Λίγο πριν την εκπνοή του Μάρτη, φτάνει εκείνη η τελευταία εβδομάδα όπου πρέπει να οργανώσουμε το πάρτι για τα γενέθλια των αγοριών. Φέτος η κούραση περίσσευε και η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κουράγιο για πολλά. Από την άλλη δεν μου πέρασε καν από το μυαλό να μην τους οργανώσουμε μια γιορτούλα, έστω και μικρή ή σε στενό κύκλο. Μέχρι που ο Ανδρέας πέταξε την ιδέα για το ΟΑΚΑ.
Το Ολυμπιακό στάδιο για εμάς είναι ένας αγαπημένος χώρος, όπου τα παιδιά μπορούν να βγάλουν όλη τους την ενέργεια παίζοντας και τρέχοντας. Στην αρχή η ιδέα δε μ' ενθουσίασε, μετά όμως το σκέφτηκα καλύτερα. Άλλωστε είχαμε δει κι άλλους να οργανώνουν μεγάλες μαζώξεις στο δημόσιο πάρκο του σταδίου.
Τελικά η απόφαση πάρθηκε και μία βδομάδα πριν το πάρτι πήγαμε ξανά στο χώρο να δούμε πού ακριβώς θα μπορούσαμε να στήσουμε τα πράγματά μας. Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα! Όχι όχι... ήταν ξετρελαμένα, αυτός είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός! Μετρούσαν μέρες, ώρες, δευτερόλεπτα.
Στους φίλους στείλαμε μια πρόσκληση με το σημείο συνάντησης και οι οδηγίες ήταν σαφείς: φέρτε μαζί σας μπάλες, πατίνια, rollers, ποδήλατα, skate board, ό,τι έχετε, ό,τι θέλετε κι ελάτε να παίξουμε. Το μόνο που μας απασχολούσε ήταν ο καιρός, αλλά και πάλι είχαμε σκεφτεί ότι μόνο σε περίπτωση βροχής, θα το αναβάλαμε για την επόμενη ημέρα.
Την ημέρα του πάρτι ξυπνήσαμε και αντικρίσαμε έναν ήλιο λαμπερό. Φυσούσε λίγο, αλλά σημασία είχε ότι δεν έβρεχε. Ετοιμάσαμε ελάχιστα πράγματα, λίγα τοστ, ατομική μακαρονοσαλάτα σε πλαστικά ποτήρια και τα γλυκά. Αγοράσαμε μπουρεκάκια, πίτσα, νερά και τα ποτά. Τα φορτώσαμε όλα στο αμάξι μαζί με τα rollers και τα ποδήλατα φυσικά.
Ο κόσμος εκείνη την ώρα ήταν ελάχιστος στον περιβάλλοντα χώρο, οπότε διαλέξαμε ένα δέντρο με καλή σκιά και αρχίσαμε το στήσιμο. Τη μία τούρτα τη βάλαμε στο ψυγείο που είχε το μικρό καφέ του σταθμού, αφού πρώτα συνεννοηθήκαμε με τον υπεύθυνο. Από το καφέ παραγγείλαμε και όλους τους καφέδες για τους γονείς.
Ο αέρας ωστόσο μου χάλασε τα σχέδια, αφού δεν μπόρεσα να κρεμάσω στο δέντρο τα κυπελλάκια που είχα ετοιμάσει για τα παιδιά. Ήταν το δώρο που θα έπαιρναν φεύγοντας, οπότε κρέμασα λίγα μπαλόνια που είχα μαζί μου. Όταν ο αέρας κόπασε, κατάφερα να κρεμάσω και λίγα κυπελλάκια, έτσι για ομορφιά.
Τα σνακ τα τοποθετήσαμε στο τοιχάκι γύρω από το δέντρο, μαζί με την τούρτα του Φαίδωνα, που στην πραγματικότητα ήταν ένα Brownies. Αποφάσισα να φτιάξω κάτι, το οποίο αντέχει εκτός ψυγείου κι έτσι το Brownies του Πετρετζίκη ήταν μια πολύ καλή και νόστιμη λύση.
Τα αναψυκτικά και τα ποτά για τους γονείς, μπήκαν σε πλαστικούς κουβάδες με πάγο, τους οποίους δανειστήκαμε από φίλους.
