Οι φωτογραφίες που αγάπησα

Η Κυριακή είναι πάντα μέρα χαλάρωσης και αν μείνουμε στο σπίτι, βρίσκω λίγο χρόνο ν' ασχοληθώ με πράγματα που αγαπώ και με χαλαρώνουν. 

Αυτή τη φορά έκανα μια μικρή "βόλτα" στο παρελθόν, μέσω του Google Earth. Μαγικό εργαλείο! Πήγα εικονικά στη Φλωρεντία και "περπάτησα" όλο εκείνο το σοκάκι, το οποίο περπατούσαμε τότε με τα κορίτσια/φίλες/κολλητές/συμφοιτήτριες και που μας έβγαζε έξω από την πόρτα (πύλη, για να το πω σωστά) του μουσείου, στο οποίο δουλεύαμε. Μια υπέροχη διαδρομή, με πλακόστρωτα και μικρά μαγαζάκια δεξιά-αριστερά, με πάγκους λουλουδιών και κιόσκια. Χαζεύοντας τη διαδρομή λοιπόν στο Google Earth, παρατήρησα ότι εκεί στην Piazza dei Ciompi - μια μικρή πλατεία- υπάρχει ακόμα σε μιαν άκρη της, ο κύριος με το τροχήλατο, ο οποίος πουλούσε βιβλία.

Τον θυμάμαι ακόμη και τώρα. Δεν μιλούσε πολύ, καθόταν σιωπηλός πίσω από τον πάγκο του διαβάζοντας βιβλία, όταν ξαφνικά εμείς, τρεις πολυλογούδες Ελληνίδες διακόψαμε την ησυχία του, γιατί το μάτι μας έπεσε επάνω σε κάτι βιβλία του National Geographic. Πιάσαμε ένα στα χέρια μας και διαπιστώσαμε ότι περιείχε τις πιο δυνατές φωτογραφίες διάσημων και βραβευμένων φωτογράφων του National, ως τότε. Ενθουσιαστήκαμε, διότι όπως καταλαβαίνετε, ως Ανθρωπολόγοι και μάλιστα με πολλά όνειρα τότε, το National Geographic ήταν πρώτο στις προτιμήσεις μας, ακόμη και από τα περιοδικά μόδας!

Αυτό το βιβλίο το λατρέψαμε και οι τρεις για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Για το πλούσιο υλικό του σε φωτογραφίες μοναδικές και ανθρωπολογικές. 
Ρωτήσαμε για την τιμή του, έτοιμες για όλα και ακούσαμε έκπληκτες να μας λέει "πέντε ευρώ το ένα". "Ε; Τι εννοείτε;" ρωτήσαμε και θεωρήσαμε ότι λόγω ιταλικών, δεν καταλάβαμε σωστά. "Πέντε" μας είπε ανοίγοντας την παλάμη του κι αρχίσαμε τις μούντζες. "Πέντε;" δείχναμε εμείς ρωτώντας, "ναι, πέντε" επέμενε ο κύριος. "Μα, αυτό το τεράστιο βιβλίο, των 336 σελίδων; Του National; Για το ίδιο μιλάμε;" Και πριν εκνευριστεί για τα καλά ο Ιταλός, πήραμε τρία, ένα η καθεμία.

Μας διευκρίνισε ότι τα συγκεκριμένα ήταν μεταχειρισμένα ή με ένα μικρό ελάττωμα, γι αυτό είχαν χαμηλή τιμή, αλλά να σας πω την αλήθεια, μύριζαν κολλαρισμένο χαρτί, ήταν ολοκαίνουρια και ακόμη και σήμερα δε βρίσκω ελάττωμα...

Προχθές λοιπόν, έπεσε το βλέμμα μου επάνω του και το 'πιασα στα χέρια μου, να το ξεφυλλίσω και πάλι μαζί με τον πρωινό μου καφέ, να δω τις φωτογραφίες που ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή. Φωτογραφίες που είναι αδύνατο να σε αφήσουν αδιάφορο. Τραβηγμένες στη φύση ή σε δημόσιους χώρους, φωτογραφίες ζώων και φυτών, πορτραίτα, υποθαλάσσιες, φωτογραφίες από στιγμές καθημερινών ανθρώπων, όλες απλά συγκλονιστικές, αποτυπωμένες μαζί με την ιστορία που κρύβεται πίσω τους.

