Χάθηκα, χάθηκα και το ξέρω. Όλη μέρα με τα παιδιά, οπότε ο προσωπικός χρόνος συρρικνώνεται όλο και περισσότερο...
Δεν προλαβαίνω να φτιάξω τίποτα και πολλές φορές δεν έχω το κουράγιο να γράψω έστω και δύο τρεις γραμμές... Έχω χαθεί κι από όλα τα "μπλογκόσπιτα", ναι, ειλικρινά δεν υπάρχει χρόνος.
Αφήστε που έπεσα και χτύπησα και τα δύο χέρια μου, την ώρα του παιχνιδιού (τι χαζή!!). Έπεσα με όλο μου το βάρος επάνω στους καρπούς μου και διέλυσα τους τένοντες. Πρήστηκαν και δεν μπορούσα να σηκώσω ούτε ένα άδειο ποτήρι.
Πήρε η μαμά μου τηλέφωνο κι ενώ αρχικά γελούσε, όταν έμαθε πως έγινε, με 'μάλωσε' λέγοντάς μου (την καταπληκτική ατάκα) "καλά τι νομίζεις, ότι είσαι 10 χρονών;"
Μα από πότε ένα δεκάχρονο έγινε πιο ικανό από εμένα;;; Πω πω...
Το καλό είναι ότι δύο μέρες τώρα ο Ανδρέας ήταν στο σπίτι κι εγώ κατάφερα να κάνω όλες τις εξωτερικές δουλειές, τις οποίες είχα ήδη καθυστερήσει πολύ!
Ο δε Φαίδωνας περνάει τη φάση του "γιατί". Ατελείωτα "γιατί"!!
Κάπου διάβασα ότι ένα παιδί τεσσάρων ετών, κάνει πάνω από 400 ερωτήσεις την ημέρα (!!!). Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Κάθε φράση και "γιατί", κάθε απάντηση και "γιατί"!
Μιλάμε ασταμάτητα όλη την ημέρα!
Ρωτάει... απλά για να ρωτάει.
"Μαμά τι ήταν αυτό;"
"Ο μικρός"
"Και τι κάνει;"
"Μιλάει"
"Και τι λέει;"
"Δεν καταλαβαίνω, τα δικά του λέει..."
Σιωπή... σιωπή...
"Και γιατί μιλάει;"
Γκρρρρ
Ρωτάει όμως και όμορφα πράγματα, που με κάνουν να χαμογελάω, όπως:
"Μαμά, γιατί τ' αστέρια δεν κατεβαίνουν να έρθουν μαζί μας;"
Τι όμορφη σκέψη, ε;
Τα παιδιά μού ρουφάνε όλη την ενέργεια, με ξεζουμίζουν και κάθε βράδυ σέρνομαι μέχρι το κρεβάτι μου, με ένα κεφάλι καζάνι!
Όπως τα φουσκωμένα μπαλόνια, που αν τα αμολήσεις ξεφουσκώνουν στον αέρα με γρήγορη ταχύτητα και τελικά πέφτουν κάτω σαν σταφίδες... ΑΥΤΟ!
Ελπίζω ότι από τον νέο μήνα θα μπούμε και πάλι στο παλιό μας πρόγραμμα και οι ρυθμοί θα πέσουν (λέμε τώρα!!).
Ευτυχώς ο καιρός είναι όμορφος και τώρα πια μπορούμε να βγαίνουμε έξω και να βολτάρουμε!
Αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζουμε καθημερινά έξω από το σπίτι μας κάνοντας μια στάση να την απολαύσουμε!
Όλα τριγύρω ανθισμένα!
Όλα χρωματιστά!
Όλα όμορφα!
Γεμάτα ζωντάνια!
Σαν τα αντράκια μου...
Σας φιλώ!
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286
Δεν προλαβαίνω να φτιάξω τίποτα και πολλές φορές δεν έχω το κουράγιο να γράψω έστω και δύο τρεις γραμμές... Έχω χαθεί κι από όλα τα "μπλογκόσπιτα", ναι, ειλικρινά δεν υπάρχει χρόνος.
