Home is where your story begins...: Πρωτομαγιά με φίλους

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Πρωτομαγιά με φίλους

Αχ ήρθε ο Μάης, ήρθε! Ο μήνας του φωτός, των χρωμάτων, της αισιοδοξίας. Ο μήνας που συνοδεύει την άνοιξη στην πόρτα, για να υποδεχτούμε σιγά σιγά το καλοκαίρι. Ο μήνας των ανανεώσεων. Ανανέωση στο σπίτι, στην εμφάνιση, στην ψυχολογία, παντού! Ο Μάης, ο αγαπημένος μου, ο γενέθλιος μήνας μου.
Μπήκε ομαλά για τα δεδομένα των τελευταίων ημερών. Λίγο μουντά, με ελάχιστο αεράκι, αλλά τουλάχιστον δεν έβρεξε, όχι στα μέρη μας.
Εμείς βρεθήκαμε με την παλιοπαρέα, έτσι μ'αρέσει να τους λέω. Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι φίλοι μου. Το σκηνικό είναι πια γνωστό μεταξύ μας, άλλωστε το επαναλαμβάνουμε σχεδόν κάθε χρόνο.
Στην εξοχή, κοντά στη θάλασσα, παίρνουν φωτιά τα κάρβουνα και οι μεζέδες μοσχομυρίζουν καθώς ψήνονται. Τα παιδιά ανακατεύουν τα χώματα στον κήπο, πλάι στις πολύχρωμες τριανταφυλλιές και τα γαρύφαλλα, παίζουν, σκαρφαλώνουν, φωνάζουν και είναι απλά ευτυχισμένα.

Εμείς, μετά τις απαραίτητες αγκαλιές, με τον πρώτο καφέ στο χέρι, μοιραζόμαστε τα νέα μας και τις ιστορίες καθημερινής τρέλας. Μπαινοβγαίνουμε στην κουζίνα κόβοντας σαλάτες και τυριά, στρώνουμε τραπέζια, βγάζουμε φωτογραφίες, καλαμπουρίζουμε και μιλάμε ασταμάτητα. Ο καθένας ξέρει τι πρέπει να κάνει, χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί. Συντονιζόμαστε άψογα, ειδικά όταν πρόκειται για φαγητό!
Φέτος, το πρώτο λουλούδι το χάρισε σε όλες μας ο Ανδρέας. Ήρθε με μια χούφτα παπαρούνες κι εμείς τις φορέσαμε όλες στο δεξί αυτί, σαν την Βουγιουκλάκη. Σωστά τρελοκόριτσα!

Κι όταν οι πρώτοι μεζέδες άρχισαν να βγαίνουν από τη φωτιά, επικράτησε πανδαιμόνιο! Αγαπημένος μεζές, οι οφτές πατάτες, τυλιγμένες σε αλουμινόχαρτο και ψημένες μέσα στα κάρβουνα, σερβιρισμένες με μπόλικο λεμόνι κι αλάτι.

Η μικρή Ίρις κοίταζε με λαχτάρα μέσα στα μάτια τον Ορφέα που απολάμβανε το σουβλάκι του και η αλήθεια είναι, ότι κατάφερε ν' αρπάξει αρκετά από τα χέρια των παιδιών. Βέβαια ο Ορφέας έπαθε κι έμαθε, οπότε στο τέλος ανταποκρινόταν άψογα στο σύνθημα: "ψηλά το σουβλάκι Ορφέα".

Εγώ όμως περιμένω μία και μοναδική στιγμή κάθε Πρωτομαγιά. Εκείνη που βγαίνουν στο τραπέζι οι μελωμένοι λουκουμάδες Μηχανιώνας, μαζί με παγωτό καϊμάκι. Όχι, δεν έχω λόγια να περιγράψω την γεύση, τις εικόνες, τα σχόλια, την ευτυχία στα μάτια μας, την ηδονή!

Ούτε για το βαρύ μας στομάχι έχω λόγια βέβαια... Κόβουμε βόλτες μετά από κάθε λουκουμά μπας και χωνέψουμε.
Κατηφορίσαμε και φέτος στη θάλασσα να θυμηθούμε τη μυρωδιά της. Απέναντι ο Όλυμπος χιονισμένος ακόμη.

Στο βάθος ο Όλυμπος

Ο Ανδρέας μαζί με τ' αγόρια μας έπιασαν τον Μάη και με τα λιγοστά λουλούδια που βρήκαν στην περιοχή, έφτιαξαν ένα μαγιάτικο στεφάνι, έτσι για το καλό. Προσγειώθηκε πρώτα στο δικό μου κεφάλι κι έπειτα σε όλα τα υπόλοιπα για τις απαραίτητες φωτογραφίες, απόδειξη ότι ναι, πιάσαμε τον Μάη και φέτος!

Κι όταν ο ουρανός άρχισε να παίρνει ένα ωραίο χάλκινο χρώμα, ήπιαμε τον τελευταίο καφέ και πήραμε όλοι το δρόμο της επιστροφής. Χορτασμένοι και ικανοποιημένοι, δώσαμε το επόμενο ραντεβού!