Θαλασσινή σύνθεση

Μια μικρή μικρή σύνθεση ομορφαίνει μια γωνιά του σπιτιού και μου φτιάχνει τη διάθεση. Δε χρειάστηκαν πολλά για να τη φτιάξω. Ένας δίσκος, ένα βάζο, δύο κεριά, ένα κλαδάκι, ένα κοράλλι, λίγες πέτρες και δύο χαρτιά.

Σε δύο επίπεδες πέτρες, σταθεροποίησα με θερμόκολλα τα κεριά. Θα μπορούσα όμως να το κάνω και λιώνοντας τον πάτο των κεριών με έναν αναπτήρα, αλλά προτίμησα το πιστόλι θερμόκολλας, μιας και το είχα πρόχειρο.

Με τα χαρτιά έφτιαξα δύο καραβάκια (που φέτος τους έχω αδυναμία) και το κλαδί μπήκε στο βάζο. 

Σε περίπτωση που δεν ξέρετε να φτιάχνετε καραβάκια, ρίξτε μια ματιά στα διάφορα βιντεάκια του youtube. Μαγικό εργαλείο τελικά!

Τα τοποθέτησα όλα στο δίσκο και η αλήθεια είναι ότι θα ταίριαζε λίγη άμμος στη σύνθεση, αλλά σκέφτηκα ότι τα παιδιά θα την πασπάτευαν συνεχώς και ειλικρινά, δεν έχω χειρότερο από το "κρίτσι-κρίτσι" στο πάτωμα. Παραξενιές βλέπετε...

Φυσικά θα μπορούσα να προσθέσω και κοχύλια ή κάτι άλλο θαλασσινό, αλλά προτίμησα να το αφήσω όσο πιο απλό γίνεται και σε ήπιους χρωματισμούς. 

Λίγες μέρες αργότερα έβαλα στο εσωτερικό του βάζου μια μικρή γιρλάντα με λαμπάκια (μπαταρίας), γιατί ο δίσκος αυτός βρίσκεται σε μια αγαπημένη μου γωνιά, εκεί που συνηθίζω να πίνω τον καφέ μου, οπότε το λιγοστό φως δημιουργεί πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Ε και πώς να το κάνουμε...; Έχω αδυναμία στα λαμπιόνια!

Φτιάξτε, δημιουργείστε και κατασκευάστε με απλά πράγματα φίλοι μου. Φτιάξτε μια ντουζίνα χάρτινα καραβάκια και γεμίστε ράφια και δίσκους. Δεν κοστίζουν τίποτα και είναι πανέμορφα! Κι έπειτα απολαύστε το όμορφο σπίτι σας.

via http://www.thedecorista.com/

Καλημέρα σε όλους εκεί έξω. 

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Με τα χρώματα του καλοκαιριού

Μπήκε ο Ιούλης και αποφάσισα ότι η πρώτη ανάρτηση του μήνα πρέπει να έχει χαρακτήρα καλοκαιρινό. Τι πιο ταιριαστό από τη διακόσμηση του σπιτιού λοιπόν (μιας και δε βρίσκομαι σε κάποιο ελληνικό νησί, ώστε να ανεβάσω θαλασσινά τοπία...); Και όλα στο χρώμα του λευκού και του μπλε, με ένα τικ από κίτρινο. Δεν ήταν στόχος μου να περιοριστώ σε αυτά τα χρώματα, το διαπίστωσα μόλις είδα μαζεμένες τις φωτογραφίες. Ε, τι να κάνουμε; Η πατρίδα μας και τα καλοκαιρινά της χρώματα είναι χαραγμένα στο υποσυνείδητό μας...

Για αρχή ένα μάτσο από στάχυα, τα οποία μάζεψα έξω από το σπίτι της αδερφής μου. Και για να είμαι ακριβής, τα μάζεψε ο Ανδρέας, εγώ του έδινα από μακριά οδηγίες χοχο

Όπως κάθε καλοκαίρι, στις επιφάνειες των ραφιών θρονιάστηκαν πέτρες, θαλασσόξυλα, κοχύλια και κεριά.

Το περσινό στεφάνι που φτιάχτηκε ειδικά για το ενδέκατο τεύχος του Cook Craft Create

Άμμος, μικροσκοπικά κοχύλια και χρωματιστές πέτρες που φυλακίστηκαν σε βάζα, μαζί με ένα πιάτο γεμάτο θησαυρούς, που μάζεψαν πέρυσι τα παιδιά στις παραλίες.

