Έχω προσπαθήσει πολύ να συμπαθήσω τις Δευτέρες, μα δεν το κατάφερα ποτέ. Ούτε ως παιδί, ούτε ως έφηβη, ούτε ως φοιτήτρια, ούτε ως εργαζόμενη, ούτε ως μαμά... δεν τα κατάφερα. Κοιτάζω με θαυμασμό αυτούς που θεωρούν ότι κάθε Δευτέρα είναι ευκαιρία για νέο ξεκίνημα, μα και πάλι τη θέση του θαυμασμού παίρνει μετά από λίγα λεπτά η απορία και σκέφτομαι "πλάκα μας κάνεις;".
Οι Δευτέρες για μένα είναι "ευκαιρία" να επαναφέρω το βομβαρδισμένο από το Σαββατοκύριακο σπίτι. Είναι "ευκαιρία" να βγω έξω και να τακτοποιήσω υποχρεώσεις. Είναι "ευκαιρία" να πάω στο σούπερ μάρκετ, διαδικασία που καθόλου δεν απολαμβάνω... Είναι "ευκαιρία" για σπαζοκεφαλιές, μέχρι να βρω τι θα μαγειρέψω όλη την εβδομάδα. Είναι "ευκαιρία" να έρθω αντιμέτωπη με το βουνό από ασιδέρωτα. Είναι γενικώς "ευκαιρία" για άγχος, τρέξιμο, αγγαρεία, υποχρεώσεις... Είναι δύσκολες κι ας μη δουλεύω! Όχι, δε συμπαθώ τις Δευτέρες και η περασμένη ήταν μια ζόρικη Δευτέρα, αφού μαζί με όλα τα υπόλοιπα έκανε την εμφάνισή του το πρώτο κρυολόγημα. Ωωω άτιμα και ύπουλα κρυολογήματα, λίγο μόνο να χαλαρώσω και με πετυχαίνετε!
Έτσι, ήπια το πρώτο φθινοπωρινό τσαγάκι προχθές. Κι επειδή η Δευτέρα είχε τα χάλια της, φρόντισα την Τρίτη τον εαυτό μου, ετοιμάζοντας ένα κέικ που αγαπάμε όλοι στο σπίτι, γέμισα με τσάι την αγαπημένη μου τσαγιέρα (περσινό δώρο από τον Ανδρέα) και το ήπια σε μια από τις αγαπημένες χειμερινές κούπες.
Βλέπετε ό,τι αφορά τον εαυτό μας, το κάνουμε πάντα βιαστικά στο πόδι, πρόχειρα και διεκπεραιωτικά. Όχι αυτή τη φορά. Περιποιήθηκα το ρόφημά μου και τον εαυτό μου και βούλιαξα για λίγο στον καναπέ.
Την Τετάρτη δε, κατέβασα από το πατάρι λίγα από τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, έτσι για να πάρω χαρά! Τα θαύμασα, τα περιεργάστηκα, φαντάστηκα το σπίτι στολισμένο και τα ξαναέβαλα στα κουτιά τους, μιας και δεν υπάρχει τώρα χρόνος για στολισμούς. Σύντομα όμως, αφού τα παιδιά ανυπομονούν!
Τα μοναδικά που έμειναν έξω από τα κουτιά, είναι τα δύο τρελαμένα ταρανδάκια που έμειναν βεντουζωμένα στο ψυγείο.
Κι έτσι μια εβδομάδα που ξεκίνησε με πονοκέφαλο, πήρε άλλη όψη μετά από λίγη φροντίδα και μερικά μικρά στολίδια. Όσο για τις Δευτέρες, όχι δεν τις είδα με θετική ματιά, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο χαίρομαι που υπάρχουν στη ζωή μου, σαν μαθήματα καθημερινής τρέλας.
Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι!
Πλησιάζουν οι στολισμοί, πλησιάζει και το Σαββατοκύριακο κι εύχομαι να τ' απολαύσετε!
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Οι Δευτέρες για μένα είναι "ευκαιρία" να επαναφέρω το βομβαρδισμένο από το Σαββατοκύριακο σπίτι. Είναι "ευκαιρία" να βγω έξω και να τακτοποιήσω υποχρεώσεις. Είναι "ευκαιρία" να πάω στο σούπερ μάρκετ, διαδικασία που καθόλου δεν απολαμβάνω... Είναι "ευκαιρία" για σπαζοκεφαλιές, μέχρι να βρω τι θα μαγειρέψω όλη την εβδομάδα. Είναι "ευκαιρία" να έρθω αντιμέτωπη με το βουνό από ασιδέρωτα. Είναι γενικώς "ευκαιρία" για άγχος, τρέξιμο, αγγαρεία, υποχρεώσεις... Είναι δύσκολες κι ας μη δουλεύω! Όχι, δε συμπαθώ τις Δευτέρες και η περασμένη ήταν μια ζόρικη Δευτέρα, αφού μαζί με όλα τα υπόλοιπα έκανε την εμφάνισή του το πρώτο κρυολόγημα. Ωωω άτιμα και ύπουλα κρυολογήματα, λίγο μόνο να χαλαρώσω και με πετυχαίνετε!
