Λίγη μαγεία ακόμα!

Πέρασαν... Πέρασαν οι γιορτές και δεν πρόλαβα να κάνω ούτε τα μισά απ' όσα ήθελα, αλλά νιώθω ότι αυτή είναι μια φράση που επαναλαμβάνω κάθε χρόνο τελικά... Κι έπειτα σκέφτομαι "δεν πειράζει, του χρόνου θα κάνω όλα όσα θέλω" και με πιάνει απογοήτευση γιατί πρέπει να περιμένω έναν ολόκληρο χρόνο!
Όμως τα φετινά Χριστούγεννα ήταν αλλιώτικα, μοναδικά σχεδόν! Μετά από 15 ολόκληρα χρόνια γιορτάσαμε όλοι μαζί στο πατρικό μου με τους γονείς μου και για τα παιδιά μας ήταν η πρώτη φορά που γιόρτασαν τα Χριστούγεννα εκεί! Η Κατερίνη έχει συνδυαστεί στο μυαλό τους με το καλοκαίρι και η εμπειρία αυτή ήταν πολύ ξεχωριστή για εκείνα!

Μόλις πήραμε την έξοδο για Κατερίνη η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν αυτή, ένα δώρο του μαγικού μας Ολύμπου! Του αρέσει να μαζεύει γύρω του τα σύννεφα και να προκαλεί έντονα καιρικά φαινόμενα, να μας χαρίζει θέαμα ξεχωριστό!

Κι όταν μια μέρα βροχερή βρεθήκαμε δίπλα στη θάλασσα για έναν καφέ με φίλους, μας χάρισε ένα μοναδικό ουράνιο τόξο, ένα αληθινό στολίδι στον ορίζοντα! 

Τον αγαπάμε τον Όλυμπο, γιατί είναι όμορφος και άγριος συνάμα, γιατί αγαπάμε να ανηφορίζουμε στις πλαγιές του και να απολαμβάνουμε αυτή τη θέα! Γιατί τον έχουμε συνδυάσει με το πατρικό, με την επιστροφή στις ρίζες μας!

Εκεί στο πατρικό λοιπόν, η κατάσταση ήταν όπως ακριβώς συνηθίζεται στα πατρικά. Πολύ φαγητό, πολλή φροντίδα, βόλτες, ατελείωτες συζητήσεις και πολλά γέλια. Δεν θα πω ψέμματα: δεν μπήκα στην κουζίνα ούτε για πλάκα, παρά μόνο για να πιω νερό. Α ναι, μπήκα επίσης για να φτιάξω μια Βασιλόπιτα και ένα ταψί καταΐφι με την μαμά. Το μαγείρεμα το άφησα σε όόόλους τους υπόλοιπους, οι οποίοι ήταν τόσο πρόθυμοι να μαγειρέψουν, που δεν θέλησα να τους χαλάσω χατήρι χοχο.

Συνειδητοποίησα ότι δεν έβγαλα καμία φωτογραφία, με εξαίρεση δύο τρεις τραβηγμένες με το κινητό μου. Έκανα μια μικρή αποχή από όλα σχεδόν... Ξεκουραστήκαμε όλοι, το μυαλό μας άδειασε από υποχρεώσεις και σκοτούρες και ο μοναδικός μας προβληματισμός ήταν για μέρες πού θα πάμε τη βόλτα μας. Τα παιδιά βέβαια λάτρεψαν τις βόλτες στο πάρκο της Κατερίνης, που μετονομάστηκε σε "πάρκο των χρωμάτων", γέμισε με λαμπιόνια και ξύλινα σπιτάκια που πουλούσαν διάφορες νοστιμιές και ζεστό κρασί, ενώ την περισσότερη ώρα την περάσαμε στο παγοδρόμιο. Οι μικροί πωρώθηκαν τόσο με το πατινάζ, που κοντέψαμε να τους επιστρέψουμε στην Αθήνα πρωταθλητές.

Εμείς πάλι προτιμούσαμε τις βόλτες στον πεζόδρομο και την κεντρική αγορά, χαζεύοντας τις βιτρίνες μαζί με πλήθος κόσμου, ενώ η βόλτα αυτή κατέληγε πάντα για καφέ και γλυκό στο μαγαζί της ξαδέρφης μου, που είναι μικρό και όμορφο, ιδανικό για κουβέντα, μιας κι εμείς τα κορίτσια είχαμε να βρεθούμε από το καλοκαίρι.

