Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Τα ήσυχα πρωινά

Έπιασαν οι ζέστες κι εμείς δεν πολυβγαίνουμε από το σπίτι. Θα πηγαίναμε θάλασσα, αλλά έμεινα χωρίς αυτοκίνητο, οπότε οι βόλτες περιορίζονται σε μικρές αποστάσεις, αφού είμαστε ποδαράτοι.
Εμένα βέβαια δεν με ενοχλεί και πολύ που από το πρωί δεν τρέχω να μαζέψω μια προίκα ολόκληρη για να πάμε θάλασσα σε φυσιολογική ώρα και όχι καταμεσήμερο, ούτε που μένω στη δροσιά του σπιτιού και δεν βγαίνω έξω να λιώσω πλάι στα καυτά τσιμέντα.
Από την άλλη, τα παιδιά ζητούν κυρίως τα βράδια την καθιερωμένη τους βόλτα, μόλις πέσει ο ήλιος. Προτιμούν κι αυτοί κατά τη διάρκεια της ημέρας, να δροσίζονται στο μπαλκόνι, στην μπανιέρα ή κάτω από τους ανεμιστήρες. Βέβαια μια βόλτα στη θάλασσα είναι πάντα ευπρόσδεκτη και δεν την αλλάζουν με τίποτα...


Η ζωή το καλοκαίρι γίνεται πιο αργή, νωχελική... ακόμη και "βαριά". Μετά από μια ζεστή νύχτα με πανσέληνο ας πούμε, μπορεί να νιώθεις λιγάκι δυσκίνητος ή με βαρύ κεφάλι!
Περιφερόμαστε από δωμάτιο σε δωμάτιο σαν τις άδικες κατάρες - που λέει και η μαμά μου - και ειλικρινά είναι μέρες που νιώθω αργόσχολη, αφού δεν δουλεύω, μαγειρεύω κάτι γρήγορο και ελαφρύ, δεν φτιάχνω γλυκά, διαβάζω παραμύθια στα παιδιά ή ένα βιβλίο, ξεφυλλίζω κανένα περιοδικό, βλέπω παιδικά με τα αγόρια ή καμιά ταινία, παίζω με τα lego και τα playmobil μέχρι να επιστρέψει ο Ανδρέας  και αργά το απόγευμα καταλήγουμε εγώ στη Zumba και αυτοί στην παιδική χαρά.
Νιώθω σαν να έδωσα άδεια στον εαυτό μου να χαλαρώσει λίγο παραπάνω αυτό το καλοκαίρι. Έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα τρέχουμε πάλι...
Άλλωστε όπως έχω ξαναπεί - δηλαδή όχι εγώ, ο Bertrand Russell - "ο χρόνος που απολαμβάνουμε να σπαταλάμε, δεν είναι σπατάλη χρόνου"!


Μ' αρέσουν πολύ τα πρωινά στο σπίτι. Αν μάλιστα καταφέρω να ξυπνήσω νωρίτερα απ' όλους, τα ευχαριστιέμαι πολύ πίνοντας λίγες γουλιές απ' τον καφέ μου μέσα στην απόλυτη ησυχία και διαβάζοντας δυο-τρεις αράδες απ΄το βιβλίο μου.
Αυτό βέβαια συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια, αφού το ξυπνητήρι μας, που ακούει στο όνομα Ορφέας, δεν μας δίνει τη δυνατότητα να ξυπνήσουμε πριν από αυτόν. Με το που ανοίξει τα μάτια του, έρχεται τρέχοντας στο δωμάτιό μας και σε απόσταση ενός εκατοστού από το πρόσωπό μου, μου λέει: "έου γάια μαμά" (" θέλω γάλα μαμά"). 


Τα πρωινά λοιπόν, ειδικά αυτά του καλοκαιριού, που ο ήλιος τρυπώνει από παντού, ρίχνοντας το φως του στα αντικείμενα του σπιτιού, ναι αυτά τα πρωινά, τα αγαπώ πολύ.
Ειδικά όταν συνοδεύονται από ένα ελαφρύ αεράκι, που φτάνει ίσα για να κουνηθεί η κουρτίνα.
Σε τέτοιες στιγμές είναι τραβηγμένες όλες οι φωτογραφίες. Σε στιγμές χαλάρωσης, ηρεμίας, με ένα απαλό αεράκι κι ένα λαμπερό φως. Είναι τόσο όμορφα τα παιχνιδίσματα του ήλιου, ειδικά επάνω σε ανοιχτόχρωμο φόντο, που με κάνουν να ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι σε ένα κυκλαδίτικο νησί. Εκεί που το μάτι χορταίνει από μπλε και λευκό.


