Το Σαββατοκύριακο μέσα από εικόνες

Και ξάφνου... πάλι εδώ σαν να μην πέρασε μια μέρα. Στην πραγματικότητα βέβαια, από την τελευταία μου ανάρτηση πέρασαν 263 ημέρες, μία καραντίνα, μια άνοιξη, ένα καλοκαίρι και υποδεχτήκαμε το φθινόπωρο του 2020 και μια πανδημία που καλά κρατεί!

Όλα όσα βιώσαμε αυτή την περίοδο ήταν (και είναι) σίγουρα πρωτόγνωρα κι όσο κι αν προσπάθησα να δω την καραντίνα σαν να μια μοναδική ευκαιρία, μια ξεχωριστή συνθήκη... δεν τα κατάφερα. Έχασα τη διάθεσή μου για κάθε τι δημιουργικό και ένιωσα περισσότερο να βουλιάζω, παρά να "ανθίζω".

Ωστόσο το καλοκαίρι ήρθε για ν' ανεβάσει λίγο την πεσμένη μας διάθεση και παρόλο που ήταν πολύ διαφορετικό, δίχως πολλές μετακινήσεις, με ακυρώσεις ταξιδιών και με αρκετούς περιορισμούς, καταφέραμε να χαλαρώσουμε και να ξεκουραστούμε.

Και κάπως έτσι φτάσαμε πια στο σήμερα... Σε ένα Σαββατοκύριακο που ήταν φορτωμένο με ταινίες, αφού με τον Ανδρέα κάναμε έναν μικρό μαραθώνιο, βλέποντας τρεις ταινίες back to back, το οποίο είχαμε τελικά περισσότερη ανάγκη απ' όσο φανταζόμασταν. Την Κυριακή γιορτάσαμε τα γενέθλιά του οι τέσσερίς μας, με ένα εορταστικό πρωινό και αργότερα, όσο εκείνος πάλευε να βάλει σε τάξη τα φυτά στο μπαλκόνι, εγώ μάζεψα τα κοχύλια και τα θαλασσόξυλα από το σπίτι και τα αντικατέστησα επιτέλους με κολοκύθες, φθινοπωρινά φύλλα και κουκουνάρια.  

Θα αφήσω τις παρακάτω εικόνες να "διηγηθούν" με περισσότερες λεπτομέρειες το ΣΚ που πέρασε...

 

Κυριακάτικο πρωινό με αφορμή τα γενέθλια του Ανδρέα

Τα φυτά έχουν ανάγκη από περιποίηση...

Είναι ολοφάνερο ότι τα γεράνια χρειάζονται κλάδεμα...

Κι έπειτα άνοιξα το κουτί με τα φθινοπωρινά αντικείμενα και στόλισα μικρές γωνιές του σπιτιού. Προ ημερών είχαν στολίσει μόνο το ράφι της κουζίνας, αλλά αυτό το ΣΚ αποφάσισα να ασχοληθώ με το σαλόνι. Κι ενώ στην αρχή δεν είχα πολλή διάθεση, τελικά συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά, πόσο χαλαρωτική και δημιουργική διαδικασία είναι η διακόσμηση του σπιτιού. Ψυχοθεραπευτική σχεδόν...

Το ράφι της κουζίνας

 

 

Φίλοι αγαπημένοι καλώς σας βρήκα και πάλι. Δεν ξέρω πότε θα γράψω ξανά, δεν ξέρω καν αν καταφέρω να γράφω και πάλι συστηματικά κάθε μήνα. Δεν μου αρέσει να δίνω υποσχέσεις, τις οποίες δεν μπορώ να κρατήσω... Μακάρι κάπου μεταξύ υποχρεώσεων, διαβασμάτων, δραστηριοτήτων κλπ να βρω ξανά χρόνο για το blog. Ως τότε θα μπορούμε να επικοινωνούμε στο instagram.

Σας  στέλνω την καλημέρα μου και ευχές για μια εβδομάδα καλή και ομαλή! Να είστε πάντα καλά!

