Ο καιρός περνάει, περνάει, τρέχει και δε σταματά μια στιγμή να πάρω μιαν ανάσα. Μια βαθιά, βαθιά ανάσα, να οξυγονωθεί καλά ο εγκέφαλος, να καθαρίσει ο νους.
Μπέρδεμα φίλοι μου, αναστάτωση, όλα ένα μικρό κουβάρι.
Η μαμά μου έφυγε κι όσο ήταν εδώ, συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο σημαντικοί είναι οι γιαγιάδες και οι παππούδες. Όχι για την βοήθειά τους, άλλωστε έχουμε μάθει να ζούμε χωρίς βοήθεια, αν εξαιρέσουμε λίγες εβδομάδες το καλοκαίρι. Αλλά για την παρουσία τους, για την ύπαρξή τους, για όλο τους το "είναι" που προσφέρουν απλόχερα στα εγγόνια τους, γιατί τα κακομαθαίνουν, γιατί τους γλυκομιλούν, γιατί τους πνίγουν στα φιλιά, γιατί τους παρέχουν μια ξεχωριστή ασφάλεια. Είναι το αποκούμπι τους και το καταλαβαίνω όταν οι μικροί μου λένε "θα το πω στην γιαγιά" ή "εγώ θα πάω στην γιαγιά και τον παππού" με βλέμμα όλο παράπονο. Είναι οι βράχοι τους, αυτοί που θα τους στηρίξουν και που θα δεχτούν δίχως μα και μου τη συμβουλή τους...
Η μαμά μου έφυγε με το κομπολόι του αδερφού της στην τσάντα κι ένα μυαλό γεμάτο αναμνήσεις.
Κρατάω όμως τα καλά. Ήρθε για λίγο και την χαρήκαμε, ήπιαμε και πάλι το αγαπημένο καλοκαιρινό καφεδάκι στο σπίτι των ΚαΠα. Αγαπημένη συνήθεια αυτή, εκεί έξω στην όμορφη βεράντα...
Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη τρέξιμο, ανεξήγητο τρέξιμο, μα και παγωτά, μικρές λιχουδιές που κάνουμε με τα παιδιά, αστείες στιγμές, βόλτες στη θάλασσα, εξερευνήσεις, ποδηλατάδες, πολλές συζητήσεις και... καθόλου, μα καθόλου διάβασμα.
Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ για παραπάνω από πέντε λεπτά. Δεν μαζεύεται το μυαλό μου φέτος. Διαβάζω μια σελίδα τρεις και τέσσερις φορές και πάλι δεν ξέρω τι γράφει. Ούτε μια ταινία κατάφερα να δω, δίχως να σηκωθώ πέντε έξι φορές. Δεν έχει νόημα πια, παραιτήθηκα από κάθε προσπάθεια. Ε, όχι να καταπιεστώ και σε αυτό!
Κοντοστέκομαι όμως σε καθετί όμορφο να το θαυμάσω! Ενθουσιάστηκα όταν έπεσα επάνω σε αυτό το παλιό σπίτι, με έναν κήπο όλο λουλούδια, που ειλικρινά χάνει πολύ στην εικόνα. Τόσο όμορφος, σαν να 'ταν εμπνευσμένος από παραμύθι.
Μα πιο πολύ ενθουσιάστηκα όταν είδα αυτό το παλιό κλουβί, σπίτι ενός γλυκού καναρινιού. Θαυμάστε εδώ ομορφιά! Βγαλμένο από άλλη εποχή, το ζήλεψα τόσο πολύ! Σκέτο αριστούργημα, ένα μικρό έργο τέχνης.
Και ναι, μπορεί να μην καταφέρνω τελευταία να συμμαζέψω το μυαλό μου, όμως χαίρομαι που ακόμη διακρίνω την ομορφιά μέσα στην μουντάδα και το άγχος. Γιατί βρίσκεται παντού, ακόμη και σ' ένα κλαράκι μοσχοβολιστού βασιλικού!
Και μιας και λέμε για ομορφιά, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο έκτο, άκρως καλοκαιρινό και πολύχρωμο τεύχος του Cook Craft Create.
Αυτό το τεύχος άργησε επίτηδες, για να σας αποζημιώσει με τις ζωηρές εικόνες του και τις δροσερές ιδέες.
Εγώ επέλεξα να φτιάξω μικρά χάρτινα κουτάκια και μπορείτε να δείτε πώς φτιάχνονται ΕΔΩ (έκτο τεύχος).
Θα επανέλθουμε με νέο τεύχος μετά το καλοκαίρι, αλλά και με την υπόσχεση, ότι θα προσπαθήσουμε κάθε ένα από τα τεύχη, να 'ναι καλύτερο από τα προηγούμενα.
