάλουμε στην κατάψυξη, απολαμβάνοντας αργότερα παγωτό βανίλια, με κρεμώδη γεύση.

Εγώ βεβαίως πειραματίστηκα και χώρισα τη βάση μου σε τέσσερα ίσα μέρη. Έπειτα πρόσθεσα διάφορα υλικά, δημιουργώντας έτσι τέσσερις διαφορετικές γεύσεις.

Έχουμε και λέμε:

Παγωτό με γεύση φράουλα:

Πρόσθεσα, σε ένα μέρος κρέμας, κατεψυγμένες φράουλες, τις οποίες έκοψα σε κομμάτια με ένα μπλεντεράκι (Τις είχα καταψύξει προηγουμένως, ώστε να μη βγάλουν τα υγρά τους και αλλοιώσουν τη σύσταση της κρέμας). Επιπλέον, έριξα και λίγες κουταλιές από την μαρμελάδα φράουλας, που είχα φτιάξει τις προηγούμενες ημέρες.

Μοίρασα το μείγμα σε θήκες για παγωτό και το άφησα στην κατάψυξη να παγώσει.

Παγωτό με γεύση Nutella:

Στο δεύτερο μέρος της κρέμας πρόσθεσα μερικές κουταλιές nutella, μέχρι να αποκτήσει η κρέμα το χρώμα και τη γεύση που ήθελα. Μοίρασα το μείγμα σε χάρτινες θήκες και το διακόσμησα με λίγα marshmallows.

Στο κέντρο των μικρών θηκών σταθεροποίησα από ένα ξυλάκι, ώστε να μπορούν τα παιδιά αργότερα, να το απολαύσουν ως παγωτό ξυλάκι.

Η Nutella μπορεί φυσικά να αντικατασταθεί με Μερέντα ή με άλλη κρέμα πραλίνας.

Παγωτό με γεύση φυστικοβούτυρο και σοκολάτα:

Το τρίτο μέρος της κρέμας το ανακάτεψα με δύο μικρές κουταλιές φυστικοβούτυρο και τριμμένη κουβερτούρα.

Αυτή η γεύση έγινε η δική μου αγαπημένη, αν και οι υπόλοιποι δε συμμερίστηκαν τον ενθουσιασμό μου. Το φυστικοβούτυρο έχει ιδιαίτερη γεύση και δεν αρέσει σε όλους.

Παγωτό με γεύση oreo:

Τα μπισκότα που έχουν κλέψει τις καρδιές του κόσμου, έκλεψαν και αυτές των αγοριών μας, οπότε ήταν αδύνατο να λείπουν από το μενού. Για το τέταρτο και τελευταίο μέρος της κρέμας, έκοψα 3-4 oreo σε μικρά κομμάτια και τα έριξα στο μείγμα. Το ανακάτεψα καλά κι έπειτα το έριξα σε ένα μεταλλικό σκεύος. Το πασπάλισα με λίγα μπισκότα ακόμη και το τοποθέτησα στην κατάψυξη.

Ωραίο το παγωτό με oreo, το λέει και τ' όνομά τους!

Όμως τα αγόρια τελικά, φαίνεται πως περισσότερο απ' όλες τις γεύσεις, αγάπησαν αυτή με τη nutella...

Εσείς ποια γεύση θα προτιμήσετε άραγε; Περιττό βέβαια να αναφέρω ότι μπορεί κανείς να εμπλουτίσει την κρέμα με όποια γεύση τραβάει η ψυχή του. Με φρούτα, σιρόπια, καραμέλα, σοκολάτα, κουβερτούρες, ξηρούς καρπούς, μέλι, μαρμελάδες, πραλίνα, παστέλι και πολλά άλλα, μπορείτε να φτιάξετε το σπιτικό παγωτό της αρεσκείας σας και να εντυπωσιάσετε! 

Εύχομαι καλή επιτυχία κι ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Ένα δωράκι για τη δασκάλα

Εντάξει, έχω καταντήσει γραφική. Εκπλήσσομαι κι εγώ η ίδια με την ασυνέπειά μου. Πάνω που λέω ότι "ο χρόνος είναι φίλος μου", το 'χω, το 'χω", "τα πάντα μπήκαν σε σειρά" "θα τα καταφέρω", κάτι γίνεται, κάτι μικρό στη ροή της καθημερινότητας, που με βγάζει εκτός προγράμματος. Και να 'μαι τώρα εδώ, λίγο καθυστερημένα, να ανεβάζω ανάρτηση για το δωράκι που προσφέραμε στη δασκάλα του Φαίδωνα, το οποίο φτιάξαμε μόνοι μας. Δεν πειράζει όμως, αν σας αρέσει η ιδέα, κρατήστε την για άλλη χρονική στιγμή ή ακόμη και για άλλους αγαπημένους σας ανθρώπους.

