Ευτυχώς μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα, μέσα στην απαισιοδοξία, το τρέξιμο, το άγχος, τους φόβους και τις ανασφάλειες, υπάρχουν άνθρωποι που αποφασίζουν να παραμείνουν αισιόδοξοι και με πείσμα πηγαίνουν ενάντια στο ρεύμα.
Τέτοιοι είναι και οι δικοί μας φίλοι, οι οποίοι τα βρήκαν μπαστούνια από τη στιγμή που όρισαν ημερομηνία γάμου. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά πήγε και το εννοώ! Όμως αυτοί και ο περίγυρός τους αποφάσισαν, ότι αυτός ο γάμος θα γίνει και έγινε! Τους είμαστε ευγνώμονες, αφού μας μάζεψαν όλους στην πρωτεύουσα για ένα τρικούβερτο γλέντι. Ή μάλλον... τρία τρικούβερτα γλέντια.
Τα πρώτα μέλη της παλιοπαρέας άρχισαν να καταφθάνουν δύο μέρες πριν το γάμο κι αυτό ήταν μια καλή αφορμή να συγκεντρωθούμε εμείς τα κορίτσια και να βγάλουμε έξω τη μέλλουσα νύφη. Τη νυχτοπερπατήσαμε, τη χορέψαμε, της τραγουδήσαμε, της πετάξαμε λουλούδια και ναι... όπως σωστά καταλάβατε, η αφεντιά μου έφτασε μέχρι τα μπουζούκια της Αθήνας. Τρομερή εμπειρία! Καθόμουν σιωπηλή (πώς να μιλήσω άλλωστε, με τόση ένταση έπρεπε να γκαρίξω) και παρατηρούσα τα πάντα γύρω μου. Ειλικρινά, αν δω το θέμα από την πλευρά του επιστήμονα, διαπιστώνω ότι τώρα που μεγάλωσα (λιγάκι), θα μπορούσα να κάνω έρευνα και διατριβή. Μεγάλο θέμα τα μπουζούκια με πλούσιο υλικό!
Για να μην τα πολυλογώ όμως και ξεφεύγω από το θέμα μου, γύρισα σπίτι αξημέρωτα ή μάλλον σταθείτε, είχε ξημερώσει για τα καλά! Δε θυμάμαι από πότε έχω να το κάνω αυτό με τις κολλητές μου... Δε θυμάμαι!
Το μεγάλο θέμα είναι βέβαια ότι χρειάστηκε να σκαρφαλώσω στα τακούνια μου και τις επόμενες ημέρες! Απίθανη εμπειρία, πώς το έκανα αυτό κάποτε και μάλιστα καθημερινά; Από τότε που αποκτήσαμε τα παιδιά, το αθλητικό, η μπαλαρίνα και το στρωτό παπούτσι γενικότερα, έχει γίνει δεύτερη φύση μου. Οι γόβες μπαίνουν στη ζωή μου εξαιρετικά σπάνια και μόνο σε ξεχωριστές μέρες. Τώρα όμως ισορρόπησα επάνω τους τρεις μέρες στη σειρά, καταπληκτικό και γελοίο μαζί...
Την ημέρα του γάμου χορέψαμε με πάθος, τραγουδήσαμε, αγκαλιαστήκαμε, χαζολογήσαμε, θυμηθήκαμε, συγκινηθήκαμε, καταβροχθίσαμε, ήπιαμε και στο τέλος πετάξαμε τα τακούνια εμείς τα τρελοκόριτσα και ξαναχορέψαμε με πάθος σε ρυθμούς άλλων δεκαετιών. Κάηκε το πελεκούδι!
Τα μικρά μου αγόρια ήταν οι καβαλιέροι μας καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς και η ευτυχία (μα και η κούραση) ήταν ζωγραφισμένη στα μάτια τους.
Λίγο πριν αποχαιρετιστούμε, ήπιαμε έναν καφέ κάπου στο Φλοίσβο, πλάι στην παραλία που αγαπάμε όλοι, χαζεύοντας τα παιδιά μας να παίζουν. Μεγαλώσαμε... Πότε μεγαλώσαμε και παρατηρούμε τώρα τα παιδιά μας να παίζουν; Βέβαια, όταν βρισκόμαστε, η ωριμότητα δεν μας χαρακτηρίζει! Νομίζω ότι παρασέρνουμε ο ένας τον άλλο σε μια ξεχασμένη παιδικότητα, σε νιάτα περασμένα, κατά τα οποία οι κοινές αναμνήσεις θα μας ενώνουν πάντα... Τι πολύτιμο δώρο!