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Μπέρδεμα φίλοι μου, αναστάτωση, όλα ένα μικρό κουβάρι.
Η μαμά μου έφυγε κι όσο ήταν εδώ, συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο σημαντικοί είναι οι γιαγιάδες και οι παππούδες. Όχι για την βοήθειά τους, άλλωστε έχουμε μάθει να ζούμε χωρίς βοήθεια, αν εξαιρέσουμε λίγες εβδομάδες το καλοκαίρι. Αλλά για την παρουσία τους, για την ύπαρξή τους, για όλο τους το "είναι" που προσφέρουν απλόχερα στα εγγόνια τους, γιατί τα κακομαθαίνουν, γιατί τους γλυκομιλούν, γιατί τους πνίγουν στα φιλιά, γιατί τους παρέχουν μια ξεχωριστή ασφάλεια. Είναι το αποκούμπι τους και το καταλαβαίνω όταν οι μικροί μου λένε "θα το πω στην γιαγιά" ή "εγώ θα πάω στην γιαγιά και τον παππού" με βλέμμα όλο παράπονο. Είναι οι βράχοι τους, αυτοί που θα τους στηρίξουν και που θα δεχτούν δίχως μα και μου τη συμβουλή τους...
Η μαμά μου έφυγε με το κομπολόι του αδερφού της στην τσάντα κι ένα μυαλό γεμάτο αναμνήσεις.
Κρατάω όμως τα καλά. Ήρθε για λίγο και την χαρήκαμε, ήπιαμε και πάλι το αγαπημένο καλοκαιρινό καφεδάκι στο σπίτι των ΚαΠα. Αγαπημένη συνήθεια αυτή, εκεί έξω στην όμορφη βεράντα...
 |
| Ο Ορφέας λατρεύει να χώνεται στην άδεια λεκάνη ρούχων |
Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ για παραπάνω από πέντε λεπτά. Δεν μαζεύεται το μυαλό μου φέτος. Διαβάζω μια σελίδα τρεις και τέσσερις φορές και πάλι δεν ξέρω τι γράφει. Ούτε μια ταινία κατάφερα να δω, δίχως να σηκωθώ πέντε έξι φορές. Δεν έχει νόημα πια, παραιτήθηκα από κάθε προσπάθεια. Ε, όχι να καταπιεστώ και σε αυτό!
Κοντοστέκομαι όμως σε καθετί όμορφο να το θαυμάσω! Ενθουσιάστηκα όταν έπεσα επάνω σε αυτό το παλιό σπίτι, με έναν κήπο όλο λουλούδια, που ειλικρινά χάνει πολύ στην εικόνα. Τόσο όμορφος, σαν να 'ταν εμπνευσμένος από παραμύθι.
Μα πιο πολύ ενθουσιάστηκα όταν είδα αυτό το παλιό κλουβί, σπίτι ενός γλυκού καναρινιού. Θαυμάστε εδώ ομορφιά! Βγαλμένο από άλλη εποχή, το ζήλεψα τόσο πολύ! Σκέτο αριστούργημα, ένα μικρό έργο τέχνης.
Και ναι, μπορεί να μην καταφέρνω τελευταία να συμμαζέψω το μυαλό μου, όμως χαίρομαι που ακόμη διακρίνω την ομορφιά μέσα στην μουντάδα και το άγχος. Γιατί βρίσκεται παντού, ακόμη και σ' ένα κλαράκι μοσχοβολιστού βασιλικού!
Και μιας και λέμε για ομορφιά, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο έκτο, άκρως καλοκαιρινό και πολύχρωμο τεύχος του Cook Craft Create.
Αυτό το τεύχος άργησε επίτηδες, για να σας αποζημιώσει με τις ζωηρές εικόνες του και τις δροσερές ιδέες.
Εγώ επέλεξα να φτιάξω μικρά χάρτινα κουτάκια και μπορείτε να δείτε πώς φτιάχνονται ΕΔΩ (έκτο τεύχος).
Θα επανέλθουμε με νέο τεύχος μετά το καλοκαίρι, αλλά και με την υπόσχεση, ότι θα προσπαθήσουμε κάθε ένα από τα τεύχη, να 'ναι καλύτερο από τα προηγούμενα.
Καλή εβδομάδα φίλοι αγαπημένοι!
Κάποιοι περνάτε δύσκολα, κάποιοι δεν θα κάνετε διακοπές, μα αν καταφέρνετε να διακρίνετε την ομορφιά γύρω σας παρά το άγχος και την αγωνία, τότε είστε σίγουρα πιο δυνατοί απ' ότι φαντάζεστε... Το πιστεύω!
Καλημέρα με χαμόγελο ντε!
