Σήμερα είχα σκοπό να σας γράψω για τη βόλτα που κάναμε προ ημερών στον Όλυμπο, στο φαράγγι του Ενιπέα.
Για την ομορφιά του δάσους, για τον φωτεινό ήλιο που έκανε τα παγωμένα τρεχούμενα νερά να λαμπυρίζουν.
Για τα πρώτα άγρια κυκλαμινάκια που άρχισαν δειλά-δειλά ν' ανθίζουν.
Για την μοναδική θέα, που σου κόβει την ανάσα.
Ήθελα επίσης να σας γράψω για τη βόλτα μας στο σταθμό της Κατερίνης, μια βροχερή βραδιά.
Για την ανυπομονησία των παιδιών και τον ενθουσιασμό τους τη στιγμή που το τρένο έφτασε επιτέλους.
Για την τεράστια απογοήτευση του Φαίδωνα μόλις αυτό έφυγε και χάθηκε πάλι στο σκοτάδι...
Είχα συγκεντρώσει εικόνες, πληροφορίες και και και...
Συνέβη όμως κάτι, το οποίο με έβγαλε εκτός προγράμματος και με γέμισε με θλίψη.
Έφυγε ο Απόστολος, που πάλευε καιρό τώρα με τον καρκίνο. Και παρόλο που δεν τον γνώριζα προσωπικά, ο χαμός του άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές μου. Πίστευα πραγματικά πως θα τα καταφέρει...
Ο τόσο ξαφνικός χαμός του με πήγε ένα χρόνο πίσω, και ο παραλληλισμός ήταν αναπόφευκτος. Πίσω, στη στιγμή εκείνη που με τρόπο προσπαθούσαν να μου πουν ότι η Ν. έφυγε. Έτσι απλά... έφυγε κι από τότε δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην την σκεφτώ. Ούτε μία.
Τι νόημα έχει ν' αναφέρω συναισθήματα, σκέψεις, καταστάσεις; Δεν βρίσκω νόημα κανένα..., γιατί το κενό θα υπάρχει πάντα. Θα λείπει το χιούμορ, το λαμπερό της χαμόγελο, οι αποστομωτικές της ατάκες, η παρουσία της...
Σήμερα, που η μικρή της κόρη έχει τα τρίτα της γενέθλια, αυτή λείπει και ξέρω πως το κενό είναι τεράστιο για όλους...
Λείπει και δεν μπορεί να χαρεί όλα αυτά που είναι για όλους μας αυτονόητα.
Με παρηγορεί η φράση του Μικρού Πρίγκιπα:
"Ό,τι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια..., μονάχα η καρδιά".
Μα όση αλήθεια κι αν κρύβει, δεν καλύπτει το κενό.
Λένε πως οι άνθρωποι που χάνουμε είναι παντού.
Ίσως στο θρόισμα των φύλλων, μια όμορφη, ηλιόλουστη μέρα!
Ή ακόμη και στο ουράνιο τόξο, μετά από μια ζεστή, φθινοπωρινή βροχή!
Καλό ταξίδι Απόστολε!
Litsa
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286
Τελικά η φράση ¨έχει όλη την ζωή μπροστά του" πλέον δεν έχει νόημα...Κάθε μέρα μαθαίνω για νέους ανθρώπους να χάνουν την μάχη και είναι τόσο μα τόσο άδικο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία S.A.
Λυπήθηκα πολύ για τον Απόστολο. Βρήκα το μπλογκ του δυστυχώς με αφορμή το χαμό του. Είναι στ' αλήθεια τραγικό να χάνει κάποιος τη ζωή του νέος, γεμάτος όνειρα και καταδικασμένες ελπίδες. Εις μνήμη αιωνία για όλους τους εκλιπόντες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα με εντυπωσίασε κάτι άλλο που έγραψε ο Απόστολο! Περιφραστικά θα το πω... ότι αυτός εκεί που βρίσκεται δεν θα νιώθει τίποτε! Τα άσχημα συναισθήματα τα έχουν αυτοί που μένουν πίσω. Κι έχει μεγάλο δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς μας έβαλες και πανέμορφες φώτο στην ανάρτησή σου σήμερα που είναι πολύ πιο αισιόδοξες! Το κυκλάμινο που ανθίζει και πάλι! Η ζωή συνεχίζεται!
Kathy by anthomeli
Καλημέρα Λιτσάκι. Μας επηρέασε πολύ η απώλεια του Απόστολου όλους κι ας τον ξέραμε μόνο από το twitter και το blog. Ήταν ο τρόπος του τέτοιος που δε σε άφηνε απαθή καμία πρότασή του Καλό του ταξίδι
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και στο κοριτσάκι που δεν έχει τη μαμά της έτσι όπως θα τη χρειαζόταν, αν και κοντά της είναι και πάλι, φύλακας άγγελος
Καλημέρα Λιτσάκι...Κι εγώ τον παρακολουθούσα τον Απόστολο...Ο κόσμος είναι πιο άδειος από την Κυριακή..Αλλά όσο υπάρχουν Απόστολοι που αγαπάνε τις Μαρίες τους..όλα θα φτιάξουν... Καλή σου μέρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου μικρή που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα είσαι μικρή μου...έδωσες η ίδια τις απαντήσεις στο τέλος...όλο είναι γύρω μας,ακόμη κι όλα όσα είναι αόρατα στο μάτι, όπως λέει κι η αλεπού στον μκκρό της πρίγκιπα...όπως κι η απώλεια της κι ο μισεμός σου!!!Κουράγιο στην Μαρία του Απόστολου κουράγιο και σε όποιους εκείνη άφησε πίσω...Ηταν τυχερή που ήσουν φίλη της, όπως ήσουν κι εσύ τυχερή που την αγάπησες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασα να γράψω για τις πανέμορφες εικόνες στον Ενιπέα και στο σταθμό!!!Το κυκλάμινο ΤΙ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιτσάκι μου, πολύ λυπήθηκα σήμερα με αυτά που διάβασα! Καλό ταξίδι να έχει ο Απόστολος! Ξέρεις τέτοιους ανθρώπους που παλεύουν με το θεριό, τους θαυμάζω όσο τίποτε άλλο! Κρίμα και για την κοπέλα που χάθηκε και άφησε πίσω της κι ένα μικρό κοριτσάκι! Ο Θεός να έχει καλά όσους έμειναν πίσω να τους θυμούνται! Φιλιά πολλά Λιτσάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερές οι φωτογραφίες σου και πραγματικά σε ταξιδεύουν! Διάβασα την ιστορία του Απόστολο και πραγματικά είναι πολύ άσχημο να χάνει την ζωή του κάποιος νέος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Λιτσάκι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω δεν γνώριζα για τον νεαρό,αλλά συγκινήθηκα οταν διάβασα για την ιστορία του..Πραγματικά είναι πολύ κρίμα,να χάνονται έτσι άδικα τόσοι άνθρωποι..Μακάρι να βρεθεί το φάρμακο που θα γιατρέψει όλους εκείνους που υποφέρουν..Κουράγιο και δύναμη στις οικογένειες τους..
φιλιά<3
παντα με μαγευαν οι σιδηροδρομικοι σταθμοι και τα τρενα..
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ομορφες εικονες,τι συναισθηματα μου ξυπνουν!
ο Αποστολης και η φιλη σου η Ν μπορει και να κανουν παρεουλα εκει που βρισκονται και να μας βλεπουν..
Ευλογημενη που το εζησες ολο αυτο λιτσακι μου.
πολλα φιλακια:)
Τι να πω.. θλίψη.. πόνος.. κάποια πράγματα μας φαίνονται ακατανόητα, δεν μπορούμε να
ΑπάντησηΔιαγραφήτα χωνέψουμε, δεν τα χωράει ο νους μας. Μα τελικά μάλλον δεν έχει σημασία τι χωράει ο νους μας, γιατί αυτά έρχονται κι εμείς πρέπει να είμαστε δυνατοί και να συνεχίζουμε μπροστά.
Καλό ταξίδι στον Αποστόλη.
Αγκαλιά σε σένα φραουλίτσα και το μικρό σου που κοιτούσε παραπονεμένος το τρένο.
Συγχαρητήρια έχετε βραβείο από το http://mirantaslittlegarden.blogspot.gr/
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ γλυκό μου Λιτσάκι πόσο με συγκίνησες!! Είναι τόσο δύσκολο όταν χάνεις δικό σου άνθρωπο.. Πάντα όμως θα την έχεις στο μυαλό και στην καρδιά σου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά και ευχές για ένα ήσυχο σκ..
Ααχ, βρε ψυχουλα μου πως σε νιωθω.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν λιγες μερες χρειαστηκε να εισαχθει ενας συναδελφος κατεπειγοντως. Εχει 3,5 χρονια που απορουν οι γιατροι γιατι ζει! Λενε οτι οφειλεται στη δυνατη του θεληση (εγω ξερω οτι οφειλεται και σε Καποιον αλλο...)
Για μενα η λεξη συναδελφος ειναι ιερη! Και εζησα ενα σ/κ μεσα στην αγωνια οτι μπορει να χτυπησει το τλφ και να μαθω τα χειροτερα...
Ευτυχως ξαναρθε σημερα, μα ειναι φοβερο.....
Δεν μπορω να πω αλλα...
Καλο κατευοδιο! και κουραγιο Λιτσα μου...