Το περασμένο τριήμερο και μια νέα πρόκληση

Άλλη μια βροχερή Καθαρά Δευτέρα πέρασε στο παρελθόν και στύβω το μυαλό μου να θυμηθώ από πότε έχουμε να περάσουμε αυτή τη μέρα όπως της αξίζει, δηλαδή με παρέα στην εξοχή, αραχτοί στα γρασίδια ή παλεύοντας να υψώσουμε τον χαρταετό ψηλά, απολαμβάνοντας το φτωχικό (και καλά) γεύμα κάτω από τον ήλιο. Έτσι θυμάμαι τις Καθαρές Δευτέρες του παρελθόντος και η πιο έντονη ανάμνηση, είναι στο κάστρο του Πλαταμώνα. Φταίει μάλλον το ειδυλλιακό περιβάλλον που κάνει την ανάμνηση αυτή τόσο ξεχωριστή.

Φέτος τα αγόρια του σπιτιού ετοίμασαν και πάλι το χαρταετό τους και προλάβαμε να τον πετάξουμε για λίγο, για όσο κράτησε ο λιγοστός αέρας. Βρεθήκαμε στο γεμάτο με κόσμο ΟΑΚΑ και ο πρώτος χαρταετός που αντίκρισα ήταν ο πιο όμορφος. Πολύχρωμος και στυλάτος, χόρευε ανάμεσα σε ένα μικρό σμήνος πουλιών.

Κι ήταν τόσος ο κόσμος κι οι χαρταετοί, που κάποια στιγμή ο γκρίζος ουρανός γέμισε με χρώμα!

Ο Φαίδωνας τα κατάφερε μόνος του φέτος. Παρά τον καιρό που δε βοηθούσε καθόλου, κατάφερε να κρατήσει για αρκετή ώρα ψηλά το χαρταετό μας, τρέχοντας πάνω-κάτω ακούραστος. Τον θαύμασα για την επιμονή του και κυρίως για την αντοχή του! Τον κοίταζα και σκεφτόμουν ότι είμαι τόσο αγύμναστη, που στη θέση του θα είχα μάλλον λιποθυμήσει...

Όσο όλος ο κόσμος έτρεχε πέρα-δώθε με την καλούμπα στα χέρια, εγώ ανακάλυπτα γύρω μου τον ερχομό της Άνοιξης. Μικρά λουλούδια, φρέσκα μπουμπούκια και πράσινα φιντανάκια μας προετοιμάζουν για όλη αυτή την ομορφιά που πρόκειται ν' ακολουθεί, αυτό το υπέροχο ξέσπασμα της φύσης και η αλήθεια είναι ότι ο φετινός Χειμώνας κράτησε πολύ. 

Όμως Καθαρά Δευτέρα δίχως βροχή είναι πια σπάνια περίπτωση, οπότε κι εμείς πήραμε το δρόμο της επιστροφής λίγο πριν πέσουν οι πρώτες σταγόνες. Το αγαπώ το σπίτι, ποτέ δεν με πειράζει να επιστρέφω σε αυτό... οκ, σχεδόν ποτέ! Πάντα βρίσκω κάτι να κάνω και να γεμίσω τον ελεύθερο χρόνο μου, για την ακρίβεια θέλω να κάνω τόσα, που ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός. 

Έτσι και το περασμένο τριήμερο, έφτιαξα στα γρήγορα μια σουηδική αμυγδαλόπιτα κι έπειτα κάθισα μπροστά από τον αγαπημένο μου πάγκο εργασίας κι άρχισα να ζωγραφίζω φτερά και πέτρες, έβγαλα από το ντουλάπι τις κορνίζες και τις χρωματιστές κάρτες και άρχισα να φαντάζομαι νέες κατασκευές, που θα φωτίσουν το σπίτι με τα χρώματά τους. 

Βλέπετε μπήκε ο Μάρτης πια και νιώθω σαν να φύσηξε αέρας ανανέωσης. Τα ασπροκόκκινα μαρτάκια βρίσκονται ήδη φορεμένα στους καρπούς μας και σιγά σιγά βλέπω να "σπάει" τριγύρω η μονοτονία.

Κι έτσι που πήραν τα μυαλά μου αέρα, πήρα μια απόφαση σχετικά με το blog. Δύσκολη βέβαια, δεδομένης της φορτωμένης καθημερινότητάς μου, αλλά σκέφτηκα να το τολμήσω! Δεσμεύομαι λοιπόν αυτόν το μήνα να ανεβάσω 10 αναρτήσεις. Ναι 10! Έχω να κάνω τόσες αναρτήσεις σε ένα μήνα από τον Δεκέμβριο του 2013! Τρία ολόκληρα χρόνια.

Νιώθοντας ότι όλα όσα αγαπώ περνούν πολύ συχνά (δηλαδή πάντα) σε δεύτερη μοίρα, αποφάσισα ότι αυτό πρέπει σιγά σιγά, αν όχι ν' αλλάξει, τουλάχιστον να βελτιωθεί. Ξεκινώντας από το blog λοιπόν, σκέφτηκα να του αφιερώσω περισσότερο χρόνο, μιας και είναι μία από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες! Προφανώς και δε θα συμβαίνει αυτό κάθε μήνα, αλλά για την ώρα νομίζω πως μπορώ να ετοιμάσω 10 posts. Για να δούμε...

Φυσικά προσκαλώ, αλλά και προκαλώ όποια άλλη blogger επιθυμεί, να με ακολουθήσει σε αυτό το... εγχείρημα! Έτσι για χαρά!

Η πρώτη ανάρτηση του φετινού Μάρτη βρίσκεται ήδη στον αέρα και απομένουν άλλες εννέα. Ευχηθείτε μου καλή τύχη και... φύγαμε!

Καλό μήνα!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286