Το ανοιξιάτικο πάρτι των αγοριών

Άργησα να πάρω μπρος φέτος με το πάρτι των αγοριών. Για την ακρίβεια σκέφτηκα να το αποφύγω κιόλας! Συγγενείς δεν υπάρχουν πολλοί στην Αθήνα, τα ξαδερφάκια όλα μακριά, ο Ορφέας δεν έχει κάνει ακόμα φίλους, ε..., έκανα σενάρια κι εγώ με το φτωχό μου μυαλουδάκι. 

Σκεφτόμουν να καλέσουμε 2-3 φίλους του Φαίδωνα, έτσι για το καλό! Πριν δύο μήνες όμως, μια μέρα που τον παρέλαβα από το σχολείο, μου ξεκαθάρισε μέσα στο αμάξι, ότι φέτος θέλει ένα πάρτι μεγάλο, με πολλά παιδιά! Το καλύτερο απ' όλα τα προηγούμενα! Εμ, υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο εγώ... 

Άκυρα, λοιπόν, τα προηγούμενα πλάνα μου, οπότε άρχισα να σχεδιάζω καινούρια. Τι καινούρια δηλαδή, που μέχρι τελευταία στιγμή δεν είχα αποφασίσει τι θα κάνω... Γι αυτό κατέληξα στο ότι το πάρτι δεν θα είχε φέτος συγκεκριμένο θέμα, αλλά θα ήταν απλά... ανοιξιάτικο. Επειδή στο μυαλό μου η άνοιξη είναι πολύχρωμη και λουλουδάτη, έβγαλα καθετί χρωματιστό από τα συρτάρια μου και άρχισα να στήνω το σκηνικό.

Ο στολισμός απλός. Μια γιρλάντα με σημαιάκια πάνω από το τραπέζι που φιλοξενούσε όλα τα εδέσματα και μια ακόμη γιρλάντα, φτιαγμένη από 'καραμελένια' κεράσια, που στόλισε το τραπέζι.

Δύο ημέρες πριν τη γιορτή, είχα ετοιμάσει τα σακουλάκια για τους φίλους των παιδιών, τα οποία περιείχαν διάφορα γλυκάκια κι ένα τρελομπαλάκι. Τα έκλεισα με πολύχρωμα πετσετάκια, πάνω στα οποία έγραψα ένα μήνυμα για τους μικρούς μας φίλους.

Αυτά πήραν θέση στο κέντρο του τραπεζιού, μαζί με όλα τα απαραίτητα σκεύη.

Το μενού ήταν και φέτος λίγο - πολύ το ίδιο με τα προηγούμενα. Διάφορα σνακ, μια ντουζίνα cupcakes με καραμελένια μάτια, μπουκιές μπανάνας με σοκολάτα, δαμάσκηνα γεμιστά με χαλβά και βουτηγμένα σε κουβερτούρα (συνταγή που είχα δοκιμάσει και πέρυσι), φράουλες στο ξυλάκι μαζί με σοκολατένιες κρέπες και βέβαια, διάφορα ζαχαρωτά και γλυκίσματα, που δεν λείπουν ποτέ από το μπουφέ, αφού χαρίζουν πάντα χρώμα και μια παιχνιδιάρικη νότα στο στήσιμο.

Και στα αλμυρά δεν έκανα πολλούς πειραματισμούς, αφού το μενού είναι δοκιμασμένο και πετυχημένο. Δεν έλειψαν τα τοστ, τα ζυμαρικά, τα κεφτεδάκια και η πιατέλα με τα λαχανικά-αλλαντικά-τυριά, που είναι σταθερή αξία κάθε χρόνο. 

Αυτό που δοκίμασα φέτος για πρώτη φορά, ήταν τα corn dogs, μάφινς με λουκάνικο, φτιαγμένα με καλαμποκάλευρο, μια συνταγή που βρήκα εδώ (κλικ).