Κι έπειτα οι φίλοι άρχισαν να καταφθάνουν φορτωμένοι με δώρα, παιχνίδια και οτιδήποτε είχε ρόδες. Οι μπάλες βγήκαν από τις σακούλες, τα rollers από τις τσάντες και το παιχνίδι ξεκίνησε. Δεν χρειάστηκε να κάνουμε τίποτα. Τα παιδιά έχουν τον τρόπο να συνεννοούνται και να περνούν καλά. Το μόνο που χρειάζονται είναι απλωσιά και φίλοι. Εμείς είχαμε μόνο το νου μας να φορούν προστατευτικά και να μην απομακρύνονται πολύ. Αλλά κι αυτά που ήταν με ποδήλατα έκαναν τη βόλτα τους και επέστρεφαν στη βάση μας. Ένιωθαν τεράστια ελευθερία , έβλεπα στα μάτια τους τη χαρά της ανεξαρτησίας. Έκαναν ένα διάλειμμα για νερό κι ένα κομμάτι πίτσα και γύριζαν βιαστικά στους φίλους τους, από φόβο μήπως χάσουν κάποιο πολύτιμο δευτερόλεπτο παιχνιδιού.
Μόνο όταν έφτασε η στιγμή για το σβήσιμο των κεριών, μαζεύτηκαν όλα γύρω από τις τούρτες. Βέβαια με το αεράκι ήταν αδύνατο να ανάψουμε όλα τα κεριά, αλλά καθόλου δεν μας πείραξε. Τραγουδήσαμε ξανά και ξανά στα αγόρια και τα παιδιά τους ευχήθηκαν φωνάζοντας και γελώντας με τα χέρια ανασηκωμένα. Είχαν το νου στους να επιστρέψουν στο παιχνίδι, άλλωστε αν παρατηρήσετε τη φωτογραφία, θα διαπιστώσετε ότι τα περισσότερα φορούν rollers.
Όσο για την τούρτα του Ορφέα, ήταν δικής μου εμπνεύσεως, φτιαγμένη με φράουλες και μασκαρπόνε. Αυτή χρειάστηκε ψυγείο, αλλά όπως προανέφερα, μας εξυπηρέτησε το καφέ του σταθμού. Γενικά οι τούρτες ήταν απλές, δίχως πολλούς στολισμούς, λόγω της περίστασης. Είχα προειδοποιήσει τα αγόρια γι αυτό και δεν τους πείραξε καθόλου. Πάντως είναι καλό σημάδι ότι και τα δύο γλυκά φαγώθηκαν και δεν πρόλαβα να τα δοκιμάσω χοχο.
Κι έπειτα έπιασαν την μπάλα οι μπαμπάδες, που αποφάσισαν να παίξουν ποδόσφαιρο με τα παιδιά. Μπαμπάδες εναντίον παιδιών, δηλαδή πιο παιδιά κι απ' τα παιδιά! Δεν ξέρω ποιος κέρδισε τελικά, ξέρω μόνο ότι τα παιδιά αποδείχτηκαν απίστευτοι παίκτες και ξεθέωσαν τους μπαμπάδες τους. Το διασκέδασαν, το χάρηκαν όλοι! Κάποια στιγμή μάλιστα έπιασα τους μπαμπάδες να μαλώνουν με τα παιδιά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και με έκπληξη τους ρώτησα "καλά με τα παιδιά μαλώνετε έτσι;" για να πάρω την απάντηση "ναι, ναι ξέρεις τι μας κάνουν;;"! Δεν περιγράφω άλλο...
Όταν ο ήλιος άρχισε να πέφτει και ο καιρός να κρυώνει, αρχίσαμε πια να τα μαζεύουμε, παρέα με τους φίλους που έμειναν μαζί μας ως το τέλος. Είχαμε φροντίσει να πάρουμε μαζί μας μεγάλες σακούλες σκουπιδιών κι έτσι δεν αφήσαμε τίποτα πίσω μας. Τα μπαλόνια και τα δωράκια μοιράστηκαν στα παιδιά και ό,τι άλλο είχε περισσέψει κουβαλήθηκε μέχρι το αμάξι.
Ήταν μια υπέροχη ημέρα και με διαφορά το καλύτερο πάρτι που ετοιμάσαμε για τα παιδιά. Για εμένα ήταν και το λιγότερο αγχωτικό, μιας και χρειάστηκε να ετοιμάσω ελάχιστα πράγματα από το σπίτι. Επιστρέψαμε σπίτι και ήταν κατακόκκινοι, ιδρωμένοι, βρώμικοι με ρούχα σκισμένα, αλλά ευτυχισμένοι και χορτασμένοι από φίλους, παιχνίδι κι αγάπη.