Litsa

Χειμερινή διακόσμηση και μικρές κατασκευές με φυσικά υλικά

Κι αφού οι μέρες πέρασαν και τα λαμπερά στολίδια επέστρεψαν στα κουτιά τους, έπρεπε κάπως να καλυφθεί το κενό που άφησαν πίσω τους. Το μόνο που μ' ευχαριστεί όταν μαζεύω τα χριστουγεννιάτικα, είναι το ότι νιώθω ξανά το σπίτι μεγάλο και καθαρό. Επίσης, φαντάζει στα μάτια μου άδειο, αλλά ευχάριστα άδειο, σαν λευκός καμβάς που περιμένει να του κάνω τις πρώτες μου πινελιές.
Έτσι λοιπόν, έβγαλα το κουτί με τα χειμερινά αντικείμενα - γιατί ναι, έχω ένα μικρό κουτί για κάθε εποχή - κι άρχισα να διακοσμώ τις διάφορες γωνιές του σπιτιού. Τα χρώματα δεν έχουν ένταση, πέρα από δύο-τρία αντικείμενα ίσως. Τα περισσότερα είναι παστέλ, ροζ, γαλάζια ή λευκά και παραπέμπουν στον κρύο, χειμωνιάτικο καιρό. Το μόνο ζεστό χρώμα είναι το καφέ των κουκουναριών, τα οποία βέβαια παραμένουν κάθε εποχή στα καλάθια, με εξαίρεση ίσως το καλοκαίρι.

 Στο μεγάλο στεφάνι που κρέμεται έξω από την κουζίνα, κρέμασα τις μπάλες με πούπουλα που είχα ετοιμάσει πριν τρία χρόνια (εδώ) για το φωτιστικό της τραπεζαρίας.

 

 

Αυτή η μικρή φουξ κολοκύθα στην άκρη της εικόνας, που δίνει τόσο όμορφο χρώμα στο όλο σκηνικό, είναι ένα πανέμορφο γούρι για το 2020, που μου έστειλε η ινταγκραμική μου φίλη Ρούλα, δημιουργός της σελίδας "Art makes me happy". Η Ρούλα λοιπόν, είναι ένα πλάσμα ταλαντούχο, με γούστο που νιώθω ότι μοιάζει πολύ με το δικό μου, οπότε όταν αυτή η υπέροχη κολοκύθα έφτασε στα χέρια μου, χάρηκα πραγματικά και την τοποθέτησα σε σημείο, κοντά στο οποίο συνηθίζω να κάθομαι.

 

Στο φωτιστικό πάνω από την τραπεζαρία κρέμασα τις χάρτινες νιφάδες - που έχω εδώ και πολλά χρόνια -  και τα μεταλλικά φύλλα γκίγκο, τα οποία είναι πρόσφατο απόκτημα. Τα είχαν στα Leroy Merlin μεταξύ των χριστουγεννιάτικων στολιδιών, μου άρεσαν πολύ και τα βρήκα κατάλληλα για κάθε εποχή.
Το δέντρο ginkgo biloba (σαλιβουρία) θεωρείται πανάρχαιο και για τους Κινέζους είναι σύμβολο μακροζωίας, αντοχής και προστασίας, κάτι σαν φυλαχτό. Εκτός από τα παραπάνω όμως, θεωρώ ότι είναι και πολύ όμορφα, οπότε αποφάσισα ότι αυτά τα φύλλα ταιριάζουν σε κάθε εποχή! 

Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν ξεστόλισα το σπίτι, ήταν ν' αγοράσω λίγα λουλούδια για το άδειο βάζο της τραπεζαρίας. Διάλεξα μόνη μου λίγα άνθη και καρπούς της εποχής και ζήτησα από τον ανθοπώλη να μην μου τα δέσει σε μπουκέτο, μιας και ήθελα να τα κόψω στο κατάλληλο ύψος για το βάζο. Η αλήθεια είναι, ότι τη σύνθεση και τα χρώματα τα λάτρεψα, ενώ ο χώρος της τραπεζαρίας φωτίστηκε αμέσως χάρις σε αυτό το δροσερό μπουκέτο.

Για την τραπεζαρία όμως ετοίμασα και μια μικρή σύνθεση με κερί. Έριξα σε ένα γυάλινο μπολ λίγο συνθετικό χιόνι, κουκουνάρια, ξύλα κανέλας, φέτες αποξηραμένου πορτοκαλιού και στο κέντρο ένα λευκό κερί. Έχω αδυναμία στα κεριά κι επειδή η τραπεζαρία είναι ο χώρος που ζωγραφίζω για το Wood & Stone, νιώθω να μου κρατούν συντροφιά και δε θέλω να λείπουν ποτέ.