Σε κάτι ντάκους, κάτι ξιδάτα κρητικά λουκάνικα, κάτι βολβούς, κάτι τυριά κλπ, που ετοίμασε ο Ανδρέας, ας μην αναφερθώ καλύτερα μέρες που είναι...

Και φτάνουμε στις τούρτες! Τους ρώτησα και φέτος, όπως κάθε χρόνο, τι τούρτα θα ήθελαν και περίμενα (χαλαρή) την ίδια απάντηση: "εεε κάτι ωραίο!". Αμ δε! Όχι φέτος! Minions μου ζήτησε ο Φαίδωνας, Rabbits ο Ορφέας.
Και τώρα; Αποφάσισα ότι η μία τούρτα θα πρέπει να είναι δοκιμασμένη, οπότε έφτιαξα την αγαπημένη μας σοκολατένια τούρτα, με ένα απλό frosting, το οποίο χρωμάτισα κίτρινο με χρώματα ζαχαροπλαστικής. Με δύο μπισκότα, τύπου oreo και δύο smarties, έφτιαξα τα μάτια. Με κας κας σε γκρι-λιλά (δεν είχα κάτι σε ασημί) έφτιαξα τα γυαλιά, ενώ τα μαλλιά (πέντε τρίχες), το στόμα και το λάστιχο των γυαλιών, τα σχημάτισα με καραμέλες από γλυκόριζα (liquorice).
Ευτυχώς, όταν ρώτησα τον Φαίδωνα με τι μοιάζει η τούρτα του, μου είπε με Μίνιον, οπότε ήταν ευχαριστημένος.

Στου Ορφέα την τούρτα πειραματίστηκα και δοκίμασα μια νέα συνταγή. Σε ελεύθερη μετάφραση, είναι ένας κομμένος κορμός δέντρου, με λουλούδια τριγύρω που προμηνύουν την άνοιξη και αφού η περίοδος που διανύουμε είναι πασχαλινή, τα rabbits και τα ζαχαρωτά καρότα, έδεσαν μια χαρά με το υπόλοιπο σκηνικό.

Τα αγόρια έσβησαν τα κεριά δυο και τρεις φορές, ενώ οι φίλοι τους, τους τραγούδησαν το γενέθλιο άσμα σε όλες τις γλώσσες, όπως συνηθίζεται...

Κάθε χρόνο, τις ζόρικες εκείνες ημέρες που ετοιμάζω το πάρτι των αγοριών, σκέφτομαι πάνω στην πίεση, ότι την επόμενη χρονιά θα το κάνω κάπου έξω. Αλλά κάθε χρόνο αλλάζω γνώμη και τελικά αποζημιώνομαι από την ευτυχία των αγοριών και από τους καλεσμένους, που έχουν πάντα έναν όμορφο λόγο να πουν!

Εδώ είναι έτοιμη μόνο η "γλυκιά" πλευρά του μπουφέ

Την επόμενη μέρα ήμουν για γέλια και για κλάματα. Το κεφάλι μου κουδούνιζε και ο αυχένας μου ήταν άκαμπτος. Με λίγα λόγια, βγήκε όλη η κούραση των προηγούμενων ημερών, μα και όλη η ικανοποίηση.

Κοίταζα τ' αγόρια με τις άκρες των ματιών μου να απολαμβάνουν και να επεξεργάζονται τα δώρα τους κι ήταν όλα τόσο ήσυχα. Εκείνοι τρισευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι κι όμως, "έπιασα" τον εαυτό μου σε μια στιγμή μελαγχολίας. 

Επτά ο μεγάλος και τεσσάρων ο μικρός. Μα πότε πέρασαν τα χρόνια...;

Σας ευχαριστώ για τις ευχές αγαπημένοι μου και σας εύχομαι με τη σειρά μου να περάσετε υπέροχα αυτές τις μέρες, να χαρείτε ανθρώπους αγαπημένους, ν' απολαύσετε τα ξεχωριστά μας έθιμα και να ζήσετε στιγμές μοναδικές.

Καλό Πάσχα!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286