Ευχαριστούμε όλους τους φίλους για τη βοήθεια, τη φροντίδα και την παρουσία τους κι ακόμη περισσότερο τους ευχαριστούμε που συμμετείχαν με τον τρόπο τους σε όλο αυτό το σκηνικό, κουβαλώντας τον εξοπλισμό που τους ζητήθηκε, ώστε να διασκεδάσουν τα παιδιά.
Όσο για όλους εσάς που διαβάσατε την προηγούμενη ανάρτηση, πόσα ευχαριστώ είναι άραγε αρκετά; Με κατακλύσατε με μηνύματα και σχόλια και likes και σας ευχαριστώ αγαπημένοι μου όλους για όλα! Για κάθε υπέροχη και ξεχωριστή ευχή σας ευχαριστώ και ανταποδίδω! Να είστε πάντα καλά και να χαίρεστε τις οικογένειές σας!
Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι!
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Το Ολυμπιακό στάδιο για εμάς είναι ένας αγαπημένος χώρος, όπου τα παιδιά μπορούν να βγάλουν όλη τους την ενέργεια παίζοντας και τρέχοντας. Στην αρχή η ιδέα δε μ' ενθουσίασε, μετά όμως το σκέφτηκα καλύτερα. Άλλωστε είχαμε δει κι άλλους να οργανώνουν μεγάλες μαζώξεις στο δημόσιο πάρκο του σταδίου.
Τελικά η απόφαση πάρθηκε και μία βδομάδα πριν το πάρτι πήγαμε ξανά στο χώρο να δούμε πού ακριβώς θα μπορούσαμε να στήσουμε τα πράγματά μας. Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα! Όχι όχι... ήταν ξετρελαμένα, αυτός είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός! Μετρούσαν μέρες, ώρες, δευτερόλεπτα.
Στους φίλους στείλαμε μια πρόσκληση με το σημείο συνάντησης και οι οδηγίες ήταν σαφείς: φέρτε μαζί σας μπάλες, πατίνια, rollers, ποδήλατα, skate board, ό,τι έχετε, ό,τι θέλετε κι ελάτε να παίξουμε. Το μόνο που μας απασχολούσε ήταν ο καιρός, αλλά και πάλι είχαμε σκεφτεί ότι μόνο σε περίπτωση βροχής, θα το αναβάλαμε για την επόμενη ημέρα.
Την ημέρα του πάρτι ξυπνήσαμε και αντικρίσαμε έναν ήλιο λαμπερό. Φυσούσε λίγο, αλλά σημασία είχε ότι δεν έβρεχε. Ετοιμάσαμε ελάχιστα πράγματα, λίγα τοστ, ατομική μακαρονοσαλάτα σε πλαστικά ποτήρια και τα γλυκά. Αγοράσαμε μπουρεκάκια, πίτσα, νερά και τα ποτά. Τα φορτώσαμε όλα στο αμάξι μαζί με τα rollers και τα ποδήλατα φυσικά.
Ο κόσμος εκείνη την ώρα ήταν ελάχιστος στον περιβάλλοντα χώρο, οπότε διαλέξαμε ένα δέντρο με καλή σκιά και αρχίσαμε το στήσιμο. Τη μία τούρτα τη βάλαμε στο ψυγείο που είχε το μικρό καφέ του σταθμού, αφού πρώτα συνεννοηθήκαμε με τον υπεύθυνο. Από το καφέ παραγγείλαμε και όλους τους καφέδες για τους γονείς.
Ο αέρας ωστόσο μου χάλασε τα σχέδια, αφού δεν μπόρεσα να κρεμάσω στο δέντρο τα κυπελλάκια που είχα ετοιμάσει για τα παιδιά. Ήταν το δώρο που θα έπαιρναν φεύγοντας, οπότε κρέμασα λίγα μπαλόνια που είχα μαζί μου. Όταν ο αέρας κόπασε, κατάφερα να κρεμάσω και λίγα κυπελλάκια, έτσι για ομορφιά.
Τα σνακ τα τοποθετήσαμε στο τοιχάκι γύρω από το δέντρο, μαζί με την τούρτα του Φαίδωνα, που στην πραγματικότητα ήταν ένα Brownies. Αποφάσισα να φτιάξω κάτι, το οποίο αντέχει εκτός ψυγείου κι έτσι το Brownies του Πετρετζίκη ήταν μια πολύ καλή και νόστιμη λύση.