Κι έπειτα πήρα τα υπόλοιπα κουκουνάρια μαζί με λίγα κλαδιά τούγιας κι ετοίμασα δύο μικρά στεφανάκια και μία γιρλάντα για την κουζίνα. Για τα στεφάνια χρησιμοποίησα μικρά τελάρα κεντήματος και έτοιμα πια, τα κρέμασα στο παράθυρο της κουζίνας. Η δε γιρλάντα, μια απλή και γρήγορη κατασκευή, κρεμάστηκε πάνω από την πόρτα της κουζίνας και στολίζει διακριτικά το χώρο.

Όλα αυτά... μέχρι τον ερχομό της άνοιξης που η φύση θα ξυπνήσει και τα χρώματα θα ζωηρέψουν! Κι εύχομαι ως τότε, αλλά και κάθε εποχή, να "στριμώχνουμε" στην καθημερινότητά μας εμπνεύσεις που μας πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα, ξεχωριστές ιδέες, μικρές εξορμήσεις, όμορφες εικόνες και γενικά ό,τι μας κάνει χαρούμενους και δημιουργικούς, είτε αυτό λέγεται διακόσμηση, είτε diy, συγγραφή, ζωγραφική, φωτογραφία, ραπτική...

Καλημέρα σε όλους εσάς τους αγαπημένους και πιστούς φίλους του blog, που είστε ακόμη εδώ και διαβάζετε τις λιγοστές αράδες της σημερινής ανάρτησης. Τώρα αλλά και κάθε φορά!

Καλημέρα σε όλους εκεί έξω!

Litsa

Καλωσορίζοντας τη νέα δεκαετία...

Έπαψα να μετράω μέρες, βδομάδες, μήνες που απέχω από το blog. Ξέρω μόνο ότι, παρόλο που απέχω, το αγαπάω το ίδιο δυνατά! Αλλά η καθημερινότητα είναι πια τόσο φορτωμένη, που με το ζόρι χωρούν μέσα της άλλες προτεραιότητες. Και στο βωμό του instagram... θυσιάστηκε το blog, μιας και το insta απαιτεί πολύ λιγότερο χρόνο. Ωστόσο δεν μου πήγαινε η καρδιά να μπούμε στο νέο έτος δίχως να ανεβάσω έστω και μία γιορτινή εικόνα από τις ημέρες που πέρασαν. Γι αυτό λοιπόν ετοίμασα πολλές, να τις μοιραστώ με χαρά μαζί σας, αλλά και να μείνουν εδώ... στο πιο αγαπημένο μου ημερολόγιο!

Για μένα η καλύτερη εποχή πριν τις γιορτές είναι κάπου εκεί... προς το τέλος του Οκτώβρη. Όλα είναι μπροστά μας, οι βιτρίνες γεμίζουν χριστουγεννιάτικα αντικείμενα, οι στολισμοί ετοιμάζονται, τα λαμπιόνια αρχίζουν να πλυθαίνουν, η χαρά μεγαλώνει και η προσμονή είναι γλυκιά σαν ζάχαρη. Ναι λατρεύω τα Χριστούγεννα και από τότε που έγινα μαμά, βρήκα ακόμη έναν λόγο - τον πιο σπουδαίο - να κάνω τις γιορτές... υπερπαραγωγή!   

Έτσι και φέτος στολίσαμε 5-6 εβδομάδες πριν τις γιορτές και η αλήθεια είναι, ότι για πρώτη φορά δεν κουράστηκα τόσο, μιας και ο Φαίδωνας έχει πια μεγαλώσει, οπότε η βοήθειά του ήταν πολύ σημαντική! Βγήκαν όλα τα αγαπημένα μας στολίδια από τα κουτιά και είναι πραγματικά σαν φίλοι αληθινοί! Τα αντικρίζαμε με ενθουσιασμό, σαν να τα καλωσορίζαμε στο σπιτικό μας και θέλαμε να είναι όλα σε εμφανές σημείο, ώστε να πρωταγωνιστούν, πράγμα αδύνατο φυσικά. 

