Η ζωή μιας blogger...

Τώρα που το σκέφτομαι, η ανάρτηση θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο: Τα παρασκήνια του blogging.
Τι σημαίνει αυτό;
Τον ρόλο μου ως blogger τον έχω πάρει σοβαρά. Δεν είναι χαβαλές, είναι καλοπέραση και δημιουργία. Μ΄αρέσει το blogging, όπως μ' αρέσει και καθετί όμορφο. Είμαι από αυτούς τους εκνευριστικούς ανθρώπους που θα κάνουν κάτι 10 φορές μέχρι να είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα, πράγμα που σημαίνει ότι όταν ετοιμάζω μια ανάρτηση αφιερώνω πολύ χρόνο. Π.χ. για ένα γλυκό, πρέπει, αφού το φτιάξω, να το στήσω, να το φωτογραφίσω (κατά προτίμηση σε μια ηλιόλουστη και φωτεινή ημέρα για καλύτερο αποτέλεσμα), να επιλέξω τις φωτογραφίες, να τις επεξεργαστώ, να φτιάξω κολάζ, να γράψω το κείμενο και επιτέλους ν' ανεβάσω την ανάρτηση. Όλο αυτό απαιτεί μια ολόκληρη ημέρα ή στην καλύτερη περίπτωση, αρκετές ώρες!
Επίσης παρατήρησα ότι από τότε που ξεκίνησα το blogging, απέκτησα μανίες!
Μία από αυτές είναι τα όμορφα αξεσουάρ κουζίνας, με αποτέλεσμα να έχω πολλά αταίριαστα και μοναδικά αντικείμενα. Θέλω να πω, ότι δεν έχω μια δωδεκάδα από κουταλάκια, αλλά πολλά και διάφορα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πιάτα, τις κούπες κλπ (δεν μπορώ καν να φανταστώ τι γίνεται στις κουζίνες των food bloggers!). Όλα βέβαια φτιαγμένα από διαφορετικά υλικά: πορσελάνινα, πλαστικά, κεραμικά, πήλινα, τσίγκινα, ξύλινα και πάει λέγοντας.

Κι επειδή γνωρίζετε την μανία μου με την ζαχαροπλαστική, μπορείτε να φανταστείτε πόσες διαφορετικές θήκες των cupcakes έχω στη διάθεσή μου!

Έπειτα είναι η μανία του να φωτογραφίζονται όλα πριν αγγίξει κανείς οτιδήποτε. Αυτή η μανία είναι μεταδοτική, καθώς ο Ανδρέας και ο Φαίδωνας (ακόμη και κάποιοι φίλοι) έχουν φτάσει σε σημείο να ρωτάνε πριν δοκιμάσουν ένα γλυκό ή πριν πάρουν το πιρούνι στο χέρι τους (λέτε να με φοβούνται;).

Το πως παρασκευάζεται ένα γλυκό ή πως καταφέρνουμε να ολοκληρώσουμε μια κατασκευή είναι ένα μεγάλο θέμα.

Τις προάλλες, για παράδειγμα, έφτιαξα γλυκό του κουταλιού περγαμόντο. Αν επέλεγα να σας παρουσιάσω μια φωτογραφία, τότε μάλλον θα ήταν η παρακάτω. Δηλαδή το αποτέλεσμα.

Όμως κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του γλυκού, ο Ορφέας (ο Φαίδωνας έλειπε στο σχολείο) βαριότανε.

Στο βάθος ο Ορφέας κυλιέται στα πατώματα από βαρεμάρα

Και καθώς έκοβα τα περγαμόντα κόντεψε να κατεβάσει το κουρτινόξυλο.

Στο τέλος πιάστηκε σαν την μπάλα του φυλακισμένου απ΄το μπατζάκι μου και τον κουβαλούσα όπου πήγαινα, οπότε την ώρα που το γλυκό έβραζε εμείς το ρίξαμε στις σβούρες και στο χορό, για να το διασκεδάσουμε.

Η συνέχεια γνωστή... Ξέχασα το γλυκό (φυσικά!) και έγινε ζαχαρωτό. Και ξανά αραίωμα και ξανά βράσιμο και και και... μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και να το φωτογραφίσω επιτέλους!

Οι δε φωτογραφίες τραβιούνται στις πιο περίεργες στάσεις και όσοι έχετε το ίδιο hobby, καταλαβαίνετε ακριβώς τι εννοώ. Αυτή η εικόνα που βρήκα στο pinterest, είναι άκρως αντιπροσωπευτική!

via http://pinterest.com/search/pins/?q=camera+sutra

Και κάπου εδώ έρχεται η μανία του να νιώθεις γυμνός δίχως τη φωτογραφική σου.

Βγαίνω από το σπίτι και το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι η μηχανή και βρίζω μέσα μου (κι απ' έξω μου) όταν την ξεχνάω, διότι τότε συμβαίνουν τα καλύτερα! Διάφορα όμορφα καιρικά φαινόμενα, το κατσικάκι που περνάει, η πασχαλίτσα που πετάει, το λουλουδάκι που ξεμυτίζει, το νεράκι που ρέει, το Ορφεάκι που κάνει καραγκιοζιλίκια... Σχεδόν αστεία πράγματα που όμως αποκτούν νόημα μέσα από την φωτογραφία!

Αχ και κάπως έτσι καταλήγει ένας blogger στην μεγαλύτερη μανία απ' όλες, τη φωτογραφική μηχανή! Διότι τι να μου κάνει πια η μικρή και πολύ αγαπημένη μου Nikon Coolpix, η οποία είναι τεσσάρων ετών και μόνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο (λόγω του blog) έχει τραβήξει πάνω από 11000 φωτογραφίες; Και η οποία πολύ συχνά μάλιστα βογκάει ανάμεσα στα στρουμπουλά χεράκια του Ορφέα ή του Φαίδωνα! 

Έκανα σχέδια για μια καλή φωτογραφική τα Χριστούγεννα που πέρασαν, αλλά προφανώς δεν ήμουν καλό κορίτσι. Ίσως τα επόμενα (ακούς Άγιε Βασίλη;)...

Συμπέρασμα; 

Το blogging βλάπτει σοβαρά την τσέπη (τη δική μου τουλάχιστον), αλλά σε αποζημιώνει χαρίζοντάς σου μπόλικη φαντασία και δημιουργικότητα. 

Και το καλύτερο; Βλέπεις την ομορφιά σε πράγματα που πριν μπορεί και να περνούσαν απαρατήρητα, όπως σε αυτό το ματσάκι με μαδημένες λεβάντες...

Καλή Κυριακή σε όλη την παρέα κι ευχαριστώ για τις ευχές σας!

Αρχίζω να παίρνω τα πάνω μου...

Φιλιά!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286