Η δε Πρωτοχρονιά μας βρήκε στο σπίτι των ΚαΠα με μια τρελή τρελή παρέα. Κάθε γωνιά του σπιτιού ήταν στολισμένη, κάθε γωνιά βγαλμένη θαρρείς από παραμύθι. Εκεί στο ζεστό και παραμυθένιο περιβάλλον, με ένα πιάτο γεμάτο λιχουδιές στα χέρια κι ένα ποτήρι κρασί, μιλήσαμε και γελάσαμε μέχρι δακρύων, αποχαιρετήσαμε τον παλιό χρόνο και υποδεχτήκαμε τον νέο με ένα κατακόκκινο φαναράκι, το οποίο αφήσαμε να πετάξει ψηλά, μαζί με όλες μας τις ευχές!

Αυτό που περιμέναμε με λαχτάρα ήταν λίγο χιόνι, αλλά δεν μας έκανε τη χάρη. Ανεβήκαμε για μια βόλτα στο χιονοδρομικό του Ελατοχωρίου και ήταν το χιόνι ελάχιστο. Το τοπίο ωστόσο ήταν πανέμορφο, με το καταφύγιο να φωτίζεται μέσα στο σκοτάδι.

Το κρύο ήταν τσουχτερό, οπότε τρυπώσαμε στο καταφύγιο να ρουφήξουμε μια ζεστή σοκολάτα δίπλα στο τζάκι. Ο χώρος μέσα ήταν ζεστός και όμορφα στολισμένος, ενώ τα λαμπιόνια στις τζαμαρίες έδειχναν υπέροχα με το δάσος για φόντο.

Κι έπειτα οι μέρες πέρασαν και η μαγεία τελείωσε. Επιστρέψαμε σπίτι μας, το οποίο δεν είχα προλάβει να χαρώ στολισμένο. Πριν τις γιορτές δεν υπήρχε καθόλου χρόνος για ηρεμία και κατά τη διάρκεια των γιορτών ήμασταν μακριά του, οπότε οι μοναδικές μέρες που το χάρηκα, ήταν οι τελευταίες πριν την έναρξη των σχολείων και της τρελής καθημερινότητας. Άναβα τα κεριά και τα λαμπιόνια για να ρουφήξω όση μαγεία ακόμη απέμενε... Ετοιμάσαμε και το καθιερωμένο γιορτινό τραπέζι για εμάς τους τέσσερις, κόβοντας μια Βασιλόπιτα κι εδώ... έτσι για το καλό! Βγάλαμε τα ποτήρια που 'χουν χαραγμένα τα ονόματά μας, περσινό δώρο των ΚαΠα και τοποθετήσαμε στα πιάτα από ένα μικρό και συμβολικό δωράκι για τον καθέναν μας. Έτσι απλά για να γιορτάσουμε τον ερχομό του 2018 και στο δικό μας σπίτι!

Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό διαπιστώνω με χαρά ότι οι δύο εβδομάδες των γιορτών ήταν γεμάτες με φίλους, συγγενείς, τραπεζώματα, φροντίδα, δώρα και πολλά χαμόγελα. Φυσικά κάποιοι έλειπαν, κάποιοι είναι μακριά, κάποιους δεν καταφέραμε να τους δούμε, αλλά προφανώς είναι αδύνατο να συνδυαστούν όλα! Αυτοί που λείπουν θα είναι για πάντα στις καρδιές μας!

Όσο για την μαγεία που πέρασε... ναι, στη σκέψη ότι θα πρέπει να περιμένω ξανά έναν ολόκληρο χρόνο απογοητεύτηκα, αλλά ξεστολίζοντας το σπίτι και ανανεώνοντάς το με τη χειμερινή διακόσμηση ένιωσα ξανά τη χαρά που μου προσφέρουν όλες αυτές οι μικροαλλαγές και διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι "την μαγεία δεν τη βρίσκεις. Τη φτιάχνεις!". Είμαι πεπεισμένη ότι και φέτος θα βρούμε τρόπους να πασπαλίσουμε τη ρουτίνα μας με λίγη χρυσόσκονη. Έτσι δεν είναι;;

Καλή χρονιά φίλοι μου αγαπημένοι! Σας εύχομαι ένα υπέροχο και μαγικό 2018!
Καλημέρα

Litsa