Αφήστε που έπεσα και χτύπησα και τα δύο χέρια μου, την ώρα του παιχνιδιού (τι χαζή!!). Έπεσα με όλο μου το βάρος επάνω στους καρπούς μου και διέλυσα τους τένοντες. Πρήστηκαν και δεν μπορούσα να σηκώσω ούτε ένα άδειο ποτήρι.
Πήρε η μαμά μου τηλέφωνο κι ενώ αρχικά γελούσε, όταν έμαθε πως έγινε, με 'μάλωσε' λέγοντάς μου (την καταπληκτική ατάκα) "καλά τι νομίζεις, ότι είσαι 10 χρονών;"
Μα από πότε ένα δεκάχρονο έγινε πιο ικανό από εμένα;;; Πω πω...
Το καλό είναι ότι δύο μέρες τώρα ο Ανδρέας ήταν στο σπίτι κι εγώ κατάφερα να κάνω όλες τις εξωτερικές δουλειές, τις οποίες είχα ήδη καθυστερήσει πολύ!
Ο δε Φαίδωνας περνάει τη φάση του "γιατί". Ατελείωτα "γιατί"!!
Κάπου διάβασα ότι ένα παιδί τεσσάρων ετών, κάνει πάνω από 400 ερωτήσεις την ημέρα (!!!). Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Κάθε φράση και "γιατί", κάθε απάντηση και "γιατί"!
Μιλάμε ασταμάτητα όλη την ημέρα!
Ρωτάει... απλά για να ρωτάει.
"Μαμά τι ήταν αυτό;"
"Ο μικρός"
"Και τι κάνει;"
"Μιλάει"
"Και τι λέει;"
"Δεν καταλαβαίνω, τα δικά του λέει..."
Σιωπή... σιωπή...
"Και γιατί μιλάει;"
Γκρρρρ
Ρωτάει όμως και όμορφα πράγματα, που με κάνουν να χαμογελάω, όπως:
"Μαμά, γιατί τ' αστέρια δεν κατεβαίνουν να έρθουν μαζί μας;"
Τι όμορφη σκέψη, ε;
Τα παιδιά μού ρουφάνε όλη την ενέργεια, με ξεζουμίζουν και κάθε βράδυ σέρνομαι μέχρι το κρεβάτι μου, με ένα κεφάλι καζάνι!
Όπως τα φουσκωμένα μπαλόνια, που αν τα αμολήσεις ξεφουσκώνουν στον αέρα με γρήγορη ταχύτητα και τελικά πέφτουν κάτω σαν σταφίδες... ΑΥΤΟ!
Ελπίζω ότι από τον νέο μήνα θα μπούμε και πάλι στο παλιό μας πρόγραμμα και οι ρυθμοί θα πέσουν (λέμε τώρα!!).
Ευτυχώς ο καιρός είναι όμορφος και τώρα πια μπορούμε να βγαίνουμε έξω και να βολτάρουμε!
Αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζουμε καθημερινά έξω από το σπίτι μας κάνοντας μια στάση να την απολαύσουμε!
Όλα τριγύρω ανθισμένα!
Όλα χρωματιστά!
Όλα όμορφα!
Γεμάτα ζωντάνια!
Σαν τα αντράκια μου...
Σας φιλώ!
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286
ΤΙ ΓΛΥΚΟΥΛΗΣ! ΜΩΛΕ ΛΩΤΑΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΘ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΧ! ΔΩΣΤΟΥ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ ΣΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΜΑΓΟΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥ!!!!!!!!!!!!!!
ΛΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΣ! ΥΠΟΜΟΝΗ ΘΕΛΕΙ....
Τι φατσούλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαίρεσαι τα παιδάκια σου με υπομονή
και επιμονή :) !!
Καλό μεσημέρι!
Αχ Λιτσάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡωτάνε και ξαναρωτάνε αλλά εγώ το έχω βρει το κόλπο από νωρίς. Απαντώ ως τέρας υπομονής με σοβαρό ύφος σε κάθε της ερώτηση.Και αν τύχει και ρωτήσει ξανά το ίδιο πράγμα αρχίζω τις φιλοσοφίες μου.Θυμάσαι της λέω τί είχαμε πει τότε που με ρώτησες.......μπλα μπλα μπλα .....
