Πάσχα στην Κρήτη

Φέτος δεν έψησα τσουρέκια, δεν έβαψα αυγά. Δεν έφτιαξα κουλούρια, ούτε έκρυψα πασχαλινές λιχουδιές στις πρασινάδες, να τις βρουν τα παιδιά. Το φετινό Πάσχα ήταν αλλιώτικο, πλούσιο σε έθιμα κρητικά που δεν είχα ξαναζήσει.
Μεγάλη Τετάρτη επιβιβαστήκαμε στο πλοίο κι ήταν ο καιρός χειμερινός. Έβρεχε καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και το καράβι "τραμπάλιζε" - ευτυχώς ελαφρά - δεξιά/αριστερά. Η κακοκαιρία φαίνεται πως μας ακολούθησε και έφτασε μαζί μας στην Κρήτη, δίχως να προχωρήσει παρακάτω. Τα σύννεφα έμειναν εκεί, πάνω απ' τα κεφάλια μας για δύο μέρες. Ακραία καιρικά φαινόμενα, άκουγα να λένε, για τα δεδομένα της Κρήτης κι εμείς σκεφτόμασταν ότι σταθήκαμε τυχεροί που καταφέραμε να φτάσουμε, αφού ακολούθησε ένα διήμερο με απαγορευτικό.
Το πρώτο πρωινό ξύπνησα από ένα δυνατό θόρυβο. Ήταν το χαλάζι που έπεφτε με μανία στην άσφαλτο και στη στέγη του σπιτιού. Πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη στην Κρήτη και η άνοιξη άφαντη...

Η πεθερά μου από το πρωί της Μ. Πέμπτης είχε αφήσει στο τραπέζι λίγα άνθη και μικρά φύλλα, για να βάψει με τον καθιερωμένο τρόπο τα πασχαλινά αυγά της. 

Την παρατηρούσα καθώς τα ετοίμαζε με γρήγορες κινήσεις, για να τα βάψει στις τρεις το μεσημέρι, όχι νωρίτερα. Όταν απόρησα, μου είπε ότι εκείνη ήταν η ώρα που πλήγωσαν για πρώτη φορά το Χριστό και έτρεξε το κόκκινο αίμα του.

Η πεθερά μου, η Ελευθερία, έχει μεγάλη αδυναμία στα φυτά, τα μυρωδικά και τα λουλούδια. Φαίνεται άλλωστε και από το σπίτι της, στο οποίο έχει σκορπίσει παντού βάζα γεμάτα με άνθη.  Σχεδόν σε κάθε δωμάτιο υπάρχει ένα μικρό βαζάκι. Ακόμα και στο vintage δωμάτιο, στο οποίο κοιμόμασταν, πλάι στα παλιά κάδρα και τα αντικείμενα μιας άλλης εποχής, υπήρχε ένα μικρό, παραδοσιακό βαζάκι με φρεσκοκομμένες φρέζιες, ως καλωσόρισμα. 

Ο καιρός μας περιόρισε αρκετά, αλλά όχι τόσο ώστε να μην κάνουμε τις βόλτες μας. Τα παιδιά κολλημένα με τα ξαδέρφια τους, σχεδόν μας ξέχασαν κι έτσι βρήκαμε ευκαιρία με τον Ανδρέα να βγούμε για καφέ, οι δυο μας, καβάλα στο μηχανάκι σαν teenagers, παρόλο που ο αέρας ξύριζε. Βραχήκαμε, παγώσαμε, αλλά γελάσαμε, βγάλαμε φωτογραφίες τη θυμωμένη θάλασσα και τελικά το απολαύσαμε.

Ήταν κι αυτό μέρος του παλιμπαιδισμού μας, όπως και αυτά τα καραμελάκια που σκάνε στο στόμα. Τα βρήκαμε στο μαγαζί του θείου Μανώλη, στο οποίο βρίσκει κανείς μικρούς θησαυρούς. Τα προμηθεύτηκα και γελούσα μαζί με τα παιδιά, την ώρα που μικρές εκρήξεις λάμβαναν χώρα μέσα στα στόματά μας.

Το μεσημέρι, το τραπέζι στρώθηκε με γεύμα παραδοσιακό. Ντολμαδάκια τρώνε στην Κρήτη την Μ. Πέμπτη. Μικροσκοπικά και πεντανόστιμα αριστουργήματα, αληθινά έργα τέχνης, φτιαγμένα με τα πρώτα τρυφερά αμπελόφυλλα. Από τα ξημερώματα ήταν στο πόδι η πεθερά μου, για να ετοιμάσει τις τρεις κατσαρόλες με τα ντολμαδάκια. Και ήταν τόσο νόστιμα, που ήμουν ικανή να φάω μια ολόκληρη κατσαρόλα μόνη μου, αφού κατέβαιναν σαν καραμέλες.

