Από τη χρυσόσκονη... στην καθημερινότητα!

Κάθε χρόνο η πρώτη ανάρτηση είναι φορτωμένη με εικόνες από τις γιορτινές ημέρες που πέρασαν. Έτσι και η φετινή. Και κάθε μα κάθε χρόνο η σκέψη είναι πάντα η ίδια: πόσο γρήγορα πέρασαν όλα...
Εννοείται ότι και φέτος δεν πρόλαβα να φτιάξω ή να κάνω όσα είχα σχεδιάσει, αλλά είμαι χαρούμενη που κατάφερα έστω και τα μισά. Και μπισκότα έψησα (μια φορά μόνο) και μελομακάρονα έφτιαξα (κουραμπιέδες δεν πρόλαβα) και μια ωραία μάζωξη με φίλους κανονίσαμε στο σπίτι μας (θέλαμε πολύ και μια δεύτερη, αλλά ήταν ανέφικτο μέσα στις γιορτές) και μικρές χριστουγεννιάτικες κατασκευές έφτιαξα... Το ότι κάποια πράγματα έγιναν με την ψυχή στο στόμα και μάλιστα τελευταία στιγμή, είναι νομίζω αυτονόητο, αλλά είμαι πια πεπεισμένη ότι η περίοδος πριν τις γιορτές έχει την τρέλα της, γιατί έτσι πρέπει! Το έχω πια αποδεχτεί αυτό κι έχω σχεδόν (σχεδόν λέω) πάψει να γκρινιάζω.

Μα φέτος, όσο τρελή κι αν ήταν η προεόρτια περίοδος, τόσο ήρεμες ήταν οι μέρες των γιορτών. Φτάσαμε βράδυ στο πατρικό μου κι όπως ήμασταν κουρασμένοι δεν προλάβαμε να δούμε και πολλά. Την επόμενη μέρα, με το πρωινό φως, έμεινα να χαζεύω το στολισμένο σπίτι απολαμβάνοντας τη συντροφιά όλων.

Μπαίνοντας στο σαλόνι είδα το τραπέζι στολισμένο και φορτωμένο με σπιτικά γλυκά, διότι η μαμά μου είχε αποφασίσει ότι όλοι μας θα επιστρέφαμε σπίτια μας κουτρουβαλώντας σαν τα γιουβαρλάκια (όπερ και εγένετο). 

Ήταν όλα απολαυστικά! Οι πρωινοί καφέδες με μαμά και αδερφή, οι απογευματινοί καφέδες που συνοδεύονταν με ένα βουνό γλυκά, οι τρέλες των παιδιών, οι βόλτες στο πάρκο Κατερίνης για πατινάζ και ζεστό κρασί, τα κάλαντα που ακούγαμε στους δρόμους, τα δώρα κάτω από το δέντρο και τα μαγεμένα βλέμματα των παιδιών...

Πρωινός καφές με μαμά και αδερφή

Το Πάρκο των Χρωμάτων (Κατερίνη)

Ο Ορφέας χαζεύει τα δώρα...

Κι έπειτα ξημέρωσαν Χριστούγεννα με τα παιδιά να προσπαθούν να συναρμολογήσουν τα δώρα τους κι εμάς να στρώνουμε το γιορτινό τραπέζι.

Ο θείος βοηθάει των Ορφέα να συναρμολογήσει το πλοίο του

Μα στις ημέρες των διακοπών χώρεσαν πολλές ακόμη βόλτες. Κάναμε ένα πέρασμα από το χιονοδομικό κέντρο, βρεθήκαμε Θεσσαλονίκη με φίλους παλιούς κι αγαπημένους, μα και για καφέ στο σπίτι της αδερφής μου, ενώ την παραμονή βρεθήκαμε όλοι στη στολισμένη πλατεία Αριστοτέλους, κάτω από τον ουρανό που φωτίστηκε από τα χιλιάδες πυροτεχνήματα!