Αν με ρωτήσει γιατί συμβαίνει κάτι της πετάω το μπαλάκι "Εσύ τί πιστεύεις" της λέω και "ποια είναι η γνώμη σου, τί φαντάζεσαι;;" μπλα μπλα μπλα.....και όπως καταλαβαίνεις με τη μαιευτική μέθοδο ή θα με τρελάνει ή θα την τρελάνω!!! Χα χα χα!!!
Τί ωραίες εικόνες, η θέα σου είναι εκπληκτική και τα μικρά super. Οι δικές μου τώρα πλέον φωνάζουν συνέχεια "μαμά" έτσι ακόμα και για τσεκάρισμα, για να ξέρουν ότι αν πάσα στιγμή ακούω και βλέπω τι κάνουν. Κι όταν απαντάω, μου κάνει η μικρή 5,5 "Τί γίνεται, όλα καλά"? Αυτό μάλλον είναι το επόμενο στάδιο από τις ερωτήσεις...! χαχαχα Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν Λίτσα ο Γιώργος θα έκανε τρελή παρέα με τον Φαίδωνά σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως βρε παιδί μου, ενώ έχεις όλη την καλή διάθεση να απαντήσεις και να εξηγήσεις μετά από κάποιο σημείο αρχίζεις να πίνεις νερά γιατί κολλάει το στόμα σου από το πολύ μπλα μπλα.
Όμως δεν αντέχω και να μην απαντάω. Σκέφτομαι πως μπορεί να είναι, να μην γνωρίζεις έννοιες και σημασίες λέξεων. Σα να βρίσκεσαι στο σκοτάδι...
"έχε υπομονή παιδί μου"
"Τι σημαίνει μαμά υπομονή;"
Τι να πεις Λιτσάκι...
Η τελευταία του ερώτηση απλά τέλεια! Λιτσάκι επειδή κ ο δικός μου την ίδια ηλικία έχει, έχω τρελαθεί! Όλη την ώρα "μαμά, να σου πω λίγο κάτι?" χαχαχα όταν δε μιλούσε πολύ, έλεγα "άντε, πότε θα με πρήξεις στις ερωτήσεις?" κ τώρα λέω να το γυρίσω στο "δεν ακούω, δε βλέπω τίποτα" lol Υπέροχα πλάσματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ !!!! ποσο σε καταλαβαινω.......... Αλεξανδρα 4 χρονων και ο μικρος Κυριακο 18 μηνων... ενας τρελος χαμος........ Πανω που εργαφα γι αυτον ξυπνησε........χαχαχαχα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλια !!!!!
Aχ..Λιτσάκι περαστικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα μικρά,είναι απλά καταπληκτικά!Με τις ερωτήσεις τους,τα νάζια τους..Μη χάνεις ούτε λεπτό μαζί τους..Γιατί ο χρόνος φεύγει τόσο γρήγορα,που κάποτε θα ρωτήσεις και εσυ τον εαυτό σου:''Γιατί μαμά,δεν πέρασες περισσότερο χρόνο με τα μωρά σου!;''..ε;
φιλιά!
Καλησπέρα!! Υπάρχει και βιβλίο για τα γιατί εν ξέρω αν το γνωρίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα ατέλειωτα γιατί και πως θα έχεις να θυμάσαι μετά από χρόνια, σε διαβεβαιώ εκ πείρας. Είστε πολύ τυχεροί που αντικρίζετε αυτό το τοπίο!!
ΦραουΛιτσάκι μου έτσι είναι οι μαμάδες! Και τα παιδάκια μας φυσικά! Κι εμένα η δικιά μου σταματημό δεν έχει, βασικά δεν είχε ποτέ! Από τότε που άρχισε να μιλάει απαιτεί να έχει και μια απάντηση στην ερώτησή της. Τώρα βέβαια η ερώτηση επεκτείνεται και γίνεται συζήτηση και που κουράγιο να μιλάς όλη την ώρα! Εκείνη όμως ακάθεκτη ... Εγώ περιμένω απλά να έρθει το βράδυ, να την βάλω για ύπνο και να ηρεμήσει λιγάκι το μυαλό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιτσάκι μου δεν πειράζει η "ταλαιπωρία" και η κούραση που περνάμε! Όταν θα μεγαλώσουν ξέρεις πώς θα μας λείπουν αυτά και θα τα αναζητούμε; Ας εφοδιαστούμε με υπομονή και ας συνεχίσουμε το έργο μας! Να είστε όλοι καλά ΦραουΛιτσάκι μου!