Η πρώτη δημοτικού αποτελεί πια παρελθόν για τον Φαίδωνα, ενώ εμείς, πήραμε το βάπτισμα του πυρός. Μετά από γιορτές, χορούς, τραγούδια, αθλοπαιδιές και τυμπανοκρουσίες, πήρε το μεγάλο αγόρι το πολυπόθητο χαρτί και βαπτίστηκε από μόνος του "δευτεράκι". Κάποιος βιάζεται να μεγαλώσει...

Εγώ πάλι, από τα μέσα του Μάη άρχισα ν' αναρωτιέμαι τι θα δωρίσουμε στην κυρία. Έβρισκα διάφορες όμορφες ιδέες στο pinterest και σε blogs, τίποτα όμως δεν με ικανοποιούσε. Ήθελα το δώρο της να είναι σχετικό με το σχολείο, αλλά και με την ιδιότητά της ως δασκάλα... Τελικά η ιδέα ήρθε όταν είδα μπροστά μου αυτά τα πανέμορφα παστέλ μολύβια. 

Για την κατασκευή μας χρειαστήκαμε 8 μολύβια και έναν μικρό καμβά. Πάνω στον καμβά κολλήσαμε τα μολύβια με θερμόκολλα, σχηματίζοντας το γράμμα Μ, που είναι το αρχικό του ονόματος της κυρίας. Στην κενή επιφάνεια του καμβά, κολλήσαμε διακοσμητική ταινία και δυο μικρά τσόχινα λουλούδια. 

Θέλαμε επίσης να της προσφέρουμε ένα μικρό φυτό, οπότε έφτιαξα ένα κασπώ και ένα μπολ από pyssla. Αν βρέξετε το εσωτερικό ενός ποτηριού, θα διαπιστώσετε ότι τα pyssla κολλάνε εύκολα στο τοίχωμα. Έριξα λίγα και σε ένα μπολ και τελικά τα άφησα στο φούρνο, στους 200 βαθμούς για περίπου 10 λεπτά, μέχρι να λιώσουν οι μικρές πλαστικές χάντρες.

Για το μικρό μας φυτό, επέλεξα τελικά το ποτηράκι, το οποίο μπορεί να χρησιμεύσει αργότερα και ως μολυβοθήκη. Τύλιξα το λουλούδι με αλουμινόχαρτο και το έβαλα στο πολύχρωμο κασπώ. 

Η τελική μορφή του κάδρου είναι η παρακάτω. Δεν το ήθελα φορτωμένο, αλλά απλό και φτιαγμένο με λίγα υλικά. Κάτι μικρό για το γραφείο της.

Για να της το προσφέρουμε, έντυσα ένα κουτί παπουτσιών με αυτοκόλλητο χαρτί και βάλαμε μέσα το κάδρο, το φυτό, λίγα σοκολατάκια, μια ζωγραφιά του Φαίδωνα, μαζί με τις ευχές μας και τέλος, διακοσμήσαμε το κουτί με ένα λουλούδι που φοριέται ως κοκαλάκι ή και ως καρφίτσα.

Όσο για το μπολ, το οποίο φτιάξαμε με τις πλαστικές χάντρες... Αυτό πήρε θέση στο γραφείο μου, ιδανικό για τους συνδετήρες και τις πινέζες.

"Γραφείο" έγραψα και θυμήθηκα ότι και αυτός ο χώρος παραμένει μισοτελειωμένος, μαζί με τόσα άλλα... Μα δεν έχει σημασία τώρα! Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι το καλοκαίρι είναι πια γεγονός και μοιράζει απλόχερα φως, λάμψη, ήλιο, ευφορία και χαμόγελα!

Έτσι χαμογελαστό και τρελαμένο ήταν ένα νεαρό αγόρι έξω από το σχολείο την τελευταία μέρα. Είχε ανοίξει διάπλατα τα χέρια του, είχε υψώσει το κεφάλι του και με το βλέμμα στραμμένο στο σχολείο του φώναζε δυνατά "Καλό καλοκαίριιιι! Δε θα μου λείψεις καθόλουουουου!". Τον κοίταζα και χαμογελούσα καθώς σκεφτόμουν "Αχ μικρέ μου κι όμως... Κάποια στιγμή θα σου λείψει, θα δεις... Μα προς το παρόν, ζήσε τα όμορφα καλοκαίρια σου!".

Άντε και καλό καλοκαίρι!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Περιμένοντας το καλοκαίρι...