Κι εκεί στην τραπεζαρία, στο αγαπημένο μας σημείο συγκέντρωσης και δημιουργικότητας (μετά την κουζίνα φυσικά), μια πιατέλα με ποτήρια/ρεσώ και οι ασπρόμαυρες πέτρες που ζωγραφίσαμε πέρυσι με τα παιδιά.

Το λιγοστό κίτρινο, το συναντάει κανείς στην γυάλα με τα κλαδιά που ετοίμασα την άνοιξη, πλάι στο αγαπημένο μου κερί, το οποίο φανερώνει τις καιρικές συνθήκες της εποχής.

Hot... oh so hot

Το πιο αγαπημένο δημιούργημα είναι ίσως και το πιο απλό, κρεμασμένο σε έναν άδειο τοίχο του σπιτιού. Ένα θαλασσόξυλο, στολισμένο με τρία χάρτινα καραβάκια. Τα έφτιαξα με χρωματιστά χαρτιά σε διαφορετικά μεγέθη και τα κόλλησα επάνω στο ξύλο. 'Eνα άλλο ξύλο με κοχύλια και κορδέλες, συμπληρώνει την εικόνα.

Με αυτές τις εικόνες θα σας ευχηθώ έναν υπέροχο μήνα γεμάτο φως, ξεγνοιασιά, βουτιές και εξερευνήσεις σε νέα μέρη.
Όσοι ξεκινήσατε ήδη τις διακοπές σας, ρίξτε μια δροσιστική βουτιά και για μένα παρακαλώ. 

Καλημέρα και καλό καλοκαίρι!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Το φετινό δώρο για τη δασκάλα

Ναι το ξέρω. Είμαι εκτός τόπου και χρόνου, αφού ο καιρός πέρασε, τα σχολεία έκλεισαν και τα δώρα δόθηκαν πια στους δασκάλους. Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι παιδικοί σταθμοί ακόμη ανοιχτοί, οπότε κάποιοι ίσως αναρωτιούνται τι θα δωρίσουν στους δασκάλους. Επιπλέον, η ιδέα αυτού του δώρου είναι παντός καιρού και όχι μόνο καλοκαιρινή, οπότε μπορεί κανείς να το έχει υπόψιν του για άλλη περίοδο.

Η σύλληψη της ιδέας βέβαια δεν ήταν δική μου, να 'ναι καλά το pinterest που καθώς ψαχνόμουν για κάτι εμπνευσμένο, έπεσα επάνω σε αρκετές φωτογραφίες με το teacher survival kit. Ένα σχολικό κιτ επιβίωσης για δασκάλους, το οποίο μπορούν να έχουν πάντα μαζί τους και το οποίο μπήκε σε εφαρμογή αμέσως μόλις βρήκα ένα κουτί με διαχωριστικά στο εσωτερικό του.

Το τι θα περιέχει το κιτ αυτό, εξαρτάται από το τι χρησιμοποιούν οι δάσκαλοι στην καθημερινότητά τους. Εμείς (πάντα παρέα με τον Φαίδωνα που με συμβούλευε, μιας και γνωρίζει το γούστο της κυρίας του) βάλαμε σφραγίδες, γόμα, ξύστρα, σελοτέιπ, αυτοκόλλητα επιβράβευσης, μαρκαδόρους και μπογιές, ετικέτες, συνδετήρες, πιαστράκια, blanco, κόλλα, κορδέλες, λαστιχάκια και καραμελάκια. Κιτ χωρίς κάτι γλυκό, δε γίνεται!

Αφού μπήκαν όλα στη θέση τους, το στολίσαμε με όμορφα χαρτιά, γράφοντας επάνω τους μικρά μηνύματα, ενώ ο Φαίδωνας ετοίμασε και την κάρτα που συνόδευε το δώρο του.

Το μήνυμα που γράψαμε στο εξωτερικό του κουτιού, το είχα δει πριν πολύ καιρό στο ίντερνετ και μου φάνηκε υπέροχο, γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινό. Οι δάσκαλοι που συναντάς στη ζωή σου μπορούν να αποτελέσουν "οδηγό", μπορούν να καθορίσουν τις επιλογές σου και να επηρεάσουν το υπόλοιπο της ζωή σου, δίχως καλά καλά να το καταλάβεις. Μπορούν να σε σημαδέψουν και δυστυχώς, όχι πάντα θετικά. Προσωπικά είχα την εμπειρία και των δύο περιπτώσεων, για την οποία έχω γράψει στο παρελθόν. 