Οι φωτογραφίες με τα λουλούδια σας είναι απλά υπέροχες!
Ευτυχώς που έφτιαξε ο καιρός και βγαίνουμε βόλτες! Περαστικά στα χεράκια! Θα γίνεις καλά και θα καταπιαστείς πάλι με πράγματα, μην ανησυχείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίστευτο το ζουζούνι σου,να τον χαίρεσαι!Πανέμορφες οι φωτογραφίες σου!Περαστικά για τα τραυματισμένα χέρια σου!Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω...Πως τα θυμάμαι όλα αυτά(μεγάλωσα τέσσερα τέτοια ζουζουνια)...Πως τώρα τα εκτιμώ αφού μεγαλώνοντας μεγάλωσαν και τα προβλήματα...Και να τα πω μόνο αν τα ζήσεις θα τα καταλάβεις...Ας πω λοιπόν μόνο...απόλαυσέ το όσο είναι καιρός...Να τα χαίρεσαι...Καλό απόγευμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά Λίτσα μου και ελπίζω σύντομα να δούμε τις πανέμορφες δημιουργίες σου! Να χαίρεσαι τα υπέροχα αγόρια σου...κι ας σε τρελαίνουν μ'ερωτήσεις!! Φιλάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικα Λιτσακι μου!! Ελπιζω να μπουν ολα σε φυσιολογικους ρυθμους και να νιωσεις οτι ξεκουραζεσαι λιγακι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλη την ωρα εχω ορεξη για βολτες και καφεδες με αυτο τον καιρο :)
καλο απογευματακι!!
Λιτσάκι, ετσι ακριβώς ξεκινάει η γνώση, με τα γιατί των παιδιών. Αν τώρα έχουνε και τις σωστές απαντήσεις έίναι τυχερά. Δεν έχουμε όλοι την υπομονή και τις γνώσεις να απαντάμε στις ερωτήσεις των παιδιών μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά
Περαστικά σου κοπέλα μου.. Αχ αχ έτσι είναι όταν τα παιδιά είναι μικρά αλλά πως να το κάνεις είναι η χαρά της ζωής!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά πρώτα απ όλα! Τα παιδιά έτσι είναι! Πάντως δύσκολος χειμώνας αυτός για σένα! Κουράγιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήkathy by anthomeli
!!! γιατί μαμά δεν κάθεσαι στα αυγά σου και χοροπηδάς σαν το κατσίκι και δεν είναι κι η θεία μπροστά να δει την τούμπα;
ΑπάντησηΔιαγραφήπεραστικα κοριτσι..θα περασει..σε περιμενουμε..μας ελειψες..τελοιος ο κηπος..και ο μπομπιρας..σε φιλω γλυκια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Λιτσάκι μου, περαστικά σου κατ΄αρχήν.Πόσο σε καταλαβαίνω!! Αυτός ο χρόνος... πάντα είναι λιγοστός, πάντα μου λείπει και πάντα ακόμη κι όταν σας επισκέπτομαι ή όταν κάνω σχόλια είτε θα είναι μετά τα μεσάνυχτα είτε θα βιάζομαι!!! Απ' την άλλη έτσι είναι και οι ανιψιές μου, με μιαν απίστευτη ενεργητικότητα (γερές να είναι) που κι εμένα και τους γονείς τους μας βγάζουν ΝΟΚ ΑΟΥΤ!!!! Όσο για τις αδερφές μας... αφού διάβασα το σχόλιο ένα σου λέω...είναι ΙΔΙΕΣ!!!!! χαχαχα Κάποια φορά που έπεσα προσπαθώντας φορτωμένη με ψώνια να ανοίξω την αυλόπορτα, με βοήθησε να σηκωθώ γελώντας! -:))))))))))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα λουλούδια!!! Κι ο μικρός σου μαζί υπέροχη εικόνα!!! Ελπίζω να είναι καλύτερα τα χέρια σου τώρα! Περαστικούλια!!! Φιλάκια πολλά! Καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήπεραστικα σου !!!!κουκλος ο μικρος!!!κοιτα να χαρεις αυτες τις ηλικιες των παιδιων θα το ζητας μετα οταν θα μεγαλωσουν και θα ξεκολλησουν απο πανω σου!!!ρωτα και καποια που εχει μεγαλα παιδια!!! φιλια και καλο κουραγιο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μπορείς να αντικρίζεις τέτοια όμορφη εικόνα έξω από σπίτι σου τότε μια βόλτα θα ξεχνιούνται όλα! Βουρ έξω λοιπόν! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑααχ!!! Μανα....σε νιωθωωωω!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε λιγο που θα μιλαει καλυτερα και η μικρη...εχω να το ξαναπερασω απ'αρχης αυτο το σεναριο!