Τα αναψυκτικά και τα ποτά για τους γονείς, μπήκαν σε πλαστικούς κουβάδες με πάγο, τους οποίους δανειστήκαμε από φίλους.
Κι έπειτα οι φίλοι άρχισαν να καταφθάνουν φορτωμένοι με δώρα, παιχνίδια και οτιδήποτε είχε ρόδες. Οι μπάλες βγήκαν από τις σακούλες, τα rollers από τις τσάντες και το παιχνίδι ξεκίνησε. Δεν χρειάστηκε να κάνουμε τίποτα. Τα παιδιά έχουν τον τρόπο να συνεννοούνται και να περνούν καλά. Το μόνο που χρειάζονται είναι απλωσιά και φίλοι. Εμείς είχαμε μόνο το νου μας να φορούν προστατευτικά και να μην απομακρύνονται πολύ. Αλλά κι αυτά που ήταν με ποδήλατα έκαναν τη βόλτα τους και επέστρεφαν στη βάση μας. Ένιωθαν τεράστια ελευθερία , έβλεπα στα μάτια τους τη χαρά της ανεξαρτησίας. Έκαναν ένα διάλειμμα για νερό κι ένα κομμάτι πίτσα και γύριζαν βιαστικά στους φίλους τους, από φόβο μήπως χάσουν κάποιο πολύτιμο δευτερόλεπτο παιχνιδιού.
Μόνο όταν έφτασε η στιγμή για το σβήσιμο των κεριών, μαζεύτηκαν όλα γύρω από τις τούρτες. Βέβαια με το αεράκι ήταν αδύνατο να ανάψουμε όλα τα κεριά, αλλά καθόλου δεν μας πείραξε. Τραγουδήσαμε ξανά και ξανά στα αγόρια και τα παιδιά τους ευχήθηκαν φωνάζοντας και γελώντας με τα χέρια ανασηκωμένα. Είχαν το νου στους να επιστρέψουν στο παιχνίδι, άλλωστε αν παρατηρήσετε τη φωτογραφία, θα διαπιστώσετε ότι τα περισσότερα φορούν rollers.
Όσο για την τούρτα του Ορφέα, ήταν δικής μου εμπνεύσεως, φτιαγμένη με φράουλες και μασκαρπόνε. Αυτή χρειάστηκε ψυγείο, αλλά όπως προανέφερα, μας εξυπηρέτησε το καφέ του σταθμού. Γενικά οι τούρτες ήταν απλές, δίχως πολλούς στολισμούς, λόγω της περίστασης. Είχα προειδοποιήσει τα αγόρια γι αυτό και δεν τους πείραξε καθόλου. Πάντως είναι καλό σημάδι ότι και τα δύο γλυκά φαγώθηκαν και δεν πρόλαβα να τα δοκιμάσω χοχο.
Κι έπειτα έπιασαν την μπάλα οι μπαμπάδες, που αποφάσισαν να παίξουν ποδόσφαιρο με τα παιδιά. Μπαμπάδες εναντίον παιδιών, δηλαδή πιο παιδιά κι απ' τα παιδιά! Δεν ξέρω ποιος κέρδισε τελικά, ξέρω μόνο ότι τα παιδιά αποδείχτηκαν απίστευτοι παίκτες και ξεθέωσαν τους μπαμπάδες τους. Το διασκέδασαν, το χάρηκαν όλοι! Κάποια στιγμή μάλιστα έπιασα τους μπαμπάδες να μαλώνουν με τα παιδιά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και με έκπληξη τους ρώτησα "καλά με τα παιδιά μαλώνετε έτσι;" για να πάρω την απάντηση "ναι, ναι ξέρεις τι μας κάνουν;;"! Δεν περιγράφω άλλο...
Όταν ο ήλιος άρχισε να πέφτει και ο καιρός να κρυώνει, αρχίσαμε πια να τα μαζεύουμε, παρέα με τους φίλους που έμειναν μαζί μας ως το τέλος. Είχαμε φροντίσει να πάρουμε μαζί μας μεγάλες σακούλες σκουπιδιών κι έτσι δεν αφήσαμε τίποτα πίσω μας. Τα μπαλόνια και τα δωράκια μοιράστηκαν στα παιδιά και ό,τι άλλο είχε περισσέψει κουβαλήθηκε μέχρι το αμάξι.