Άρπαξα τη μηχανή κι άρχισα να τραβάω αντικείμενα, ανθρωπάκια, λούτρινα, δροσερές απολαύσεις, λουλούδια, μυρωδικά και στιγμές. Στιγμές τόσο μικρές, τόσο φευγαλέες, που ο μόνος τρόπος να τις φυλακίσεις, είναι να τις φωτογραφίσεις.


Τα βράδια βέβαια, εξακολουθώ να πέφτω σαν ξερή στο κρεβάτι και με το ζόρι καταφέρνω να διαβάσω 5-6 σελίδες πριν με πάρει ο ύπνος. Είναι γιατί τα παιδιά, αμέσως μετά το πρωινό τους γάλα, τρέχουν με χίλια μες στην τρέλα. Μέχρι το βράδυ μου έχουν ξεζουμίσει κάθε σταγόνα ενέργειας - και υπομονής φυσικά! Χα, πιστέψτε με, θα γελούσατε πολύ αν τραβούσα τις ίδιες φωτογραφίες βραδινές ώρες!


Αλλά εδώ μιλάμε για τα ήσυχα πρωινά. Για τα άλλα, αυτά της τρέλας, θα τα πούμε άλλη στιγμή...
Να περνάτε όμορφα και καλές βουτιές!

Litsa

Υ.Γ. κι επειδή αυτές τις ημέρες δεν γεννιούνται μόνο βασιλικά μωρά, γεννιούνται κι άλλα, που όμως για εμάς είναι πολύ σπουδαία, με χαρά μοιράζομαι μαζί σας την είδηση της γέννας  της μικρής μας Κρητικοκερκυραίας (χαμός). Την "γνωρίσατε" από το ταξίδι μας στην Κέρκυρα. Να κι ένα κορίτσι στην παρέα μας λοιπόν.
Καλωσόρισες μικρή μου!


Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

8 σχόλια:

  1. Αυτά τα πρωινά του καλοκαιριού, όμορφα που είναι. Σήμερα ξύπνησα στις 6 και ήπια τον καφέ μου με τα λουλούδια του μπαλκονιού και τις κολοκύθες του κήπου. Είναι η αδυναμία μου και πήγα να τις καλημερίσω να δίνουν καρπούς. Στο σπίτι μας δεν έχουμε τόσο φως και αυτό που βλέπω στις δικές σου φωτογραφίες είναι το φως το ίδιο! Πολύ ωραίο σπίτι διαλέξατε, φωτεινότατο! Εσύ έμεινες από αυτοκίνητο, εμείς από αιρκοντίσιον Λιτσάκι μόλις χθες. Μας έπιασε πανικός.
    Να τη χαίρεστε τη μικρή σας φίλη!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥΛΙΔΟΥ27 Ιουλίου 2013 στις 10:56 π.μ.

    ΑΧ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΗΡΕΜΙΑΣ ΛΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ...ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ Ω ΤΩΡΑ...ΗΡΕΜΙΑ!!!ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ..."ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ".....ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ..ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙ..ΑΥΤΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ...ΖΗΣΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΝΩΧΕΛΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ...
    ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ...ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με τις φωτογραφίες σου μας ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου κι είναι σα να κάθομαι μαζί σου για τον πρωϊνό καφεδάκι.
    Φιλιά πολλά Λιτσάκι μου :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωραια ειναι αυτα τα ησυχα πρωινα..
    και ξερεις τι τα κανει ωραια?? η σπανιοτητά τους! γιατι οταν εχεις μικρά παιδια είναι σπάνια τα άτιμα! η δικιά μου ξυπναει και θέλει ΑΜΕΣΩΣ να σηκωθεί, ούτε γάλα δεν θέλει στο κρεβατι, πεταει ένα ''γαλατάκι μέσα'' και εννοεί οτι δίνει παραγγελία: γάλα και σβέλτα στον καναπέ και να βάλουμε και κανα μπι μπι να παιζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καταπληκτικές φωτογραφίες... ανυπομνώ να ζήσω κι εγώ τέτοια νωχελικά πρωινά! που θα πάει, θα έρθουν και για μένα κάποτε... :) να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Την ώρα που διαβάζω τα ήσυχα πρωινά που περιγράφεις στο τρελόσπιτό μου γίνεται ο κακός χαμός! Τσακώνονται για ένα παιδικό. Άλλο θέλει ο ένας και άλλο ο άλλος.Πως να μπω στο κλίμα της ανάρτησης; Πως;;; Τς τς τς....Καλημέρα Λιτσάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε αυτή τη φάση βρίσκομαι κι εγώ, το μόνο που διαφέρει είναι πως λείπουν τα παιδιά αυτές τις μέρες και το σπίτι είναι τόσο ήσυχο που κοντεύει να γίνει ναός διαλογισμού :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όμορφα είναι και στο σπίτι! Αυτό η καθημερινή ρουτίνα χωρίς όμως σχολεία και δουλειά είναι η καλύτερη ξεκούραση!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ;
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ... ΘΑ ΧΑΡΩ!