Το πενθήμερο που ακολούθησε δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Επιστρέψαμε όλοι στις βάσεις μας αποκαμωμένοι, προσπαθώντας να μαζέψουμε τα κομμάτια μας. Ήθελα να μείνω ξαπλωμένη στο κρεβάτι για μέρες, αλλά η καθημερινότητα δεν περιμένει! Πάντα εκεί, πιεστική και ενοχλητική, μου θύμιζε ότι οι δουλειές, τα μαθήματα των παιδιών, οι υποχρεώσεις, τα μαγειρέματα, όλα με περίμεναν...
Το Σαββατοκύριακο όμως βρήκα λίγο χρόνο και τον αφιέρωσα στις αγαπημένες κατασκευές, που με χαλαρώνουν. Άλλωστε έπρεπε επιτέλους να ετοιμάσω όλα όσα υποσχέθηκα.
Φτάσαμε στα μισά του Νοέμβρη και τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Και τι σημαίνει αυτό; Ότι έρχονται γιορτινές αναρτήσεις, με λιχουδιές, κατασκευές, στολισμούς και μπόλικη χρυσόσκονη!
Καλημέρα σε όλους
Υ.Γ. Δημήτρη και Αθηνά σας ευχαριστούμε που προσθέσατε άλλο ένα ξέφρενο γλέντι στις κοινές μας αναμνήσεις!
Να ζήσετε!
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Τέτοιοι είναι και οι δικοί μας φίλοι, οι οποίοι τα βρήκαν μπαστούνια από τη στιγμή που όρισαν ημερομηνία γάμου. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά πήγε και το εννοώ! Όμως αυτοί και ο περίγυρός τους αποφάσισαν, ότι αυτός ο γάμος θα γίνει και έγινε! Τους είμαστε ευγνώμονες, αφού μας μάζεψαν όλους στην πρωτεύουσα για ένα τρικούβερτο γλέντι. Ή μάλλον... τρία τρικούβερτα γλέντια.
Τα πρώτα μέλη της παλιοπαρέας άρχισαν να καταφθάνουν δύο μέρες πριν το γάμο κι αυτό ήταν μια καλή αφορμή να συγκεντρωθούμε εμείς τα κορίτσια και να βγάλουμε έξω τη μέλλουσα νύφη. Τη νυχτοπερπατήσαμε, τη χορέψαμε, της τραγουδήσαμε, της πετάξαμε λουλούδια και ναι... όπως σωστά καταλάβατε, η αφεντιά μου έφτασε μέχρι τα μπουζούκια της Αθήνας. Τρομερή εμπειρία! Καθόμουν σιωπηλή (πώς να μιλήσω άλλωστε, με τόση ένταση έπρεπε να γκαρίξω) και παρατηρούσα τα πάντα γύρω μου. Ειλικρινά, αν δω το θέμα από την πλευρά του επιστήμονα, διαπιστώνω ότι τώρα που μεγάλωσα (λιγάκι), θα μπορούσα να κάνω έρευνα και διατριβή. Μεγάλο θέμα τα μπουζούκια με πλούσιο υλικό!
Το μεγάλο θέμα είναι βέβαια ότι χρειάστηκε να σκαρφαλώσω στα τακούνια μου και τις επόμενες ημέρες! Απίθανη εμπειρία, πώς το έκανα αυτό κάποτε και μάλιστα καθημερινά; Από τότε που αποκτήσαμε τα παιδιά, το αθλητικό, η μπαλαρίνα και το στρωτό παπούτσι γενικότερα, έχει γίνει δεύτερη φύση μου. Οι γόβες μπαίνουν στη ζωή μου εξαιρετικά σπάνια και μόνο σε ξεχωριστές μέρες. Τώρα όμως ισορρόπησα επάνω τους τρεις μέρες στη σειρά, καταπληκτικό και γελοίο μαζί...
Την ημέρα του γάμου χορέψαμε με πάθος, τραγουδήσαμε, αγκαλιαστήκαμε, χαζολογήσαμε, θυμηθήκαμε, συγκινηθήκαμε, καταβροχθίσαμε, ήπιαμε και στο τέλος πετάξαμε τα τακούνια εμείς τα τρελοκόριτσα και ξαναχορέψαμε με πάθος σε ρυθμούς άλλων δεκαετιών. Κάηκε το πελεκούδι!