Οχι οτι οι αλλες δυο σουσουραδες εχουν σταματησει να μιλανε και να ρωτανε....
Τι γλυκα τ αμικρακια σου!!!
Θελω να ζουληξω μαγουλακιαααααα!!!!
Περαστικουλια και παρε κι ενα ρεπο ως μανα και ως ζογκλερ....χαχαχα!!!
Φιλια, καλη μου!
αχ αυτά τα ζουζούνια!! μπορεί να μην έχω παιδιά ακόμη για να σας νιώσω απόλυτα σ'αυτό.. πάντως σας καταλαβαίνω λίγο μέσα από τη δουλειά μου.. σκέψου να τους μαθαίνεις αγγλικά και για όλα να ρωτάνε ΓΙΑΤΙ!!! γιατί dog σημαίνει σκύλος;; γιατί γράφεται d-o-g;; γιατί στη φωτογραφία φοράει καπέλο;; γιατί.. γιατί.. γιατί.. ουφφφφ
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα,χα! Ο μικρούλης σου μου θυμησε την ανηψιά μου -που είναι στο λύκειο πλέον- που τα βραδια του καλοκαιριού άπλωνε τα χερακια της να φτάσει το "φεγγαάκι" κι έκλαιγε που δεν το έφτανε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μας κάνουν τα άτιμα, κι ύστερα σκάνε ένα χαμόγελο κι οι κατακουρασμένες μανούλες παίρνουν και πάλι φτερα!
Φιλάκια !!
πρεπει να ταν ηρωικο το πεσιμο σου..ευγε φραουλιτσακι μου(χεχεχε) οχι δε γελαω με τον πονο σου μα με το σκηνικο(πολυ κινηματογραφικο μου ακουγεται, το φανταζομαι σε slow motion)
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνεχιζω, πωπω τι υπεροχη φωτο αυτη με τα λελουδα, τι τυχερη που εισαι να τα αντικρυζεις καθε μερα..συνεχισε να δινεις ομορφες απαντησεις στο καμαρι σου, καποτε θα τα θυμασαι ολα αυτα και θα τα αναζητας, ζησε ολες τις ομορφες στιγμες σου και χαλαλι η κουραση.
