Λίγο από φθινόπωρο

Τις τελευταίες ημέρες ο καιρός είναι απόλυτα φθινοπωρινός. Στο σπίτι βέβαια η κατάσταση είναι κάπου στη μέση, μιας και η διακόσμηση είμαι μεν φθινοπωρινή, αλλά τα καλύμματα, τα μαξιλάρια και όλα τα λοιπά είναι ακόμη καλοκαιρινά και τα χαλιά δεν έχουν στρωθεί.

Όμως το φθινόπωρο επανερχόμαστε όλοι στη ρουτίνα μας και η καλοκαιρινή χαλαρότητα αρχίζει να φθίνει. Οι ώρες που περνάμε πια στο σπίτι αυξάνονται πάλι, οπότε νιώθω την ανάγκη να βάλω γύρω μου μια τάξη.  
Εννοείται ότι είναι η εποχή της γενικής καθαριότητας (πφφφ) και το μόνο που την κάνει πιο ευχάριστη είναι ότι παράλληλα στολίζω τους χώρους με τα ζεστά χρώματα της εποχής. Τα ζωηρά ανοιξιάτικα χρώματα και τα κοχύλια αποθηκεύτηκαν πάλι στα ντουλάπια και τη θέση τους πήραν τα χρυσοκίτρινα, καφετιά, πορτοκαλί και κοκκινωπά διακοσμητικά αντικείμενα.

Τίποτα δεν περνάει απαρατήρητο στους δρόμους και τα σοκάκια. Παρατηρώ γύρω μου τα δέντρα, τα φυτά που κιτρινίζουν, τα ξερά κλαδιά, τα κυκλάμινα που ξεφυτρώνουν, χαζεύω τα πεσμένα φύλλα, κουκουνάρια, κάστανα και δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψω σπίτι δίχως να κουβαλήσω κάτι μαζί μου.

 

Πριν μέρες βγήκαμε με τον Φαίδωνα μια βόλτα και μαζέψαμε κουκουνάρια και πεσμένα κλαδιά. Επιστρέψαμε σπίτι μόνο όταν το καλάθι μας είχε σχεδόν γεμίσει με μικρούς θησαυρούς. Με τα όσα μαζέψαμε έφτιαξα ένα μικρό στεφάνι. Κόλλησα τα κουκουνάρια με θερμοκόλλα γύρω από ένα παλιό, ξύλινο στεφάνι.

Το στεφάνι που προέκυψε είναι πολύ απλό και βρήκε επιτέλους τη θέση του πάνω από το τζάκι, εκεί που μέχρι πρότινος κρέμονταν το ανοιξιάτικο στεφάνι με τα ροζ ανθάκια.

Τα πρώτα λαμπιόνια άρχισαν δειλά-δειλά να ανάβουν και να ζεσταίνουν το χώρο με τον όμορφο φωτισμό τους, ενώ τα κεριά άρχισαν να αυξάνονται.

 

Δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσω στην τραπεζαρία για δουλειά και να μην ανάψω έστω και ένα κεράκι. Όταν ζωγραφίζω, όταν ετοιμάζω αναρτήσεις, όταν οργανώνω την εβδομάδα μου, σε ό,τι κι αν κάνω, τα κεριά με συντροφεύουν. Τα κεριά και ένα ξεχασμένο ακουστικό στο αυτί μου. Με το ένα αυτί ακούω μουσική και με το άλλο τα παιδιά και τις απορίες τους. Έτσι κυλάει η καθημερινότητα...

Κι αν βρεθείτε σε ένα μεγάλο πάρκο ή αν είστε τυχεροί και κάνετε την κυριακάτικη βόλτα σας στο δάσος, μην προσπεράσετε τα πεσμένα φύλλα ή τους καρπούς των δέντρων. Μπορούν πολύ εύκολα να στολίσουν όμορφα έναν δίσκο με κεριά.

Έφτασε λοιπόν η εποχή των μήλων, των αχλαδιών και της κολοκύθας και γέμισαν τα προφίλ στα social media με μηλόπιτες, τάρτες αχλαδιού και κολοκυθόπιτες. Τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει λίγη κομμένη κολοκύθα στο ψυγείο μου, που μάλλον θα μαγειρευτεί σε μια "βελούδινη" κολοκυθόσουπα. Πάω στις κουτάλες μου...

Καλημέρα σε όλους εκεί έξω!

Litsa