Τα ήσυχα πρωινά

Έπιασαν οι ζέστες κι εμείς δεν πολυβγαίνουμε από το σπίτι. Θα πηγαίναμε θάλασσα, αλλά έμεινα χωρίς αυτοκίνητο, οπότε οι βόλτες περιορίζονται σε μικρές αποστάσεις, αφού είμαστε ποδαράτοι.

Εμένα βέβαια δεν με ενοχλεί και πολύ που από το πρωί δεν τρέχω να μαζέψω μια προίκα ολόκληρη για να πάμε θάλασσα σε φυσιολογική ώρα και όχι καταμεσήμερο, ούτε που μένω στη δροσιά του σπιτιού και δεν βγαίνω έξω να λιώσω πλάι στα καυτά τσιμέντα.

Από την άλλη, τα παιδιά ζητούν κυρίως τα βράδια την καθιερωμένη τους βόλτα, μόλις πέσει ο ήλιος. Προτιμούν κι αυτοί κατά τη διάρκεια της ημέρας, να δροσίζονται στο μπαλκόνι, στην μπανιέρα ή κάτω από τους ανεμιστήρες. Βέβαια μια βόλτα στη θάλασσα είναι πάντα ευπρόσδεκτη και δεν την αλλάζουν με τίποτα...

Η ζωή το καλοκαίρι γίνεται πιο αργή, νωχελική... ακόμη και "βαριά". Μετά από μια ζεστή νύχτα με πανσέληνο ας πούμε, μπορεί να νιώθεις λιγάκι δυσκίνητος ή με βαρύ κεφάλι!

Περιφερόμαστε από δωμάτιο σε δωμάτιο σαν τις άδικες κατάρες - που λέει και η μαμά μου - και ειλικρινά είναι μέρες που νιώθω αργόσχολη, αφού δεν δουλεύω, μαγειρεύω κάτι γρήγορο και ελαφρύ, δεν φτιάχνω γλυκά, διαβάζω παραμύθια στα παιδιά ή ένα βιβλίο, ξεφυλλίζω κανένα περιοδικό, βλέπω παιδικά με τα αγόρια ή καμιά ταινία, παίζω με τα lego και τα playmobil μέχρι να επιστρέψει ο Ανδρέας  και αργά το απόγευμα καταλήγουμε εγώ στη Zumba και αυτοί στην παιδική χαρά.

Νιώθω σαν να έδωσα άδεια στον εαυτό μου να χαλαρώσει λίγο παραπάνω αυτό το καλοκαίρι. Έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα τρέχουμε πάλι...
Άλλωστε όπως έχω ξαναπεί - δηλαδή όχι εγώ, ο Bertrand Russell - "ο χρόνος που απολαμβάνουμε να σπαταλάμε, δεν είναι σπατάλη χρόνου"!

Μ' αρέσουν πολύ τα πρωινά στο σπίτι. Αν μάλιστα καταφέρω να ξυπνήσω νωρίτερα απ' όλους, τα ευχαριστιέμαι πολύ πίνοντας λίγες γουλιές απ' τον καφέ μου μέσα στην απόλυτη ησυχία και διαβάζοντας δυο-τρεις αράδες απ΄το βιβλίο μου.

Αυτό βέβαια συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια, αφού το ξυπνητήρι μας, που ακούει στο όνομα Ορφέας, δεν μας δίνει τη δυνατότητα να ξυπνήσουμε πριν από αυτόν. Με το που ανοίξει τα μάτια του, έρχεται τρέχοντας στο δωμάτιό μας και σε απόσταση ενός εκατοστού από το πρόσωπό μου, μου λέει: "έου γάια μαμά" (" θέλω γάλα μαμά"). 

Τα πρωινά λοιπόν, ειδικά αυτά του καλοκαιριού, που ο ήλιος τρυπώνει από παντού, ρίχνοντας το φως του στα αντικείμενα του σπιτιού, ναι αυτά τα πρωινά, τα αγαπώ πολύ.
Ειδικά όταν συνοδεύονται από ένα ελαφρύ αεράκι, που φτάνει ίσα για να κουνηθεί η κουρτίνα.
Σε τέτοιες στιγμές είναι τραβηγμένες όλες οι φωτογραφίες. Σε στιγμές χαλάρωσης, ηρεμίας, με ένα απαλό αεράκι κι ένα λαμπερό φως. Είναι τόσο όμορφα τα παιχνιδίσματα του ήλιου, ειδικά επάνω σε ανοιχτόχρωμο φόντο, που με κάνουν να ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι σε ένα κυκλαδίτικο νησί. Εκεί που το μάτι χορταίνει από μπλε και λευκό.

Άρπαξα τη μηχανή κι άρχισα να τραβάω αντικείμενα, ανθρωπάκια, λούτρινα, δροσερές απολαύσεις, λουλούδια, μυρωδικά και στιγμές. Στιγμές τόσο μικρές, τόσο φευγαλέες, που ο μόνος τρόπος να τις φυλακίσεις, είναι να τις φωτογραφίσεις.

Τα βράδια βέβαια, εξακολουθώ να πέφτω σαν ξερή στο κρεβάτι και με το ζόρι καταφέρνω να διαβάσω 5-6 σελίδες πριν με πάρει ο ύπνος. Είναι γιατί τα παιδιά, αμέσως μετά το πρωινό τους γάλα, τρέχουν με χίλια μες στην τρέλα. Μέχρι το βράδυ μου έχουν ξεζουμίσει κάθε σταγόνα ενέργειας - και υπομονής φυσικά! Χα, πιστέψτε με, θα γελούσατε πολύ αν τραβούσα τις ίδιες φωτογραφίες βραδινές ώρες!

Αλλά εδώ μιλάμε για τα ήσυχα πρωινά. Για τα άλλα, αυτά της τρέλας, θα τα πούμε άλλη στιγμή...
Να περνάτε όμορφα και καλές βουτιές!

Litsa

Υ.Γ. κι επειδή αυτές τις ημέρες δεν γεννιούνται μόνο βασιλικά μωρά, γεννιούνται κι άλλα, που όμως για εμάς είναι πολύ σπουδαία, με χαρά μοιράζομαι μαζί σας την είδηση της γέννας  της μικρής μας Κρητικοκερκυραίας (χαμός). Την "γνωρίσατε" από το ταξίδι μας στην Κέρκυρα. Να κι ένα κορίτσι στην παρέα μας λοιπόν.

Καλωσόρισες μικρή μου!

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286