Τα φετινά Χριστούγεννα...

Φέτος τα Χριστούγεννα είναι τόσο διαφορετικά...

Δίχως πολλές βόλτες στην αγορά, δίχως κανένα απολύτως καταναλωτικό "όργιο", δίχως αναμμένα καλοριφέρ, δίχως μεγάλα και εντυπωσιακά δώρα, δίχως εξόδους σε όμορφες καφετέριες και εστιατόρια, δίχως σινεμά...

Μα είναι γεμάτα με βόλτες στην ελληνική φύση, με δυνατή φωτιά στο τζάκι, με την μυρωδιά του καμμένου ξύλου να πλανάται σε όλη μας γειτονιά, με πολλά χειροποίητα δώρα, φτιαγμένα με αγάπη, με υπέροχους καφέδες και ζεστές σοκολάτες και τσάι, φτιαγμένα από τα χεράκια μας, με πολλά γλυκά που μοιράζονται σε όλους, με πολύ παιχνίδι και μουσική και ωραίες ταινίες που βλέπουμε από τον καναπέ μας, αγκαλιά με μια γαβάθα ποπ κορν... 

Και ξέρετε κάτι; Είναι πιο αγαπησιάρικα αυτά τα Χριστούγεννα, πιο φιλικά, πιο οικεία. Όπως τότε... Που χτυπούσαν την πόρτα του συνανθρώπου τους να του χαρίσουν ένα βάζο με γλυκό, ή λίγο φαγητό αν το είχε ανάγκη. Που του προσφέρανε ρούχα και παιχνίδια για τα παιδιά του. Μανταρίνια, καρύδια και λίγη σοκολάτα.

Έτσι και τώρα... Φέτος η ανάγκη για προσφορά είναι πιο δυνατή από κάθε άλλη φορά. Και παρόλο που φέτος κάθε μήνας βγαίνει πιο ζόρικα από ποτέ, παρόλο που οι στιγμές πανικού είναι περισσότερες από ποτέ, υπάρχει μια έντονη δραστηριότητα για την ευημερία του συνανθρώπου! 

Φέτος δεν κλείνουμε τα μάτια και τ' αυτιά μας σε δύσκολες εικόνες και ειδήσεις, γιατί αν είναι δύσκολο για εμάς που το βλέπουμε, είναι σίγουρα τραγικό γι αυτούς που το ζούνε...

Φέτος ναι, πείτε με ονειροπαρμένη και ρομαντική, αλλά έχω την αίσθηση ότι γίναμε καλύτεροι, ότι κάναμε ένα βήμα μπροστά. Ότι το "εγώ και οι άλλοι" γίνεται ολοένα και περισσότερο "εμείς".

Μα φέτος, σε λίγες μόνο μέρες, λέγεται ότι έρχεται και το τέλος του κόσμου και ο Ηλίας Μαμαλάκης μας ζητάει: 

"Θέλω να κάνετε μια ενδοσκόπηση, να κλείσετε τα μάτια σας και να σκεφτείτε τι πραγματικά σας λείπει από αυτή τη ζωή και να το ζητήσετε".

Και φυσικά οι πρώτες απαντήσεις δόθηκαν, όπως αυτή και αυτή κι αν έπρεπε ν' απαντήσω κι εγώ, σίγουρα δεν θα ζητούσα κάτι πέρα από τα τετριμμένα. Κι επειδή μου λείπουν "κομμάτια" του παρελθόντος, θα θελα να βρεθώ στα σπίτια που κατά καιρούς ζήσαμε με τους γονείς μας, να τα δω ξανά από μέσα, να θυμηθώ τις αγαπημένες μου γωνιές και μυρωδιές. Να βρεθώ στην γειτονιά που έπαιζα ώρες ασταμάτητες με τους παιδικούς μου φίλους και να ξανανιώσω εκείνη την ξεγνοιασιά. Να επιστρέψω για μια στιγμή στα φοιτητικά μου χρόνια στην Κομοτηνή με όλους όσους ήταν εκεί, μαζί μου. 

Κι έπειτα θα θελα να επιστρέψω στο παρόν μου, που αγαπώ πολύ, να το ζήσω με τα αγόρια μου και τον άντρα μου, με όλους αυτούς που αγαπώ, τους φίλους και συγγενείς, να γελάσω και να γλεντήσω μαζί τους μέχρι το τέλος, ως την ώρα της καταστροφής. 

Μαζί με τους τρεις άντρες της ζωής μου.

Αυτά τα Χριστούγεννα λοιπόν, είναι των αναμνήσεων...

Θυμόμαστε αρώματα και γεύσεις, μουσικές και ιστορίες των παιδικών μας χρόνων και τις μεταφέρουμε στα παιδιά, για να θυμούνται κι αυτά με τη σειρά τους και χαμογελάμε συχνότερα!

Χορεύουμε πολύ και χοροπηδάμε, ακούμε δυνατά χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα, τραγουδάμε, φωνάζουμε, μαλώνουμε για να εκτονωθούμε(!!), διαβάζουμε πολλά παραμύθια, κάθε εβδομάδα κι ένα καινούριο που φέρνει ο Φαίδωνας από τη σχολική βιβλιοθήκη, παίζουμε - ακόμη και με τα μανταλάκια (ξέρετε τι ωραία αεροπλάνα μπορεί να φτιάξει κανείς με μανταλάκια;), μαζευόμαστε γύρω από τη φωτιά και ψήνουμε κάστανα και πίνουμε γάλα και καφέ και τσάι, απολαμβάνουμε να χαζεύουμε τη βροχή μέσα από τα παράθυρα... και και και.

Πράγματα απλά, καθημερινά, ανεκτίμητα.

Αναπόσπαστο κομμάτι των αναμνήσεών μου, είναι το μικρό "καρουζέλ" με τα αγγελάκια, τα οποία γυρίζουν με το άναμμα των κεριών. Δεν έλειπε ποτέ από τον χριστουγεννιάτικο στολισμό της μαμάς μου και τώρα πια δεν λείπει και από τον δικό μου! Αυτό το ανεπαίσθητο "ντιν ντιν ντιν" που ακούγεται όταν γυρίζει, με γυρίζει μαζί του πολλά χρόνια πίσω και έχει ήδη κινήσει το ενδιαφέρον των αγοριών...

Και φυσικά ψήνουμε πολλά γλυκά, για να μυρίσει το σπίτι γιορτινά, να μυρίσει μπισκότα, κέικ, πορτοκάλι, μήλο, μέλι και κανέλα.

Όμως, επειδή το τέλος του κόσμου μάλλον αργεί, θα θυμηθώ της εξής φράση:

"απλά κλείσε τα μάτια και σκέψου, τι είναι αυτό που θα τολμούσες να κάνεις, μόνο εάν ήξερες εξ αρχής ότι θα έχει το επιθυμητό για εσένα αποτέλεσμα; Ε, τώρα άνοιξε τα μάτια σου και κάν' το!!"

Η πρώτη γουλιά για εσάς!

Καλή εβδομάδα φίλοι μου!

Υ.Γ. με αφορμή την αναφορά στον Ηλία Μαμαλάκη, δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στο υπέροχο κείμενο που είχε γράψει μετά το χαμό της γυναίκας του και το οποίο με είχε συγκινήσει πολύ. Ακόμη το διαβάζω που και που...

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286