Τη Μεγάλη Παρασκευή είχαν σειρά τα καλτσούνια. Ακούραστη και απτόητη η πεθερά μου, παρά τα ογδονταφεύγα της χρόνια, έψησε δυο ταψιά. Κοίταζα τα γέρικα και εκπαιδευμένα χέρια της, να δίνουν με μαλακές κινήσεις σχήμα στο ζυμάρι, καθώς γελούσε με τις φωτογραφίες που τραβούσα. 
Για βοήθεια ούτε λόγος, σαν γνήσια και παλιά νοικοκυρά, δεν θέλει να ανακατεύονται πολλοί στην κουζίνα της.

Οι ημέρες που ακολούθησαν, παρά τον αέρα, ήταν ηλιόλουστες. Καταφέραμε να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο, δίχως κασκόλ και κουκούλες. Ο κόσμος είχε αρχίσει να ξεμουδιάζει, θαρρείς και ξυπνούσε από τη χειμερία νάρκη του. Καταφέραμε μάλιστα να πλησιάσουμε για λίγο τη θάλασσα, αν και παρέμενε φουσκωμένη. 

Και φυσικά κρατήσαμε τα έθιμα...
Αργά το βράδυ, φορέσαμε τα καλά μας και ανάψαμε τις λαμπάδες μας. Μάλιστα, μερικοί σκαρφίστηκαν διάφορους τρόπους, ώστε να μεταφέρουν το Άγιο Φως, δίχως να σβήσει η φλόγα από τον αέρα. 

Την παράσταση βέβαια έκλεψε η χειροποίητη λουλουδάτη λαμπάδα της ανιψιάς μας.

Δοκίμασα επιτέλους την περιβόητη μαγειρίτσα της πεθεράς μου, που μοιάζει πολύ γευστικά με τη δική μας, μόνο που έχει μέσα μικρά γαρδουμπάκια και ναι, αξίζει την καλή της φήμη.

Όσο για την ημέρα του Πάσχα... ήμουν στην πηγή του κατσικιού. Το φάγαμε με όποιον τρόπο μπορεί να φαγωθεί: οφτό, αντικριστό, στη σούβλα, στο φούρνο και ήταν κάθε φορά το ίδιο νόστιμο.

Όμως η Δευτέρα που ξημέρωσε ήταν η πιο όμορφη απ' όλες και φυσικά η τελευταία των διακοπών μας.
Είδα μιαν άνοιξη να πασχίζει και να επιμένει πως είναι πια σειρά της να εμφανιστεί. Είδα επιτέλους το απέραντο γαλάζιο και μια ατμόσφαιρα πεντακάθαρη. Αντίκρισα έναν ήλιο λαμπερό που μου είχε λείψει τόσο...

Είδα επιτέλους τα χρώματα να διαχωρίζονται και από ένα μουντό γκρι, να χωρίζονται σε κίτρινο, πορτοκαλί, μπλε, φουξ, πράσινο κι ένα σωρό άλλα!

Κατεβήκαμε στην ακροθαλασσιά για λίγο παιχνίδι και περπατήσαμε στο πλακόστρωτο, παράλληλα με τη θάλασσα.

Κι έπειτα ήρθε το σούρουπο και μας αντάμειψε με ένα ηλιοβασίλεμα ξεχωριστό. Παρέα με τους κουμπάρους μας τραβήξαμε τις τελευταίες φωτογραφίες, από ανάγκη να φυλακίσουμε τη σκηνή, μπας κι αντέξουμε λίγους μήνες και πάλι μακριά απ΄τη θάλασσα.

Όταν την αντικρίζω συνειδητοποιώ ακόμη περισσότερο πόσο μου λείπει...

Κατά τη διάρκεια της επιστροφής, τ΄αγόρια ήταν συνεχώς κολλημένα στα τζάμια του πλοίου, παρακολουθώντας τη θάλασσα. Είναι ολοφάνερο ότι είναι θαλασσινοί κι αυτοί...

Άφησαν τα ξαδέρφια τους και όλους τους συγγενείς με μισή καρδιά κι έδωσαν ξανά ραντεβού μαζί τους, όπως κι εμείς, για το καλοκαίρι... 

Η επιστροφή στη βάση μας είχε όλα αυτά που φαντάζεται κανείς... Άπειρα πλυντήρια, καθαριότητες, σιδερώματα και υποχρεώσεις. Σαν να 'ταν όνειρο το ταξίδι στην Κρήτη.
Όμως είχε και μια άνοιξη απλωμένη παντού! Άλλη Αθήνα αφήσαμε κι άλλη βρήκαμε γυρίζοντας σπίτι. Τα δέντρα πρασίνισαν και τα λουλούδια έχουν ανθίσει. Τα φυτά στο μπαλκόνι μας έχουν θεριέψει και είναι πια ζωηρά, ακόμη κι εκείνα που θεωρούσα πεθαμένα...
Όλο αυτό το σκηνικό, το τόσο ελπιδοφόρο, μου άλλαξε αμέσως τη διάθεση κι άρχισα τα σχέδια. Πώς να ομορφύνω το μπαλκόνι, πώς να διακοσμήσω κάποιους χώρους, που ακόμη στέκουν άδειοι και απρόσωποι, πώς πώς πώς...
Ναι, η άνοιξη καταφέρνει πάντα να μου παίρνει τα μυαλά!

Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι και Χρόνια Πολλά.

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286