Παιχνίδι και δημιουργικότητα

Τι έλεγα σε μία από τις προηγούμενες αναρτήσεις; Ότι τα Σαββατοκύριακα αφήνω τα παιδιά ελεύθερα να σκορπίσουν παντού τα παιχνίδια τους, έτσι δεν έλεγα έγραφα;
Έρχομαι λοιπόν τώρα να το επιβεβαιώσω.
 Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε δε βολτάραμε σχεδόν καθόλου, μιας και κάποιες υποχρεώσεις μας κράτησαν σπίτι. Αναγκαστικά λοιπόν, έπρεπε να σκαρφιστούμε διάφορες δραστηριότητες με τον Ανδρέα, ώστε να μείνουν τα παιδιά απασχολημένα και να αποφύγουμε έτσι το "γκρέμισμα" του σπιτιού από την τρεχάλα τους.
Τι μπορεί να παίξει κανείς μέσα στο σπίτι; Μα φυσικά κρυφτό, κυνηγητό, πάλη και άλλα τέτοια αγορίστικα... Η έκφραση "έλα να κάτσουμε κάτω να παίξουμε κάτι" τους ενθουσιάζει μόνο για πέντε λεπτά. Μόλις αυτά περάσουν, τους πιάνει "φαγούρα" για κάτι άλλο!
Παιχνίδια παντού! Απ' όπου κι αν περνούσα, αντίκριζα μία περίεργη κατασκευή.

Όταν ρώτησα τον Φαίδωνα τι ακριβώς είναι το παραπάνω, μου απάντησε "γέφυρα, δεν το βλέπεις;". Κι όταν βαρέθηκαν την γέφυρα, την αντικατέστησαν με μια τεράστια γραμμή τρένων, την οποία έστησαν γύρω από την τραπεζαρία κι έμεινε εκεί όλο το ΣΚ. 

Το καλάθι με τα αυτοκινητάκια βρισκόταν μονίμως επάνω στο χαλί και πάντα άδειο, αφού ο Ορφέας το αναποδογύριζε με μανία, ψάχνοντας τα αγαπημένα του παιχνίδια.

Στο τραπέζι του σαλονιού υπήρχαν μονίμως παιχνίδια και μπολ γεμάτα σνακ. Εκεί στο βάθος, επάνω στο λευκό χαλί, μπορεί να διακρίνει κανείς τα αραδιασμένα αυτοκινητάκια.

Το πιο διασκεδαστικό απ' όλα όμως, ήταν η ενασχόλησή μας με τα μπλοκ ζωγραφικής και δραστηριοτήτων, που είχα αγοράσει πριν καιρό από εδώ.

Το μπλοκ με τα αυτοκόλλητα έγινε το αγαπημένο μας! Δίνει τη δυνατότητα με διάφορα αυτοκόλλητα να φτιάξεις φάτσες, χαρούμενες, λυπημένες, αστείες, ό,τι τραβάει η ψυχή σου.

Όπως καταλαβαίνετε, πρώτα έφτιαξαν τους εαυτούς τους κι έπειτα εμένα και τον Ανδρέα. Δεν είναι υπέροχη η γαλλική μυτούλα μου;

Ο Ανδρέας κι εγώ

Τις δικές τους φατσούλες, τις κόλλησα στην πόρτα του δωματίου τους, μαζί με τα αρχικά τους. Μπορεί το δωμάτιό τους να μην είναι ακόμη έτοιμο και διακοσμημένο, αλλά η πόρτα είναι πανέτοιμη! Είναι μια αρχή κι αυτό, μήπως έτσι πάρω μπρος, ώστε να κάνω και τα υπόλοιπα...

Φυσικά μέσα στο χαμό, βρήκα και ελάχιστο χρόνο να δημιουργήσω. Πλάι στα δικά μου υλικά, πιστοί σύντροφοι τα παιχνίδια τους. Οφείλω βέβαια να ομολογήσω, ότι το δημιούργημα του Φαίδωνα, είναι πολύ πιο εντυπωσιακό από το μικρό στεφανάκι....

Όσο για το τι ετοίμασα εγώ... την επόμενη φορά, ελπίζω να μπορώ να πω και να δείξω περισσότερα, μιας και τα άφησα όλα στη μέση. Γι αυτό φταίνε πάντα οι Δευτέρες, που έρχονται με φόρα και φορτωμένες με υποχρεώσεις, οπότε σ' αναγκάζουν να τα παρατήσεις όλα ημιτελή σε μια γωνιά, μέχρι να βρεις ξανά το χρόνο ν' ασχοληθείς. 

Αυτή η Δευτέρα όμως, με αποζημίωσε με την εικόνα αυτής της ολάνθιστης μιμόζας. Φουντωτή, κατακίτρινη και ζωηρή, σαν τον πολύχρωμο κόσμο των παιδιών, έμοιαζε να το διασκεδάζει πολύ, καθώς ο αέρας την κουνούσε πέρα δώθε.
Χάρμα οφθαλμών! 
Με ταξίδεψε αρκετά χρόνια πίσω, τότε που ζούσα στην Ιταλία. Θυμάμαι που στις 8 του Μάρτη, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, οι Ιταλοί προσέφεραν μπουκέτα μιμόζας στις γυναίκες τους, για να τους δείξουν την υποστήριξη, την εκτίμησή τους και την αγάπη τους. Θυμάμαι επίσης που στα διάφορα γραφικά καφέ της Φλωρεντίας, όλα τα τραπεζάκια ήταν στολισμένα με μικρά ματσάκια μιμόζας, τόσο όμορφα και φωτεινά! Εξαιτίας αυτού του υπέροχου χρώματός της, επιλέχθηκε από τους Ιταλούς. 
Κι αν τη δεις ανθισμένη, να ξέρεις ότι η άνοιξη δεν είναι πια μακριά...

Καλό μήνα φίλοι αγαπημένοι!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286