Οι ξεχωριστές μας διακοπές

Θυμάμαι καλά την πρώτη φορά που βρέθηκα στο Ηράκλειο Κρήτης. Ήταν η πόλη που επιλέξαμε για την πενταήμερη εκδρομή μας πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Τότε δεν περνούσε καν από το μυαλό μου ότι, όχι μόνο θα ξανάρθω, αλλά ότι θα γίνει και μια απ΄τις πατρίδες μου. Συχνά περνάω έξω από το ξενοδοχείο, στο οποίο μέναμε με τους συμμαθητές μου και το οποίο διατηρεί το ίδιο όνομα. Και κάθε φορά η εικόνα του με γεμίζει με ατελείωτες αναμνήσεις ξεγνοιασιάς, γέλιου και τρέλας!

Τώρα όμως, "χτίζω" στο Ηράκλειο νέες αναμνήσεις. Αναμνήσεις με τον άνθρωπό μου και τα παιδιά μου!

Αυτοί οι δύο μικροί τύποι λοιπόν, πριν μια εβδομάδα βγήκαν από την εξώπορτα, σέρνοντας ξωπίσω τις βαλίτσες τους και δεν τους σταματούσε τίποτα και κανείς.

Ανυπόμονοι κάθισαν στο αεροπλάνο κι εκτασιασμένοι κοίταζαν έξω από το παράθυρο.

Φέτος για πρώτη φορά είχε ο καθένας τη θέση του κι αυτό διευκόλυνε πολύ τα πράγματα.

Εγώ πάλι, ενθουσιάζομαι πάντα όταν κοιτάζω τα νησιά του Αιγαίου από ψηλά. Σαν να βλέπω τον χάρτη σε άλλη κλίμακα, μαντεύω κάθε φορά τα νησιά. Τα βρίσκω τόσο όμορφα από ψηλά - πόσο μάλλον από κοντά!

Δεσποτικό, Αντίπαρος, Πάρος, Νάξος                                                            Πάνω: Γυάρος - Κάτω: Σύρος

Θηρασία και Σαντορίνη

Στο σπίτι θαύμασα και πάλι τα φροντισμένα λουλούδια της πεθεράς μου. Τα αγαπάει κι αυτά της το ανταποδίδουν. Φυτεμένα στα πιθάρια που τόσο μ' αρέσουν, είναι ζωηρά και ολοζώντανα. Ένα και μόνο μικρό χάδι στους φουντωτούς βασιλικούς είναι αρκετό για να μοσχομυρίσει η μικρή αυλίτσα στην πίσω μεριά του σπιτιού.

Η πεθερά μου η Ελευθερία, λίγο πριν τα 80 της, δεν ξεχνά ποτέ να ομορφύνει την κουζίνα της και το σαλόνι της με μικρά λουλούδια στο βάζο. Κομμένα από τις γλάστρες, τους αγρούς ή τα δέντρα, στολίζουν τα βάζα της. Έχω δει στα βάζα της ακόμη και κολοκυθανθούς!

Το πρωί της επόμενης ημέρας μάς περίμενε ο καφές μας, ψημένος από τα χέρια της στο ξεχωριστό της καμινέτο. Δεν έπινα ελληνικό καφέ και η πεθερά μου κατάφερε να με κάνει να τον αγαπήσω. Συνοδευόμενος από καλτσούνια, λαδοκούλουρα, κρητική γραβιέρα και τις ιστορίες του πεθερού μου, είναι από τους καλύτερους που έχω πιει ποτέ μου! 

Οι φετινές μας διακοπές κράτησαν λίγο, πολύ λίγο, μα ήταν από τις καλύτερες! 

Έξι ημέρες γεμάτες φροντίδα απ' όλους. Φροντίδα να μην πεινάσουμε, μη διψάσουμε, μην μείνουμε άυπνοι αλλά και να ξεκουραστούμε.

Οι βόλτες μας περιορίστηκαν στις γύρω περιοχές, μιας και ο χρόνος ήταν περιορισμένος.

Και παρόλο που έχω δει τα μέρη πολλές φορές, είναι σαν ν' ανακαλύπτω κάθε φορά και κάτι καινούριο, κάτι που μου είχε διαφύγει. Μυρίζω στον αέρα νέες μυρωδιές, γνωρίζω κάποιο νέο φυτό, αντικρίζω νέες εικόνες, γεύομαι νέες γεύσεις, δίχως ν' απογοητεύομαι ποτέ. Αυτή νομίζω είναι η δύναμη της Κρήτης, τουλάχιστον η δύναμη που ασκεί επάνω μου... Σ' εμένα που βαριέμαι πολύ εύκολα τα ίδια και τα ίδια!

Άγιος Νικόλαος

Στις βόλτες μας εντόπισα νέα ή ανακαινισμένα μαγαζιά, τα οποία με εντυπωσίασαν. Διακοσμημένα με μεράκι και με ιδέες ξεχωριστές, πρωτότυπες, πολύχρωμες και δροσερές.

Ταβέρνα Avli - Χερσόνησος
"Ήθελα να 'μουνα χοχλιός, να 'ρθω στη γειτονιά σου, να γράψω με το σάλιο μου, στους τοίχους τ' όνομά σου"

Αυτό όμως που χαρακτήρισε τις διακοπές μας, ήταν ότι φέτος ήταν αφιερωμένες πέρα για πέρα στα παιδιά. Από την πρώτη μέρα τα ανέλαβαν τα ξαδέρφια τους και σχεδόν τους χάσαμε. 
Το έκανε ακόμη πιο εύκολο το γεγονός ότι μέναμε όλοι πολύ κοντά. Υπήρχαν στιγμές που δεν ήξερα που βρίσκονταν, μα δεν ανησυχούσα. Ήταν σίγουρα σε καλά χέρια.
Σε χέρια αγορίστικα που τους μάθαιναν κυνηγητό, κρυφτό, αγώνες, κολύμπι.