Τελικά το δέντρο στήθηκε, το σπίτι στολίστηκε και τα λαμπιόνια άναψαν! Επιτέλους!

Προς το τέλος του Νοέμβρη ετοίμασα το ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης για τα αγόρια, για το οποίο ανυπομονούν κάθε χρόνο! Και ήταν η πρώτη φορά, που κατάφερα να το ετοιμάσω στην ώρα του και όχι το βράδυ, πριν ξημερώσει η πρώτη του Δεκέμβρη.

Όταν μου ζήτησαν τα αγόρια να φτιάξουμε ένα μπισκοτόσπιτο, αποφάσισα να κάνουμε κάτι διαφορετικό και να φτιάξουμε σοκολατόσπιτο. Η αλήθεια είναι ότι τα μπισκότα κάθε φορά με εκνευρίζουν, γιατί δυσκολεύομαι να τα κολλήσω μεταξύ τους, ενώ με τη σοκολάτα η διαδικασία μου φάνηκε πιο εύκολη.  Ετοιμάσαμε λοιπόν τα ζεστά μας ροφήματα, βάλαμε και λίγα σνακ και ξεκινήσαμε...

Πράγματι, λιώνοντας λίγη σοκολάτα και απλώνοντάς την στις πλευρές που θέλαμε να κολλήσουμε μεταξύ τους, καταφέραμε να το "χτίσουμε" πιο εύκολα και πιο γρήγορα! Τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν, κόλλησαν επάνω του όλα τα ζαχαρωτά που ήθελαν, ενώ έγλειφαν παράλληλα και τα δάχτυλά τους από τη λιωμένη σοκολάτα και τελικά ήταν χαρούμενα και απόλυτα ικανοποιημένα με το αποτέλεσμα. Εννοείται ότι έβαλα κι εγώ το χεράκι μου βεβαίως...

  

Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία, σκέφτηκα να ετοιμάσω μια μικρή γιορτή στο σπίτι για τον Ορφέα και τα φιλαράκια του. Οπότε έψησα μπισκότα βουτύρου, έστρωσα το τραπέζι με όλα τα απαραίτητα υλικά και άφησα τα παιδιά να στολίσουν τα μπισκότα τους. Φυσικά πριν τα καταβροχθίσουν, τα βουτούσαν στη ζεστή, σπιτική σοκολάτα. 

Η αλήθεια είναι, ότι ήταν αυτή μια ωραία ευκαιρία να βρεθούμε και οι μαμάδες σε ένα περιβάλλον ουδέτερο, εκτός σχολείου, να πούμε με την ησυχία μας δυο κουβέντες, χωρίς το άγος και την πιέση του χρόνου, αλλά σε κλίμα εορταστικό και χαρούμενο.

Αν κάτι ευχαριστήθηκα πολύ τις ημέρες πριν τις γιορτές, ήταν τα ψησίματα και τα μπισκότα που ετοίμασα. Δεν έφτιαξα φέτος κουραμπιέδες και μελομακάρονα, μιας και οι φίλοι φρόντισαν να μου τα προμηθεύσουν, αλλά από μπισκότα χορτάσαμε! Και ήταν τόσες οι δόσεις, οι διαφορετικές γεύσεις και τα φουρνίσματα, που μοίρασα σε φίλους, γνωστούς και γείτονες. Έτσι... για τη χαρά των ημερών!

Όσο για το φυσικό στεφάνι της φωτογραφίας, είναι κι αυτό μία από τις πιο απολαυστικές κατασκευές των ημερών που πέρασαν. Το στόλισα με τέσσερα κεριά, ένα για κάθε μία από τις τέσσερις Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα και η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα με γέμισε χαρά. Για το συγκεκριμένο έθιμο έχω ξαναγράψει στο παρελθόν και... αν και ξενόφερτο, μου αρέσει πολύ και κάθε χρόνο φροντίζω να ετοιμάζω κάτι ανάλογο και στο δικό μας σπίτι.

