Μια μηλόπιτα για όλα τα γούστα

Η τελευταία ανάρτηση ανέβηκε στο blog τον Φεβρουάριο... Φεβρουάριο ε; Μάλιστα... Τι έγινε ρε παιδιά; Θα σας πω τι έγινε: life happened - όπως πολύ ωραία λένε στα αγγλικά. Με πρόλαβε η καθημερινότητα που λέτε και η τρέλα της μαζί. Προσπάθησα πολλές φορές να ετοιμάσω ένα ποστ για το blog, να γράψω δυο λόγια, να δώσω σημεία ζωής βρε αδερφέ, αλλά ήταν τόσες οι υποχρεώσεις, που τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου ήθελα να τον περνάω ανάσκελα, κοιτάζοντας το ταβάνι. Διότι πολύ απλά δε χωράνε δύο καρπούζια κάτω από μία μασχάλη και συνειδητοποίησα ότι όσο πιο γρήγορα το χωνέψω αυτό, τόσο λιγότερες απαιτήσεις τελειομανίας θα έχω από τον εαυτό μου... Μάλιστα στις πρόχειρα αποθηκευμένες αναρτήσεις του blog υπάρχει ένα ποστ με τα γενέθλια και το πάρτι των αγοριών, αλλά μιας και οι φωτογραφίες είναι σε κλίμα πασχαλινό (εκτός τόπου και χρόνου δηλαδή) δεν το ανέβασα ποτέ... Πάντως το προσπάθησα!

Στο σήμερα λοιπόν! Το φθινόπωρο μπήκε και η αλήθεια είναι ότι, παρόλο που μελαγχολώ όταν κάνει την εμφάνισή του, το αγαπάω για όλα αυτά που φέρνει μαζί του. Τα ζεστά χρώματα, το ψιλόβροχο, το χουχούλιασμα στον καναπέ, τις ωραίες ταινίες, τα ζεστά ροφήματα, τις κολοκύθες, τα μήλα. Τα μήλα! Αυτά ζήλεψα την προηγούμενη εβδομάδα και ζήτησα από τον Ανδρέα να αγοράσει λίγα κόκκινα μήλα, γιατί σκέφτηκα να φτιάξω μια από τις αγαπημένες μου μηλόπιτες. Ο Ανδρέας τα μήλα τα έφερε, αλλά η μηλόπιτα δεν φτιάχτηκε ποτέ στην ώρα της. Αναβολή στην αναβολή (είχα άλλες προτεραιότητες) κι όταν πια τα μήλα άρχισαν να σαφρακιάζουν, έδωσα τέλος στις αναβολές και την έφτιαξα!
Ε λοιπόν στην εφηβεία μου και στα πρώτα μου νιάτα (τώρα βρίσκομαι στα δεύτερα) απεχθανόμουν τις μηλόπιτες, τις τάρτες και γενικά ό,τι είχε πάνω του φρούτο. Αν μάλιστα ήταν και ξινό, δεν ήταν γλυκό για μένα (το μόνο που δεχόμουν ήταν οι φράουλες φυσικά). Έτσι, όταν βγαίναμε με την μαμά μου και την αδερφή μου στα καφέ της Γερμανίας, εκείνες προτιμούσαν τις πίτες με δαμάσκηνα, βερίκοκα, βύσσινα ή τα στρούντελ με μήλα, ενώ εγώ τις κοίταζα υποτιμητικά (και με λίγο οίκτο), καθώς απολάμβανα το παγωτό μου ή το εκάστοτε γλυκό μου, πλούσιο σε κρέμα ζαχαροπλαστικής... Ευτυχώς μεγαλώνοντας άλλαξα γνώμη, άλλαξα και γεύσεις, με αποτέλεσμα η μηλόπιτα να είναι ένα από τα πολυαγαπημένα μου γλυκά!
Μια τέτοια "ανέβασα" προχθές στο Instagram και τα μηνύματα που δέχτηκα για τη συνταγή ήταν δεκάδες, μερικά σχεδόν απειλητικά μάλιστα χεχε. Και κάπως έτσι θεώρησα ότι αυτή είναι η ευκαιρία για μια νέα ανάρτηση σε κλίμα φθινοπωρινό! Κι αν έπρεπε να παρουσιάσω με λίγα μόνο λόγια το γλυκό αυτό, θα έλεγα ότι είναι πανεύκολο, με ξέρετε τώρα εμένα, δεν μπορώ να παιδεύομαι για πολύ και προτιμώ τις γρήγορες και νόστιμες συνταγές. Η συνταγή φυσικά δεν είναι δική μου, αλλά παρμένη από το site του γνωστού Dr. Oetker, μόνο που έκανα κάποιες μικρές αλλαγές και την προσάρμοσα στα γούστα μας πχ πρόσθεσα παραπάνω ζάχαρη, γιατί θεωρώ ότι τα 100γρ της πρωτότυπης συνταγής είναι λίγα... Οπότε παρακάτω σας δίνω τη δική μου εκδοχή!

Έχουμε και λέμε:

Υλικά

750 γρ κόκκινα γλυκά μήλα
125 γρ βούτυρο ή μαργαρίνη soft
150 γρ ζάχαρη (η αρχική συνταγή δίνει 100 γρ)
μία κάψουλα βανίλιας
μία πρέζα αλάτι
3 αυγά μεσαίου μεγέθους
200 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κουταλάκια γλυκού μπέικιν πάουντερ
2 κουταλιές σούπας γάλα

Εκτέλεση


Βουτυρώνουμε μια στρογγυλή φόρμα με διάμετρο 26 εκατοστά.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς (αντιστάσεις).

Χτυπάμε με το μίξερ το βούτυρο να μαλακώσει και ν' αποκτήσει κρεμώδη υφή. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, τη βανίλια, το αλάτι και συνεχίζουμε το χτύπημα. Ρίχνουμε τα αυγά ένα-ένα. Μετά από κάθε αυγό χτυπάμε το μείγμα για μισό λεπτό σε δυνατή ταχύτητα. Όταν ρίξουμε και το τελευταίο αυγό, προσθέτουμε το αλέυρι με το μπέικιν (τα οποία έχουμε προηγουμένως ανακατέψει μεταξύ τους), εναλλάξ με το γάλα και χτυπάμε το μείγμα σε μέτρια ταχύτητα.

Ρίχνουμε το μείγμα στη φόρμα και το απλώνουμε καλά, ισιώνοντας την επιφάνειά του.
Καθαρίζουμε τα μήλα, τα κόβουμε στα τέσσερα και χαράσσουμε απαλά με μαχαίρι την επιφάνειά τους (σαν σε λωρίδες), χωρίς όμως να τα κόψουμε σε φέτες.

Απλώνουμε τα μήλα επάνω στο μείγμα σε σχήμα κυκλικό.

Τοποθετούμε τη φόρμα στον προθερμασμένο φούρνο - σχετικά χαμηλά - και ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45 περίπου λεπτά. Προσοχή ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από κάθε φούρνο. Εγώ δεν την αφήνω πάνω από 40 λεπτά!

Σύμφωνα με την αρχική συνταγή, μπορείτε να βράσετε ελαφρώς σε ένα κατσαρολάκι 2 κουταλιές σούπας μαρμελάδα βερίκοκο (χωρίς κομμάτια φρούτου μέσα) με μία κουταλιά σούπας νερό. Μόλις βγάλετε το γλυκό από τον φούρνο και όσο είναι ζεστό, αλείφετε την επιφάνειά του με το ζεστό βερίκοκο και έτσι αποκτά μια ωραία γυαλάδα.

 

Εγώ βέβαια δεν έκανα αυτό, προτίμησα να αφήσω την μηλόπιτα να κρυώσει καλά και την πασπάλισα με άχνη ζάχαρη.

Και τώρα ακολουθεί το καλύτερο σημείο της συνταγής: γεμίστε μια τεράστια κούπα με καφέ, τσάι ή ό,τι τραβάει η όρεξή σας, κόψτε ένα γενναίο κομμάτι από τη φρεσκοψημένη μηλόπιτα και καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ σας να το απολαύσετε. 
Το αξίζετε!

Το Σαββατοκύριακο δεν είναι μακριά, οπότε όλο και θα ξεκλέψετε ένα μισάωρο να την ετοιμάσετε.
Όσο για μένα, αναζητώ ήδη την επόμενη απολαυστική και εύκολη συνταγή!
Σας αφήνω, με την ελπίδα να επιστρέψω σύντομα με νέα ανάρτηση, αλλά καλύτερα να μη δώσω καμία υπόσχεση χοχο
Καλημέρα σε όλους εκεί έξω!

Υ.Γ. μου λείψατε μωρέ! Κι εσείς και το blogging ❤

Litsa