Ωπ! Τι έγινε βρε παιδιά; Πού χάθηκα; Δεν ξέρω, απλά κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι απέχω δύο βδομάδες από το blogging, χαμένη μέσα σε μια καθημερινότητα που τρέχει και που δεν αφήνει ούτε ένα τόσο δα χρονικό περιθώριο ελεύθερο για αναρτήσεις. Εγώ ωστόσο βρίσκομαι σε δημιουργική φάση, αλλά στο τέλος κάθε ημέρας, το μόνο που θέλω, είναι να ρίξω μια ματιά στην τηλεόραση ή ν' αράξω στο κρεβάτι με ένα βιβλίο αγκαλιά, από το οποίο προλαβαίνω να διαβάσω καμιά δεκαριά αράδες, μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
Τα δε Σαββατοκύριακα είναι αφιερωμένα στις βόλτες, τους φίλους, τις σχολικές γιορτές/δραστηριότητες, οπότε ούτε λόγος για υπολογιστή! Άντε καμιά φωτογραφία στο instagram κι αυτό είναι όλο!

Το προπροηγούμενο Σαββατοκύριακο μάλιστα, που ήταν και το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος, καταφέραμε να κάνουμε την πρώτη μας βουτιά στη θάλασσα και είχε τρομερό ενδιαφέρον, αφού ήταν η πρώτη μας φορά σε περιοχές γύρω από την Αθήνα. 
Απαλλαχθήκαμε με συστολή από τα ρούχα μας και διαπιστώσαμε ότι φεγγίζουμε σαν φωτεινές επιγραφές από την ασπρίλα, αλλά γρήγορα ξεπεράσαμε το σοκ αυτό, αφού το διαδέχθηκε ένα δεύτερο, τη στιγμή που βουτήξαμε στο παγωμένο νερό. Κάναμε καταπληκτικό δέρμα, ένα λίφτινγκ φοβερό, αφού μουδιάσαμε από το κρύο, μα χαλάλι! 

Μετά το μπάνιο και πριν επιστρέψουμε σπίτι, περάσαμε από Σούνιο, το οποίο ως τώρα έβλεπα μόνο μέσα από φωτογραφίες στο διαδίκτυο και τα περιοδικά. Ένα σημείο μαγικό, το απόλυτο ησυχαστήριο! Το μόνο που ακούγαμε ήταν οι πέρδικες, που είναι μάλλον μόνιμοι κάτοικοι Σουνίου. Έκαναν σπίτι τους τον ναό του Ποσειδώνα και ήταν τόσο εξοικειωμένες με τον κόσμο, που σχεδόν πόζαραν μπροστά στους αμέτρητους φακούς.

Ήταν η δεύτερη ουσιαστική εκδρομή μας - μετά τη χειμερινή μας βόλτα στην Πάρνηθα - και λειτούργησε άκρως ψυχοθεραπευτικά! Είναι εκπληκτικές οι κατευναστικές ιδιότητες της θάλασσας... Απλά καταπληκτικές!

Βεβαίως, οι εκδρομείς που σέβονται τον εαυτό τους, κλείνουν τις καλοκαιρινές τους εξορμήσεις με παγωτό! Γι αυτό και κάναμε μια στάση στο Λαύριο για παγωτό ξυλάκι και γρανίτες, λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.

Το ίδιο βράδυ, έριξα μια ματιά στο facebook κι ήταν η οθόνη μου γεμάτη με εικόνες από μέρη ονειρεμένα, από μαγικές γωνιές της χώρας μας! Όλοι ανέβαζαν φωτογραφίες με αύρα καλοκαιρινή, νερά καταγάλανα, φρούτα εποχής, βουκαμβίλιες και αιγαιοπελαγήτικο λευκό.

Με την ίδια ανεβασμένη διάθεση γέμισα, τις ημέρες που ακολούθησαν, τα βάζα με λουλούδια σε έντονα χρώματα και την κουζίνα με φρούτα και λαχανικά της εποχής. Βέβαια, η χαρά δεν κράτησε πολύ, αφού η ψύχρα έκανε πάλι εμφάνιση και κόντεψε να μας χαλάσει τα σχέδια για το περασμένο Σαββατοκύριακο, αλλά ευτυχώς το γλιτώσαμε οριακά.

Έμεινα τόσο πίσω, που δεν ξέρω πια τι να πρωτοευχηθώ κλείνοντας... Καλή εβδομάδα; Καλό καλοκαίρι; Καλό μήνα; 
Όλα μαζί!

Στέλνω την καλημέρα μου εκεί έξω, με την ευχή ν' αρχίσει να φέρεται ο Ιούνης σαν πραγματικός Ιούνης! Είναι καιρός να πετάξουμε από πάνω μας τα ζακετάκια!

Καλή εβδομάδα φίλοι μου! Το καλοκαίρι έρχεται κι επίσημα κι εύχομαι να 'ναι για όλους γεμάτο με εκδρομές, ταξίδια, δραστηριότητες κι αγαπημένους ανθρώπους!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286