Αλλιώτικα φθινοπωρινά στεφάνια

Άρχισε να χαλάει ο καιρός και το μόνο που ελπίζω, είναι να μην πιάσουν απότομα τα κρύα. Δεν με χαλάει η συννεφιά, αλλά οι απότομες εναλλαγές της θερμοκρασίας με εκνευρίζουν. Ωστόσο αγαπώ αυτή τη δυνατότητα για χουχούλιασμα που σου προσφέρει το φθινόπωρο και το να βρίσκομαι σπίτι, το βλέπω συνήθως σαν ευκαιρία για κάποια κατασκευή. 

Πριν λίγες μέρες λοιπόν (κι ας είχε ήλιο), αποφάσισα να στολίσω έναν τοίχο του σπιτιού, που παρέμενε ανοιξιάτικος. Άπλωσα στο τραπέζι το ύφασμα για τις χειροτεχνίες και επάνω του όλα τα απαραίτητα υλικά, πάντα με τη συντροφιά ενός κεριού.

Τελευταία είναι μόδα τα ξύλινα τελάρα κεντήματος. Πολλοί τα χρησιμοποιούν ως διακοσμητικά αντικείμενα μεταμορφώνοντάς τα σε στεφάνια και το ίδιο σκέφτηκα να κάνω κι εγώ. 

Στο προηγούμενο σπίτι είχα χρησιμοποιήσει τα τελάρα ως κάδρα με ύφασμα, σε αυτό το σπίτι όμως παρέμεναν κλεισμένα στο ντουλάπι. Μάλιστα είχα βάψει τους μπροστινούς κρίκους σε λευκό κι έτσι τώρα πια είναι δίχρωμα, πράγμα που δεν με ενόχλησε καθόλου. 

Με κλωστή στο χρώμα του χαλκού και με λίγο σύρμα, έδεσα επάνω στα τελάρα λίγα φύλλα και καρπούς, ενώ με τη θερμόκολλα σταθεροποίησα τα μικρά κουκουνάρια και το μανιτάρι.

Έτσι, εκεί που πριν στόλιζαν τον τοίχο πολύχρωμες κάρτες, τώρα κρέμονται φθινοπωρινά στεφάνια. Δεν θα πω ψέμματα... τα αγάπησα! Από κοντά είναι πιο εντυπωσιακά, νομίζω ότι χάνουν αρκετή από την ομορφιά τους στις φωτογραφίες, ωστόσο μπορεί κανείς να πάρει μια ιδέα από την γενική εικόνα.

Κρέμονται ακριβώς επάνω από το κλαδί με τα πλατανόφυλλα, πάνω από την μικρή βιβλιοθήκη, στην οποία βρίσκονται όλα τα αγαπημένα μου περιοδικά και βιβλία.

Τώρα πια τα φύλλα έχουν μαραθεί, αλλά δεν δείχνουν άσχημα. Άλλωστε το φθινόπωρο ενέχει πολλή νεκρή φύση μέσα του, είναι κι αυτό μέρος της ομορφιάς του!

Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι! Τρίτη σήμερα και η αγαπημένη Παρασκευή πλησιάζει όλο και περισσότερο. Ως τότε... να περνάτε όμορφα!

Litsa