Η στολισμένη κουζίνα και οι μικρές χαρές...

Επίσημα Δεκέμβρης πια κι έχω βαρεθεί να λέω και να γράφω τα ίδια και τα ίδια, ότι δηλαδή δεν κατάλαβα πώς πέρασε ο καιρός, πότε κιόλας μπήκε ο νέος μήνας, πότε έφτασε το τέλος της χρονιάς και άλλα τέτοια χιλιοειπωμένα... Το ζητούμενο είναι ότι μπήκαμε στον τελευταίο μήνα του 2017 κι ελπίζω να καταφέρουμε να τον καλοπιάσουμε, να τον "ταχταρίσουμε" λιγάκι, μπας και μείνει ευχαριστημένος και ομορφύνει έτσι τις μέρες που έρχονται. Εμείς θα τον βοηθήσουμε φυσικά, δεν θα τον αφήσουμε να τα κάνει όλα μόνος του...

Στο σπίτι λοιπόν στολίσαμε, αλλά μόνο το δέντρο. Τα παιδιά ήθελαν τόσο πολύ να στολίσουν το δέντρο, που το καταφέραμε μεν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, αλλά όλα τα υπόλοιπα κουτιά με τα στολίδια είναι σε μια γωνιά και με περιμένουν να ασχοληθώ μαζί τους. Καθημερινά προσπαθώ να κάνω κάτι παραπάνω, αλλά πάντα τα αφήνω στη μέση, γιατί προκύπτει κάτι πιο σημαντικό. Εμ δεν γίνεται δουλίτσα έτσι...

Αυτό που κάνω όμως κάθε χρόνο με μεγάλη χαρά, είναι ο στολισμός της κουζίνας. Επειδή ο χρόνος που περνάμε στην κουζίνα είναι πολύς, μαζί με την γενική που έκανα, την στόλισα κιόλας νωρίτερα και το χάρηκα.
Βγήκαν όλα τα γιορτινά από τα ντουλάπια - οι κούπες, τα  πιάτα, οι πιατέλες - και στήθηκαν στους πάγκους, με την ελπίδα ότι θα καταφέρουμε φέτος να φτιάξουμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, ώστε να γεμίσουμε τις πιατέλες! Νομίζω ότι τα τελευταία δύο χρόνια δεν έφτιαξα τίποτα από όλα αυτά, με εξαίρεση τα μπισκότα που είχα ετοιμάσει για φίλους.

Το μικρό δεντράκι στήθηκε και στολίστηκε κι αυτό, όπως κάθε χρόνο, στην άκρη του πάγκου, ενώ οι γιρλάντες με τα λευκά πομ πον που είχα φτιάξει πριν χρόνια, διακοσμούν τα ντουλάπια. Φυσικά τα καραμελένια μπαστούνια δεν λείπουν ποτέ από το ράφι της κουζίνας!

Με αφορμή τη χθεσινή γιορτή του Ανδρέα, ετοίμασα λίγα τρουφάκια για κέρασμα και ήταν η κατάλληλη στιγμή να τα φωτογραφίσω, λίγο πριν πακεταριστούν και κεραστούν σε φίλους και συναδέλφους.

Πάνω από την είσοδο της κουζίνας κρέμασα και φέτος την πράσινη γιρλάντα με τα στολίδια σε κόκκινο και άσπρο. Την είχα κρεμάσει πέρυσι για πρώτη φορά και μας άρεσε πολύ που με κάποιον τρόπο γέμισε και ζέστανε τον χώρο, οπότε δεν θα μπορούσε φέτος να μπει κάπου αλλού.

Για το παράθυρο ετοιμάσαμε μπισκότα παραθύρου (έτσι τα βάφτισα). Εκείνα που στο κέντρο τους ρίχνεις σπασμένη καραμέλα και μόλις ψηθούν, λιώνει και δημιουργείται έτσι ένα λεπτό στρώμα καραμέλας στο κέντρο του μπισκότου. Το ιδανικό είναι βέβαια να φτιαχτούν με κόκκινη καραμέλα, αλλά εγώ είχα μόνο κάτι ροζ εύκαιρες, οπότε το αποτέλεσμα βγήκε σχεδόν διάφανο και άχρωμο μα δεν πειράζει. 

Κρεμάσαμε δυο μεγάλα αστέρια, αλλά και λίγα μικρότερα, αφού πρώτα τα ομορφύναμε με λίγο λευκό γλάσο. Μαζί με τη φωτεινή γιρλάντα διακοσμούν το παράθυρο της κουζίνας. Μην ξεχάσω βέβαια να αναφέρω ότι εκτός από όμορφα είναι και νόστιμα, μιας και τα παιδιά τίμησαν όλα εκείνα τα μπισκότα που περίσσεψαν και δεν χρησιμοποιήθηκαν στη διακόσμηση!

Έτοιμη λοιπόν η κουζίνα και τώρα ανυπομονούμε να πάρουν μπρος ο φούρνος κι οι εστίες, να μπαινοβγαίνουν ταψιά και κατσαρόλες, να μοσχοβολήσει το σπίτι μέλι, κανέλα, φρέσκο βούτυρο και φρεσκοστυμμένο πορτοκάλι. Να παίξουμε με ζύμες, να ασπρίσουν τα χέρια μας από την άχνη και στο ραδιοφωνάκι να παίζουν γιορτινοί ρυθμοί. Και να 'ναι γύρω κόσμος, φίλοι, συγγενείς που μπαινοβγαίνουν, να γελάνε και να σαχλαμαρίζουν μεταξύ τους... Έτσι τα φαντάζομαι εγώ τα Χριστούγεννα, ναι! Σαν χολυγουντιανή ταινία!

Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι! Είναι Χαρασκευή σήμερα και η πρώτη του Δεκέμβρη. Ας το δούμε σαν ευκαιρία για γιορτή! Τι λέτε;
Καλό μήνα σε όλους! Σας εύχομαι έναν υπέροχο και μαγικό Δεκέμβρη!

Litsa