Litsa
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook
Καλημέρα Λιτσάκι μου! Διάβασα για το θείο σου, συλλυπητήρια αγαπημένη μου... Να ζήσετε να τον θυμάστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλοκαίρι μυρίζει αυτή η ανάρτησή σου, μου άρεσε πολύ! Και ζήλεψα και το τραπέζι των ΚαΠα :)
Να περνάτε όμορφα!
Καλημέρα αδερφούλα. Η ομορφιά είναι μέσα σου, την κουβαλάς παντού γι' άυτό την βλέπεις παντού. Φιλιά και καλημέρες και τα δύσκολα θα περάσουν...θα δεις! Το λέει η μεγάλη αδερφή! Τι τέλειες εικόνες...ιδίως αυτή με το βασιλικό και το ζωντόβολο στη λεκάνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και τα δικά μου συλλυπητήρια για τον χαμό του αγαπημένου σας προσώπου. Ομορφιά είναι όλα...ότι ξυπνάς το πρωί, ότι λες καλημέρα, ο μικρός σου στην λεκάνη, το λουλουδάκι στο ποτήρι με το νερό και τόσα άλλα αρκεί να έχεις την ικανότητα να τα ξεχωρίσεις! Καλή εβδομάδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα διαβάσει την προηγούμενη ανάρτηση αλλά δεν είχα αφήσει σχόλιο.. να σου πω εδώ κι εγώ συλληπητήρια, να τον θυμάστε με αγάπη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χρώματα και οι εικόνες σου πάλι μοναδικά όμορφες.. έστω και για λίγο είδατε και τους παππούδες..
κρατάω τον μικρό στο λεκανάκι/βαρκάκι και χαμογελώ :-)
Καλημέρα!
Η ανταμοιβή της μαμάς σου είναι ότι το αναγνωρίζεις φίλη μου.Υπέροχες φωτογραφίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες εικόνες και αν και ζαλισμένη νομίζω ότι ξέρεις τι είναι αυτό που σου αρέσει και σε χαλαρώνιε
ΑπάντησηΔιαγραφήKathy by anthomeli
υπέροχες εικόνες Λιτσακι!! Γεματες ομορφια!!! φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίτσα μου τα θερμά μου συλλυπητήρια.... καμιά φορά κοιτώντας και μόνο τα ματάκια των παιδιών μας και κάνοντάς μας μια αγκαλίτσα ξεχνάμε στεναχώριες, κούραση... τα πάντα!! Πανέμορφη ανάρτηση για ακόμη μια φορά
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά, εύχομαι να σε δω και από κοντά, Παρασκευή ερχόμαστε να νιώσουμε κι εμείς λίγο καλοκαίρι!!!
Αυτά τα κουτάκια τα λάτρεψα βρε κορίτσι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το απίθανο κλουβί, τι όμορφο!
Και τις φωτογραφίες σου… η ομορφιά είναι πραγματικά παντού γύρω μας!
Πολλά πολλά φιλιά!
Τι θαυμάσιο το κλουβί!!! ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαμογέλασα και με τη φωτογραφία του πιτσιρίκου μέσα στη λεκάνη των ρούχων. Όμορφες, μικρές στιγμές! :-)
Τα τελευταία σου λόγια βάλσαμο στην ψυχή! Ψυχραιμία Λιτσάκι μου! Σε φιλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα θερμά μου συλλυπητήρια Λιτσάκι...δυστυχώς όλα είναι μέσα στη ζωή...τουλάχιστον ήταν ένας άνθρωπος που αγαπήθηκε ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτογραφίες σου τώρα μου άρεσαν πολύ! Από το καναρινάκι σε αυτό το απίθανο κλουβί, έως τα όμορφα κουτάκια σου και την απίθανη βεράντα...Το τεύχος το καλοκαιρινό το έχω είδη ξεφυλλίσει με λαχτάρα! Σε φιλώ!!
Λυπάμαι για το θείο σου Λιτσάκι μου... και που ο λόγος που ήρθε η μαμά ήταν αυτός.. Όμως έχεις τόσο δίκιο σ΄αυτό που λες για τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Αν είσαι τυχερός και έχεις τέτοιου είδους γονείς, η παρουσία τους στη ζωή των παιδιών και τη δική σου, είναι ανεκτίμητη!! Το κλουβάκι είναι πράγματι ένα μικρό έργο τέχνης!! Φιλιά πολλά γλυκούλα μου :) Σύντομα θα έιμαι πολύ κοντά σας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω σε όλα μαζί σου, Λίτσα, μα πιο πολύ στο στήριγμα των γονιών, του παππού και της γιαγιάς, που τώρα πια έχει τόσο μικρή διάρκεια και είναι τόσο, τόσο, μα τόσο πολύτιμο....! Όμορφη που είναι η καθημερινότητά σου....!
ΑπάντησηΔιαγραφή