 Αυτή τη φορά είχα τρομερό κέφι και όρεξη για κατασκευές, ψησίματα, παρέες, φίλους και βόλτες, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόλαβα μόνο τα μισά από όσα είχα προγραμματίσει, καθώς είχα και το Wood & Stone. Η περίοδος αυτή είναι αρκετά απαιτητική, οπότε τις τελευταίες δύο εβδομάδες πριν τις γιορτες, ήμουν σκυμμένη πάνω από τον πάγκο εργασίας και ετοίμαζα γούρια, ζωγράφιζα στολίδια, βότσαλα και ξύλα. Σπιτάκια, ματάκια, καραβάκια, αστέρια, ρόδια, ροδέλες ευχών και άλλα πολλά αντικείμενα αποφασίσατε να τα προμηθευτείτε κάποιοι φέτος από το δικό μου e-shop και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από καρδιάς!

Κι έπειτα οι μέρες πέρασαν, οι γιορτές πλησίασαν κι εμείς βρεθήκαμε στη στολισμένη Κατερίνη, να περάσουμε τις γιορτές στο πατρικό μου. Το τι επακολούθησε είναι νομίζω λίγο-πολύ γνωστό και κοινό για όλους μας. Φαγητό, γλυκά και χαλάρωση. Οι μεκινήσεις μας ήταν ελάχιστες, αλλά απολαυστικές. Χαρήκαμε το λιγοστό χιόνι στο χιονοδρομικό του Ελατοχωρίου και βέβαια κάναμε ένα πέρασμα κι από την αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη, ενώ η αλλαγή του χρόνου μας βρήκε στο σπίτι των KαΠα (kapaworld) γλεντοκοπώντας μέχρι το ξημέρωμα, μαζί με όλη την τρελή παρέα αδελφο-ξαδέλφων και ανιψιών βεβαίως. Κι όσο τα παιδιά όλων μας μεγαλώνουν, τόσο πιο απολαυστικές γίνονται αυτές οι συνευρέσεις!

 

Κατερίνη

Όσο για τα δώρα, συμφωνήσαμε όλοι να είναι συμβολικά για μικρούς και μεγάλους και το τηρήσαμε! Κι αυτό που αγαπώ πιο πολύ, είναι αυτό που πάντα θυμάμαι την μαμά μου να λέει: ότι το όμορφα τυλιγμένο και περιποιημένο δώρο, είναι το πιο σημαντικό βήμα για οποιοδήποτε δώρο, μικρό ή μεγάλο, ακριβό ή φθηνό. Γι αυτό πάντα φροντίζουμε να συνοδεύονται τα δώρα μας από κάρτα, ενώ στις κορδέλες συνήθως κρέμονται σοκολατάκια ή μικρά στολίδια. Έτσι και φέτος, με χαρά διαπίστωσα ότι όλοι τα ετοιμάσαμε με την ίδια φροντίδα!

Με την επιστροφή στο σπίτι μας πια, οι πρώτες μέρες του νέου έτους κύλησαν νωχελικά. Τόσο νωχελικά, που τα παιδιά αρνούνταν να αποχωριστούν τις πιτζάμες τους και να κάνουν οποιαδήποτε σκέψη σχετική με το σχολείο. Σε μια από τις νωχελικές μας μέρες, στρώσαμε λίγο πιο γιορτινά το τραπέζι μας και κόψαμε τη δική μας Βασιλόπιτα. Μιας και τις ημέρες των γιορτών λείπαμε, σκεφτήκαμε ότι ο ερχομός του νέου έτους πρέπει να τιμηθεί και στο δικό μας σπιτικό.

Και καθώς όλα τα όμορφα περνούν και τελειώνουν τόσο μα τόσο γρήγορα, έτσι γρήγορα πέρασαν και τα Χριστούγεννα του 2019. Μα το 2020 ήρθε λαμπερό και φουριόζικο, με έναν δυναμισμό μοναδικό, αφού ανοίγει την πόρτα που οδηγεί σε μια νέα δεκαετία! Κι εύχομαι να 'ναι η χρονιά υπέροχη για όλους και η δεκαετία που ακολουθεί να 'ναι σπουδαία! 

Φίλοι μου αγαπημένοι σας εύχομαι υγεία και αγάπη!

Καλημέρα σε όλους και καλή αρχή στη ρουτίνα που ξεκινά και πάλι.  

Litsa