Έτσι, ήπια το πρώτο φθινοπωρινό τσαγάκι προχθές. Κι επειδή η Δευτέρα είχε τα χάλια της, φρόντισα την Τρίτη τον εαυτό μου, ετοιμάζοντας ένα κέικ που αγαπάμε όλοι στο σπίτι, γέμισα με τσάι την αγαπημένη μου τσαγιέρα (περσινό δώρο από τον Ανδρέα) και το ήπια σε μια από τις αγαπημένες χειμερινές κούπες.
Βλέπετε ό,τι αφορά τον εαυτό μας, το κάνουμε πάντα βιαστικά στο πόδι, πρόχειρα και διεκπεραιωτικά. Όχι αυτή τη φορά. Περιποιήθηκα το ρόφημά μου και τον εαυτό μου και βούλιαξα για λίγο στον καναπέ.
Την Τετάρτη δε, κατέβασα από το πατάρι λίγα από τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, έτσι για να πάρω χαρά! Τα θαύμασα, τα περιεργάστηκα, φαντάστηκα το σπίτι στολισμένο και τα ξαναέβαλα στα κουτιά τους, μιας και δεν υπάρχει τώρα χρόνος για στολισμούς. Σύντομα όμως, αφού τα παιδιά ανυπομονούν!
Τα μοναδικά που έμειναν έξω από τα κουτιά, είναι τα δύο τρελαμένα ταρανδάκια που έμειναν βεντουζωμένα στο ψυγείο.
Κι έτσι μια εβδομάδα που ξεκίνησε με πονοκέφαλο, πήρε άλλη όψη μετά από λίγη φροντίδα και μερικά μικρά στολίδια. Όσο για τις Δευτέρες, όχι δεν τις είδα με θετική ματιά, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο χαίρομαι που υπάρχουν στη ζωή μου, σαν μαθήματα καθημερινής τρέλας.
 |
| via |
Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι!
Πλησιάζουν οι στολισμοί, πλησιάζει και το Σαββατοκύριακο κι εύχομαι να τ' απολαύσετε!
Litsa
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Go step on lego!!!! Χαχαχαχαχα απίστευτη. Είναι ζόρικες οι Δευτέρες, ναι, για όλους μας. Και οι Παρασκευές όμως, δεν μπορείς να πεις. Είναι σαν να μην τελειώνουν ποτέ για να αρχίσει το σκ. Σέρνονται βρε παιδί μου... Καλό σκ από αύριο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Δευτέρες είναι πάντα χάλια,κουβαλάνε και μια κούραση!!Προσπαθώ να μην την αντιμετωπίζω αρνητικά,αλλά έτσι είναι!Γενικά από την Τετάρτη, που κατηφορίζουμε προς την Παρασκευή,ανεβαίνει η ομάδα!!!Λατρεύω τις Παρασκευές,που έχουν όλο το ΣΚ μπροστά τους!!!Καλό ΠΣΚ Λίτσα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ το παλεύω τις Δευτέρες αδερφή.Μπαίνουν πάντα με άγχος μεγάλο αλλά μετά κάτι γίνεται κι αλλάζει...και μου κάνει καλό που υπάρχουν...Φιλί και περαστικά!...Ευτυχώς σήμερα είναι Χαρασκευήηηηη <3
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι όμως σήμερα είναι παρασκευή!!!Η λατρεμένη μέρα όλων μας!Ας την απολαύσουμε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικούλια σου κοριτσάκι!
Μια από τα ίδια Λίτσα μου, δεν τις συμπαθώ καθόλου!!! Η αγαπημένη μου μέρα ήταν, είναι κ θα είναι η Παρασκευή...yeahhh!!! Καλό Σ/Κ να έχουμε κ καλά στολίσματα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα που είναι εδώ!!! χαίρομαι που με έβγαλε ο δρόμος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τις Δευτέρες τις περιμένω πως και πως για να παρω μια σταλίστα χρόνο για μένα!!!
Δλδ δεν θα συμφωνήσω με καμία κυρία απο πάνω; Μιςω τις Κυριακές απο παιδί,μου έφερναν πάντα μια μελαγχολία.Γιατι ισως τα πάντα ηταν κλειστά.Αντιθετα λάτρευα τα Παρασκευο-Σαββατα.καλο Σ/Κ!��
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα Λιτσάκι, τις έχεις αδικήσει τις Δευτέρες :) Υπάρχουν τρόποι να τις βελτιώσεις και τελικά να τις δεις αλλιώς ;) Εδώ, πρώην "εχθρός" τους. Πρώην όμως! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ δεν συμπαθώ τις Δευτέρες Λίτσα μου, τις αντιπαθούσα από μικρή που έπρεπε να αφήσω το ζεστό μου κρεβατάκι και να πάω σχολείο. Είμαι 50 και δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη χα χα. Πολύ όμορφες εικόνες με το τσάι (φοβερή η τσαγιέρα με το πλεκτό) και τα στολίδια και τα γλυκούλικα ταρανδάκια! Τελικά είναι πολύ ωραίο να αφιερώνουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας που και που! Φιλάκια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή