Home is where your story begins...: Μέρες αγάπης και τρέλας

Οι μέρες που πέρασαν περιείχαν και την ημέρα του Έρωτα, αλλά ας μη γελιόμαστε... οι περισσότεροι δώσαμε μεγαλύτερη βάση στην Τσικνοπέμπτη, εκεί τουλάχιστον καταλήξαμε με τις φίλες μου όταν το συζητήσαμε. Όχι δε θέλω να απογοητεύσω τα φρεσκοερωτευμένα ή ανύπαντρα ζευγάρια, αλλά αυτή η διαπίστωση είναι μέρος της πραγματικότητας κι εγώ ψέμματα δε λέω!

Βέβαια το έχουμε ξαναπεί: η μαγεία είναι κάτι που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε, οπότε κι εγώ ετοίμασα μια μικρή τούρτα σε σχήμα καρδιάς, έτσι για χαρά! Φυσικά αυτοί που το χάρηκαν περισσότερο απ' όλους, ήταν οι μικροί μας άνθρωποι, οι οποίοι όταν αντίκρισαν τη μικρή Red Velvet ενθουσιάστηκαν! Με το μείγμα που περίσσεψε έψησα λίγα muffins και δεν έμεινε ψίχουλο. Ωστόσο η συνταγή δεν ενθουσίασε ούτε εμένα, ούτε και τον Ανδρέα... ε, η αλήθεια να λέγεται!

Η ημέρα του Έρωτα μάλιστα, στάθηκε αφορμή για τη δημιουργία άλλης μιας ζωγραφισμένης πέτρας και γενικά γεμίσαμε τον τόπο καρδιές. Πάντα υπάρχουν αφορμές για δημιουργικότητα άλλωστε!

Μέχρι που έφτασε η Τσικνοπέμπτη και τη θέση του Έρωτα πήραν κάτι σουβλάκια και κοψίδια, αλλά ας μη χαλάσω τώρα τη ρομαντική μας διάθεση!

Κι έπειτα ήταν η σειρά του Σαββατοκύριακου αυτού, που το βαριέμαι περισσότερο απ' όλα! Αυτό που πρέπει να πάμε σε παιδικά καρναβαλίστικα πάρτι. Όσοι με γνωρίζετε, ξέρετε καλά ότι δεν το διασκεδάζω την εποχή του καρναβαλιού... Βέβαια έχω διαπιστώσει ότι όταν συμμετέχεις σε όλη αυτή τη διαδικασία της τρέλας και του καρναβαλιού, δεν είναι τόσο ανυπόφορη η κατάσταση.

Αρχικά μπήκα και πάλι στην κουζίνα κι έψησα τρεις φουρνιές μπισκότα για το πάρτι, κάτι που κάνω πάντα με κέφι. Είχα βρει πέρυσι ένα κουπ πατ, το οποίο αγάπησα με την πρώτη ματιά! Έτσι τα μπισκότα με λίγη κουβερτούρα, μετατράπηκαν σε σπίτια λίγο τρομακτικά, όπως αυτό της Κακιάς Μάγισσας. Πολύ spooky χαχα

Κι επειδή οι περισσότερες μαμάδες δήλωσαν ότι θα ντυθούν μαζί με τα παιδιά τους, αποφάσισα να βγάλω από το κουτί την κόκκινη περούκα και τα κερατάκια και να μεταμφιεστώ σε διαβολογυναίκα. Οι περισσότεροι μου είπαν ότι μου πάει το κόκκινο και να το υιοθετήσω, μαζί με το ύφος βέβαια χοχο, οπότε λέω να κάνω το μαλλί αλά Φρου-Φρου φέτος. Ευτυχώς υπήρχε διάχυτη η τρέλα στην παρέα και γελάσαμε πολύ, ανταλλάσσοντας περούκες, σπαθιά, ξίφη, στέκες και ό,τι άλλο υπήρχε εύκαιρο.

Εντάξει, πλησιάζει η Άνοιξη και η διάθεση φαίνεται ν' ανεβαίνει. Φταίει κι ο ήλιος που έκανε αυτές τις ημέρες την εμφάνισή του, οπότε οι συζητήσεις στις παρέες άρχισαν να παίρνουν φωτιά: τι θα γίνει το τριήμερο, πού θα πάμε το Πάσχα, πλησιάζει καλοκαίρι, ακόμη δεν χάσαμε τα κιλά που θέλαμε κλπ κλπ.

Οι αμυγδαλιές εδώ ωστόσο δεν έχουν ανθίσει ακόμη, παρά τις ηλιόλουστες ημέρες. Η μόνη που ομορφαίνει τη γειτονιά μας και τη φωτίζει με το ζωηρό της χρώμα, είναι μια μιμόζα. Ένα κλαδάκι της έφερε την Άνοιξη σε μια γωνιά του σπιτιού.

Πλησιάζουμε στο τέλος του Φλεβάρη και μακάρι πριν βγει, να χαρίσει σε όλους ένα ξέγνοιαστο τριήμερο. Δε θυμάμαι πόσα χρόνια έχουμε να πετάξουμε χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα, εξαιτίας του ακατάλληλου καιρού. Ποιος ξέρει; Ίσως το καταφέρουμε φέτος!