Και πάλι εδώ...

Και να 'μαι πάλι εδώ, μαζί σας. Μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα, μα πέρασαν 30 κι είναι όλα διαφορετικά. Το περιβάλλον, το σπίτι, οι άνθρωποι, η πόλη, ο καιρός... όλα αλλιώς. Όχι ακριβώς καλύτερα, μα ούτε και χειρότερα. Απλά διαφορετικά, αλλιώτικα, πώς το λένε; Είναι σίγουρα θέμα συνήθειας, αφού μόλις μάθω τις μυρωδιές, τους θορύβους του σπιτιού, την γειτονιά, θα βολευτώ και θα χαλαρώσω.
Δεν ξέρετε πόσο με συγκινήσατε με την αντίδρασή σας, όταν μάθατε τα νέα μας. Όχι, ούτε που το φαντάζεστε... Ήμουν τόσο απορροφημένη με την μετακόμιση, που είχα αφήσει πίσω μου το συναισθηματικό κομμάτι. Ήταν βολικά έτσι, μέχρι που πάτησα "δημοσίευση" στην προηγούμενη ανάρτηση. Τόσα μηνύματα, τόσα σχόλια, τόσα likes, τόσα τηλεφωνήματα. Μοιραστήκατε απλόχερα τα στοιχεία σας μαζί μου, ζητώντας μου να σας πάρω για οτιδήποτε... Με ενθαρρύνατε, με αγκαλιάσατε, με παρηγορήσατε, με ξαφνιάσατε, με ενθουσιάσατε και με συγκινήσατε βαθιά, πολύ βαθιά. Είστε σπουδαίοι, το εννοώ και σας ευχαριστώ! Όλους, έναν προς έναν. Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά, αλλά είναι αδύνατον. Είστε πολλοί κι είναι τόσο ωραίο αυτό!! Ούτε που ξέρω πώς να το ανταποδώσω, μόνο να σας ευχαριστήσω μπορώ! Από καρδιάς! 

Όσο για το σπίτι, θα σας πω ότι είναι σε πολύ αρχικό στάδιο. Κουράστηκα τόσο με την μετακόμιση, που δεν μου έμεινε ενέργεια για το διακοσμητικό σκέλος. Ακόμη ανοίγω κούτες, απορώντας πού στο καλό τα είχα όλα αυτά τα πράγματα. Είναι σαν να τα ανακαλύπτω όλα από την αρχή. Την πρώτη μάλιστα μέρα, αφού ξεφορτώθηκαν όλα και μπήκαν στο νέο σπίτι, ήταν τόσο μεγάλη η απογοήτευσή μου στο αντίκρισμα του απόλυτου χάους, που κάθισα στον καναπέ (το μοναδικό κενό σημείο) και δήλωσα πως δεν θα ξανασηκωθώ για κανένα λόγο. Μου φάνηκε τόσο μάταιο να ξανανοίξω όλες εκείνες τις κούτες που με τόσο κόπο είχα κλείσει κάποιες ημέρες πριν!
Τελικά όμως η κούραση δεν είναι καλή σύμβουλος, οπότε σαν άλλη Σκάρλετ Ο' Χάρα κι εγώ, αποφάσισα πως "αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα" και πήγα για ύπνο...
Τώρα που το σπίτι έχει αρχίσει να μοιάζει με σπιτικό, επέστρεψε και το μεράκι μου, αλλά είναι πολλά να γίνουν ακόμη, πριν κρεμαστούν τα ράφια και τα κάδρα. 
Βέβαια, τα λουλούδια δεν λείπουν από τα βάζα, όπως αυτό το μπλε γιασεμί που έκοψαν τα παιδιά, όλο χαρά, από έναν φράχτη σπιτιού κι εγώ σκεφτόμουν, πως ακόμη δεν πάτησα το πόδι μου στην Αθήνα, θα με πάρουν στο κυνήγι...

Ή αυτές οι φυσαλίδες, που είναι τόσο χαρακτηριστικές αυτή την εποχή και υπόσχομαι ότι αυτές τις αγόρασα!

Αυτά όμως που λάτρεψα, είναι τα καλλωπιστικά μήλα (malus), τα οποία γνώριζα από Γερμανία, αλλά ποτέ δεν είχα δει στη χώρα μας κι όμως τα βρήκα σε ένα μικρό ανθοπωλείο. Α ρε πρωτεύουσα! Τς τς τς

Ωστόσο, αυτό που λάτρεψα περισσότερο απ' όλα, είναι ο έντονος τοίχος στο σαλόνι μας. Αποφάσισα να τολμήσω και να βάλω χρώμα σε έναν μόνο τοίχο του σαλονιού. Το αποτέλεσμα με αποζημίωσε, αφού αυτό το καταπληκτικό indigo έδωσε μια ξεχωριστή προσωπικότητα σε όλο το χώρο.

Δεν τόλμησα όμως μόνο στο σαλόνι, αφού επέλεξα διαφορετικά χρώματα για κάθε δωμάτιο, ακόμη και για την κουζίνα, γιατί υπήρξα καλή μαθήτρια και διάβασα καλά τις συμβουλές της Όλγας! Θα τα μοιραστώ όλα μαζί σας όταν έρθει η ώρα τους.
Προς το παρόν, θα σας ευχηθώ καλό μήνα και κατ' επέκταση καλό φθινόπωρο, με την ίδια φωτογραφία που ευχήθηκα και στους φίλους του Instagram.

Καλημέρα με αχνιστό καφέ στο χέρι και ζεστά, χουχουλιάρικα χρώματα.
Επέστρεψα και θα τα λέμε συχνότερα επιτέλους!
Τα φιλιά μου

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286