Βirthday girl!

Παράξενο, αλλά σήμερα που είναι τα γενέθλιά μου, δεν ξέρω τι να γράψω. Νιώθω να περιαυτολογώ...

Τα γενέθλια αποτελούν σημαντικό γεγονός για εμένα. Όχι μόνο τα δικά μου, αλλά και όλων των αγαπημένων μου ανθρώπων. Σπάνια ξεχνάω τα γενέθλια κάποιου, αν και τώρα που απέκτησα τα παιδιά ξεχνάω πολύ εύκολα (όχι δεν είναι θέμα ηλικίας γκούχου), είναι που έχω αλλού το μυαλό μου!

Ως τώρα συνήθιζα να κάνω μια μικρή απογραφή και να βάζω νέους στόχους, αλλά φέτος κάτι άλλαξε και δεν το έκανα ούτε στο ξεκίνημα του νέου έτους, ούτε και τώρα... Βαρέθηκα τους στόχους, τα όρια, τις προθεσμίες, τους υπολογισμούς, τα αν, τα ίσως, τα μήπως, τα πρέπει και τα θα... Τίποτα δεν πρέπει! Τίποτα!

Ή μάλλον ναι, υπάρχουν "πρέπει". 

Πρέπει να περνάω καλά.

Πρέπει ν' ακούω δυνατά μουσική.

Πρέπει να χορεύω συχνότερα.  

Πρέπει να χαίρομαι με τα απλά, τα καθημερινά.

Πρέπει ν' απολαμβάνω το φαγητό, τα γλυκά, το παγωτό.

Πρέπει να βλέπω πιο συχνά τους φίλους μου, γιατί με κάνουν και γελάω.

Πρέπει να γελάω συχνά, γιατί με κάνει να μοιάζω φρέσκια.

Πρέπει να διαβάσω όλα αυτά τα βιβλία που δεν έχω καταφέρει να διαβάσω.

Πρέπει να κυνηγήσω τα όνειρά μου και να παλέψω γι αυτά.

Πρέπει ν' αντισταθώ στην μιζέρια.

Πρέπει να πάω σινεμά με τον Ανδρέα.

Πρέπει να μπω κάτω από (ή μέσα σε) ένα συντριβάνι με τα παιδιά.

Πρέπει να φορτώσω την οικογένειά μου στο αυτοκίνητο και να κάνω ταξίδια.

Πρέπει να πάω Νέα Υόρκη, Παρίσι, Ρώμη.

Πρέπει να πάω Αφρική.

Πρέπει να πάω Νότια Αμερική.

Πρέπει να ξαναπάω Λονδίνο.

Πρέπει να γνωρίσω ακόμη πολύ κόσμο και νέους πολιτισμούς.

Αυτά και άλλα πολλά είναι τα "πρέπει" μου. Τα όμορφα, τα αγαπημένα, που με γεμίζουν χαρά όταν τα σκέφτομαι.  Που όλα μαζί έχουν έναν και μοναδικό στόχο: να είμαι καλά!

Σε όλα τα υπόλοιπα, τα καταπιεστικά, γυρίζω πεισματικά την πλάτη μου.

Γιατί, αν κάτι διδάχτηκα από την Ανθρωπολογία, είναι ότι το ανθρώπινο είδος δε δημιουργήθηκε για να μπει σε καλούπια, να φοράει παρωπίδες, να είναι είδος αντικοινωνικό και αυτοκαταστροφικό - αυτά τα καταφέραμε μόνοι μας!

Ο άνθρωπος, δημιουργήθηκε για να γεννά ιδέες και να δημιουργεί. Να μετατρέπει το ξύλο και την πέτρα σε εργαλεία και να κατασκευάζει θαύματα. Γεννήθηκε ελεύθερος στη φύση και όχι φυλακισμένος μέσα σε στερεότυπα. Γεννήθηκε και γέννησε τον έλλογο λόγο, με αρχή, μέση και τέλος. Με νόημα. Αυτά διδάχτηκα... Τώρα ακούω μόνο παραλογισμούς που με κάνουν να απορώ...

Βέβαια υπάρχει κι ένα "πρέπει" απαγορευτικό, αυτό που λέει πως:

Δεν πρέπει ποτέ να χάσω το παιδί που έχω μέσα μου. Αυτό που κάνει την εμφάνισή του όταν δεν το περιμένω και φαίνεται στις λεπτομέρειες. Φαίνεται, όταν με κάνει να χαίρομαι με ένα γλειφιτζούρι, όταν με κάνει να χαμογελάω στη θέα μιας μακαρονάδας, όταν με κάνει να χοροπηδάω που θα πάμε μια μεγάλη βόλτα, όταν με κάνει να ανυπομονώ ν΄ανοίξω τα δώρα μου, όταν με ξεσηκώνει να χορέψω με δυνατή μουσική, κρατώντας πια στην αγκαλιά μου τα δικά μου παιδιά! 

Ναι, τώρα πια το ξέρω πως είναι ένας ο στόχος...

via http://missindeedy.com/2012/06/03/thanks-for-making-me-nap/

Γι αυτό ετοιμάζω πάρτι σήμερα. Το δικό μου πάρτι, το ροζοκόκκινο. Με κορδέλες, ζαχαρωτά και λουλούδια! Με γλυκά και λεμονάδες! Με πολλές φράουλες!

Και το σημερινό μου "πρέπει": να σβήσω όλα τα κεριά με μια αναπνοή! Κάθε χρόνο και πιο δύσκολη η επίτευξη αυτού του στόχου...

Οι ευχές έχουν αρχίσει ήδη να καταφθάνουν... Ακόμη και από την Google, που μου ετοίμασε μια σειρά από τουρτίτσες, γράφοντας "Χρόνια Πολλά Litsa".

via https://www.google.gr/

Τι χαρά αγαπημένοι μου, τι μεγάλη χαρά!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286