πολλα φραουλενια φιλακια γλυκο μου κοριτσακι
Περαστικά Λιτσάκι. Τελικά η τρέλα δεν πάει στα βουνά αλλά στα σπίτια με μικρά παιδιά,χιχι! Αλήθεια, γιατί μαμά τα λουλούδια είναι μωβ;!callie by anthomeli
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραίο να βλέπεις λουλούδια και πράσινο κάθε μέρα !!!!! Όσο για τις ερωτήσεις, σου έχω νέα! Μετά την απίστευτη και αστείρευτη περιέργια, έρχεται η αμφισβήτηση!!! Ο 8 χρονος γιος μου, εδώ και ένα χρόνο περίπου, ρωτάει κάτι και όταν απαντήσεις, σου πετάει ένα "κι εσύ που το ξέρεις;;;;;;;". Περαστικά και μάθε να πέφτεις παιδί μου. Δεν σκάμε κάτω και ότι γίνει..... Θέλει τον τρόπο της και η τούμπα !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω ότι παίζω με τον πονο σου, αλλά ένα έχω να πω: Τι ωραίααα! Τρελαίνομαι για τις παιδικές απορίες! Θες να μου τον δανείσεις για καμιά μέρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε κορίτσι περαστικά! Μα και τα δύο χέρια κι εσύ;; Ελπίζω να είσαι καλύτερα! Εντάξει με 2+ παιδιά απλά δεν υπάρχει προσωπικός χρόνος μέχρι να ξεπεταχτούν λίγο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φάση του γιατί μαμά είναι απίστευτη! Έχει πολύ γέλιο αλλά μπορεί και να σε εκνευρίσει λίγο! Και φυσικά σχεδόν κάθε φορά θα υπάρχει μια ερώτηση αδιέξοδο!!
Φιλάκια!
Περαστικά σου! Αχ αυτά τα παιδάκια μας με τις απορίες τους...τώρα που ανοίγει ο καιρός μας βλέπω όλους έξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦραουλιτσα, περαστικά!! εσύ χοροπήδα όσο θες, "σαν το κατσικι",που λέει και η αδερφή σου και άσε τους άλλους να λένε! Οταν αρχισουν να μιλάνε δεν τα σταματάει τίποτα!! οταν θα μιλάει κανονικά και ο μικρός,πάντως, θα μιλάνε και λίγο μεταξύ τους και θα ξεκουράζεται λιγο και το δικό σου το στόμα!!! Julie
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπάσχω όπως και πολλές άλλες μάλλον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά,ελπίζω να είσαι καλύτερα.
Εμένα μιλάει και τη νύχτα.Σηκώνεται έρχεται δίπλα μου και μιλάει ψιθυριστά(για να μη με ξυπνήσει και την στείλω στο κρεβάτι της)...Μαμα,να σου πω κάτι...μπλα μπλα μπλα..Κρεβατομουρμούρα απο μωρό!Κάπου πρέπει να τα πουν τι να κάνουν κι αυτά...Ευτυχώς δεν άρχισε η φάση του γιατί.
Υπομονή,φιλιά!
Γιατί μαμά έπεσες και χτύπησες και τα δυο σου χέρια;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά! Αχ αυτό το γιατί μαμά, είναι απίστευτη αυτή η φάση που περνάνε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ότι κατάλαβα τα παιδάκια μας έχουν την ίδια περίπου ηλικία...4 και 2? Κάπως έτσι είμαστε και εμείς...κ εγώ πτώμα κάθε βράδυ! Τις προάλλες ήθελα και εγώ η έξυπνη να τους μάθω να παίζουν "πατητό" ή αλλιώς "κουτσό"...εκεί να δείς γέλιο!!! Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου...!!! Αλλά, τι να κάνουμε...αυτά είναι τα ωραία της ζωής!!!! Φιλιά πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά μη μου πεις ότι δεν σου΄ρχεται να πεις "γιατί η γάτα έχει ένα αυτί"; Τι απίστευτα που είναι! Και ήρεμα εσύ με τα παιχνίδια! Σου έχω και ένα βραβείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Τι φάτσες είναι αυτές!!!Περαστικά σου εύχομαι, δυστυχώς μερικές φορές δεν είμαστε τόσο προσεκτικές...Μας τρελαίνουν αυτά με τις ερωτήσεις τους και μετά από κάποια χρόνια θα τους τρελαίνουμε εμείς, έτσι είναι η ζωή!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Λιτσάκι μου !! Χαθήκαμε λιγάκι, δε πειράζει, έτσι είναι η καθημερινότητα. Μερικές φορές κουραστική και ξεθεωτική από κάθε άποψη. Μα τα μαμούνια σου είναι τέτοιες φάτσες, που χαλάλι τους! ήθελα να ήξερα τι απαντάνε οι μαμάδες σε όλες αυτές τις ερωτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά και στα χεράκια σου ακροβάτισσα :) Φιλάκια σβουριχτά **