Ένα δωράκι για τη δασκάλα

Εντάξει, έχω καταντήσει γραφική. Εκπλήσσομαι κι εγώ η ίδια με την ασυνέπειά μου. Πάνω που λέω ότι "ο χρόνος είναι φίλος μου", το 'χω, το 'χω", "τα πάντα μπήκαν σε σειρά" "θα τα καταφέρω", κάτι γίνεται, κάτι μικρό στη ροή της καθημερινότητας, που με βγάζει εκτός προγράμματος. Και να 'μαι τώρα εδώ, λίγο καθυστερημένα, να ανεβάζω ανάρτηση για το δωράκι που προσφέραμε στη δασκάλα του Φαίδωνα, το οποίο φτιάξαμε μόνοι μας. Δεν πειράζει όμως, αν σας αρέσει η ιδέα, κρατήστε την για άλλη χρονική στιγμή ή ακόμη και για άλλους αγαπημένους σας ανθρώπους.

Η πρώτη δημοτικού αποτελεί πια παρελθόν για τον Φαίδωνα, ενώ εμείς, πήραμε το βάπτισμα του πυρός. Μετά από γιορτές, χορούς, τραγούδια, αθλοπαιδιές και τυμπανοκρουσίες, πήρε το μεγάλο αγόρι το πολυπόθητο χαρτί και βαπτίστηκε από μόνος του "δευτεράκι". Κάποιος βιάζεται να μεγαλώσει...

Εγώ πάλι, από τα μέσα του Μάη άρχισα ν' αναρωτιέμαι τι θα δωρίσουμε στην κυρία. Έβρισκα διάφορες όμορφες ιδέες στο pinterest και σε blogs, τίποτα όμως δεν με ικανοποιούσε. Ήθελα το δώρο της να είναι σχετικό με το σχολείο, αλλά και με την ιδιότητά της ως δασκάλα... Τελικά η ιδέα ήρθε όταν είδα μπροστά μου αυτά τα πανέμορφα παστέλ μολύβια. 

Για την κατασκευή μας χρειαστήκαμε 8 μολύβια και έναν μικρό καμβά. Πάνω στον καμβά κολλήσαμε τα μολύβια με θερμόκολλα, σχηματίζοντας το γράμμα Μ, που είναι το αρχικό του ονόματος της κυρίας. Στην κενή επιφάνεια του καμβά, κολλήσαμε διακοσμητική ταινία και δυο μικρά τσόχινα λουλούδια. 

Θέλαμε επίσης να της προσφέρουμε ένα μικρό φυτό, οπότε έφτιαξα ένα κασπώ και ένα μπολ από pyssla. Αν βρέξετε το εσωτερικό ενός ποτηριού, θα διαπιστώσετε ότι τα pyssla κολλάνε εύκολα στο τοίχωμα. Έριξα λίγα και σε ένα μπολ και τελικά τα άφησα στο φούρνο, στους 200 βαθμούς για περίπου 10 λεπτά, μέχρι να λιώσουν οι μικρές πλαστικές χάντρες.

Για το μικρό μας φυτό, επέλεξα τελικά το ποτηράκι, το οποίο μπορεί να χρησιμεύσει αργότερα και ως μολυβοθήκη. Τύλιξα το λουλούδι με αλουμινόχαρτο και το έβαλα στο πολύχρωμο κασπώ. 

Η τελική μορφή του κάδρου είναι η παρακάτω. Δεν το ήθελα φορτωμένο, αλλά απλό και φτιαγμένο με λίγα υλικά. Κάτι μικρό για το γραφείο της.

Για να της το προσφέρουμε, έντυσα ένα κουτί παπουτσιών με αυτοκόλλητο χαρτί και βάλαμε μέσα το κάδρο, το φυτό, λίγα σοκολατάκια, μια ζωγραφιά του Φαίδωνα, μαζί με τις ευχές μας και τέλος, διακοσμήσαμε το κουτί με ένα λουλούδι που φοριέται ως κοκαλάκι ή και ως καρφίτσα.

Όσο για το μπολ, το οποίο φτιάξαμε με τις πλαστικές χάντρες... Αυτό πήρε θέση στο γραφείο μου, ιδανικό για τους συνδετήρες και τις πινέζες.

"Γραφείο" έγραψα και θυμήθηκα ότι και αυτός ο χώρος παραμένει μισοτελειωμένος, μαζί με τόσα άλλα... Μα δεν έχει σημασία τώρα! Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι το καλοκαίρι είναι πια γεγονός και μοιράζει απλόχερα φως, λάμψη, ήλιο, ευφορία και χαμόγελα!

Έτσι χαμογελαστό και τρελαμένο ήταν ένα νεαρό αγόρι έξω από το σχολείο την τελευταία μέρα. Είχε ανοίξει διάπλατα τα χέρια του, είχε υψώσει το κεφάλι του και με το βλέμμα στραμμένο στο σχολείο του φώναζε δυνατά "Καλό καλοκαίριιιι! Δε θα μου λείψεις καθόλουουουου!". Τον κοίταζα και χαμογελούσα καθώς σκεφτόμουν "Αχ μικρέ μου κι όμως... Κάποια στιγμή θα σου λείψει, θα δεις... Μα προς το παρόν, ζήσε τα όμορφα καλοκαίρια σου!".

Άντε και καλό καλοκαίρι!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286