Επειδή η κυρία του Φαίδωνα ανήκει στην κατηγορία των δασκάλων που εμπνέουν, που παροτρύνουν, που δίνουν μια γλυκιά ώθηση, που συμβουλεύουν, που αγκαλιάζουν και φιλούν με πραγματικό ενδιαφέρον κι αγάπη τα παιδιά, που έχουν πάντα κάτι καλό να πουν, που είναι ειλικρινείς, αλλά κι επειδή τα παιδιά που αποφοιτούν από το σχολείο εδώ και χρόνια, έχουν πάντα τα καλύτερα να πουν για εκείνη - προφανώς όχι τυχαία, γι αυτούς και άλλους πολλούς λόγους, αποφάσισα ότι αξίζει να της το γράψουμε. 

Το εσωτερικό του κουτιού στολίστηκε από τον Φαίδωνα κι έπειτα το κουτί έκλεισε και μαζί με την κάρτα έφτασε στα χέρια της δασκάλας του την τελευταία μέρα του σχολείου, σε μια άκρως συγκινητική για όλους μας συνάντηση...

Την αποχαιρετήσαμε με την ελπίδα να της φανεί χρήσιμο το δώρο αυτό την επόμενη χρονιά και κάθε χρονιά!

Το δε περσινό ήταν κρεμασμένο στην τάξη τους καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς και ο Φαίδωνας στο κλείσιμο του σχολείου μου εκμυστηρεύτηκε με χαρά, πως ό,τι και να γίνει, η δασκάλα του θα τον "έχει" πάντα μαζί της, μέσω του κάδρου που της χάρισε πέρυσι.  

Πάει κι ο Ιούνης φίλοι μου κι εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο καλοκαίρι!

Υ.Γ. αν κάποιος ενδιαφέρεται για το κουτί με τα διαχωριστικά, το βρήκα σε κατάστημα με βιβλία και είδη χειροτεχνίας, στο τμήμα με τα διάφορα (πλαστικά ή χάρτινα) κουτιά. Σε περίπτωση που δε βρείτε κουτί, ρίξτε μια ματιά στο pinterest για εναλλακτικές λύσεις.

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Μέρες μαγικές

Κάθε καλοκαίρι η ίδια κατάσταση... Χάνομαι απορροφημένη στην εποχή και τις ομορφιές της. Δεν απολογούμαι, άλλωστε με το ζόρι τίποτα δε γίνεται. Τα σχολεία κλείνουν και οι μέρες περνούν νωχελικά, ενώ η θερμοκρασία ανεβαίνει στα ύψη και ειλικρινά φίλοι μου, είναι φορές που μου φαίνεται βουνό να καθίσω σε μια καρέκλα για ώρες, ώστε να ετοιμάσω μια ανάρτηση. Από την άλλη, έχουν γίνει τόσο όμορφα πράγματα τον τελευταίο μήνα, για τα οποία θέλω να γράψω κι έτσι "βρίσκομαι" σήμερα μαζί σας με μια νέα ανάρτηση, αφιερωμένη στις μέρες που πέρασαν. Μεταξύ αυτών των ημερών ήταν και αυτή των γενεθλίων μου και ήταν υπέροχο που κατάφερα να τη γιορτάσω παρέα με συγγενείς και τους κολλητούς μου φίλους, αφού με αφορμή τη βάπτιση ενός μικρού μέλους της παρέας, βρεθήκαμε όλοι μαζί.

Η βάπτιση έγινε σε ένα εκκλησάκι πανέμορφο έξω απ' τη Θεσσαλονίκη, σε περιβάλλον κατάφυτο, μια ζεστή ημέρα του Μάη. Μεταξύ γέλιων κι αγκαλιασμάτων βρεθήκαμε με την παλιοπαρέα, που κουμπάριασε για άλλη μια φορά, ενώ εγώ βρήκα ευκαιρία να βγω έξω και να θαυμάσω τις ομορφιές που είχαν στηθεί για τους καλεσμένους. 

Οι μπομπονιέρες αγαπήθηκαν πολύ, αφού αυτά τα μικρά βαζάκια είναι κεριά, με υπέροχα μεθυστικό άρωμα υλάνγκ-υλάνγκ. Το βρήκα πολύ ωραία ιδέα, ειδικά για τις καλοκαιρινές βραδιές στο μπαλκόνι.

Κι αφού η μικρή πήρε το όμορφο όνομά της (Έρση, που σημαίνει "πρωινή δροσιά" και το αγάπησα πολύ), βρεθήκαμε όλοι σ' έναν καλαίσθητο χώρο (για τον οποίο έχω ξαναγράψει χρόνια πριν) να τη γιορτάσουμε. Κι έτρεχαν τα παιδιά ξέγνοιαστα κι ευτυχισμένα και απολαμβάναμε εμείς την παρέα και τους φίλους, το φαγητό, το κρασί, τη μουσική, τον ήλιο, μέχρι που εμφανίστηκε μπροστά μου μια τούρτα - έκπληξη της παλιοπαρέας - και η χαρά διπλασιάστηκε!

