Με αφορμή την τελευταία ανάρτηση της αδερφής μου (http://kapaworld.blogspot.com/2011/09/blog-post_19.html) σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας την τελευταία εικόνα του καλοκαιριού. Τη δική μου εικόνα. Και λέω τελευταία, γιατί από αύριο ο καιρός θα χαλάσει, τουλάχιστον στα μέρη μας. Αντίο μικρό καλοκαιράκι...
Δύο εικόνες πρόλαβα ν' αποτυπώσω χθες λοιπόν, απόλυτα καλοκαιρινές.
Την μακαρονάδα που έφτιαξε και πάλι ο Ανδρέας (βλέπετε τις Κυριακές του ανήκει δικαιωματικά η κουζίνα), με γαρίδες, φρέσκα λαχανικά και ούζο.
Δύο εικόνες πρόλαβα ν' αποτυπώσω χθες λοιπόν, απόλυτα καλοκαιρινές.
Την μακαρονάδα που έφτιαξε και πάλι ο Ανδρέας (βλέπετε τις Κυριακές του ανήκει δικαιωματικά η κουζίνα), με γαρίδες, φρέσκα λαχανικά και ούζο.
Η δεύτερη, παρμένη στην αυλή της αδερφής μου, στην οποία καταλήξαμε το απόγευμα για καφεδάκι.
Άμμος και πέτρες λευκαδίτικες μέσα σε νερό, ακριβώς δίπλα από τα μπισκοτάκια βουτύρου, διότι ο καφές φίλοι μου... πρέπει να συνοδεύεται.
♥ ♥ ♥
Ανατρεπτικό το καλοκαίρι μας φέτος, απρόσμενα αλλιώτικο... Με γρήγορες εναλλαγές εικόνων και έντονα... "επιμορφωτικό".
Μάθαμε να ζούμε σε νέους ρυθμούς, με δύο παιδιά πλέον και με μεγαλύτερες απαιτήσεις, αλλά και ανάγκες. Μάθαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο (δουλειές, μισθοί), αντιθέτως είναι όλα αβέβαια.
Το καλοκαίρι για μένα φέτος, σταμάτησε κάπου στις αρχές του Ιούνη, όταν έμαθα ότι ούτε οι άνθρωποι είναι δεδομένοι. Μάλλον... αυτό το ήξερα, όχι όμως από πρώτο χέρι.
Με διαλυμένη ψυχολογία, σε μια διαλυμένη Ελλάδα, η παρέα μας μάζεψε τα κομμάτια της και συνέχισε... δίχως να ξεχνά...
Γιατί έτσι πρέπει...
Καλό φθινόπωρο
Καλό φθινόπωρο
Haha, das war ja Gedankenübertragung mit dem Film "Jeux d'Enfants" :D
ΑπάντησηΔιαγραφήDeine Posts machen mir IMMER Hunger! Und dann auch noch Garnelen... ich liebe Garnelen ♥
Λιτσάκι δυστυχώς τα διάφορα γεγονότα αυτού του καλοκαιριού - τόσο σε προσωπικό όσο και σε γενικότερο επίπεδο - μας έχουν προσγειώσει λίγο απότομα σε μια διαφορετική πραγματικότητα!!!Μαθαίνουμε απο πρώτο χέρι κάτι που πρωτοδιδαχθήκαμε στην Ανθρωπολογία: την ανάγκη της προσαρμοστικότητας...Αλλά δεν το βάζουμε κάτω!!!!Γι'αυτό λοιπόν σου στέλνω ένα πελώωωωωωριο χαμόγελο (ε τί "χάχας" θα είμαι αλλιώς???), πολλά φιλιά και ευχές για ένα πανέμορφο φθινόπωρο!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.Χ.
Αυτό το αγκάθι δε θα φύγει ποτέ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μικρή μου αδερφή...έχεις τόσο δίκιο! Τίποτε δεν είναι δεδομένο,ούτε καν οι άνθρωποι, εκτός από την αγάπη μας προς αυτούς και την αγάπη τους προς εμάς...Αυτό είναι σίγουρα το δικό μου δεδομένο προς εσένα....
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ισως οι τέλειες μακαρονάδες του γαμπρού μου...γμτ!!!)
Αγαπημένα μου Κατερινάκια (και τα ΤΡΙΑ)!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρπάζω και φοράω το χαμόγελο, βγάζω το αγκάθι και το κρατάω για πάντα στη χούφτα μου γερά και πάω γι άλλα ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!!
Ανθρωπιστικοί μου επιστήμονες, σας στέλνω τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!
Έχεις και τα δικά μου φιλιά και μια αγκαλιά για ελάχιστη συμπαράσταση και μέγιστη κατανόηση όλων όσων αναφέρεις γλυκιά μου F.
ΑπάντησηΔιαγραφή* Μη με παρεξηγείς για κάποια κενά απουσίας μου. "Το μεν πνεύμα πρόθυμο..."
Ζ. μου... σιγά μην σε παρεξηγήσω. Αυτά είναι μικροπρέπειες!! Δεν πειράζει να χάνεσαι, αρκεί να είμαστε καλά. Έτσι κι αλλιώς ξ΄ρω ότι δεν με ξεχνάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την ζεστή αγκαλιά, χαίρομαι πολύ που με πέτυχες εδώ μέσα και σε γνώρισα... Αν και νομίζω ότι ήταν θέμα χρόνου!!
Τα φιλιά μου
Υ.Γ. πεπόνι με προσιούτο ε? Το τρώγανε συνέχεια οι Ιταλοί, το έβλεπα παντού, αλλά δεν τόλμησα να το δοκιμάσω... Τώρα φυσικά το μετανιώνω