Το εξώφυλλο κοσμεί η διάσημη και ίσως η πιο προβαλλόμενη φωτογραφία αυτής της νεαρής Αφγανής, με τα υπέροχα και τόσο τρομαγμένα μάτια, τραβηγμένη το 1984 από τον Steve McCurry, στο Πακιστάν. 

Οι φωτογραφίες που μου προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση την πρώτη φορά που τις είδα, μου προκαλούν ακόμη περισσότερα συναισθήματα τώρα. Κάποιες μου προκαλούν αγωνία, άλλες φόβο, άλλες πανικό, άλλες θλίψη, άλλες ενθουσιασμό και φυσικά θαυμασμό.

Εντυπωσιάζομαι για παράδειγμα όταν βλέπω την πρώτη έγχρωμη, υποβρύχια φωτογραφία που τραβήχτηκε ποτέ επιτυχώς. Ανήκει στους W.H. Longley και Charles Martin πολλά χρόνια πίσω, το 1926.

via http://photography.nationalgeographic.com/photography/photos/milestones-underwater-photography/

Με πιάνει πανικός κάθε φορά που βλέπω την επόμενη. Μία δύτης βουτηγμένη στα παγωμένα (κυριολεκτικά) νερά της Ανταρκτικής, το 1984. Ακόμη και ο φωτογράφος Bill Curtsinger είπε: βρίσκεται σε έναν σκοτεινό, παγωμένο, απαγορευμένο κόσμο! Τόσο απομακρυσμένη από ανθρώπινη βοήθεια, όσο είναι δυνατό!

via http://www.en.ozartsetc.com/2013/11/26/national-geographic-around-the-world-in-125-years-book/

Την επόμενη την κοιτάζω πάντα με θαυμασμό. Είναι τόσο εντυπωσιακή, που μοιάζει ψεύτικη. Τραβήχτηκε στην Αυστραλία, το 1990, από τον David Doubilet, ο οποίος φυσικά ειδικεύεται στις υποθαλάσσιες φωτογραφίες. Στο βάθος διακρίνονται οι κορυφές του Lord Howe Island.

via http://likes.com/eyecandy/breathtaking-underwater-photos?page=3

Δέος! Ένας συλλέκτης μελιού, σκαρφαλωμένος σε έναν βράχο των Ιμαλαΐων - ύψους 120 μέτρων, πιάνει ένα κομμάτι κερήθρας. Μια φωτογραφία του Eric Valli, τραβηγμένη το 1987.

via http://artrebels.com/blog/retrospective-eric-vallis-honey-hunters

Costa Rica, το 1991. O Mark W. Moffett, φωτογραφίζει έναν οικολόγο, σκαρφαλωμένο κοντά στην κορυφή ενός πανύψηλου δέντρου (που αναπτύσσεται σχεδόν κάθετα σε μια πολύ απότομη πλαγιά), την ώρα που σχηματίζει δακτυλίους στα κλαδιά του, ώστε να παρακολουθήσει την ανάπτυξή του.

via http://brettzel.tumblr.com/post/38437642257/cratered-a-new-breed-of-scientist-risks-life

Πάμε στο Σουδάν (Kordofan), πίσω στο 1949,  όπου ο George Rodger τραβάει με την μηχανή του έναν νεαρό παλαιστή της πληθυσμιακής ομάδας Nuba, ο οποίος ως νικητής, μεταφέρεται στους ώμους του συμπαίκτη του. Εντυπωσιακή!
Οι αγώνες πάλης στους Nuba, εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερης σημασίας. 

via http://en.wikipedia.org/wiki/George_Rodger

"Στην αγκαλιά της αθωότητας". Ένα μωρό κοιμάται μέσα στο παραδοσιακό δίχτυ της περιοχής γύρω από τον ποταμό Sepik. Μια φωτογραφία τραβηγμένη από τον Malcom S. Kirk, στην Παπούα Νέα Γουινέα, το 1972.

