Μικροκατασκευές

Η φάση που περνάω είναι σίγουρα δημιουργική. Με τα πάνω της και τα κάτω της, τις κακοκεφιές, την κούραση, την άρνηση, μα και τη θέληση, το κέφι και την ανάγκη για ανανέωση. Ειδικά τις ημέρες που ο ήλος είναι λαμπερός, νιώθω τεράστια ευφορία. Πολλές φορές μάλιστα είναι τόσο μεγάλη, που στην προσπάθειά μου να κάνω όλα όσα έχω στο μυαλό μου, τρέχω πάνω-κάτω και γύρω-γύρω να τα προλάβω όλα, με αποτέλεσμα να έχω ξεκινήσει 5-6 διαφορετικά πράγματα, τα οποία τελικά αφήνω μισοτελειωμένα, αφού πρέπει και να μαγειρέψω-να  βάλω πλυντήρια-να ψωνίσω-να διαβάσω με τον Φαίδωνα-να νταντέψω τον Ορφέα κλπ. Τα μισοτελειωμένα παραμένουν σε μια γωνιά για μέρες (μην πω και βδομάδες), μέχρι να ξαναβρεθώ σε φάση αισιοδοξίας και ευφορίας! Γελοία κατάσταση, αλλά τι σας λέω τώρα, αφού ξέρετε ακριβώς τι εννοώ... Ή μήπως όχι; Χμμμ να προβληματιστώ;
Τέλος πάντων.

Μέσα στο Σαββατοκύριακο καταπιάστηκα αρχικά με κάτι μικρό και πρακτικό. 
Συνεχώς ψάχνουμε τα στυλό στην κουζίνα, ώστε να σημειώσουμε τα ψώνια επάνω στο σημειωματάριο, που κρέμεται στο ψυγείο. Όταν είδα το κυλινδρικό σωληνάριο που ετοιμαζόταν να πετάξει ο Ανδρέας στην ανακύκλωση, θυμήθηκα ότι κάπου είχε πάρει το μάτι μου μια έξυπνη ιδέα, για τα στυλό και τα μολύβια. Εννοείται ότι δεν θυμάμαι πια πού ακριβώς το είχα δει, προφανώς στο pinterest.
Κράτησα, λοιπόν, τη συσκευασία από τις (αμέτρητες) παστίλιες για τον πονόλαιμο - που χρειάστηκε να καταναλώσουμε το φετινό χειμώνα (!) - και το Σάββατο τη μετέτρεψα σε μολυβοθήκη. Την έντυσα με αυτοκόλλητο χαρτί και κόλλησα επάνω της με το πιστόλι σιλικόνης, δύο μικρούς μαγνήτες.

Και να! Οι μαγνήτες κόλλησαν εύκολα στην επιφάνεια του ψυγείου, πλάι στο σημειωματάριο και τώρα τα στυλό βρίσκονται πάντα εκεί, δίχως να τα ψάχνουμε γκρινιάζοντας.

Επίσης, για την ιστορία, θα αναφέρω πόσο πολύ με έχουν βολέψει αυτά τα αυτοκόλλητα χαρτιά, τα οποία μπορείτε να βρείτε σε καταστήματα με υλικά ιδιοκατασκευών και συχνά αναφέρονται ως "κάλυμμα συρταριών". Εγώ βέβαια δεν τα αγόρασα για να καλύψω το εσωτερικό των συρταριών, αλλά για τις διάφορες κατασκευές μου, όπως για παράδειγμα αυτή, αυτή αλλά και αυτή.

Η δεύτερη κατασκευή μου είχε περισσότερο διακοσμητικό χαρακτήρα. Έφτιαξα μία γιρλάντα, για την οποία χρησιμοποίησα αυτά τα πολύχρωμα δαντελένια πετσετάκια, τα οποία είδατε και στο πρόσφατο πάρτι των αγοριών. Επειδή δέχτηκα δεκάδες μηνύματα για τα όμορφα αυτά πετσετάκια, ενημερώνω λοιπόν, ότι θα τα βρείτε στην αγαπημένη τσαγιέρα του διαδικτύου (Happy Teapot).

Όσο για τη γιρλάντα... πανεύκολη. Δίπλωσα τα πετσετάκια στη μέση, άπλωσα κόλλα στο εσωτερικό τους και έπειτα κόλλησα επάνω τους μια λευκή κορδέλα. Και όλα αυτά, πάντα παρέα με λίγα λουλούδια και μια κούπα ζεστό καφέ.

Η γιρλάντα προοριζόταν για ένα παράθυρο, το οποίο βρίσκεται σε ένα μικρό χολ, εκεί όπου είναι συγκεντρωμένα και αποθηκευμένα όλα τα υλικά για τις κατασκευές μου. Ένας χώρος λουσμένος στο φως. Μόνο που οι φωτογραφίες είναι σκοτεινές, αφού το φως του παραθύρου χτυπούσε ακριβώς απέναντι από το φακό, οπότε οι εικόνες δείχνουν λίγο άχρωμες και μουντές. Στην πραγματικότητα ο χώρος είναι το ακριβώς αντίθετο!

Γι αυτό επέλεξα να βάλω εκεί τις δύο ορχιδέες μου, οι οποίες τα κατάφεραν μεν στη μετακόμιση, αλλά αρνούνται να ανθίσουν. 

Άνοιξη φίλοι αγαπημένοι και κοντεύει πια Μάης. Στο δρόμο προς το σχολείο του Φαίδωνα, έπεσα σε μια συστάδα ολόκληρη από πασχαλιές. Έκοψα λίγα κλαδιά και το σπίτι μύριζε για μέρες. Μόλις περνούσαμε την είσοδο του σπιτιού, ένα φρέσκο άρωμα μας υποδέχονταν, μια αίσθηση μαγική! Κι έχω πραγματικά την αίσθηση, ότι τα δέντρα που μεγαλώνουν μόνα τους, χωρίς πολλή περιποίηση και σε σχεδόν άγρια κατάσταση, είναι πιο μυρωδάτα και πιο καρποφόρα. Σαν τα αδέσποτα κι αυτά, μαθαίνουν να επιβιώνουν μόνα τους...

Καλημέρα σε όλους εκεί έξω! Νέα βδομάδα, η τελευταία του φετινού Απρίλη κι ένα τριήμερο που έρχεται! Κι εδώ στην Αθήνα, ένας ήλιος λαμπερός μας καλημερίζει από ψηλά.

Καλημέρα ντε!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286