Τα μικρά μου αγόρια ήταν οι καβαλιέροι μας καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς και η ευτυχία (μα και η κούραση) ήταν ζωγραφισμένη στα μάτια τους.
Η δε νύφη μας ήταν λαμπερή και όμορφη, ενώ ο γάμος αυτός έδωσε την ευκαιρία στην παλιοπαρέα να κουμπαριάσει για άλλη μια φορά!
Γύρω από το δεκάρι το καλό συγκεντρωθήκαμε όλοι και τα κορίτσια της παρέας στηθήκαμε για μια ακόμη αναμνηστική φωτογραφία, σαν αυτές που έχουμε τα τελευταία 15 χρόνια! Λείπουν τρεις: η νύφη, η κουμπάρα και... το κορίτσι μας, που θα μας λείπει πάντα!
Λίγο πριν αποχαιρετιστούμε, ήπιαμε έναν καφέ κάπου στο Φλοίσβο, πλάι στην παραλία που αγαπάμε όλοι, χαζεύοντας τα παιδιά μας να παίζουν. Μεγαλώσαμε... Πότε μεγαλώσαμε και παρατηρούμε τώρα τα παιδιά μας να παίζουν; Βέβαια, όταν βρισκόμαστε, η ωριμότητα δεν μας χαρακτηρίζει! Νομίζω ότι παρασέρνουμε ο ένας τον άλλο σε μια ξεχασμένη παιδικότητα, σε νιάτα περασμένα, κατά τα οποία οι κοινές αναμνήσεις θα μας ενώνουν πάντα... Τι πολύτιμο δώρο!
Το Σαββατοκύριακο όμως βρήκα λίγο χρόνο και τον αφιέρωσα στις αγαπημένες κατασκευές, που με χαλαρώνουν. Άλλωστε έπρεπε επιτέλους να ετοιμάσω όλα όσα υποσχέθηκα.
Τα παιδιά, όταν με βλέπουν να στρώνομαι στην τραπεζαρία, στρογγυλοκάθονται δίπλα μου και περιεργάζονται τα πάντα. Κάθε ψαλιδάκι, κάθε κορδέλα, τις κόλλες, τις χάντρες, τα πάντα! Κι έπειτα ζητούν να με βοηθήσουν κι έτσι έχω δίπλα μου τα πιο δουλευτάρικα ξωτικά!
Φτάσαμε στα μισά του Νοέμβρη και τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Και τι σημαίνει αυτό; Ότι έρχονται γιορτινές αναρτήσεις, με λιχουδιές, κατασκευές, στολισμούς και μπόλικη χρυσόσκονη!
Καλημέρα σε όλους
Υ.Γ. Δημήτρη και Αθηνά σας ευχαριστούμε που προσθέσατε άλλο ένα ξέφρενο γλέντι στις κοινές μας αναμνήσεις!
Να ζήσετε!
Litsa
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Να ζήσουν τα παιδιά! :) Άντε, σύντομα και ο επόμενος γάμος για να ξαναβάλεις τακούνι! :D Στη φωτό με τις φίλες σου φαίνεται αυτό που λες ότι μεταφέρεστε σε μια άλλη εποχή. ;) Καλές xmas κατασκευές Λιτσάκι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζήσουν τα παιδιά να έχουν μια υπέροχη ευτυχισμένη ζωή! Εσείς κορίτσια όλες κούκλες, τα χρόνια που περούν σας δίνουν μια λάμψη απίθανη.Κουκλάρες τα κορίτσια, αλλά πιο κουκλάρα η αδερφή μου! Αντε να μπαίνουμε σιγά σιγά στο πνεύμα των γιορτών....καλημέρες αδερφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσουν!!! Αυτό που γράφεις "Πότε μεγαλώσαμε και παρατηρούμε τα παιδιά μας..." πόσο το νιώθω κι εγώ συχνά με ανάμεικτη νοσταλγία και καμάρι! Πάντα έτσι όμορφα να περνάτε Λιτσάκι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζήσουν οι φίλοι σας και να είναι πάντα ευτυχισμένοι! Η αναμνηστική φωτογραφία σας είναι υπέροχη, φωτεινή, γεμάτη χαμόγελα, να είστε πάντα έτσι!!! Καλές χριστουγεννιάτικες κατασκευές, καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σας ζήσουν τα παιδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριμένουμε με ανυπομονησία τις χριστουγεννιάτικες κατασκευές σου!
να τους χαιρεστε!!!!!! και παντα να εχετε τοσο ομορφες στιγμες :)
ΑπάντησηΔιαγραφή