Όμως τη μεγαλύτερη έκπληξη μου την επιφύλασσε η αδερφή μου, που την επόμενη μέρα είχε κανονίσει να στήσει γιορτή ολόκληρη μαζί με συγγενείς, την οποία δεν πήρα χαμπάρι. Απίστευτο, αφού πάντα (οκ, σχεδόν πάντα) αντιλαμβάνομαι όταν κάτι περίεργο συμβαίνει, αλλά επειδή ποτέ μα ποτέ δε μου έχουν κάνει έκπληξη για τα γενέθλιά μου, δεν το περίμενα καθόλου. Ίσως γι αυτό να ήταν η χαρά μου τεράστια! Τους υποδέχτηκα με φωνές κι αγκαλιές σαν μικρό παιδί κι εκείνοι με φόρτωσαν με ευχές και δώρα. Είχαν στολίσει την αυλή, είχαν στήσει τα τραπέζια κάνοντας ησυχία, είχαν φέρει πίτες και φαγητά και λουλούδια, όσο εγώ έπινα αμέριμνη τον καφέ μου στο πίσω μπαλκόνι του σπιτιού...

Ούτε που κατάλαβα τι ήθελε ο ανιψιός μου όταν μου ζήτησε να βγω για λίγο έξω.

 Από εκεί κι έπειτα όλα έγιναν σε χρόνο μηδέν. Τα κάρβουνα άναψαν, τα μπιφτέκια μπήκαν στη φωτιά, οι σαλάτες κόπηκαν κι εγώ ετοίμαζα τα υπέροχα χάμπουργκερ με τις οδηγίες του γαμπρού μου Πα. Ευλογημένα τα πολλά χέρια! Κι έπειτα εμφανίστηκε η αδερφή μου κρατώντας την τούρτα που έφτιαξε για εμένα και ακόμη δεν έχω καταλάβει πού την είχε κρύψει, αφού στο ψυγείο της δεν ήταν σίγουρα! 

Μια υπέροχη τούρτα, με ροζαλί κεράκια και ασορτί καπελίνο για μένα, με λευκό παντεσπάνι και φράουλες, γλυκόξινη, όπως ακριβώς μου αρέσει και το ξέρει! Και καθώς ετοιμαζόμουν να σβήσω τα κεράκια μου (που όλο και αυξάνονται) μου 'ρθε στο μυαλό η κολλητή μου, που κάθε φορά μου λέει "φέρε τη μάνικα καλύτερα, φωτιά θα πάρουμε". Πάντα τη θυμάμαι όταν σβήνω τα κεριά της τούρτας μου...

Η υπέροχη αυτή ημέρα έκλεισε με εμάς τα κορίτσια, να κόβουμε αγριολούλουδα για το βάζο της ξαδέρφης μου και να μαζεύουμε βατόμουρα για μαρμελάδα. Εκεί, στην ηρεμία της εξοχής, είπαμε τα δικά μας και γελάσαμε με τις βλακείες μας.

Ήταν ένα τριήμερο μαγικό και η μαγεία αυτή με ακολούθησε για μέρες στην Αθήνα, με το κλείσιμο των σχολείων, τις σχολικές γιορτές, τα παιδιά μας που μεγαλώνουν, τη συγκίνηση, τους αποχαιρετισμούς των δασκάλων, το πρώτο θαλασσινό μπάνιο για φέτος και μια συνάντηση με άλλες μαμάδες bloggers, που συνέβη μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Μια υπέροχη βραδιά, οργανωμένη και στημένη από την απίθανη Βέρα, μας έφερε κοντά και σκόρπισε αξέχαστες στιγμές και πολλά χαμόγελα.

Ναι, ήταν ένας γεμάτος μήνας κι έτσι χάθηκα... Μα με ξέρετε τώρα πια. Χάνομαι, αλλά είμαι πάντα κάπου εδώ τριγύρω...
Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι. Καλημέρα!

Υ.Γ.1 για το πάρτι των γενεθλίων μου έγραψε και η αδερφή μου εδώ και για τη βραδιά των bloggers έγραψε η Βέρα εδώ.
Υ.Γ.2 Κατερίνα και Βέρα σας ευχαριστώ για τις αξέχαστες αυτές ημέρες!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286