Χιονοδρομικό Κέντρο Ελατοχωρίου

Στο σπίτι των ΚαΠα

Πλατεία Αριστοτέλους

Θεσσαλονίκη 1/1/2019

Κι όταν όλα τελείωσαν και τα βεγγαλικά σώπασαν, όταν το 2019 άνοιξε με ενθουσιασμό την πόρτα και μπήκε με ένα χαμόγελο φρέσκο και λαμπερό - όπως αυτό που έχουν τα νιάτα - τότε βρήκαμε κάτω από το δέντρο ένα σημείωμα για τα αγόρια από Εκείνον! Εκείνον τον μουσάτο, πληθωρικό τύπο, που δεν μας ξεχνά και μας μαγεύει κάθε φορά! 

Μια μέρα πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, βγήκαμε μια βόλτα στην παραλία. Ο καιρός ήταν υπέροχος, μαγικός κι ο ήλιος τόσο λαμπερός! Τίποτα δεν προμήνυε την κακοκαιρία που θα ακολουθούσε εικοσιτέσσερις ώρες αργότερα... Περπατήσαμε στην αμμουδιά, μαζέψαμε κοχύλια και πέτρες, βγάλαμε φωτογραφίες, βρήκαμε άπειρους μικρούς θησαυρούς και γεμίσαμε τα πνευμόνια μας με τον κρύο, θαλασσινό αέρα.

Ο δρόμος της επιστροφής ήταν μακρύς λόγω της έντονης χιονόπτωσης, αλλά ήταν ένα από τα πιο διασκεδαστικά μας ταξίδια. Χαζεύαμε την ομορφιά τριγύρω και απολαμβάναμε κάθε νιφάδα που έπεφτε στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου.
Χαρήκαμε για λίγες ημέρες ακόμη το στολισμένο μας σπίτι και στρώσαμε το πρώτο γιορτινό τραπέζι της χρονιάς και στο δικό μας σπιτικό, με τη Βασιλόπιτα του 2019.

Κι έπειτα ήρθε ο χιονιάς και μας χάρισε άλλη μια μέρα χαράς! Το άνοιγμα των σχολείων πήρε παράταση για λίγο μόνο και παρόλο που τα χιόνια έλιωσαν μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο, η χαρά μας ήταν απερίγραπτη όταν το πρωί ξυπνήσαμε και αντικρίσαμε αυτή την εικόνα!

Ντυθήκαμε άρον άρον και τα παιδιά ξεχύθηκαν στους δρόμους και τις λιγοστές αλάνες για χιονοπόλεμο. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσαν να κλείσουν καλύτερα οι διακοπές... Αυτό το λιγοστό χιόνι το είχαμε ανάγκη. Έμοιαζαν όλα τριγύρω τόσο ομοιόμορφα, καθώς ήταν ντυμένα στα λευκά, μα και τόσο γαλήνια, καθώς επικρατούσε μια ησυχία απόκοσμη. Δεν υπήρχαν αμάξια στους δρόμους, ούτε και κόσμος. Είμασταν μόνοι σχεδόν, μόνο εμείς και οι φωνές μας. Τέλεια!

Και τίναξαν τη χιονισμένη νεραντζιά

 

Και τώρα; Τωρά επανένταξη! Όλα φαίνεται να επιστρέφουν σιγά σιγά στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς. Στο τετράδιο σημειώσεων έχω ήδη ζωγραφίσει τον Ιανουάριο του 2019 και μοιάζουν όλα να είναι έτοιμα. Δίχως φοβερούς και τρομερούς στόχους για την νέα χρόνια, δίχως μεγαλεπήβολα σχέδια, δίχως τρελές και εξωπραγματικές προσδοκίες... Αλλά με ένα βήμα τη φορά! Αργά και σταθερά! Αυτός είναι ο στόχος του 2019...

 

Χρόνια Πολλά φίλοι μου αγαπημένοι! Μπορεί να φτάσαμε στα μισά του Γενάρη, αλλά δεν είναι ποτέ αργά για ευχές! Σας εύχομαι λοιπόν να έχετε μια υπέροχη χρονιά! Μια μοναδική, ξεχωριστή, πλούσια σε όμορφες εμπειρίες χρονιά! Να έχετε την υγειά σας και όλους τους αγαπημένους σας ανθρώπους κοντάς σας. Κι αν πάλι είναι μακριά σας, να είναι ασφαλείς και χαρούμενοι!

 Καλημέρα!

Litsa