Ήταν μια υπέροχη ημέρα και με διαφορά το καλύτερο πάρτι που ετοιμάσαμε για τα παιδιά. Για εμένα ήταν και το λιγότερο αγχωτικό, μιας και χρειάστηκε να ετοιμάσω ελάχιστα πράγματα από το σπίτι. Επιστρέψαμε σπίτι και ήταν κατακόκκινοι, ιδρωμένοι, βρώμικοι με ρούχα σκισμένα, αλλά ευτυχισμένοι και χορτασμένοι από φίλους, παιχνίδι κι αγάπη.
Ευχαριστούμε όλους τους φίλους για τη βοήθεια, τη φροντίδα και την παρουσία τους κι ακόμη περισσότερο τους ευχαριστούμε που συμμετείχαν με τον τρόπο τους σε όλο αυτό το σκηνικό, κουβαλώντας τον εξοπλισμό που τους ζητήθηκε, ώστε να διασκεδάσουν τα παιδιά.
Όσο για όλους εσάς που διαβάσατε την προηγούμενη ανάρτηση, πόσα ευχαριστώ είναι άραγε αρκετά; Με κατακλύσατε με μηνύματα και σχόλια και likes και σας ευχαριστώ αγαπημένοι μου όλους για όλα! Για κάθε υπέροχη και ξεχωριστή ευχή σας ευχαριστώ και ανταποδίδω! Να είστε πάντα καλά και να χαίρεστε τις οικογένειές σας!
Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι!
Litsa
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Θα αντιπαρέλθω το γεγονός ότι διάλεξες το μπράουνι του πετρετζίκη και όχι το δικό μας στο Ανθομέλι που τα σπάει! Τέλος παντων! Θα πω όμως ότι η ιδέα για το πάρτυ αυτό ήταν φανταστική. Όπως πάντα οι πινελιές σου ευφάνταστες και πολύχρωμες και γενικά μου άρεσε τρελά η ιδέα! Μια ερώτηση μόνο. Που καθόσασταν; Αυτά. Φιλάκια! Κάλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε εσείς συνταγή για τέλειο brownie; Ε όχι! Θα πρέπει να το δοκιμάσω άμεσα! Χαχα λοιπόν καθόμασταν στα τοιχάκια που έχει γύρω από τα δέντρα. Μάλιστα κάποιοι κουβάλησαν και καρέκλες θαλάσσης! Τόσο προνοητικοί!! Φιλιά
Διαγραφήοοοο! πολύ ωραία ιδέα! και γω είμαι πολύ κοντά στο ΟΑΚΑ, θα το έχω στα υπόψην! (σε ποιο καφέ αναφέρεσαι;; δεν έχω δει κάποιο εκεί μέσα.. )
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι ναι να το έχεις υπόψιν! Το καφέ είναι στο σταθμό Ειρήνη. Πριν ανέβεις τις σκάλες για το σταθμό, θα το δεις αριστερά σου.
Διαγραφήthx girl!
Διαγραφήπολύ ομορφο το παρτι σας Λιτσα μου!! Φαίνεται πόσο υπέροχα περασατε!! Να τα χαιρεστε τα αγορια σας!! Γερα και τυχερα!! φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω κ εγώ στόχο να κάνω πάρτι γενεθλίων σε εξωτερικό χώρο,αλλά τέλος Μάρτη κ μεις,..με κρατάει πάντα ο καιρος!Υπέροχο όμως το έκανες!! Τελικά τα απλά είναι πιο όμορφα! Να τους χαίρεστε! ❤
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και ευτυχισμένα,πάντα με υγεία και πολλά,πολλά παιδικά χαμογελάκια!!!Πάντα θέλω να οργανώσω ένα party σε εξωτερικό χώρο και πάντα κάνω πίσω..πρέπει κάποια στιγμή να το πάρω απόφαση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειο το πάρτυ σας Λίτσα μου! Καταπληκτική ιδέα να το κάνετε σε ανοικτό χώρο! Να χαίρεστε τα παιδιά,γερά και ευτυχισμένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι όμορφο πάρτυ και τι όμορφο μπλογκ!! Ξετρελαθηκα με όλα σας τα καλούδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήxo,
ohmydarlingdeer.blogspot.gr