"Τόσο έγκλειστη, όσο και τα κατοικίδιά της". Ο Thomas J. Abercrombie, αποτυπώνει το 1967 (Καμπούλ) με το φακό του, μια Αφγανή γυναίκα, "απομονωμένη" μέσα στην παραδοσιακή ενδυμασία chadri, καθώς ισορροπεί στο κεφάλι της το κλουβί με τις καρδερίνες, που αγόρασε από τη λαϊκή αγορά. 
Απλά υπέροχη...

via http://joost5.tumblr.com/post/553958787/kabul-afganistan-1967-by-thomas-j-abercrombie

Αυτός ο Διπλόδοκος (Diplodocus), μήκους περίπου 20 μέτρων, άνθισε εκατομμύρια χρόνια πριν την εμφάνιση του σύγχρονου ανθρώπου. Για εμένα προσωπικά, μια εκπληκτική φωτογραφία του Louie Psihoyos, βγαλμένη το 1991 στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Senckenberg (Γερμανία).

via http://www.corbisimages.com/stock-photo/rights-managed/AAMK001073/diplodocus-and-human-skeletons

Northfield, Μασαχουσέτη 1971

Η νεαρή κοπέλα κρατώντας το μωρό της, ποζάρει στο φακό του David L. Arnold, πλάι στο πορτραίτο της γιαγιά της. Ολόιδιες!

via http://photography.nationalgeographic.com/photography/photos/portrait-photography-tips.html

Η επόμενη εικόνα μου προκαλεί πάντα ένα σφίξιμο, μια θλίψη.
Η σκληρά εργαζόμενη μητέρα (ανθρακωρύχος) ανάβει τσιγάρο κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τη δεκαπεντάχρονη κόρη της, λίγο πριν το γάμο της, στο Pineville (West Virginia 1986). Μια φωτογραφία του James L. Stanfield, ο οποίος κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει παρακολουθήσει κι έχει φωτογραφίσει από κοντά πολλές τέτοιες ανθρώπινες ιστορίες.

via http://eu.art.com/products/p8871844435-sa-i5304813/posters.htm?ui=8DAD4405425B4502B19DD8D811B3FE96

Μια τέτοια φωτογραφία του είναι και η επόμενη. Το 1987 στο Zabrze, της Πολωνίας, ο Stanfield φωτογραφίζει έναν γιατρό, μετά από ένα ολονύχτιο χειρουργείο. Ο γιατρός, που έμαθε πώς να κάνει μεταμόσχευση καρδιάς διαβάζοντας επιστημονικά βιβλία και άρθρα, παρακολουθεί στην οθόνη τα ζωτικά σημεία του ασθενούς, ενώ μια συνάδελφος κοιμάται αποκαμωμένη στο πάτωμα.
Ναι, βρίσκω την φωτογραφία αυτή συγκλονιστική! 

via http://juan314.wordpress.com/2013/06/05/despues-de-un-transplante-de-corazon-after-a-heart-transplantation-by-james-l-stanfield-1978/

Όμως την πιο αγαπημένη μου, την άφησα για το τέλος...

Περού (Puno), 1981.

Ένα αγόρι θρηνεί τα έξι πρόβατά τους, που σκότωσε στο πέρασμά του ένα ταξί. Κλαίει, γιατί τα πρόβατα αποτελούσαν το "μέσο" διαβίωσής τους. Προς μεγάλη ευχαρίστηση του φωτογράφου William Albert Allard, μετά από δωρεά των αναγνωστών, συγκεντρώθηκαν 7000 δολάρια, ώστε να καλύψουν την απώλεια.

via http://blog.burnedshoes.com/post/9679139954/williamalbertallard

Μια φωτογραφία που με συγκινεί βαθιά κάθε φορά που την αντικρίζω. Όλη η θλίψη και ο πόνος συγκεντρωμένες σε ένα παιδικό πρόσωπο. Γιατί δυστυχώς στον κόσμο αυτό υπάρχουν παιδιά, που δεν κλαίνε επειδή έσπασε ένα από τα παιχνίδια τους...

Φωτογραφίες ξεχωριστές κι αγαπημένες, που με συνδέουν με ένα παρελθόν ξέγνοιαστο και αξέχαστο...

Καλημέρα σε όλους εκεί έξω, ο ήλιος λάμπει και σήμερα!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286