Θάσος

Μία και μοναδική απ' ότι φαίνεται θα είναι αυτή η ανάρτηση για τον φετινό Αύγουστο. Η αλήθεια είναι ότι και η διάθεση ήταν λίγο πεσμένη και το άγχος μεγάλο και οι διακοπές λιγοστές.

Κάποιοι θα είδατε ήδη εικόνες από τις διακοπές μας, στο blog της αδερφής μου, αλλά δεν πειράζει καθόλου να σας δείξω και μερικές από αυτές που τράβηξα εγώ, αφού επισκέφθηκα το νησί για πρώτη φορά. Γνώρισα επιτέλους τον Νίκο και την Νίτσα, τους φίλους και γείτονές τους, τα κατοικίδια, το ανοιχτό σε όλους σπίτι τους, τον υπέροχο κήπο τους που 'χει μια άγρια ομορφιά, το Καζαβήτι και το δάσος.

Έχω στερέψει από λόγια κι έμπνευση αυτή την περίοδο, γι αυτό λέω ν' αφήσω τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους. Άλλωστε αν κάποιος θέλει να μάθει λεπτομέρειες για το μαγικό αυτό σπίτι της Νίτσας και του Νίκου, φτάνει να ρίξει μια ματιά εδώ (κλικ).

Το τριήμερο ταξίδι μας ξεκίνησε μες στον ενθουσιασμό, μια μέρα πριν το δεκαπενταύγουστο. Δυο αμάξια φορτωμένα με ανθρώπους αγαπημένους και πράγματα, ζωηρός ήλιος και μπόλικο μπλε. Κι όταν φτάσαμε απέναντι, αντίκρισα ένα νησί κατάφυτο.

Η ανηφόρα στο χωριό που θα μέναμε, το Καζαβήτι, καταλήγει στον ξενώνα της Νίτσας και του Νίκου, την όμορφη Παλατιανή. Ένα σπιτάκι φτιαγμένο με αγάπη, μεράκι, κέφι και στολισμένο με καθετί όμορφο, χαρισμένο από τη φύση.

Νησί ξεχωριστής ομορφιάς η Θάσος, από το οποίο  δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω και πολλά τις τρεις ημέρες που ήμασταν εκεί... 
Ενθουσιάστηκα όμως με το δάσος, που απλώνεται ακριβώς πίσω από το χωριό, με το ιρλανδικό σχεδόν τοπίο και με τις "στέρνες", μέσα στις οποίες τα παιδιά δροσίστηκαν από την κάψα του καλοκαιριού.

Έρχεται το φθινόπωρο ή μου φαίνεται...;

Ενθουσιάστηκα με τους πρωινούς καφέδες και το πρωινό κους κους γύρω από το τραπέζι.

Ενθουσιάστηκα με τα Μεταλλεία. Μια παραλία πανέμορφη, που πήρε τ' όνομά της από το παλιό εργοστάσιο εξόρυξης σιδήρου, που βρίσκεται λίγο πιο πέρα. Μια εικόνα εγκατάλειψης και ερημιάς.

Μεταλλεία

Το παλιό εργοστάσιο

Ενθουσιάστηκα με τα παιχνίδια στη θάλασσα. Ναι, κάναμε όλοι τσουλήθρα σε αυτό τον πράσινο σκαραβαίο. Ξεσηκώσαμε τους πάντες με τα γέλια και τα χειροκροτήματα, ειδικά τη στιγμή που ανέβαινε ο μπαμπάς μου. Για μισή ώρα ήμασταν το απόλυτο θέαμα της παραλίας.

Ενθουσιάστηκα με αυτό τον μικρούλη με τα γκρίζα μάτια, ο οποίος αγαπήθηκε πολύ από τα παιδιά και βαφτίστηκε "Τίγρης".

Ενθουσιάστηκα με την ομορφιά που υπήρχε παντού γύρω μου...

...και με τα μοναδικά ηλιοβασιλέματα.

Ενθουσιάστηκα ακόμη και με τη γιορτή που στήθηκε στη γειτονιά, μια βραδιά πριν την αποχώρησή μας. Ήταν μια γιορτή απλή, αλλά σχεδόν από το πουθενά προέκυψε καλή παρέα κι έτσι τράβηξε μέχρι τα μεσάνυχτα.

Ενθουσιάστηκε με τα καραβάκια που έφτιαξε ο Ανδρέας για τα παιδιά, με φυσικά υλικά που βρήκαν στο δάσος.

Κι αν νομίζετε ότι φύγαμε με άδεια χέρια, κάνετε λάθος... Καθένας μάζεψε και κάτι. Λίγη ρίγανη, όμορφα ξύλα, πέτρες, φυτά που μας έδωσαν ο Νίκος και η Νίτσα. Όλα αφημένα πάνω στα μπαγκάζια μας.

Η ημέρα της επιστροφής ήταν βροχερή και συννεφιασμένη. Αλλά αυτό δεν ενόχλησε καθόλου τον Φαίδωνα, που στο καραβάκι στάθηκε με υπομονή, φορώντας την κουκούλα του και τάισε ενθουσιασμένος τους γλάρους.

Το παιδί και οι γλάροι...

Και κάπως έτσι επιστρέψαμε στην καθημερινότητά μας, που είναι όμορφη, αφού έχουμε εδώ τους γονείς μας, αλλά και γεμάτη ανατροπές, τις οποίες θα σας εξιστορήσω άλλη φορά.
 Προς το παρόν σας αφήνω, με την ελπίδα ότι δεν θ' αργήσω πάλι τόσο να επιστρέψω με νεότερα.

Τα φιλιά μου

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286