Ο ήλιος, η θάλασσα και τ'αγόρια μου

Την Κυριακή ο καιρός ήταν υπέροχος! Ζεστός και απόλυτα καλοκαιρινός και μέχρι το απόγευμα τίποτα δεν προμήνυε το κρύο που θ'ακολουθούσε.
Πήραμε λοιπόν καρότσια, πατίνια και όλα τα σχετικά και βγήκαμε για την πρωινή μας βόλτα στην παραλιακή του "χωριού" μας.
Ο κόσμος ήταν πολύς και κυριολεκτικά αραγμένος στον ήλιο, με το πρόσωπο καρφωμένο στον ουρανό. Προσπαθούσαν όλοι να "φωτοσυνθέσουν" και να μαζέψουν όσο το δυνατό περισσότερη βιταμίνη D, που μας έχει λείψει φέτος λόγω της ατελείωτης μούχλας!

Στο βάθος νέοι σε διάφορα σκάφη και βάρκες και ιστιοπλοϊκά κωπηλατούσαν ρυθμικά και σ' όλη την παραλία ηχούσαν τα δυναμικά τους συνθήματα!

Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο καθαρή που διέκρινε κανείς τα πάντα απέναντι.

Τα παιδιά ευτυχισμένα! Ο μικρός χάζευε και χασκογελούσε και ο Φαίδωνας, υπερκινητικός όπως πάντα, ήθελε να τα κάνει όλα μέσα σε ένα λεπτό.

Έτρεχε ασταμάτητα, ανεβοκατέβαινε στον πύργο ελέγχου για να μας προστατέψει ως υπεύθυνος ναυαγοσώστης και βέβαια έπαιζε με το πατίνι του, δώρο γενεθλίων! Καινούριο κοσκινάκι μου...

Καθίσαμε σε ένα καφέ και αποφασίσαμε με τον Ανδρέα να πιούμε τον πρώτο κρύο καφέ για φέτος, πράγμα που δε συνηθίζω πριν το τέλος του Μάη.
Και ήταν πράγματι απολαυστικός, με τόση ζέστη, με τόσο κόσμο, δίπλα στη θάλασσα... καλοκαιράκι σχεδόν. Διότι, όπως λέει και η κολλητή μου η Κατερίνα, καταλαβαίνεις ότι έρχεται το καλοκαίρι από τον ήχο που κάνουν τα παγάκια όταν στριφογυρίζεις το καλαμάκι του κρύου καφέ σου! Από το χαρακτηριστικό "γκλινκ γκλινκ"...
Κάθε φορά λοιπόν που κάνω αυτήν την κίνηση, τη θυμάμαι! Εντυπωσιακό πόσο απλά πράγματα συνδέουν τους ανθρώπους, αναμνήσεις μιας παλιάς, ξέγνοιαστης και απολαυστικής καθημερινότητας!

Κι έπειτα πήραμε το δρόμο της επιστροφής και φτάνοντας έριξα μια ματιά στα λουλούδια μου. Η πασχαλιά μου, περσινό δώρο της μαμάς μου, άνθισε επιτέλους. Παρά την τόση υγρασία και το ανήλιο περιβάλλον, αυτή ένιωσε ότι είναι καιρός της κι ότι το Πάσχα κοντεύει.

Και πλάι στον μικροσκοπικό κορμό της διέκρινα ένα τοσοδούλικο μανιταράκι, το οποίο από το πολύ νερό θεώρησε ότι βρήκε το σωστό έδαφος για ν' αναπτυχθεί.

Από το απόγευμα και μετά ο καιρός άλλαξε και εχθές έβρεχε ασταμάτητα, πάλι!
Το πρόγραμμα δεν έχει τίποτα ξεχωριστό, εκτός από αυτά που είναι αυτονόητα τη Μ. Εβδομάδα.
Είμαι σπίτι με τ' αγόρια μου και απολαμβάνουμε όλοι τις στιγμές που περνάμε, για διαφορετικούς λόγους. Ο μικρός απολαμβάνει να είναι με τον μεγάλο του αδερφό ακόμη κι όταν εκείνος του βγάζει το λάδι, ο Φαίδωνας απολαμβάνει να μην πηγαίνει σχολείο και να φτιάχνει διάφορα καλούδια μαζί μου κι εγώ απολαμβάνω να τους έχω μαζί σπίτι, απολαμβάνω ν' ακούω τις ατάκες του Φαίδωνα που όσο μεγαλώνει τόσο με εκπλήσσει, απολαμβάνω την γιορτινή περίοδο και που σε λίγες ημέρες θα μπορεί να είναι κι ο Ανδρέας μαζί μας, απολαμβάνω να ξεφυλλίζω τα περιοδικά που μου έστειλε η μαμά μου μαζί με τα δώρα των αγοριών!

Lea Deko-Ideen

GartenIdee

Η μαμά μου... Να τι λείπει! Οι γονείς μου και οι γονείς του Ανδρέα! Αυτό λείπει.
Αν ήταν εδώ, θα ήταν όλα στη θέση τους...


Να περνάτε όμορφα!

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286