Τα πέντε μεγάλα τους πρώτα ξαδέρφια

Και σε κοριτσίστικα που τους μάθαιναν να είναι ευγενικοί, υπομονετικοί και τρυφεροί.

Οι ξαδέρφες τους, τα μοναδικά μας κορίτσια

Δεν έπαιξαν ούτε μια στιγμή με παιχνίδια. Τους φόρτωναν οι μεγαλύτεροι στους ώμους τους και κάνανε αγώνες δρόμου. Παίζανε με το skateboard, το οποίο ο Φαίδωνας με τις οδηγίες του ξαδέρφου του, έμαθε να το χειρίζεται μέσα σε μια μέρα. Έπαιζαν με μπαλόνια νερού, με τον Marley - τον σκύλο των παιδιών, αλλά καθόλου με τα παιχνίδια τους. Ξυπόλυτοι και λερωμένοι, κυκλοφορούσαν παντού. Μέσα σε μια βδομάδα, μεγάλωσαν κατά δυο μήνες - όπως είπε κι ο Ανδρέας. 

Απολάμβαναν τα φιλιά, τις αγκαλιές, τα γλυκόλογα και όλων των λογιών τα γλυκά που τους έδιναν. Κι εμείς αφεθήκαμε να τους αφήσουμε ελεύθερους, ώστε να τα χορτάσουν όλα και με το παραπάνω!

Ο Marley δέχεται τα χάδια του Ορφέα

Μα το πιο αγαπημένο τους σπορ ήταν η θάλασσα, το παιχνίδι με τα κύματα και την άμμο, η κατασκευή των κάστρων. Έτρεχαν πάνω-κάτω σαν τους παλαβούς, ακούραστοι.
Το δικό μου αγαπημένο σπορ, ήταν να τους χαζεύω από μακριά και να τους φωτογραφίζω, έχοντας την πολυτέλεια ν' αράξω στην ξαπλώστρα μου. Μια πολυτέλεια που δεν την έχω όταν είμαστε μόνοι.

Αγκαλιά με το αντηλιακό προσώπου του Korres, ένα από τα προϊόντα που κέρδισα σε διαγωνισμό της αγαπημένης Γιώτας-Lolipop, από το Pharmakeio -Online.  Δυστυχώς δεν καταφέραμε να βρεθούμε φέτος στα Χανιά με το Γιωτάκι...

Η καλύτερή μας βραδιά ήταν αυτή που περάσαμε με τ' ανίψια μας. Αποφασίσαμε με τον Ανδρέα να βγούμε όλοι μαζί έξω και να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο. Φυσούσε πολύ και τα παιδιά πρότειναν να τολμήσουμε μια βόλτα στον Κούλε και το αποτέλεσμα ήταν να γίνουμε μούσκεμα από τα τεράστια κύματα. Γίναμε ένα με τα παιδιά, τρέχοντας, τσιρίζοντας και γελώντας σχεδόν υστερικά. Παρά το μουσκίδι, δεν πτοηθήκαμε και καταλήξαμε στην πλατεία να γευόμαστε άλλοι πιτόγυρα και άλλοι παγωμένο γιαούρτι - νέα μόδα που δοκίμασα για πρώτη φορά και μ' ενθουσίασε, αφού έριξα από πάνω την "Άρτα και τα Γιάννενα"...

Όλοι μαζί, εκτός από δύο ξαδέρφια

Και κάπως έτσι το μικρό μας διάλειμμα έφτασε στο τέλος του κι ήρθε η μέρα της επιστροφής.

Οι αγκαλιές ήταν σφιχτές και παρατεταμένες, τα φιλιά σβουριχτά, τα χαμόγελα μαγκωμένα και το σφίξιμο στην καρδιά μόνιμο, κυρίως τη στιγμή που αποχαιρετούσαμε την γιαγιά και τον παππού.

Η ημέρα της επιστροφής μας στη Θεσσαλονίκη συνοδεύτηκε από μια μόνιμη βροχή και 25 βαθμούς μες στην καρδιά του καλοκαιριού. Τίποτα δε θύμιζε τον λαμπερό ήλιο των προηγούμενων ημερών και η αλήθεια είναι ότι μελαγχολήσαμε για λίγο...

Έβγαλα από τη βαλίτσα τους μικρούς θησαυρούς που κουβάλησα και στόλισα το τραπέζι. Ένα κοράλλι που πάντα ήθελα κι ένα μεγάλο κοχύλι, στο οποίο χώρεσα και άναψα ένα ρεσώ.

Γυρίσαμε όμως φορτωμένοι και με πολλές όμορφες αναμνήσεις και δυο μικρά αγόρια χορτασμένα από αλάτι, ήλιο, παιχνίδι κι αγάπη. Δυο αγόρια που ξεπετάχτηκαν μέσα σε μια εβδομάδα...

Καλές διακοπές αγαπημένοι μου φίλοι, εύχομαι να τις απολαύσετε και να τις ρουφήξετε μέχρι το μεδούλι!
Σας φιλώ

Υ.Γ. όλους εσάς τους αγαπημένους εκεί στην Κρήτη, σας ευχαριστούμε για την υπέροχη εβδομάδα!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286