Το περασμένο τριήμερο αποτελούνταν από μέρες γιορτής για τη Θεσσαλονίκη.
100 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την απελευθέρωσή της και φαίνεται πως τα σύννεφα όλον αυτό τον καιρό κρατιόντουσαν, μην τους ξεφύγει ούτε σταγόνα, έτσι ώστε να ρίξουν όλο το βρόχινο νερό τους την Κυριακή, στις 28 του Οκτώβρη.
Αρχικά σκεφτήκαμε να μην τολμήσουμε να κατέβουμε στο κέντρο με τόσο κόσμο, βροχή, κλειστούς δρόμους, πορείες κλπ κλπ.
Μέρες γιορτής και θα κλειστούμε μέσα; Όχι!
Οπλιστήκαμε με ομπρέλες, αδιάβροχα και πολλή υπομονή και κατεβήκαμε.
Αντικρίσαμε μια Θεσσαλονίκη γκρίζα, υγρή και συννεφιασμένη, αλλά φορούσε τα γιορτινά της σε στεριά και θάλασσα...
Προσπαθήσαμε να μπούμε στο "Παπανικολής", αλλά δυστυχώς η ουρά ήταν ατελείωτη και η βροχή ασταμάτητη.
Έτσι, καταλήξαμε στην παραλιακή και περιμέναμε την επίδειξη του F-16.
Ζωσμένοι όλοι με τις μηχανές μας, κοιτάζαμε ψηλά με τις οπτικοακουστικές μας αισθήσεις σε πλήρη ετοιμότητα!
Τα σύννεφα πολλά, οι ψιχάλες ενοχλητικές και λίγο πριν ακούσουμε τον ήχο του F-16, ένα καραβάκι άραξε μπροστά μας, με αποτέλεσμα να μας κόβει τη θέα...
Τελικά το F-16 ξεπρόβαλε ξαφνικά και ο ενθουσιασμός πήρε τη θέση της απογοήτευσης!
Ο θόρυβος εκκωφαντικός, τόσο που ο Ορφέας προς το τέλος ανησύχησε.
Το δεκάλεπτο θέαμα ανατριχιαστικό και συγκλονιστικό!
Κι έπειτα ήταν κι η ευτυχία του Φαίδωνα, που κάθε τόσο φώναζε "έρχεται!"
Και παρόλο που η εικόνα δεν είναι καλή, μπορείτε να παρακολουθήσετε στο βιντεάκι όλη την επίδειξη και να δείτε αυτό που βιώσαμε όσοι βρεθήκαμε εκεί...
Τραβούσα με την κάμερα και ο νους μου προσπαθούσε να συλλάβει τι έκανε αυτό το παλικάρι εκεί πάνω...
Πόσο περήφανοι να 'ναι άραγε οι γονείς του...;
Καλημέρα φίλοι μου!
Καλημέρα σε όλους!
Έχω την αίσθηση πως πρέπει ν' αρχίσουμε να λέμε συχνότερα "όχι"...
Litsa
Καλημέρα!!!Τι ωραία που κατεβήκατε στην παρέλαση, αν κι ήταν δύσκολη ημέρα...άντε σε μερικά χρόνια να πιλοτάρει ο γιος σου το F-16!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Λίτσα. Η ανάρτησή σου με άγγιξε ιδιαίτερα και καταλαβαίνεις γιατί. Εγώ πάντως δεν σου το εύχομαι αυτό για τα παιδιά σου αλλά ουτε και για τα δικά μου. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω είμαι σε αναμμένα καρφιά γιατί πετάει ! Είναι πολύ δύσκολο να το βιώνεις..... Φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Λιτσάκι!!! Βλέπω η οικογένεια είναι θαρραλέα!!! Άντε και του χρόνου! Τώρα αυτό που λέει η Κατερίνα... αν το θέλεις πολύ στο εύχομαι κι εγώ.Είναι αξιοθαύμαστα αυτά τα παιδιά αλλά σκέφτομαι κι εκείνες τις μαμάδες που τρέμει η ψυχή τους από κάτω...χαχα...για φαντάσου τα μωρά μας να στροβιλίζονται εκεί πάνω!!! Κι εμείς να σκεφτόμαστε...''αχ να πήρε την ζακέτα του;Φυσάει σήμερα!!!''χαχα...φιλιά πολλά κούκλα σ'όλη την οικογένεια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά κάνατε και αξιοποιήσατε την ημέρα σας Λίτσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει και αυτός ο καιρός τη γοητεία του άλλωστε!
Φιλιά πολλά!
ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ για το πολύ γλυκό σου σχόλιο!
αχ τι ομορφες φώτος...ευχαριστουμε και για το βιντεο!! να ειστε καλάα κ να χαιρεσαι το παλικαρι σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφες φωτογραφίες!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλησπέρα Λιτσάκι !!καλά κανατε και βγήκατε βόλτα παρόλο τον καιρό και η μικρή μου χαίρεται με βόλτες κι ας εχει βροχούλα ευτυχως εδω εριξε μονο ψιχάλες αλλα ειχε ζέστη!!!!Το βίντεο συγκλονιστικό....Εγω ειμαι απο τις φοβιτσιάρες δεν τα παω καλα με τετοια επαγγελματα..'η καρδια μου παει στην κουλουρη' μολις τα βλέπω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα. Καλά κάνατε και πήγατε. Αλλωστε λίγη βροχούλα δεν είναι τίποτα. Αντίθετα τα παιδιά πρέπει να ζουν μαζί μας τέτοιες στιγμές για να μάθουν να εκτιμούν τους αγώνες και την ιστορία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια.
Καλησπέρα Λίτσα μου...πολύ καλή ιδέα να πάτε μιας και τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν και να εκτιμούν την ιστορία. Αλλά και το βίντεο υπέροχο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι του χρόνου!
΄Ομορφες εικόνες από γλυκιές οικογενειακές στιγμές,
ΑπάντησηΔιαγραφήμια καλή μέρα να έχετε Λιτσάκι !
Καλά κάνατε και πήγατε! Κι εμείς έτσι κάναμε προχθές..αδιάβροχα κι έξω! Γιατί να χάσουμε τη βόλτα μας, έχει κι η βροχούλα τη χάρη της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο που δε σας έκλεισε μέσα ο καιρός...και ναι, πρέπει να λέμε συχνότερα όχι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι του χρόνου!
Τι ωραία που πήγατε βολτούλα παρά τον άσχημο καιρό :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου, Λίτσα! Μου άρεσε αυτό που έγραψες για το πόσο περήφανη πρέπει να είναι η μητέρα του ανθρώπου που κατευθύνει ολόκληρο μαχητικό αεροπλάνο. Και πόσο κουράγιο θα κάνει για να μη σκέφτεται τους επικίνδυνους ελιγμούς που κάνουν αυτές οι μηχανές. Ενα μπράβο στη μαμά του πιλότου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Λίτσα μου και καλό μήνα. Με τα παληκαράκια σου παρέλαση. Τι καλά! Τι όμορφη η Θεσσαλονίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν μάνα αγοριού από την μιά θα ήμουν περήφανη, από την άλλη όμως θα με έζωναν και τα φίδια κάθε φορά που θα ήταν εκεί ψηλά!!!